โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๓๓

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(→พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ=)
แถว 1: แถว 1:
[[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์|สารบาญ]] | [[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๓๒|หน้าก่อนนี้]] | [[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๓๔|หน้าถัดไป]]
[[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์|สารบาญ]] | [[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๓๒|หน้าก่อนนี้]] | [[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๓๔|หน้าถัดไป]]
-
==พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ===
+
==พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ==
===แผ่นที่ ๕๓๐ – พระราชครูพิเชต===
===แผ่นที่ ๕๓๐ – พระราชครูพิเชต===
<tpoem>
<tpoem>

การปรับปรุง เมื่อ 03:13, 21 กรกฎาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ

แผ่นที่ ๕๓๐ – พระราชครูพิเชต

๓๗๐๔ พระตำรัสสั่งใช้ชมภู พานเฮย
จงสื่อนครลองดูสักครั้ง
เขาจะอ่อนน้อมดูนูฤๅขัด แขงนา
ท่านอย่างเผลอพลันพลั้งพลาดต้องบัดสี ฯ
๓๗๐๕ พานรินทร์รับสั่งแล้วเรห็จทยาน
บรรลุลงกาสฐานไป่ช้า
ลอยอยู่นะคัคณานต์ตรงช่อง แกลแฮ
สีหนาทตวาดท้าแทตยท้าวทศพิณ ฯ
๓๗๐๖ เองสมคบพี่เลี้ยงเปนขบถ
เย่อหยิ่งชิงศิริยศพิเภกได้
กูถือสั่งพระพรตอนุชพระ กฤษณนา
มานราชบัญชาใช้เฉภาะให้หาเอง ฯ
๓๗๐๗ เรวรีบไปเฝ้าพระทรงยศ
ที่หว่างเขามรกฎใหญ่กว้าง
จะทรงชักคดีขบถโดยชื่น เนตรนา
เองหาขึงคัดง้างแม่นม้วยมือทหาร ฯ
๓๗๐๘ ทศพิณพิโรธร้องเหวยลิง
ทรลักษณหยามหยิ่งจริงจาบจ้วง
เองเปนบ่าวพึ่งพิงบุญมนุษย์
ไยจึ่งหยาบลาบล้วงหลู่เชื้อพงษพรหม ฯ
๓๗๐๙ มาเคารพนบเบื้องบาทา กูเฮย
พูดแต่สุภาพภาสิตน้อม
จึ่งสมแก่ทูตานุทูต แขกแฮ
กลับโอ่อวดอ้อมค้อมขู่ให้ใครขาม ฯ
๓๗๑๐ พานเรศพิโรธแค้นคือไฟ
เหม่ลูกเลกจัญไรอวดรู้
ไปฤๅจักบไปมึงว่า มาเทอญ
มึงจัดมึงขึงสู้จักสิ้นอาสัญ ฯ
             

แผ่นที่ ๕๓๑ – พระราชครูพิเชต

๓๗๑๑ ลิงยักษต่างออกอ้างอวดหาญ
ต่างโกรธกลเพลิงกัลป์จ่อจี้
ทศพิณสั่งพลมารจับกระบี่ ฆ่าเวย
ยักษยั่นลิงเลี่ยงลี้ไปล้อมโรมรัน ฯ
๓๗๑๒ พานรินทรรีบเลื่อนล้ำลงไป
ประดิษฐานภูมไผทเผ่นกว้าง
โถมถีบถูกอุรไพนาสุร วงษแฮ
ตกแท่นจับจิกง้างเกษเกล้ากุมภัณฑ์ ฯ
๓๗๑๓ ตบต่อยถูกเนตรหน้าโปกปับ
โนโหนกแตกตัวยับเลือดย้อย
เหยียบอกด่าสำทับยักษถ่อย
กูหากคิดอยู่น้อยหนึ่งไว้ชีวา ฯ
๓๗๑๔ เกรงเกินรับสั่งไท้จุธาภพ
หาไม่จะฟันประจบจวบม้วย
ภาแผลที่ต่อยตบฝากมาตุ มึงนา
ขุนกระบี่แกว่งขรรค์ด้วยเดชห้าวอวดหาญ ฯ
๓๗๑๕ รเห็จทยานไผเฝ้าพระภูวไนย
ที่พลับพลาเนินไศลเลิศแล้ว
ทูลคดีซึ่งมีไชยเชิงพูด
พระสดับภักตรแผ้วตรัสซร้องสรเสริญ ฯ
๓๗๑๖ ทศพิณมานะน้อยฤไทยนัก
เสียยศอรสุศักดิ์เผ่าผู้
ชลเนตรน่านนองภักตรผิดเผือด
เปนสุดฤทธิสุดรู้รีบเฝ้าชนนี ฯ
๓๗๑๗ มณโฑยลหน่อไท้รันทด
ค่อยประคองโอรสลูบไล้
ทราบการเร่งกำสรดแสนเทวศ
นางร่ำพิไรให้ตรัสห้ามโหยหวน ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%98%C3%A0%C2%B9%E2%80%9C%C3%A0%C2%B9%E2%80%9C"
เครื่องมือส่วนตัว