โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๑๔๑
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …') |
(→แผ่นที่ ๕๖๓ – ขุนพิสนท์สังฆกิจ) |
||
แถว 111: | แถว 111: | ||
ไปปราบจักรวารรดิมาร ร่วมรู้ | ไปปราบจักรวารรดิมาร ร่วมรู้ | ||
สุริยาภพฮึกหาญ บุตรจักร วรรดิแฮ | สุริยาภพฮึกหาญ บุตรจักร วรรดิแฮ | ||
- | + | ยกทัพราพราญสู้ สัตรุศท้าวเธอผจญ ฯ | |
แถว 131: | แถว 131: | ||
พระพรตรับส่งให้ พิเภกนั้นบดถวาย ฯ | พระพรตรับส่งให้ พิเภกนั้นบดถวาย ฯ | ||
</tpoem> | </tpoem> | ||
+ | |||
===แผ่นที่ ๕๖๔ – ขุนพิสนท์สังฆกิจ=== | ===แผ่นที่ ๕๖๔ – ขุนพิสนท์สังฆกิจ=== | ||
<tpoem> | <tpoem> |
รุ่นปัจจุบันของ 03:59, 21 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เนื้อหา |
นิลพัทอาสาไปเอาสรรพยาและสิ่งของต่างๆ แก้พิษหอก
แผ่นที่ ๕๖๑ – ขุนพิสนท์สังฆกิจ
๓๙๒๑ พระพรตรีบร้อนจาก | พลับพลา พลันแฮ | ||
นิลราชนำมรรคา | สู่น้อง | ||
สุครีพกับโยธา | โดยเสดจ ถึงแฮ | ||
พระเหลือบเหนสัตรุศต้อง | สาตรล้มสลบนอน ฯ | ||
๓๙๒๒ นิ่งแน่กลางภาคพื้น | ดินดอน | ||
พิเภกวายุบุตรกร | กอดไว้ | ||
พระเพ่งอนุชนอน | นึกอนาถ | ||
ลดพระองค์แอบใกล้ | สัตรุศแล้วกันแสง ฯ | ||
๓๙๒๓ ยกหัดถ์ยุดหอกต้อง | เหนตึง แน่นนา | ||
ชักฉุดบหลุดตรึง | กราดหมั้น | ||
ยิ่งพิศยิ่งลาญตลึง | ทรวงสลด | ||
วางสารทซบภักตร์อั้น | อุระร้อนพิไรครวญ ฯ | ||
๓๙๒๔ อ้าพออนุชผู้ร่วม | ชีวา พี่เอย | ||
จักรกฤษณ์เชษฐบัญชา | กิจพร้อง | ||
พ่อกับพี่สองรา | รอญราพ | ||
พ่ออาจองค์จึ่งต้อง | สาตรซ้ำเสียชนม์ ฯ | ||
๓๙๒๕ ผิวเหตุสารทต้องพ่อ | ฤๅชา | ||
ข่าวทราบแซ่อโยธยา | เพรียกพร้อง | ||
สามพระแม่จักทา | รุณพิ โรธแฮ | ||
ราเมศรและลักษณน้อง | จักเศร้าทรวงศัลย์ ฯ | ||
๓๙๒๖ จักติว่าพี่นี้ | ชีพตน สงวนเฮย | ||
ใช้พระน้องเดียวรณ | ราพร้า | ||
ยักษจึ่งพิฆาฏชนม์ | อนุชวอด วายแฮ | ||
เปนเหตุฉะนี้จักหน้า | พี่ไว้ไฉนวาง ฯ | ||
๓๙๒๗ ตายเถิดเกิดใหม่พ้น | คนหยัน | ||
อยู่จักสรวลแซ่สรร | เสกพร้อง | ||
ยิ่งคิดยิ่งทรงกัน | แสงสลด | ||
เอนพระองค์แอบน้อง | พิลาบซ้ำสลบลง ฯ | ||
แผ่นที่ ๕๖๒ – ขุนพิสนท์สังฆกิจ
๓๙๒๘ พายุพงษพิเภกทั้ง | สองนาย | ||
กับสิบแปดมกุฎวาย | วุ่นพร้อง | ||
เรียกพนักงานถวาย | วีโบก | ||
โปรยประสุคนธต้อง | พรตฟื้นคืนชนม์ ฯ | ||
๓๙๒๙ ช้อนเกษอนุชแก้ว | เกยเพลา | ||
พิศภักตร์สัตรุศเยา | วราชน้อง | ||
สารทเสียบสลบเนา | อนาถแน่ นอนเฮย | ||
พลันเรียกพิเภกพร้อง | แก่ท้าวถามพลัน ฯ | ||
๓๙๓๐ ดูก่อนพิเภกเจ้า | ลงกา นครเอย | ||
เราสิมอบท่านมา | กับน้อง | ||
การศึกทุกสิ่งสา | ระพัดทราบ เสรจพ่อ | ||
ไยจึงละน้องต้อง | สาตรนี้ควรไฉน ฯ | ||
๓๙๓๑ จึ่งพิเภกนบท้าว | แถลงสาร | ||
เมื่อพระน้องรอญราญ | ราพร้า | ||
เสียทีเพราะเบาว์การ | กลศึก | ||
จึงยักษพุ่งหอกกล้า | ถูกได้โดยเผลอ ฯ | ||
๓๙๓๒ หอกนั้นองค์ศิวะเจ้า | จอมไกร ลาศเอย | ||
เธอเสกสรรประสิทธิไช | เยศแก้ว | ||
อวยสุริยาภพดะไน | จักรวรรติ | ||
โอสถสำหรับแผ้ว | พิศมนั้นยัง ฯ | ||
๓๙๓๓ จันทน์แดงเลิศล้ำอยู่ | อโยทธะ ยาเอย | ||
มูลอุศุภอาศนศิวะ | เทพท้าว | ||
อยู่อินทกาละ | ไกรลาศ ถ้ำแฮ | ||
หินบดอยู่พรหมด้าว | ที่เทธาดา ฯ | ||
๓๙๓๔ ลูกหินอยู่ถิ่นท้อง | บาดาล | ||
นาคราชเนานานกาล | เก็บไว้ | ||
แม้โปรดสั่งกระบี่ชาญ | ฤทธิรุต | ||
นาสิ่งพัสดุได้ | หอกนั้นพลันถอน ฯ | ||
แผ่นที่ ๕๖๓ – ขุนพิสนท์สังฆกิจ
๓๙๓๕ พระพรตฟังพิเภกพร้อง | ความทูล | ||
พลันเรียกนิลพัทยูร | สู่เฝ้า | ||
สั่งความเยี่ยงเค้ามูล | พิเภกนบ ถวายแฮ | ||
อย่างนิ่งนอนใจเจ้า | รีบร้อนเรวไป ฯ | ||
๓๙๓๖ นิลพัทรับสั่งแล้ว | เหิรทยาน | ||
ถึงจักรกฤษณนบขาน | ข่าวไข้ | ||
ว่าองค์สัตรุศราญ | ราพหอก ต้องแฮ | ||
ขอประทานจันทน์แดงได้ | ประกอบแก้แผลหาย ฯ | ||
๓๙๓๗ ทูลเริ่มพรตสัตรุศเจ้า | พลากร ยกเอย | ||
ไปปราบลงกานคร | ขุ่นข้น | ||
ฆ่าราพทศพิณรอญ | ชีพพี่ เลี้ยงแฮ | ||
นามวรณีสูรต้น | เหตุเสี้ยมเสริมการ ฯ | ||
