โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๑๓๓
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(→พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ=) |
(→พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ) |
||
| แถว 2: | แถว 2: | ||
==พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ== | ==พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ== | ||
| + | |||
| + | ===แผ่นที่ ๕๒๙ – พระราชครูพิเชต=== | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๓๖๙๗ พระพรตพจนเอื้อน อภิปราย | ||
| + | แก่อสุรเสนานาย นั่งพร้อม | ||
| + | เราจะยกพลราย โรมรบ | ||
| + | สำบุกตระบึกงล้อม ไล่มล้างมารกระลี ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๓๖๙๘ วรณีสูรกับท้าว ทศพิณ | ||
| + | พิฆาฏสับเปนสิน อย่าไจ้ | ||
| + | สำแดงเดชกระบินทร ระบือภพ | ||
| + | ใครจักเหนไฉนให้ กล่าวชี้เชิงณรงค์ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๓๖๙๙ สุครีพรีบนบไท้ ทูลสนอง | ||
| + | อันจะยกพลกอง ทัพบ่ล้น | ||
| + | ลงกาจักหม่นหมอง โทรมซุด | ||
| + | ยักษปะชาเปนต้น จักต้องพลอยตาย ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๓๗๐๐ อนึ่งวิเชียรพรหมเมศนั้น ในมือ มารนา | ||
| + | ผิวทศพิณจะกระพือ พิโรธเร้า | ||
| + | พาลพิฆาฏเสียคือ ตายเปล่า | ||
| + | จะเสื่อมเสียกระพเกียรติเจ้า หลักหล้าภพไตร ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๓๗๐๑ เราผองคงจักต้อง ดำริห์ | ||
| + | พระอวตารจะติ โทษได้ | ||
| + | บงกระบี่ที่ชาญพิ ไชยยุทธ | ||
| + | คือรับสั่งแต่ใต้ บาทให้หาตัว ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๓๗๐๒ เยียวมันหยิ่งแม้นไม่ ยอมนา | ||
| + | จึ่งยกพลโถมถา รบเร้า | ||
| + | ธจึ่งตรัสปฤกษา สืบต่อ ไปเฮย | ||
| + | กระบี่ใดควรเข้า ต่อถ้อยทศพิณ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๓๗๐๓ สุครีพทูลแนะไท้ นฤบาล | ||
| + | เหนแต่ชมพูพาน แกว่นรู้ | ||
| + | ยงยุทธว่องโวหาร หากซื่อ ตรงนา | ||
| + | ควรจักวางกระมลกู้ กิจให้สื่อสาสน ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
===แผ่นที่ ๕๓๐ – พระราชครูพิเชต=== | ===แผ่นที่ ๕๓๐ – พระราชครูพิเชต=== | ||
<tpoem> | <tpoem> | ||
| แถว 87: | แถว 131: | ||
ทราบการเร่งกำสรด แสนเทวศ | ทราบการเร่งกำสรด แสนเทวศ | ||
