โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๑à¹
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(/* กำเหนิดทรพีในฝูงทรพา เทวดาช่วยรักษาจนทรพีเติบโตเท่าบิดา มาท้าแล้วขวิดทรพาผู้เป็นพ่อ) |
|||
| แถว 88: | แถว 88: | ||
โดยจิตรลุฤษยา อยากย่ำ ยีเฮย | โดยจิตรลุฤษยา อยากย่ำ ยีเฮย | ||
กำเริบฤทธิคำรนร้อง เรียกไท้เทวัญ ฯ | กำเริบฤทธิคำรนร้อง เรียกไท้เทวัญ ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
| + | ===แผ่นที่ ๓๙ – ขุนโอวาทวรกิจ=== | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๒๖๗ เหวยๆ เทพย์ทั่วทั้ง ไพรสัณฑ์ | ||
| + | เรืองเดชศักดาอัน อาจกล้า | ||
| + | อย่าหลบอย่าหลีกผัน ภักตร์ซ่อน เสียเฮย | ||
| + | เชิญเร่งเรวอย่าช้า ต่อสู้ตูลอง ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๖๘ ปางจอมเทเวศรเจ้า หิมวานต์ | ||
| + | สดับพจน์ทรพีพาล พูดท้า | ||
| + | มันมหิงษ์ดิรัจฉาน ชาติต่ำ นักนอ | ||
| + | เราไป่ควรรบร้า กับด้วยกาษร ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๖๙ จักเสื่อมเสียเดชด้วย รณรงค์ | ||
| + | ถึงมาดรบเราคง ฆ่าได้ | ||
| + | เกรงเทพย์ทั่วแดนดง จักติ เตียนนา | ||
| + | จำงดจำเงือดให้ ชีพอ้ายมหิงษ์พาล ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๐ ตริแล้วตรัสตอบถ้อย ทรพี | ||
| + | เราไปอาจราวี รบสู้ | ||
| + | สิงฃรเทวบุตรมี เดชยิ่ง นักพ่อ | ||
| + | ผิใคร่รบใคร่รู้ ฤทธิแล้วรณรงค์ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๑ ฟังพจน์เทเวศร์เอื้อ เอาจิตร | ||
| + | ยอมยอบขยาดฤทธิ์ บ่อแย้ง | ||
| + | ปรีเปรมกระมลคิด กำเริบ เริงเฮย | ||
| + | จรจากพนสัณฑ์แสร้ง เสี่ยวซ้ายขวิดขวา ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๒ ลำพองโผนโลดเลี้ยว ลองเชิง | ||
| + | พบสัตวเสี่ยวชนเปิง ป่นปี้ | ||
| + | เฉวียนฉวัดวิ่งละเลิง ลัดทุ่ง ทางนา | ||
| + | เริ่งรีบครรไลลี้ ลาสเข้าเฃตรพนม ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๓ ลุเบญจพรรพตอ้าง อวดฤทธิ | ||
| + | แดเทพยซึ่งสถิตย์ ถิ่นนั้น | ||
| + | งัดก้อนศิลาขวิด ขวักไขว่ | ||
| + | ห้ำเสี่ยวสิงขรหั้น หักล้มแหลกกระจาย ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
| + | |||
| + | ===แผ่นที่ ๔๐ – ขุนโอวาทวรกิจ=== | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๒๗๔ แล้วเผยผรุศเร้า ชวนรบ | ||
| + | ท่านก็ใหญ่ในภพ แผ่นหล้า | ||
| + | ฤๅเดชขจรจบ รอบจักร วาฬแฮ | ||
| + | อย่านิ่งอย่าเนิ่นช้า ต่อโต้ฤทธิไกร ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๕ ฝ่ายฝูงเทเวศรเจ้า จอมผา | ||
| + | สดับพจน์ทรพีพา ละพร้อง | ||
| + | จึงมีมธุรวา จาตอบ ประชดเฮย | ||
| + | เราหมดทั้งพวกพ้อง พ่ายแพ้พาลมหิงห์ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๖ ผิท่านใคร่รบสู้ ลองฤทธิ | ||
| + | มีเทพย์หนึ่งสถิตย สมุทโพ้น | ||
| + | ฤๅเดชทั่วทุกทิศ เปนใหญ่ ยิ่งเฮย | ||
| + | เชิญท่านชวนเธอโน้น ที่ชี้จงจร ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๗ สดับถ้ยเทเวศแล้ว เรวมา | ||
| + | ลุเฃตรฝั่งมหา สมุทกว้าง | ||
| + | โจนลงเล่นชลา ละลอกลั่น ทเลเฮย | ||
| + | ขวิดทึกวนวิ่งคว้าง ฝั่งพื้นเพียงทลาย ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๘ ว่าเหวยเทพยสถิตยท้อง นัที | ||
| + | ฤๅเดชศักดามี ยิ่งผู้ | ||
| + | ตัวเราชื่อทรพี จักต่อ ท่านนา | ||
| + | เรวเร่งออกรบสู้ จักรู้ฤทธิมหิงษ์ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๙ เทเวศรเอื้อนวัจน์โต้ ตอบอัดถ์ | ||
| + | เราเมตตาสรรพสัตว์ ทั่วหน้า | ||
| + | ตัวเธอถ่อยสาหัศ หาญฮึก นักนอ | ||
| + | ควรจักขอบคุณข้า ดับร้อนศุขเกษม | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๘๐ กลับคิดทรยศย้อน คำไข | ||
| + | อวดเก่งการชิงไชย ยิ่งผู้ | ||
| + | อยากรบเร่งเรวไป ไกรลาศ โน้นนา | ||
| + | จึ่งจัดได้รบสู้ ต่อด้วยพระศุลี ฯ | ||
</tpoem> | </tpoem> | ||
รุ่นปัจจุบันของ 09:24, 18 สิงหาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เนื้อหา |
กำเหนิดทรพีในฝูงทรพา เทวดาช่วยรักษาจนทรพีเติบโตเท่าบิดา มาท้าแล้วขวิดทรพาผู้เป็นพ่อ ตาย
แผ่นที่ ๓๗ – ขุนโอวาทวรกิจ
| ๒๕๓ ทรพีสถิตยถิ่นถ้ำ | สุรการ | ||
| ปวงเทพย์อภิบาล | ปกป้อง | ||
| เจริญไวยศุขสำราญ | ฤทธิรุ่ง เรืองเฮย | ||
| จรจากคูหาห้อง | ฮึกห้าวหาญคนอง ฯ | ||
| ๒๕๔ วัดรอยเหนเท่าเท้า | บิตุรงค์ | ||
| สมจิตรที่จำนง | นึกไว้ | ||
| จักเป็นศัตรูปลง | ชีพพ่อ ตนนา | ||
| ตริเสรจแฝงตนใต้ | ร่มไม้ริมธาร ฯ | ||
| ๒๕๕ ฝ่ายทรพาเผือกผู้ | โสภณ | ||
| ครั้นพระสุริยยล | เยี่ยมฟ้า | ||
