บทละครขุนช้างขุนà¹à¸œà¸™ พระบวรราชนิพนธ์ในà¸à¸£à¸¡à¸žà¸£à¸°à¸£à¸²à¸Šà¸§à¸±à¸‡à¸šà¸§à¸£à¸¡à¸«à¸²à¸¨à¸±à¸à¸”ิพลเสพ
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(→ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง) |
(→ข้อมูลเบื้องต้น) |
||
| แถว 5: | แถว 5: | ||
[[หมวดหมู่:กลอนสุภาพ]] | [[หมวดหมู่:กลอนสุภาพ]] | ||
[[หมวดหมู่:บทละคร]] | [[หมวดหมู่:บทละคร]] | ||
| + | [[หมวดหมู่:ยังไม่สมบูรณ์]] | ||
'''พระบวรราชนิพนธ์:''' [[กรมพระราชวังบวรมหาศักดิพลเสพ]] | '''พระบวรราชนิพนธ์:''' [[กรมพระราชวังบวรมหาศักดิพลเสพ]] | ||
| + | |||
== บทประพันธ์ == | == บทประพันธ์ == | ||
===ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง=== | ===ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง=== | ||
การปรับปรุง เมื่อ 09:59, 16 สิงหาคม 2552
เนื้อหา |
ข้อมูลเบื้องต้น
แม่แบบ:เรียงลำดับ พระบวรราชนิพนธ์: กรมพระราชวังบวรมหาศักดิพลเสพ
บทประพันธ์
ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง
| ชมตลาด | |||
| เดือนเอยเดือนหงาย | นอกชานทำสบายเทียวนักหนา | ||
| ต้นไม้ใส่กระถางวางบนม้า | เอนชายหลายท่าป่าทำนอง | ||
| มีภูเขาก่อกองด้วยฟองน้ำ | ชะโงกง้ำถ้ำเหวเปลวปล่อง | ||
| ไม้พุ่มโกรนเกรียนเขียนเป็นรอง | มีบึงหนองคลองน้ำลำธาร | ||
| ทำเป็นดงละเมาะเหมาะนักหนา | ปั้นกระทิงมหิงสาฝูงช้างสาร | ||
| ทั้งอาศรมฤๅษีมีเหล่าพราน | สวมหัวล่อไล่ทะยานเข้าแทงเนื้อ | ||
| ตุ๊กตาแบกเพนียดต่อนกเขา | เที่ยวซนเข้าในรกตกใจเสือ | ||
| ในห้วยหนองคลองน้ำทำเป็นเรือ | น้อยน้อยลอยดูไม่เบื่ออุตส่าห์ทำ | ||
| บ้างเทียบเป็นบ้านป่าไร่กะเหรี่ยง | ชมรมเรียงแทรกโพนคล้องช้างคล่ำ | ||
| มันทำล่อวันทองแล้วเจ้ากรรม | ปลูกกระจับไหหลำน้องฤๅเจียว | ||
| มียี่หุบจำปาแขกไฝ่ฝ้า | จูหลันชาโปตั๋นห่ำเสี้ยว | ||
| กุหลาบขาวกุหลาบแดงแรงทีเดียว | ปลูกใส่อ่างเขียวดอกดกทราม | ||
| บัวก็มีแห้วก็มีอุตส่าห์ปลูก | เปลือกมันใหญ่โตกว่าลูกเท่าตุ่มหาม | ||
| ได้ไม้จีนมาจาไหนไอ้บ้ากาม | เห็นมันตามประจบปลัดจัน | ||
| กรงกินดินสีชมพูก็มีด้วย | เก้าอี้ถ้วยตั้งไว้ด้วยรวยขยัน | ||
| อ่างเรียงเลี้ยงปลาฟักพืชพันธุ์ | เดือนแจ้งดังกลางวันเห็นตัวปลา | ||
| เอานิ้วมือดีดน้ำลงต้ำจิบ | ว่ายกระดิบกระดิบเข้ามาหา | ||
| ทั้งเหลืองแดงต่างดีมีนานา | ปุ่มหลังปุ่มหน้าหมุนน่าดู | ||
| ลางตัวปลั้วเปลี้ยดั่งเบี้ยตุ้ม | ตะลุมปุ้มกระดิกหางกระทั่งหู | ||
| บ้างแหวกว่ายลอยล่องฟ่องฟู | หน้าเอ็นดูขดขุ้มเป็นปุ่มโป | ||
| เหย้าเรือนเหมือนขุนนางมันช่างทำ | ตรงรางน้ำนั้นวางอ่างเลียงโผ | ||
| มันได้มาแต่ไหนใบโตโต | โยโสสุงสิงหยิ่งเหลือตัว | ||
| ติดกระจกตั้งเก้าอี้ที่บนหอ | ราวกับพ่อมันเป็นเจ้าสัว | ||
| วันทองจึงปลดปลงหลงเมามัว | จะเที่ยวไปให้ทั่วกลัวจะช้า | ||
| แลเห็นนกบ้าระบุ่นโนรี | สารพันจะมีทีเดียวหวา | ||
| สัตตวรรณกระตั้วสาลิกา | พูดได้ทักมาว่าเสียงคน | ||
| จึงบังคับแก่ฝูงโหงพราย | ให้ทำลายเขาไม้ให้ปี้ป่น | ||
| วันทองจะได้หายวายกังวล | สั่งแล้วจรดลไคลคลา | ||
| ฯ๒๘ คำฯ เพลง | |||
