โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๐๗

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(→หนุมานชูกล่องดวงใจเย้ยทศกัณฐ์)
 
แถว 2: แถว 2:
==หนุมานชูกล่องดวงใจเย้ยทศกัณฐ์==
==หนุมานชูกล่องดวงใจเย้ยทศกัณฐ์==
 +
 +
===แผ่นที่ ๔๒๕ – พระราชนิพนธ์===
 +
<tpoem>
 +
๒๙๖๙ หณุมานจรจากเจ้า  ลงกา
 +
ร่ายเวทบังไนยนา  กอบกั้ง
 +
กันหมู่อสุรพลา  กรห่อน เหนแฮ
 +
เหาะลิ่วกลางลมยั้ง  อยู่ถ้าหลานอินทร์ ฯ
 +
 +
 +
๒๙๗๐ กระบินทร์บงพ้องบุตร  พระพาย
 +
หยิบกล่องล่องลมผาย  ผาดฟ้า
 +
พาส่งแก่พี่ชาย  ชมชื่น กันแฮ
 +
สองร่อนลงสู่หล้า  รีบเฝ้าพระนรายน์ ฯ
 +
 +
 +
๒๙๗๑ ทูลถวายชิพิตรท้าว  ทศภักตร
 +
แถลงเลศซึ่งลวงนัก  พรตพลั้ง
 +
ล้วนราพสุดฤทธิจัก  โรมรบ พระนา
 +
สิ่งเชื่อจำชอบตั้ง  แต่งข้าต่อณรงค์ ฯ
 +
 +
 +
๒๙๗๒ ทรงสดับปราโมชได้  ดังนึก
 +
ชมฉลาดสองล้ำฦก  เลิศผู้
 +
อาสาดังตัดศึก  อสูรเสร็จ สลายแฮ
 +
ความชอบใครไป่สู้  พี่น้องสองนาย ฯ
 +
 +
 +
๒๙๗๓ แล้วผินประภาศพ้อ  พระอนุช ท่านนา
 +
เจ้าพิโรธวายุบุตร  บอกฟ้อง
 +
เขาไปไม่เปนดุจ  คำกล่าว โทษแฮ
 +
เมื่อฉะนี้พระน้อง  จะอื้นโอษฐไฉน ฯ
 +
 +
 +
๒๙๗๔ พระลักษณรับผิดเอื้อน  อาจใจ ทูลแฮ
 +
ขุนกระบี่ปรีชาใคร  เปรียบได้
 +
ซื่อสัตยสถิตยใน  ความภัก ดีนา
 +
ควรแก่ยศศักดิ์ไท้  ธิราชเจ้าบำนาน ฯ
 +
 +
 +
๒๙๗๕ จึ่งกระบี่วายุบุตรไหว้  บาทา ทูลแฮ
 +
ข้าใคร่ลวงมารมา  จุ่งใกล้
 +
จักชูกล่องชีวา  เย้ายั่ว มันนอ
 +
เย้ยเยาะทศกรรฐให้  เลือดย้อยไนยนา ฯ
 +
</tpoem>
===แผ่นที่ ๔๒๖ – พระราชนิพนธ์===
===แผ่นที่ ๔๒๖ – พระราชนิพนธ์===
<tpoem>
<tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 14:14, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

