โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๐

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(/* กำเหนิดทรพีในฝูงทรพา เทวดาช่วยรักษาจนทรพีเติบโตเท่าบิดา มาท้าแล้วขวิดทรพาผู้เป็นพ่อ)
 
แถว 88: แถว 88:
โดยจิตรลุฤษยา  อยากย่ำ ยีเฮย
โดยจิตรลุฤษยา  อยากย่ำ ยีเฮย
กำเริบฤทธิคำรนร้อง  เรียกไท้เทวัญ ฯ
กำเริบฤทธิคำรนร้อง  เรียกไท้เทวัญ ฯ
 +
</tpoem>
 +
===แผ่นที่ ๓๙ – ขุนโอวาทวรกิจ===
 +
<tpoem>
 +
๒๖๗ เหวยๆ เทพย์ทั่วทั้ง  ไพรสัณฑ์
 +
เรืองเดชศักดาอัน  อาจกล้า
 +
อย่าหลบอย่าหลีกผัน  ภักตร์ซ่อน เสียเฮย
 +
เชิญเร่งเรวอย่าช้า  ต่อสู้ตูลอง ฯ
 +
 +
 +
๒๖๘ ปางจอมเทเวศรเจ้า  หิมวานต์
 +
สดับพจน์ทรพีพาล  พูดท้า
 +
มันมหิงษ์ดิรัจฉาน  ชาติต่ำ นักนอ
 +
เราไป่ควรรบร้า  กับด้วยกาษร ฯ
 +
 +
 +
๒๖๙ จักเสื่อมเสียเดชด้วย  รณรงค์
 +
ถึงมาดรบเราคง  ฆ่าได้
 +
เกรงเทพย์ทั่วแดนดง  จักติ เตียนนา
 +
จำงดจำเงือดให้  ชีพอ้ายมหิงษ์พาล ฯ
 +
 +
 +
๒๗๐ ตริแล้วตรัสตอบถ้อย  ทรพี
 +
เราไปอาจราวี  รบสู้
 +
สิงฃรเทวบุตรมี  เดชยิ่ง นักพ่อ
 +
ผิใคร่รบใคร่รู้  ฤทธิแล้วรณรงค์ ฯ
 +
 +
 +
๒๗๑ ฟังพจน์เทเวศร์เอื้อ  เอาจิตร
 +
ยอมยอบขยาดฤทธิ์  บ่อแย้ง
 +
ปรีเปรมกระมลคิด  กำเริบ เริงเฮย
 +
จรจากพนสัณฑ์แสร้ง  เสี่ยวซ้ายขวิดขวา ฯ
 +
 +
 +
๒๗๒ ลำพองโผนโลดเลี้ยว  ลองเชิง
 +
พบสัตวเสี่ยวชนเปิง  ป่นปี้
 +
เฉวียนฉวัดวิ่งละเลิง  ลัดทุ่ง ทางนา
 +
เริ่งรีบครรไลลี้  ลาสเข้าเฃตรพนม ฯ
 +
 +
 +
๒๗๓ ลุเบญจพรรพตอ้าง  อวดฤทธิ
 +
แดเทพยซึ่งสถิตย์  ถิ่นนั้น
 +
งัดก้อนศิลาขวิด  ขวักไขว่
 +
ห้ำเสี่ยวสิงขรหั้น  หักล้มแหลกกระจาย ฯ
 +
</tpoem>
 +
 +
===แผ่นที่ ๔๐ – ขุนโอวาทวรกิจ===
 +
<tpoem>
 +
๒๗๔ แล้วเผยผรุศเร้า  ชวนรบ
 +
ท่านก็ใหญ่ในภพ  แผ่นหล้า
 +
ฤๅเดชขจรจบ  รอบจักร วาฬแฮ
 +
อย่านิ่งอย่าเนิ่นช้า  ต่อโต้ฤทธิไกร ฯ
 +
 +
 +
๒๗๕ ฝ่ายฝูงเทเวศรเจ้า  จอมผา
 +
สดับพจน์ทรพีพา  ละพร้อง
 +
จึงมีมธุรวา  จาตอบ ประชดเฮย
 +
เราหมดทั้งพวกพ้อง  พ่ายแพ้พาลมหิงห์ ฯ
 +
 +
 +
๒๗๖ ผิท่านใคร่รบสู้  ลองฤทธิ
 +
มีเทพย์หนึ่งสถิตย  สมุทโพ้น
 +
ฤๅเดชทั่วทุกทิศ  เปนใหญ่ ยิ่งเฮย
 +
เชิญท่านชวนเธอโน้น  ที่ชี้จงจร ฯ
 +
 +
 +
๒๗๗ สดับถ้ยเทเวศแล้ว  เรวมา
 +
ลุเฃตรฝั่งมหา  สมุทกว้าง
 +
โจนลงเล่นชลา  ละลอกลั่น ทเลเฮย
 +
ขวิดทึกวนวิ่งคว้าง  ฝั่งพื้นเพียงทลาย ฯ
 +
 +
 +
๒๗๘ ว่าเหวยเทพยสถิตยท้อง  นัที
 +
ฤๅเดชศักดามี  ยิ่งผู้
 +
ตัวเราชื่อทรพี  จักต่อ ท่านนา
 +
เรวเร่งออกรบสู้  จักรู้ฤทธิมหิงษ์ ฯ
 +
 +
 +
๒๗๙ เทเวศรเอื้อนวัจน์โต้  ตอบอัดถ์
 +
เราเมตตาสรรพสัตว์  ทั่วหน้า
 +
ตัวเธอถ่อยสาหัศ  หาญฮึก นักนอ
 +
ควรจักขอบคุณข้า  ดับร้อนศุขเกษม
 +
 +
 +
๒๘๐ กลับคิดทรยศย้อน  คำไข
 +
อวดเก่งการชิงไชย  ยิ่งผู้
 +
อยากรบเร่งเรวไป  ไกรลาศ โน้นนา
 +
จึ่งจัดได้รบสู้  ต่อด้วยพระศุลี ฯ
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 09:24, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

กำเหนิดทรพีในฝูงทรพา เทวดาช่วยรักษาจนทรพีเติบโตเท่าบิดา มาท้าแล้วขวิดทรพาผู้เป็นพ่อ ตาย

แผ่นที่ ๓๗ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๕๓ ทรพีสถิตยถิ่นถ้ำสุรการ
ปวงเทพย์อภิบาลปกป้อง
เจริญไวยศุขสำราญฤทธิรุ่ง เรืองเฮย
จรจากคูหาห้องฮึกห้าวหาญคนอง ฯ
๒๕๔ วัดรอยเหนเท่าเท้าบิตุรงค์
สมจิตรที่จำนงนึกไว้
จักเป็นศัตรูปลงชีพพ่อ ตนนา
ตริเสรจแฝงตนใต้ร่มไม้ริมธาร ฯ
๒๕๕ ฝ่ายทรพาเผือกผู้โสภณ
ครั้นพระสุริยยลเยี่ยมฟ้า
พาพวกบริพารดลแดนถิ่น ธารนา
ต่างเลาะเสาะเล็มหญ้าย่างเยื้องบทจร ฯ
๒๕๖ มหิงษ์มหิทธิเหี้ยมใจหาญ
เหนพ่อโผนทยานจากซุ้ม
ว่าเหวยกระบือพาลทุจริต
มีแต่มัวมืดกลุ้มราคร้ายฤษยา ฯ
๒๕๗ หวงเมียฆ่าบุตรม้วยมากหลาย
ไป่คิดเกรงอบายบาปบ้าง
เราเปนบุตรสืบสายโลหิต ท่านนา
เจ็บจิตรจักหมายมล้างชีพให้ดับสูญ ฯ
๒๕๘ ทรพาพิโรธร้องเสียงดัง
มึงบุตรบควรบังอาจสู้
มึงรบจักมรณังพินาศ เองนา
เพราะประมาทตูผู้พ่อได้มีคุณ ฯ
๒๕๙ ทรพีเผยพจน์โต้ตอบคำ
ตัวท่านผิดทางธรรมก่อนโพ้น
ปวงเทพยไปอุปถัมภ์พิทักษ์ ท่านนา
ถึงเคราะห์คราวจักโข้นชีพม้วยอาสัญ ฯ
             

แผ่นที่ ๓๘ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๖๐ ทรพายินขัดแค้นหุนหัน
โผนเผ่นทะลวงถลันฃวิดคว้า
ทรพีย่อตัวยันยืนรับ รบพ่อ
ตัวต่อตัวต่างกล้าต่อโต้กลางแปลง ฯ
๒๖๑ กาษรสองเสี่ยวสู้อลวน
หาญต่อหาญเชิงชนเชี่ยวรู้
ต่างคล่องต่างแคล่วยลเสมอจักร หมุนนา
เสียงดุจลมพยุอู้เอิกทั้งอารัญ ฯ
๒๖๒ ทรพาเสียท่าทั้งเสียที
ถอยเลี่ยงเอียงอินทรีย์พลาดขว้ำ
กระบือบุตรรุดราวีไวว่อง
คะยิกเสี่ยวฃยี้ซ้ำชีพสิ้นดับสูญ ฯ
๒๖๓ เสร็จศึกนึกขยิ่มยิ้มปรีดา
บานเบิกกระมลผาศุกแผ้ว
ลำพองเผ่นโผนมายังหมู่ มหิงษ์เฮย
ดลพวกบริพารแล้วลดเลี้ยวเลียโลม ฯ
๒๖๔ ตระหลบจบกลิ่นเคล้าคลึงชม
โดยเพศสัตวนิยมราคกล้า
ร่ายเร่ร่วมรักสมสังวาศ
แควไขว่ไล่ฃวิดคว้าพุ่มไม้ไพรพง ฯ
๒๖๕ บันเทิงเริงร่าร้าสำราญ
จรจากพวกบริพารเผ่นก้าว
ลำพองคะนองหาญเหิมฮึก ใจเฮย
โทนเที่ยวทุกแดนด้าวอวดอ้างฤทธิไกร ฯ
๒๖๖ ลุเฃตรถิ่นถ่านไท้เทวา
แกล้งเสี่ยวหักพฤกษาสนั่นก้อง
โดยจิตรลุฤษยาอยากย่ำ ยีเฮย
กำเริบฤทธิคำรนร้องเรียกไท้เทวัญ ฯ
             

แผ่นที่ ๓๙ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๖๗ เหวยๆ เทพย์ทั่วทั้งไพรสัณฑ์
เรืองเดชศักดาอันอาจกล้า
อย่าหลบอย่าหลีกผันภักตร์ซ่อน เสียเฮย
เชิญเร่งเรวอย่าช้าต่อสู้ตูลอง ฯ
๒๖๘ ปางจอมเทเวศรเจ้าหิมวานต์
สดับพจน์ทรพีพาลพูดท้า
มันมหิงษ์ดิรัจฉานชาติต่ำ นักนอ
เราไป่ควรรบร้ากับด้วยกาษร ฯ
๒๖๙ จักเสื่อมเสียเดชด้วยรณรงค์
ถึงมาดรบเราคงฆ่าได้
เกรงเทพย์ทั่วแดนดงจักติ เตียนนา
จำงดจำเงือดให้ชีพอ้ายมหิงษ์พาล ฯ
๒๗๐ ตริแล้วตรัสตอบถ้อยทรพี
เราไปอาจราวีรบสู้
สิงฃรเทวบุตรมีเดชยิ่ง นักพ่อ
ผิใคร่รบใคร่รู้ฤทธิแล้วรณรงค์ ฯ
๒๗๑ ฟังพจน์เทเวศร์เอื้อเอาจิตร
ยอมยอบขยาดฤทธิ์บ่อแย้ง
ปรีเปรมกระมลคิดกำเริบ เริงเฮย
จรจากพนสัณฑ์แสร้งเสี่ยวซ้ายขวิดขวา ฯ
๒๗๒ ลำพองโผนโลดเลี้ยวลองเชิง
พบสัตวเสี่ยวชนเปิงป่นปี้
เฉวียนฉวัดวิ่งละเลิงลัดทุ่ง ทางนา
เริ่งรีบครรไลลี้ลาสเข้าเฃตรพนม ฯ
๒๗๓ ลุเบญจพรรพตอ้างอวดฤทธิ
แดเทพยซึ่งสถิตย์ถิ่นนั้น
งัดก้อนศิลาขวิดขวักไขว่
ห้ำเสี่ยวสิงขรหั้นหักล้มแหลกกระจาย ฯ
             

แผ่นที่ ๔๐ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๗๔ แล้วเผยผรุศเร้าชวนรบ
ท่านก็ใหญ่ในภพแผ่นหล้า
ฤๅเดชขจรจบรอบจักร วาฬแฮ
อย่านิ่งอย่าเนิ่นช้าต่อโต้ฤทธิไกร ฯ
๒๗๕ ฝ่ายฝูงเทเวศรเจ้าจอมผา
สดับพจน์ทรพีพาละพร้อง
จึงมีมธุรวาจาตอบ ประชดเฮย
เราหมดทั้งพวกพ้องพ่ายแพ้พาลมหิงห์ ฯ
๒๗๖ ผิท่านใคร่รบสู้ลองฤทธิ
มีเทพย์หนึ่งสถิตยสมุทโพ้น
ฤๅเดชทั่วทุกทิศเปนใหญ่ ยิ่งเฮย
เชิญท่านชวนเธอโน้นที่ชี้จงจร ฯ
๒๗๗ สดับถ้ยเทเวศแล้วเรวมา
ลุเฃตรฝั่งมหาสมุทกว้าง
โจนลงเล่นชลาละลอกลั่น ทเลเฮย
ขวิดทึกวนวิ่งคว้างฝั่งพื้นเพียงทลาย ฯ
๒๗๘ ว่าเหวยเทพยสถิตยท้องนัที
ฤๅเดชศักดามียิ่งผู้
ตัวเราชื่อทรพีจักต่อ ท่านนา
เรวเร่งออกรบสู้จักรู้ฤทธิมหิงษ์ ฯ
๒๗๙ เทเวศรเอื้อนวัจน์โต้ตอบอัดถ์
เราเมตตาสรรพสัตว์ทั่วหน้า
ตัวเธอถ่อยสาหัศหาญฮึก นักนอ
ควรจักขอบคุณข้าดับร้อนศุขเกษม
๒๘๐ กลับคิดทรยศย้อนคำไข
อวดเก่งการชิงไชยยิ่งผู้
อยากรบเร่งเรวไปไกรลาศ โน้นนา
จึ่งจัดได้รบสู้ต่อด้วยพระศุลี ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว