เพลงยาวพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย '== ข้อมูลเบื้องต้น == {{เรียงลำดับ|พลเงยาวพระราชนิพน…')
(→สำนวนที่ ๑)
แถว 29: แถว 29:
มีวาสนาเหมาะเจาะขึ้นเพราะใคร  เหตุไฉนลืมคุณกรุณา ฯ
มีวาสนาเหมาะเจาะขึ้นเพราะใคร  เหตุไฉนลืมคุณกรุณา ฯ
   
   
 +
๏ อันตัวเรานี้ก็รองพระจอมเจ้า  เป็นปิ่นเกล้าในสยามภาษา
๏ อันตัวเรานี้ก็รองพระจอมเจ้า  เป็นปิ่นเกล้าในสยามภาษา
มียศศักดิ์ประจักษ์ทั่วทุกพารา  พระทรงธรรม์กรุณาชุบเลี้ยงเรา
มียศศักดิ์ประจักษ์ทั่วทุกพารา  พระทรงธรรม์กรุณาชุบเลี้ยงเรา
แถว 42: แถว 43:
ถ้าหาไม่เจ้าจอมหม่อมเหล่านี้  จะไปเล่นจ้ำจี้กับชาย เอย ฯ
ถ้าหาไม่เจ้าจอมหม่อมเหล่านี้  จะไปเล่นจ้ำจี้กับชาย เอย ฯ
</tpoem>
</tpoem>
 +
=== สำนวนที่ ๒ ===
=== สำนวนที่ ๒ ===
<tpoem>
<tpoem>

การปรับปรุง เมื่อ 09:40, 16 สิงหาคม 2552

เนื้อหา

ข้อมูลเบื้องต้น

แม่แบบ:เรียงลำดับ พระราชนิพนธ์: พระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว

บทประพันธ์

สำนวนที่ ๑

๏ เราที่สองรองภูมินทร์นามปิ่นเกล้าคิดบทเกลาไว้เป็นกลอนสุนทรสนอง
เป็นคติควรดำริขอเชิญตรองตามทำนองโบราณราชประเพณี
แม้ผู้ใดเป็นข้าราชกิจอย่าห่อนคิดถือโกรธเท่าเกศี
ถึงจะต้องราชทัณฑ์สักพันทีก็ควรที่รับผิดอย่าคิดโกง
อีกข้อหนึ่งอย่าพึงทำปากมากรู้สิ่งใดแล้วอย่าอยากพูดโผงโผง
ความข้างในออกไปนอกออกตะโกรงจงชักโยงหักใจอย่าได้ทำ
อันปากบอนนี้เป็นการพานชั่วมากพอใจอยากชอบพอในข้อขำ
จึงได้คิดยอกย้อนบอนระยำเพราะหมายทำการชอบมอบกายา
ต้องคิดไปจึงจะได้เห็นว่าผิดความชั่วนั้นมันจะติดเพราะอิจฉา
วิสัยคนปากคันอกตัญญุตาไม่ซื่อต่อภัสดาที่ชื่นเชย
ถึงผู้ใดจักไปเลี้ยงดูเล่าชั่วของเจ้าเขาไม่ลืมดอกน้องเอ๋ย
ใครคิดร้ายต่อสามีไม่ดีเลยอย่าเชือนเฉยตรึกตรองไว้ลองดู
นางโมราฆ่าพระจันทรโครพความไม่จบลือเล่าจนเข้าหู
ควรจะจำใส่ใจไว้เป็นครูจะได้รู้ชั่วเช่นไว้เป็นตรา
จงรำฤกนึกดูเมื่ออยู่บ้านเคยสำราญเป็นไฉนอย่างไรหนา
คนทั้งหลายเขาก็เรียกตามฉายาที่มีมาว่าอีนี่อีนั่นไป
ประเดี๋ยวนี้คนทั้งนั้นก็หันกลับมาคำนับว่าคุณจอมหม่อมฉันไหว้
มีวาสนาเหมาะเจาะขึ้นเพราะใครเหตุไฉนลืมคุณกรุณา ฯ
๏ อันตัวเรานี้ก็รองพระจอมเจ้าเป็นปิ่นเกล้าในสยามภาษา
มียศศักดิ์ประจักษ์ทั่วทุกพาราพระทรงธรรม์กรุณาชุบเลี้ยงเรา
ถึงใครใครที่จะตกมาเป็นห้ามไม่มีความขายหน้าดอกหนาเจ้า
เสียแต่ไม่ฉายเฉิดเพริศพริ้งเพราเพราะแก่เถ้าหงุบหงับไม่ฉับไว
ถ้าจะว่าไปจริงทุกสิ่งสิ้นก็พอกินตามแก่แก้ขัดได้
ฤาน้ำจิตต์คิดเห็นเป็นอย่างไรจึงมิได้ปลงรักสักเวลา
การสิ่งใดที่มิดีเรามิชอบอ้อนวอนปลอบจงจำอย่าทำหนา
ก็ไม่ฟังขืนขัดอัธยายิ่งกับว่าตอไม้ไม่ไหวติง
ที่ข้อใหญ่ชี้ให้เห็นเรื่องเล่นเพื่อนทำให้เฟือนราชกิจผิดทุกสิ่ง
ถ้าจะเปรียบเนื้อความไปตามจริงเสมอหญิงเล่นชู้จากสามี
นี่หากวังมีกำแพงแขงแรงรอบเป็นคันขอบดุจเขื่อนคิรีศรี
ถ้าหาไม่เจ้าจอมหม่อมเหล่านี้จะไปเล่นจ้ำจี้กับชาย เอย ฯ
             

สำนวนที่ ๒

๏
             

เชิงอรรถ

ที่มา

รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A7%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B0%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%A0%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%CB%9C%C3%A0%C2%B9%C5%92%C3%A0%C2%B9%C6%92%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B0%C3%A0%C2%B8%C5%A1%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%AA%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%E2%80%9D%C3%A0%C2%B9%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B0%C3%A0%C2%B8%E2%80%BA%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B9%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%C2%A7"
เครื่องมือส่วนตัว