หนุมานชูกล่องดวงใจเย้ยทศกัณฐ์

แผ่นที่ ๔๒๕ – พระราชนิพนธ์

๒๙๖๙ หณุมานจรจากเจ้าลงกา
ร่ายเวทบังไนยนากอบกั้ง
กันหมู่อสุรพลากรห่อน เหนแฮ
เหาะลิ่วกลางลมยั้งอยู่ถ้าหลานอินทร์ ฯ
๒๙๗๐ กระบินทร์บงพ้องบุตรพระพาย
หยิบกล่องล่องลมผายผาดฟ้า
พาส่งแก่พี่ชายชมชื่น กันแฮ
สองร่อนลงสู่หล้ารีบเฝ้าพระนรายน์ ฯ
๒๙๗๑ ทูลถวายชิพิตรท้าวทศภักตร
แถลงเลศซึ่งลวงนักพรตพลั้ง
ล้วนราพสุดฤทธิจักโรมรบ พระนา
สิ่งเชื่อจำชอบตั้งแต่งข้าต่อณรงค์ ฯ
๒๙๗๒ ทรงสดับปราโมชได้ดังนึก
ชมฉลาดสองล้ำฦกเลิศผู้
อาสาดังตัดศึกอสูรเสร็จ สลายแฮ
ความชอบใครไป่สู้พี่น้องสองนาย ฯ
๒๙๗๓ แล้วผินประภาศพ้อพระอนุช ท่านนา
เจ้าพิโรธวายุบุตรบอกฟ้อง
เขาไปไม่เปนดุจคำกล่าว โทษแฮ
เมื่อฉะนี้พระน้องจะอื้นโอษฐไฉน ฯ
๒๙๗๔ พระลักษณรับผิดเอื้อนอาจใจ ทูลแฮ
ขุนกระบี่ปรีชาใครเปรียบได้
ซื่อสัตยสถิตยในความภัก ดีนา
ควรแก่ยศศักดิ์ไท้ธิราชเจ้าบำนาน ฯ
๒๙๗๕ จึ่งกระบี่วายุบุตรไหว้บาทา ทูลแฮ
ข้าใคร่ลวงมารมาจุ่งใกล้
จักชูกล่องชีวาเย้ายั่ว มันนอ
เย้ยเยาะทศกรรฐให้เลือดย้อยไนยนา ฯ
             

แผ่นที่ ๔๒๖ – พระราชนิพนธ์

๒๙๗๖ อีกทั้งมงกุฎสร้อยสังวาล
จักส่งคืนขุนมารเมื่อนี้
ปางพระจักสังหารทรงลั่น ศรแฮ
ข้าบาทจักคอยขยี้ชีพพร้อมพระแผลง ฯ
๒๙๗๗ ทูลแล้วคลานคล้อยจากน่าฉาน
เหาะรเห็จคัคณานต์ฟ่องฟ้า
สูงสามโยชนประมาณเหมือนนัด ไว้แฮ
ทศภักตรเพ่งพบอ้าโอฐทั้งสิบสรวล ฯ
๒๙๗๘ ยี่สิบหัถตบก้องพร้อมกัน
กระทืบรถเร่งพลขันธ์ขับเร้า
ต่างชิงวิ่งพัลวันกลากลาด มาแฮ
หมายมั่นขันข้อเข้าพิฆาฏค้อนตีลิง ฯ
๒๙๗๙ ทศกรรฐตะโกนกู่ร้องเรียกพา ยุบุตรเฮย
ไยจึ่งไม่ตรงมาหลีกเลี้ยว
ไหนรามลักษณสองราจงเร่ง โยนแฮ
พ่อจักหักฅอเคี้ยวบัดนี้อย่านาน ฯ
๒๙๘๐ หณุมานเมิลยักษใกล้ทัพจัก กรีเฮย
เหาะร่อนลงหว่างยักษเยียดหล้า
กระทืบบาทคึกคักขวางรถ ราพแฮ
ป้องภักตรยักคิ้วอ้าโอฐกล้ากลอกหงาย ฯ
๒๙๘๑ ชูกล่องชีพิตรให้เหนพลัน
หัวเราะพลางเยาะหยันหยาบเย้ย
เหวยเหวยราพอาธรรม์ชีพจัก มลายแฮ
นี่กล่องของใครเฮ้ยหยั่งรู้ฤๅไฉน ฯ
๒๙๘๒ เขม้นมองป้องหน้านิ่งอยู่ใย
ไฉนไม่แผลงฤทธิไกรแย่งยื้อ
ถือปากมากทำไมใครมาก เปล่าพ่อ
หัวก็โตมึนตื้อโง่ตื้นต่อณรงค์ ฯ
             

แผ่นที่ ๔๒๗ – พระราชนิพนธ์

๒๙๘๓ เราเปนลิงค่างล้ำเลยมึง แล้วเฮย
หลอนราพไป่รู้ถึงโฉดช้า
สิบน่าอย่าพักตึงทำโกรธ เคืองเลย
เศียรสิบจักเกลื่อนหล้าบัดนี้บหึง ฯ
๒๙๘๔ ยื่นกล่องร้องเรียกฮ้าเอาหฤๅ
เหนราพแบมือมาหลอกให้
รำเต้นเล่นไหล่ถือกล่องเชิด ชูแฮ
ขู่ตคอกบอกใบ้เบี่ยงหน้าประหนึ่งอาย ฯ
๒๙๘๕ ทศเศียรเหนแท้แท่งศิลา
ตรองตริเกรงชีวาจักม้วย
จักแย่งขยาดพานรคยี่ เสียแฮ
จำจะปลอบโยนด้วยอ่อนได้จึ่งดี ฯ
๒๙๘๖ ตริงพลางทางปลอบพ้อหณุมาน
พ่อรักเจ้าเปรียบปานลูกแก้ว
ปราสาทสิ่งศฤงปานเมียมิ่ง ให้แฮ
ฦๅตลอดเมืองแล้วว่าเลี้ยงดังดนัย ฯ
๒๙๘๗ เจ้ารู้อยู่แล้วสิบาปบุญ
จงเร่งรฦกคุณพ่อบ้าง
จักกลับก่อทารุณประทุษฐ โทษแฮ
ถึงพ่อตายฝ่ายข้างกระบี่ต้องนินทา ฯ
๒๙๘๘ ขอทานดวงจิตรให้บิตุรง เทิญพ่อ
อย่าผูกเวรกรรมจงปลดแก้
หณุมานตอบว่าองค์อสุรกล่าว ไฉนฤๅ
ดังเดกอมหัถแท้ไป่รู้ทางความ ฯ
๒๙๘๙ องค์พระราเมศเลี้ยงเราเป็น ทหารเฮย
เพื่อจะปราบยุคเข็ญขาดหล้า
เอาสัตยเมื่อศึกเห็นผิดแยบ ยุทธนา
ตัวโฉดสิมีหน้าเพิกพ้อไป่อาย ฯ
             

แผ่นที่ ๔๒๘– พระราชนิพนธ์

๒๙๙๐ แม้งเองใคร่รอดพ้นมรณา นั้นเฮย
จงสงองค์สีดาหนุ่มหน้า
โอนอ่อนหย่อนพยศสารภาพ ผิดแฮ
พระจะโปรดโทษเจ้าจุ่งน้อมฟังสอน ฯ
๒๙๙๑ ทศเศียรสดับเพี้ยงเพลิงเผา อกเอย
ออกชื่อส่งนงเยาว์ยิ่งกลุ้ม
ร้องไปใช่ว่าเรารบพุ่ง แพ้ฤๅ
หากนักสิทธิเขลาคลุ้มจึ่งได้ดวงใจ ฯ
๒๙๙๒ เสียแรงกูปลูกเลี้ยงปูนปั้น ให้นา
เครื่องกระษัตริย์สารพรรณ์เสร็จสิ้น
มึงยังกลับอะกระตัญญูต่อ กูแฮ
เบือดบิดคิดปลอกปลิ้นปดโป้ปองผลาญ ฯ
๒๙๙๓ กูตายภายน่าให้ฦๅนาม สนั่นเฮย
ถือสัตยบริสุทธิงามจิตรหมั้น
มึงกลับนับถือรามลักษณเร่ง คืนแฮ
มงกุฎสังวาลยนั้นใช่ให้ทระชน ฯ
๒๙๙๔ หณุมานร้องว่าหน้าไม่อาย
ให้เสร็จหวนเสียดายกลับได้
ปลดเปลื้องเครื่องแต่งกายโยนสู่ อสูรแฮ
ร้องกระชับสำทับให้ส่งแก้วกัลยา ฯ
๒๙๙๕ ราพว่าข้อนี้อย่าเจรจา เลยเฮย
เราเผ่าพงษ์พรหมมาธิราไท้
ไป่เขลาขลาดชีวาวายวอด ดอกแฮ
เสียเล่ห์มละชีพได้ไป่ง้องอนใคร ฯ
๒๙๙๖ เองบอกมนุษยทั้งสองรา
สุริเยศหย่อนเวหาบ่ายแล้ว
พรุ่งนี้จักยุทธนาการกราบ มรณ์นอ
พลางสั่งพลคืนแคล้วกลับเข้าลงกา ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%98%C3%A0%C2%B9%C2%90%C3%A0%C2%B9%E2%80%94"
เครื่องมือส่วนตัว