โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๒๗

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(/* วรณีสูรพี่เลี้ยงไพนาสุริยวงศ์ทำอุบายให้รู้ว่าพิเภกไม่ใช่บิดา แล้วขอลาไปเรียนศิลปศาส)
 
แถว 2: แถว 2:
==วรณีสูรพี่เลี้ยงไพนาสุริยวงศ์ทำอุบายให้รู้ว่าพิเภกไม่ใช่บิดา แล้วขอลาไปเรียนศิลปศาสตร์กับพระกาลดาบส==
==วรณีสูรพี่เลี้ยงไพนาสุริยวงศ์ทำอุบายให้รู้ว่าพิเภกไม่ใช่บิดา แล้วขอลาไปเรียนศิลปศาสตร์กับพระกาลดาบส==
 +
 +
===แผ่นที่ ๕๐๕ – พระปลัดสิง===
 +
<tpoem>
 +
๓๕๒๙ ไพนาสูรบุตรเจ้า  จอมยักษ์
 +
อายุสิบสามศักดิ์  สุดแกล้ว
 +
วันหนึ่งคิดใคร่จัก  ประภาษ สวนเฮย
 +
ทูลพระบิตุเรศแล้ว  รีบผ้ายสรงชล ฯ
 +
 +
 +
๓๕๓๐ สรงเสรจทรงเครื่องพริ้ง  เพราองค์
 +
เลออาศนราชดุรงค์  เพริศพร้อม
 +
ขุนยักษพี่เลี้ยงจง  ใจภักดิ์ เคียงนา
 +
ขบวนแห่สองสายห้อม  ล่วงเข้าสวนขวัญ ฯ
 +
 +
 +
๓๕๓๑ ถึงปทับเกยมาศแล้ว  ลีลา
 +
ชมสั่งผลผกา  ช่อช้อย
 +
จวบบ่ายพระเสด็จคลา  ยังพลับ พลาเอย
 +
เถลองอาศนวิเชียรพร้อย  พรั่งพร้อมกุมารแหน ฯ
 +
 +
 +
๓๕๓๒ พี่เลี้ยงเคียงแท่นแก้ว  ลำยอง
 +
พลางตริความหลังตรอง  หม่นไหม้
 +
ไพนาเล่นคะนอง  ไป่ทราบ ชนกนา
 +
กูจะทำเลศให้  พระน้องฉงนถาม ฯ
 +
 +
 +
๓๕๓๓ อสุรินทรคิดแล้วหลั่ง  อสุชล
 +
ทำเล่ห์เสสรวญปน  โศรกเศร้า
 +
หน่อนารถเหลือบเนตรยล  ฉงนจิตร ถามเอย
 +
ดูก่อนพระพี่เจ้า  โศรกแล้วใยสรวล ฯ
 +
 +
 +
๓๕๓๔ พี่เลี้ยงฟังมิใคร่เอื้อน  วัจนา
 +
ทำท่วงทีกิริยา  ขุ่นข้อง
 +
เหลียวภักตร์เหลือบซ้ายขวา  โดยเล่ห์ ทูลเฮย
 +
สุดจิตรสุดจักพร้อง  แพร่ถ้อยทูลถวาย ฯ
 +
 +
 +
๓๕๓๕ เธอฟังเธอยิ่งซ้ำ  สงไสย
 +
งำเงื่อนความลับใด  แม่นแท้
 +
จูงพี่สู่ห้องใน  ทรงกซิบ ถามเฮย
 +
เชิญพี่เผยพจนแก้  เงื่อนให้หายฉงน ฯ
 +
</tpoem>
 +
===แผ่นที่ ๕๐๖ – พระปลัดสิง===
 +
<tpoem>
 +
๓๕๓๖ พี่เลี้ยงอ่อนศิรโรตม์น้อม  ทูลพลัน
 +
ชำโศกด้วยทศกรรฐ์  แก่นหล้า
 +
รวมลักษณยกกบี่รัน  รอญชีพ มลายแฮ
 +
เพราะพิเภกชั่วช้า  ส่อเสี้ยนศึกหาญ
 +
 +
 +
๓๕๓๗ อันซึ่งพิเภกนี้  เป็นอา
 +
มิใช่พระชนะกา  ผ่านเผ้า
 +
องค์บิตุเรศร์หน่อนรา  นามทศ กรรฐ์แฮ
 +
แม้มิเชื่อทูลเกล้า  สอบถ้อยมารดา ฯ
 +
 +
 +
๓๕๓๘ พระกุมารสดับถ้อย  วรณี สูรเอย
 +