| พาพวกบริพารดล | แดนถิ่น ธารนา | ||
| ต่างเลาะเสาะเล็มหญ้า | ย่างเยื้องบทจร ฯ | ||
| ๒๕๖ มหิงษ์มหิทธิเหี้ยม | ใจหาญ | ||
| เหนพ่อโผนทยาน | จากซุ้ม | ||
| ว่าเหวยกระบือพาล | ทุจริต | ||
| มีแต่มัวมืดกลุ้ม | ราคร้ายฤษยา ฯ | ||
| ๒๕๗ หวงเมียฆ่าบุตรม้วย | มากหลาย | ||
| ไป่คิดเกรงอบาย | บาปบ้าง | ||
| เราเปนบุตรสืบสาย | โลหิต ท่านนา | ||
| เจ็บจิตรจักหมายมล้าง | ชีพให้ดับสูญ ฯ | ||
| ๒๕๘ ทรพาพิโรธร้อง | เสียงดัง | ||
| มึงบุตรบควรบัง | อาจสู้ | ||
| มึงรบจักมรณัง | พินาศ เองนา | ||
| เพราะประมาทตูผู้ | พ่อได้มีคุณ ฯ | ||
| ๒๕๙ ทรพีเผยพจน์โต้ | ตอบคำ | ||
| ตัวท่านผิดทางธรรม | ก่อนโพ้น | ||
| ปวงเทพยไปอุปถัมภ์ | พิทักษ์ ท่านนา | ||
| ถึงเคราะห์คราวจักโข้น | ชีพม้วยอาสัญ ฯ | ||
แผ่นที่ ๓๘ – ขุนโอวาทวรกิจ
| ๒๖๐ ทรพายินขัดแค้น | หุนหัน | ||
| โผนเผ่นทะลวงถลัน | ฃวิดคว้า | ||
| ทรพีย่อตัวยัน | ยืนรับ รบพ่อ | ||
| ตัวต่อตัวต่างกล้า | ต่อโต้กลางแปลง ฯ | ||
| ๒๖๑ กาษรสองเสี่ยวสู้ | อลวน | ||
| หาญต่อหาญเชิงชน | เชี่ยวรู้ | ||
| ต่างคล่องต่างแคล่วยล | เสมอจักร หมุนนา | ||
| เสียงดุจลมพยุอู้ | เอิกทั้งอารัญ ฯ | ||
| ๒๖๒ ทรพาเสียท่าทั้ง | เสียที | ||
| ถอยเลี่ยงเอียงอินทรีย์ | พลาดขว้ำ | ||
| กระบือบุตรรุดราวี | ไวว่อง | ||
| คะยิกเสี่ยวฃยี้ซ้ำ | ชีพสิ้นดับสูญ ฯ | ||
| ๒๖๓ เสร็จศึกนึกขยิ่มยิ้ม | ปรีดา | ||
| บานเบิกกระมลผา | ศุกแผ้ว | ||
| ลำพองเผ่นโผนมา | ยังหมู่ มหิงษ์เฮย | ||
| ดลพวกบริพารแล้ว | ลดเลี้ยวเลียโลม ฯ | ||
| ๒๖๔ ตระหลบจบกลิ่นเคล้า | คลึงชม | ||
| โดยเพศสัตวนิยม | ราคกล้า | ||
| ร่ายเร่ร่วมรักสม | สังวาศ | ||
| แควไขว่ไล่ฃวิดคว้า | พุ่มไม้ไพรพง ฯ | ||
| ๒๖๕ บันเทิงเริงร่าร้า | สำราญ | ||
| จรจากพวกบริพาร | เผ่นก้าว | ||
| ลำพองคะนองหาญ | เหิมฮึก ใจเฮย | ||
| โทนเที่ยวทุกแดนด้าว | อวดอ้างฤทธิไกร ฯ | ||
| ๒๖๖ ลุเฃตรถิ่นถ่านไท้ | เทวา | ||
| แกล้งเสี่ยวหักพฤกษา | สนั่นก้อง | ||
| โดยจิตรลุฤษยา | อยากย่ำ ยีเฮย | ||
| กำเริบฤทธิคำรนร้อง | เรียกไท้เทวัญ ฯ | ||
แผ่นที่ ๓๙ – ขุนโอวาทวรกิจ
| ๒๖๗ เหวยๆ เทพย์ทั่วทั้ง | ไพรสัณฑ์ | ||
| เรืองเดชศักดาอัน | อาจกล้า | ||
| อย่าหลบอย่าหลีกผัน | ภักตร์ซ่อน เสียเฮย | ||
| เชิญเร่งเรวอย่าช้า | ต่อสู้ตูลอง ฯ | ||
| ๒๖๘ ปางจอมเทเวศรเจ้า | หิมวานต์ | ||
| สดับพจน์ทรพีพาล | พูดท้า | ||
| มันมหิงษ์ดิรัจฉาน | ชาติต่ำ นักนอ | ||
| เราไป่ควรรบร้า | กับด้วยกาษร ฯ | ||
| ๒๖๙ จักเสื่อมเสียเดชด้วย | รณรงค์ | ||
| ถึงมาดรบเราคง | ฆ่าได้ | ||
| เกรงเทพย์ทั่วแดนดง | จักติ เตียนนา | ||
| จำงดจำเงือดให้ | ชีพอ้ายมหิงษ์พาล ฯ | ||
| ๒๗๐ ตริแล้วตรัสตอบถ้อย | ทรพี | ||
| เราไปอาจราวี | รบสู้ | ||
| สิงฃรเทวบุตรมี | เดชยิ่ง นักพ่อ | ||
| ผิใคร่รบใคร่รู้ | ฤทธิแล้วรณรงค์ ฯ | ||
| ๒๗๑ ฟังพจน์เทเวศร์เอื้อ | เอาจิตร | ||
| ยอมยอบขยาดฤทธิ์ | บ่อแย้ง | ||
| ปรีเปรมกระมลคิด | กำเริบ เริงเฮย | ||
| จรจากพนสัณฑ์แสร้ง | เสี่ยวซ้ายขวิดขวา ฯ | ||
| ๒๗๒ ลำพองโผนโลดเลี้ยว | ลองเชิง | ||
| พบสัตวเสี่ยวชนเปิง | ป่นปี้ | ||
| เฉวียนฉวัดวิ่งละเลิง | ลัดทุ่ง ทางนา | ||
| เริ่งรีบครรไลลี้ | ลาสเข้าเฃตรพนม ฯ | ||
| ๒๗๓ ลุเบญจพรรพตอ้าง | อวดฤทธิ | ||
| แดเทพยซึ่งสถิตย์ | ถิ่นนั้น | ||
| งัดก้อนศิลาขวิด | ขวักไขว่ | ||
| ห้ำเสี่ยวสิงขรหั้น | หักล้มแหลกกระจาย ฯ | ||
แผ่นที่ ๔๐ – ขุนโอวาทวรกิจ
| ๒๗๔ แล้วเผยผรุศเร้า | ชวนรบ | ||
| ท่านก็ใหญ่ในภพ | แผ่นหล้า | ||
| ฤๅเดชขจรจบ | รอบจักร วาฬแฮ | ||
| อย่านิ่งอย่าเนิ่นช้า | ต่อโต้ฤทธิไกร ฯ | ||
| ๒๗๕ ฝ่ายฝูงเทเวศรเจ้า | จอมผา | ||
| สดับพจน์ทรพีพา | ละพร้อง | ||
| จึงมีมธุรวา | จาตอบ ประชดเฮย | ||
| เราหมดทั้งพวกพ้อง | พ่ายแพ้พาลมหิงห์ ฯ | ||
| ๒๗๖ ผิท่านใคร่รบสู้ | ลองฤทธิ | ||
| มีเทพย์หนึ่งสถิตย | สมุทโพ้น | ||
| ฤๅเดชทั่วทุกทิศ | เปนใหญ่ ยิ่งเฮย | ||
| เชิญท่านชวนเธอโน้น | ที่ชี้จงจร ฯ | ||
| ๒๗๗ สดับถ้ยเทเวศแล้ว | เรวมา | ||
| ลุเฃตรฝั่งมหา | สมุทกว้าง | ||
| โจนลงเล่นชลา | ละลอกลั่น ทเลเฮย | ||
| ขวิดทึกวนวิ่งคว้าง | ฝั่งพื้นเพียงทลาย ฯ | ||
| ๒๗๘ ว่าเหวยเทพยสถิตยท้อง | นัที | ||
| ฤๅเดชศักดามี | ยิ่งผู้ | ||
| ตัวเราชื่อทรพี | จักต่อ ท่านนา | ||
| เรวเร่งออกรบสู้ | จักรู้ฤทธิมหิงษ์ ฯ | ||
| ๒๗๙ เทเวศรเอื้อนวัจน์โต้ | ตอบอัดถ์ | ||
| เราเมตตาสรรพสัตว์ | ทั่วหน้า | ||
| ตัวเธอถ่อยสาหัศ | หาญฮึก นักนอ | ||
| ควรจักขอบคุณข้า | ดับร้อนศุขเกษม | ||
| ๒๘๐ กลับคิดทรยศย้อน | คำไข | ||
| อวดเก่งการชิงไชย | ยิ่งผู้ | ||
| อยากรบเร่งเรวไป | ไกรลาศ โน้นนา | ||
| จึ่งจัดได้รบสู้ | ต่อด้วยพระศุลี ฯ | ||