นางร่ำพิไรให้ ตรัสห้ามโหยหวน ฯ | นางร่ำพิไรให้ ตรัสห้ามโหยหวน ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
| + | ===แผ่นที่ ๕๓๒ – พระราชครูพิเชต=== | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๓๗๑๘ ทศพิณพิโรธเกรี้ยว กระทืบบาท | ||
| + | ธไป่ลามาตราช รีบร้อน | ||
| + | มามณฑิรมณีมาศ ประทับแท่น ทองแฮ | ||
| + | สั่งพี่เลี้ยงเกณฑ์ต้อน เตรียมรี้พลขันธ์ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๓๗๑๙ ฝ่ายกุมภัณฑ์พี่น้อง สองกุ มารแฮ | ||
| + | ยามลิวันกันยุ เวกนี้ | ||
| + | ทราบว่าทศพิณมุ เตรียมหมู่ มารนา | ||
| + | เกรงจักพลอยป่นปี้ เพราะเปื้อนปนพาล ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๓๗๒๐ ภาคนไปเฝ้าพระ มารดา ทูลเฮย | ||
| + | นางทราบโสมนัศา สั่งซ้ำ | ||
| + | พ่อลอบออกไปหา พระยานุ ชิตเฮย | ||
| + | จักช่วยจักชูค้ำ พ่อให้ไภยไกษย ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๓๗๒๑ สองรับโอวาทแล้ว ลาจร | ||
| + | ลอยลิ่วปลิวอำพร ภาคฟ้า | ||
| + | ถึงมรกฎสิงขร ลงบอก ยพลเฮย | ||
| + | แก่กระบี่นายกองกล้า เดชก้องยามพวาร ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๓๗๒๒ กระบี่พาสองยักษ์เยื้อง ยาตรา | ||
| + | พบอนุชิตสองรา บอกแจ้ง | ||
| + | ขุนกระบี่ก็พามา ถวายพระ พรตแฮ | ||
| + | ลองรบอาษาแว้ง จับท้าวทศพิณ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๓๗๒๓ ภูบาลบานเบิกปลื้ม หฤไทย | ||
| + | ตรัสภิปรายปราไสย เพราะพร้อง | ||
| + | ฃอบจิตรที่จองใจ จงรัก เรานา | ||
| + | รีบกลับไปปกป้อง พิเภกไว้จงดี ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๓๗๒๔ สองอสูรรับสั่งไท้ ภูธร | ||
| + | ถวายอภิวาทจร จาดเฝ้า | ||
| + | โผนทยานยาตรอำพร เต็มพัด | ||
| + | บรรลุลงกาเข้า สู่ห้องปรางเหน ฯ | ||
</tpoem> | </tpoem> | ||
รุ่นปัจจุบันของ 14:30, 18 สิงหาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เนื้อหา |
พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ
แผ่นที่ ๕๒๙ – พระราชครูพิเชต
| ๓๖๙๗ พระพรตพจนเอื้อน | อภิปราย | ||
| แก่อสุรเสนานาย | นั่งพร้อม | ||
| เราจะยกพลราย | โรมรบ | ||
| สำบุกตระบึกงล้อม | ไล่มล้างมารกระลี ฯ | ||
| ๓๖๙๘ วรณีสูรกับท้าว | ทศพิณ | ||
| พิฆาฏสับเปนสิน | อย่าไจ้ | ||
| สำแดงเดชกระบินทร | ระบือภพ | ||
| ใครจักเหนไฉนให้ | กล่าวชี้เชิงณรงค์ ฯ | ||
| ๓๖๙๙ สุครีพรีบนบไท้ | ทูลสนอง | ||
| อันจะยกพลกอง | ทัพบ่ล้น | ||
| ลงกาจักหม่นหมอง | โทรมซุด | ||
| ยักษปะชาเปนต้น | จักต้องพลอยตาย ฯ | ||
| ๓๗๐๐ อนึ่งวิเชียรพรหมเมศนั้น | ในมือ มารนา | ||
| ผิวทศพิณจะกระพือ | พิโรธเร้า | ||
| พาลพิฆาฏเสียคือ | ตายเปล่า | ||
| จะเสื่อมเสียกระพเกียรติเจ้า | หลักหล้าภพไตร ฯ | ||
| ๓๗๐๑ เราผองคงจักต้อง | ดำริห์ | ||
| พระอวตารจะติ | โทษได้ | ||
| บงกระบี่ที่ชาญพิ | ไชยยุทธ | ||
| คือรับสั่งแต่ใต้ | บาทให้หาตัว ฯ | ||
| ๓๗๐๒ เยียวมันหยิ่งแม้นไม่ | ยอมนา | ||
| จึ่งยกพลโถมถา | รบเร้า | ||
| ธจึ่งตรัสปฤกษา | สืบต่อ ไปเฮย | ||
| กระบี่ใดควรเข้า | ต่อถ้อยทศพิณ ฯ | ||
| ๓๗๐๓ สุครีพทูลแนะไท้ | นฤบาล | ||
| เหนแต่ชมพูพาน | แกว่นรู้ | ||
| ยงยุทธว่องโวหาร | หากซื่อ ตรงนา | ||
| ควรจักวางกระมลกู้ | กิจให้สื่อสาสน ฯ | ||
แผ่นที่ ๕๓๐ – พระราชครูพิเชต
| ๓๗๐๔ พระตำรัสสั่งใช้ | ชมภู พานเฮย | ||
| จงสื่อนครลองดู | สักครั้ง | ||
| เขาจะอ่อนน้อมดูนู | ฤๅขัด แขงนา | ||
| ท่านอย่างเผลอพลันพลั้ง | พลาดต้องบัดสี ฯ | ||
| ๓๗๐๕ พานรินทร์รับสั่งแล้ว | เรห็จทยาน | ||
| บรรลุลงกาสฐาน | ไป่ช้า | ||
| ลอยอยู่นะคัคณานต์ | ตรงช่อง แกลแฮ | ||
| สีหนาทตวาดท้า | แทตยท้าวทศพิณ ฯ | ||
| ๓๗๐๖ เองสมคบพี่เลี้ยง | เปนขบถ | ||
| เย่อหยิ่งชิงศิริยศ | พิเภกได้ | ||
| กูถือสั่งพระพรต | อนุชพระ กฤษณนา | ||
| มานราชบัญชาใช้ | เฉภาะให้หาเอง ฯ | ||
| ๓๗๐๗ เรวรีบไปเฝ้าพระ | ทรงยศ | ||
| ที่หว่างเขามรกฎ | ใหญ่กว้าง | ||
| จะทรงชักคดีขบถ | โดยชื่น เนตรนา | ||
| เองหาขึงคัดง้าง | แม่นม้วยมือทหาร ฯ | ||
| ๓๗๐๘ ทศพิณพิโรธร้อง | เหวยลิง | ||
| ทรลักษณหยามหยิ่งจริง | จาบจ้วง | ||
| เองเปนบ่าวพึ่งพิง | บุญมนุษย์ | ||
| ไยจึ่งหยาบลาบล้วง | หลู่เชื้อพงษพรหม ฯ | ||
| ๓๗๐๙ มาเคารพนบเบื้อง | บาทา กูเฮย | ||
| พูดแต่สุภาพภา | สิตน้อม | ||
| จึ่งสมแก่ทูตา | นุทูต แขกแฮ | ||
| กลับโอ่อวดอ้อมค้อม | ขู่ให้ใครขาม ฯ | ||
| ๓๗๑๐ พานเรศพิโรธแค้น | คือไฟ | ||
| เหม่ลูกเลกจัญไร | อวดรู้ | ||
| ไปฤๅจักบไป | มึงว่า มาเทอญ | ||
| มึงจัดมึงขึงสู้ | จักสิ้นอาสัญ ฯ | ||
แผ่นที่ ๕๓๑ – พระราชครูพิเชต
| ๓๗๑๑ ลิงยักษต่างออกอ้าง | อวดหาญ | ||
| ต่างโกรธกลเพลิงกัลป์ | จ่อจี้ | ||
| ทศพิณสั่งพลมาร | จับกระบี่ ฆ่าเวย | ||
| ยักษยั่นลิงเลี่ยงลี้ | ไปล้อมโรมรัน ฯ | ||
| ๓๗๑๒ พานรินทรรีบเลื่อนล้ำ | ลงไป | ||
| ประดิษฐานภูมไผท | เผ่นกว้าง | ||
| โถมถีบถูกอุรไพ | นาสุร วงษแฮ | ||
| ตกแท่นจับจิกง้าง | เกษเกล้ากุมภัณฑ์ ฯ | ||
| ๓๗๑๓ ตบต่อยถูกเนตรหน้า | โปกปับ | ||
| โนโหนกแตกตัวยับ | เลือดย้อย | ||
| เหยียบอกด่าสำทับ | ยักษถ่อย | ||
| กูหากคิดอยู่น้อย | หนึ่งไว้ชีวา ฯ | ||
| ๓๗๑๔ เกรงเกินรับสั่งไท้ | จุธาภพ | ||
| หาไม่จะฟันประจบ | จวบม้วย | ||
| ภาแผลที่ต่อยตบ | ฝากมาตุ มึงนา | ||
| ขุนกระบี่แกว่งขรรค์ด้วย | เดชห้าวอวดหาญ ฯ | ||
| ๓๗๑๕ รเห็จทยานไผเฝ้าพระ | ภูวไนย | ||
| ที่พลับพลาเนินไศล | เลิศแล้ว | ||
| ทูลคดีซึ่งมีไชย | เชิงพูด | ||
| พระสดับภักตรแผ้ว | ตรัสซร้องสรเสริญ ฯ | ||
| ๓๗๑๖ ทศพิณมานะน้อย | ฤไทยนัก | ||
| เสียยศอรสุศักดิ์ | เผ่าผู้ | ||
| ชลเนตรน่านนองภักตร | ผิดเผือด | ||
| เปนสุดฤทธิสุดรู้ | รีบเฝ้าชนนี ฯ | ||
| ๓๗๑๗ มณโฑยลหน่อไท้ | รันทด | ||
| ค่อยประคองโอรส | ลูบไล้ | ||
| ทราบการเร่งกำสรด | แสนเทวศ | ||
| นางร่ำพิไรให้ | ตรัสห้ามโหยหวน ฯ | ||
แผ่นที่ ๕๓๒ – พระราชครูพิเชต
| ๓๗๑๘ ทศพิณพิโรธเกรี้ยว | กระทืบบาท | ||
| ธไป่ลามาตราช | รีบร้อน | ||
| มามณฑิรมณีมาศ | ประทับแท่น ทองแฮ | ||
| สั่งพี่เลี้ยงเกณฑ์ต้อน | เตรียมรี้พลขันธ์ ฯ | ||
| ๓๗๑๙ ฝ่ายกุมภัณฑ์พี่น้อง | สองกุ มารแฮ | ||
| ยามลิวันกันยุ | เวกนี้ | ||
| ทราบว่าทศพิณมุ | เตรียมหมู่ มารนา | ||
| เกรงจักพลอยป่นปี้ | เพราะเปื้อนปนพาล ฯ | ||
| ๓๗๒๐ ภาคนไปเฝ้าพระ | มารดา ทูลเฮย | ||
| นางทราบโสมนัศา | สั่งซ้ำ | ||
| พ่อลอบออกไปหา | พระยานุ ชิตเฮย | ||
| จักช่วยจักชูค้ำ | พ่อให้ไภยไกษย ฯ | ||
| ๓๗๒๑ สองรับโอวาทแล้ว | ลาจร | ||
| ลอยลิ่วปลิวอำพร | ภาคฟ้า | ||
| ถึงมรกฎสิงขร | ลงบอก ยพลเฮย | ||
| แก่กระบี่นายกองกล้า | เดชก้องยามพวาร ฯ | ||
| ๓๗๒๒ กระบี่พาสองยักษ์เยื้อง | ยาตรา | ||
| พบอนุชิตสองรา | บอกแจ้ง | ||
| ขุนกระบี่ก็พามา | ถวายพระ พรตแฮ | ||
| ลองรบอาษาแว้ง | จับท้าวทศพิณ ฯ | ||
| ๓๗๒๓ ภูบาลบานเบิกปลื้ม | หฤไทย | ||
| ตรัสภิปรายปราไสย | เพราะพร้อง | ||
| ฃอบจิตรที่จองใจ | จงรัก เรานา | ||
| รีบกลับไปปกป้อง | พิเภกไว้จงดี ฯ | ||
| ๓๗๒๔ สองอสูรรับสั่งไท้ | ภูธร | ||
| ถวายอภิวาทจร | จาดเฝ้า | ||
| โผนทยานยาตรอำพร | เต็มพัด | ||
| บรรลุลงกาเข้า | สู่ห้องปรางเหน ฯ | ||