เจบจิตรดังศรศรี  เสียบไส้
 +
แสนขุ่นพระไทยทวี  ทูลเทวศ
 +
ดาลเดือดมิเหือดไห้  กลับเข้าคืนวัง ฯ
 +
 +
 +
๓๕๓๙ ถึงเฝ้าพิเภกแล้ว  ทูลลา
 +
เสดจสู่ปรางมารดา  สุดลห้อย
 +
มณโฑอรรคชายา  ยลบุตร พิไรเอย
 +
กรกระกองลูกน้อย  พร่ำถ้อยวอนถาม ฯ
 +
 +
 +
๓๕๔๐ อ้อพ่อๆ ผู้ร่วม  ชีวง
 +
ใยพ่อจึ่งมาทรง  โศรกเศร้า
 +
กริ้วกราดสิ่งใดจง  บอกแม่ หน่อยเอย
 +
เงยภักตรเถิดลูกเกล้า  อย่าเฝ้ากรรแสง ฯ
 +
 +
 +
๓๕๔๑ สดับเสาวนิตแล้ว  ทูลถาม
 +
โอ้พระแม่อำความ  ลับไว้
 +
จอมราพขัติยทรงนาม  ทศภักตร์ แลนา
 +
ไฉนเหตุพระจึ่งได้  สุดสิ้นชีวัน ฯ
 +
 +
 +
๓๕๔๒ นางสดับวับหวั่นว้า  หฤไทย
 +
พลางปลอบวรดะไนย  เกลื่อนถ้อย
 +
องค์พิเภกนะยาใจ  จงฝาก องค์เอย
 +
ฟังแม่เถิดหน่อน้อย  อย่าได้สงไสย ฯ
 +
</tpoem>
 +
===แผ่นที่ ๕๐๗ – พระปลัดสิง===
 +
<tpoem>
 +
๓๕๔๓ ฟังตรัสยิ่งอัดอั้น  พระอุรา
 +
ป้องเนตรหลั่งชลนา  ร่ำไห้
 +
นงนาฎกอดลูกยา  แสนเทวศ ทวีเอย
 +
อาจจะอำความไว้  ปลอบแล้วไขสาร ฯ
 +
 +
 +
๓๕๔๔ นางทรงเล่าแต่ต้น  จนหมด ความเอย
 +
พิเภกน้องคิดคต  ต่อไท้
 +
พระรามโปรดเติมยศ  เสิมสืบ วงษนา
 +
ทรงประทานแม่ไว้  ฝ่ายซ้ายมเหษี ฯ
 +
 +
 +
๓๕๔๕ ห่อนรู้ว่าแม่นี้  มีครรภ์
 +
หมายว่าพ่อจอมขวัญ  บุตรท้าว
 +
ตัวแม่ซึ่งพงษพันธุ์  ของบิตุ เรศร์นา
 +
เว้นแต่ทรงเดชห้าว  หมดแล้วฤๅเหลือ ฯ
 +
 +
 +
๓๕๔๖ เหลือแต่จักรวรรดิเจ้า  มลิวัน นาพ่อ
 +
แปดหัดถ์เดชมหันต์  สี่หน้า
 +
ฉะนั้นลูกจักผัน  ผายถึ่ง ท่านเฮย
 +
เชอญยกพยุหกลั่นกล้า  ฆ่าอ้ายอาธรรม ฯ
 +
 +
 +
๓๕๔๗ อย่าพ่อๆ อย่าเหี้ยม  ฮึกหาญ
 +
ราเมศรคืออวตาร  แก่นไท้
 +
ปวงกรบินทร์ฤทธิไชยชาญ  เทพยจุ ตินา
 +
ฟังแม่พ่ออย่าได้  หมิ่นท้าวสี่กร
 +
 +
 +
๓๕๔๘ ลูกก็ชายชาติเชื้อ  อาชา ไนยเฮย
 +
ห่อนจักเกรงรามา  เท่าก้อย
 +
อย่าพ่อแต่บิดา  อาพี่ แลแฮ
 +
สหายญาติมาตยใหญ่น้อย  วินาศด้วยศรทรง ฯ
 +
 +
 +
๓๕๔๙ ฟังตรัสขัดขุ่นข้อง  หมองศรี
 +
จำจิตรรับเสาวนี  ยาตรเต้า
 +
ถึงพี่ร่วมชีวี  ทรงปฤก ษาเอย
 +
น้องคิดจักไปเฝ้า  อสุรท้าวมลิวัน ฯ
 +
</tpoem>
===แผ่นที่ ๕๐๘ – พระปลัดสิง===
===แผ่นที่ ๕๐๘ – พระปลัดสิง===
<tpoem>
<tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 14:27, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

วรณีสูรพี่เลี้ยงไพนาสุริยวงศ์ทำอุบายให้รู้ว่าพิเภกไม่ใช่บิดา แล้วขอลาไปเรียนศิลปศาสตร์กับพระกาลดาบส

แผ่นที่ ๕๐๕ – พระปลัดสิง

๓๕๒๙ ไพนาสูรบุตรเจ้าจอมยักษ์
อายุสิบสามศักดิ์สุดแกล้ว
วันหนึ่งคิดใคร่จักประภาษ สวนเฮย
ทูลพระบิตุเรศแล้วรีบผ้ายสรงชล ฯ
๓๕๓๐ สรงเสรจทรงเครื่องพริ้งเพราองค์
เลออาศนราชดุรงค์เพริศพร้อม
ขุนยักษพี่เลี้ยงจงใจภักดิ์ เคียงนา
ขบวนแห่สองสายห้อมล่วงเข้าสวนขวัญ ฯ
๓๕๓๑ ถึงปทับเกยมาศแล้วลีลา
ชมสั่งผลผกาช่อช้อย
จวบบ่ายพระเสด็จคลายังพลับ พลาเอย
เถลองอาศนวิเชียรพร้อยพรั่งพร้อมกุมารแหน ฯ
๓๕๓๒ พี่เลี้ยงเคียงแท่นแก้วลำยอง
พลางตริความหลังตรองหม่นไหม้
ไพนาเล่นคะนองไป่ทราบ ชนกนา
กูจะทำเลศให้พระน้องฉงนถาม ฯ
๓๕๓๓ อสุรินทรคิดแล้วหลั่งอสุชล
ทำเล่ห์เสสรวญปนโศรกเศร้า
หน่อนารถเหลือบเนตรยลฉงนจิตร ถามเอย
ดูก่อนพระพี่เจ้าโศรกแล้วใยสรวล ฯ
๓๕๓๔ พี่เลี้ยงฟังมิใคร่เอื้อนวัจนา
ทำท่วงทีกิริยาขุ่นข้อง
เหลียวภักตร์เหลือบซ้ายขวาโดยเล่ห์ ทูลเฮย
สุดจิตรสุดจักพร้องแพร่ถ้อยทูลถวาย ฯ
๓๕๓๕ เธอฟังเธอยิ่งซ้ำสงไสย
งำเงื่อนความลับใดแม่นแท้
จูงพี่สู่ห้องในทรงกซิบ ถามเฮย
เชิญพี่เผยพจนแก้เงื่อนให้หายฉงน ฯ
             

แผ่นที่ ๕๐๖ – พระปลัดสิง

๓๕๓๖ พี่เลี้ยงอ่อนศิรโรตม์น้อมทูลพลัน
ชำโศกด้วยทศกรรฐ์แก่นหล้า
รวมลักษณยกกบี่รันรอญชีพ มลายแฮ
เพราะพิเภกชั่วช้าส่อเสี้ยนศึกหาญ
๓๕๓๗ อันซึ่งพิเภกนี้เป็นอา
มิใช่พระชนะกาผ่านเผ้า
องค์บิตุเรศร์หน่อนรานามทศ กรรฐ์แฮ
แม้มิเชื่อทูลเกล้าสอบถ้อยมารดา ฯ
๓๕๓๘ พระกุมารสดับถ้อยวรณี สูรเอย
เจบจิตรดังศรศรีเสียบไส้
แสนขุ่นพระไทยทวีทูลเทวศ
ดาลเดือดมิเหือดไห้กลับเข้าคืนวัง ฯ
๓๕๓๙ ถึงเฝ้าพิเภกแล้วทูลลา
เสดจสู่ปรางมารดาสุดลห้อย
มณโฑอรรคชายายลบุตร พิไรเอย
กรกระกองลูกน้อยพร่ำถ้อยวอนถาม ฯ
๓๕๔๐ อ้อพ่อๆ ผู้ร่วมชีวง
ใยพ่อจึ่งมาทรงโศรกเศร้า
กริ้วกราดสิ่งใดจงบอกแม่ หน่อยเอย
เงยภักตรเถิดลูกเกล้าอย่าเฝ้ากรรแสง ฯ
๓๕๔๑ สดับเสาวนิตแล้วทูลถาม
โอ้พระแม่อำความลับไว้
จอมราพขัติยทรงนามทศภักตร์ แลนา
ไฉนเหตุพระจึ่งได้สุดสิ้นชีวัน ฯ
๓๕๔๒ นางสดับวับหวั่นว้าหฤไทย
พลางปลอบวรดะไนยเกลื่อนถ้อย
องค์พิเภกนะยาใจจงฝาก องค์เอย
ฟังแม่เถิดหน่อน้อยอย่าได้สงไสย ฯ
             