๓๙๓๘ แล้วยกยาตรพยุหพ้อง | พลชาญ ศึกเฮย | ||
ไปปราบจักรวารรดิมาร | ร่วมรู้ | ||
สุริยาภพฮึกหาญ | บุตรจักร วรรดิแฮ | ||
ยกทัพราพราญสู้ | สัตรุศท้าวเธอผจญ ฯ | ||
๓๙๓๙ ยุทธยักษพรากเพลี่ยงถ้า | มันโถม | ||
ทุ่มสารทถูกทรวงโซม | เลือดไล้ | ||
จักรกฤษณ์ทราบเหตุโทม | นัศนึก อนาถนา | ||
ทรงหยิบจันทน์แดงให้ | ขับให้ไปพลัน ฯ | ||
๓๙๔๐ ลิงรเห็จแผนภพเบื้อง | ขอหิน บดเฮย | ||
เขญข่าวท้าวพรหมมินทร์ | ทราบให้ | ||
เรวกลับภพนาคินทร์ | ฃอลูก ศิลาแฮ | ||
นาคส่งลิงรับได้ | รีบดั้นดินจร ฯ | ||
๓๙๔๑ ถึงอินทกาลถ้ำเก็บ | โคมูล | ||
ได้เสรจระเหจยูร | สู่ไท้ | ||
นบบาทพระพรตทูล | ถวายสรรพ ยาแฮ | ||
พระพรตรับส่งให้ | พิเภกนั้นบดถวาย ฯ | ||
แผ่นที่ ๕๖๔ – ขุนพิสนท์สังฆกิจ
๓๙๔๒ พิเภกตั้งจิตรน้อม | ดำรง | ||
คิดพระคุณศุลีองค์ | เอกล้ำ | ||
สามคาบเศกจบลง | มือบด | ||
บดเสรจสามคาบซ้ำ | เสกแล้วทาถวาย ฯ | ||
๓๙๔๓ พาดทายาทราบต้อง | รอยอา วุธเอย | ||
ด้วยเวทศิวะคุณยา | ยิ่งล้น | ||
ขับพิศม์เทพสารทซา | เสื่อมหมด | ||
หอกเมฆพัตหลุดพ้น | สัตรุศฟื้นคืนชนม์ ฯ | ||
๓๙๔๔ รอยบาดบ่พาดพ้อง | อินทรีย์ | ||
พระวงองค์ฉวีศรี | สดช้อย | ||
เหลือบพบพระพีปรี | ดารื่น รมย์แฮ | ||
ลดเคลื่อนพระเศียรคล้อย | คลาศพร้นเพลาพลัน ฯ | ||
๓๙๔๕ ทูลว่าข้ารบร้า | ราญมาร | ||
ขุนราพมันทุ่มประหาร | หอกต้อง | ||
หากพระเสดจทันการ | แก้รอด | ||
คุณพระพี่นั้นน้อง | ยกไว้หว่างเศียร ฯ | ||
๓๙๔๖ พระสดับอนุชพร้อง | รำพรรณ์ | ||
ชื่นชอบหฤไทยพลัน | เรียกน้อง | ||
ขึ้นสู่รถสุวรรณ์คัล | ไลกลับ | ||
พหลโห่ฆาฏฆ้องซ้อง | แซ่เต้าตามผลู ฯ | ||
๓๙๔๗ เสียงพฤคคฤกครื้น | พลหาญ | ||
เริงร่ายาตรยูรทยาน | ย่างย้าย | ||
เกรียวกรูเอิกเกริกสฐาน | ทิวพนัศ | ||
ไปเนิ่นถึงแทบท้าย | ถิ่นตั้งพลับพลา ฯ | ||
๓๙๔๘ ถึงเทียบรถแก้วกับ | เกยทอง | ||
พระหน่อนารถระษัตริย์สอง | เสดจเข้า | ||
ประทับพลับพลาตรอง | การยุทธ์ | ||
พระพรตสัสรุศเจ้า | สถิตย์รั้งรวงการ ฯ | ||