แผ่นที่ ๕๐๗ – พระปลัดสิง

๓๕๔๓ ฟังตรัสยิ่งอัดอั้นพระอุรา
ป้องเนตรหลั่งชลนาร่ำไห้
นงนาฎกอดลูกยาแสนเทวศ ทวีเอย
อาจจะอำความไว้ปลอบแล้วไขสาร ฯ
๓๕๔๔ นางทรงเล่าแต่ต้นจนหมด ความเอย
พิเภกน้องคิดคตต่อไท้
พระรามโปรดเติมยศเสิมสืบ วงษนา
ทรงประทานแม่ไว้ฝ่ายซ้ายมเหษี ฯ
๓๕๔๕ ห่อนรู้ว่าแม่นี้มีครรภ์
หมายว่าพ่อจอมขวัญบุตรท้าว
ตัวแม่ซึ่งพงษพันธุ์ของบิตุ เรศร์นา
เว้นแต่ทรงเดชห้าวหมดแล้วฤๅเหลือ ฯ
๓๕๔๖ เหลือแต่จักรวรรดิเจ้ามลิวัน นาพ่อ
แปดหัดถ์เดชมหันต์สี่หน้า
ฉะนั้นลูกจักผันผายถึ่ง ท่านเฮย
เชอญยกพยุหกลั่นกล้าฆ่าอ้ายอาธรรม ฯ
๓๕๔๗ อย่าพ่อๆ อย่าเหี้ยมฮึกหาญ
ราเมศรคืออวตารแก่นไท้
ปวงกรบินทร์ฤทธิไชยชาญเทพยจุ ตินา
ฟังแม่พ่ออย่าได้หมิ่นท้าวสี่กร
๓๕๔๘ ลูกก็ชายชาติเชื้ออาชา ไนยเฮย
ห่อนจักเกรงรามาเท่าก้อย
อย่าพ่อแต่บิดาอาพี่ แลแฮ
สหายญาติมาตยใหญ่น้อยวินาศด้วยศรทรง ฯ
๓๕๔๙ ฟังตรัสขัดขุ่นข้องหมองศรี
จำจิตรรับเสาวนียาตรเต้า
ถึงพี่ร่วมชีวีทรงปฤก ษาเอย
น้องคิดจักไปเฝ้าอสุรท้าวมลิวัน ฯ
             

แผ่นที่ ๕๐๘ – พระปลัดสิง

๓๕๕๐ พระดำริห์ชอบแล้วทรงยศ
แต่ด่านน้ำไฟกรดกีดกั้น
เหนแต่พระดาบศกาลนัก ธรรมนา
อาจดับเพลิงน้ำนั้นเหือดแห้งดีงปรสงค์ ฯ
๓๕๕๑ หนึ่งจอกที่ท้าวร่วมไชยบาน
จงลักไปเปนพยานหน่อน้อย
แม้พระจักทูลสารเหนไม่ แคลงนา
สองต่างปฤกษาถ้อยห่อนให้ใครยิน ฯ
๓๕๕๒ ยามเฝ้าขืนจิตรเฝ้ากุมภัณฑ์
ได้ช่องบังคมคันท่านไท้
ขอลาพระทรงธรรม์เรียนศิลป์ สารทเฮย
ยังพระดาบศได้โปรดเกล้าเกษี ฯ
๓๕๕๓ พิเภกสดับโอรสน้อมทูลลา
ท้าวมิได้สงกาเคลือบไคล้
เชอญเถิดนะลูกยาจงเปรื่อง เดชเฮย
รู้รอบจักมอบให้สืบเชื้อพงษมาร ฯ
๓๕๕๔ หน่อนารถอ่อนศิโรตม์น้อมรับพร
ลาราพสู่มารดรด่วนเฝ้า
ลูกรักจักลาจรเรียนวิท ยาเฮย
ยังพระดาบศเจ้าเฃตรด้าวไพรสณฑ์ ฯ
๓๕๕๕ นางนาฎสดับพจนเอื้อนอวยไชย
จงสฤษดิดังมโนในหน่อน้อย
วโรรสชื่อหฤไทยสมคิด ลาเฮย
แม้นจอกเนาวรัตน์คล้อยจากห้องปรางศรี ฯ
๓๕๕๖ ครั้งถึงกระซิบถ้อยริมกรรณ พี่เฮย
จอกซึ่งอันสำคัญหนึ่งได้
แล้วชวนพี่จรจรัลออกจาก นครแฮ
เดิดตัดลัดหมู่ไม้เถื่อนท้องไพรสณฑ์ ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว