โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•à¸´à¹Œ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๑à¹à¹–
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …') |
(→หนุมานหลอกให้ทศกัณฐ์ออกรบ) |
||
| แถว 2: | แถว 2: | ||
==หนุมานหลอกให้ทศกัณฐ์ออกรบ== | ==หนุมานหลอกให้ทศกัณฐ์ออกรบ== | ||
| + | |||
| + | ===แผ่นที่ ๔๒๑ – พระราชนิพนธ์=== | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๒๙๔๑ ราตรีกระบี่ยั้ง ยังเตียง ทองนา | ||
| + | ฝูงอนงค์นั่งเรียง รับใช้ | ||
| + | ฉวยฉุดสใบเมียง ภักตรสั่ง สนมแฮ | ||
| + | เชิญนาฏกันยุมาให้ เสด็จขึ้นมาปราง ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๔๒ กำนับรับสั่งแล้ว ครรไล | ||
| + | ไปกราบทูลอรไทย ถี่ถ้อย | ||
| + | นางสดับกระดากใจ จักขัด เกรงนา | ||
| + | ทรงเครื่องเสร็จเสด็จคล้อย คลาศเฝ้าขุนกระบินทร์ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๔๓ ลูกลมโลมและเกี้ยว กัลยา | ||
| + | ชะรอยพี่ร่วมพาศนา นุชพ้อง | ||
| + | อยู่ถึงพลับพลาสา มิภักดิ์โปรด ประทานแฮ | ||
| + | สมนึกเชิญนิ่มน้อง สถิตยเบื้องบรรจฐรณ์ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๔๔ นางสเทินเมินตอบถ้อย วาที | ||
| + | ข้าใช่สาวแส้มี ลูกเต้า | ||
| + | ไป่ควรคู่บัดศรี สนมนาฏ ดื่นนา | ||
| + | ขอปลดเปนเพียงเถ้า แก่เกื้อการงาน ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๔๕ น้อยฤๅถ่อมถ้อยรูป นางเถียง อยู่นา | ||
| + | พี่ใคร่ใช้นุชเพียง เพื่อนเคล้า | ||
| + | ว่าพลางย่างเยื้องเมียง มาโอบ องค์แฮ | ||
| + | พาสถิตยบัลลังก์เล้า ลูบต้องลองเลียม ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๔๖ นางสะบัดหัดถ์ข่วนค้อน คมไนย นาเอย | ||
| + | ดูดู๋ด่วนได้ไฉน น่าแค้น | ||
| + | เมื่อผัวพึ่งพันไลย ชลเนตร นองนา | ||
| + | รักแน่คอยหน่อยแม้น ทุกขสิ้นตามประสงค์ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๔๗ สุดห้ามความรักร้อน ทรวงกระสัน แม่อา | ||
| + | ตามนิดอย่าบิดผัน ผัดเพี้ยน | ||
| + | ลิงยักษย่อมผิดกัน กระนั้นและ น้องเอย | ||
| + | ไม่สนิทมิดเมี้ยน เหมาะแม้นมือมาร ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
| + | |||
| + | ===แผ่นที่ ๔๒๒ – พระราชนิพนธ์=== | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๒๙๔๘ ซึ่งรักอินทรชิตม้วย ชีวา แล้วแฮ | ||
| + | จักก่นกันแสงหา ห่อนฟื้น | ||
| + | ลองลืมอสุรรักพา นรสัก คราวเอย | ||
| + | เกลือกจะชวนจิตรชื้น ฉ่ำล้ำกุมภัณฑ์ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๔๙ ว่าพลางทางยั่วเย้า ยวนสมร | ||
| + | รวบรัดกระหวัดกร กอดเคล้า | ||
| + | เอนแอบแนบสนิทนอน เหนือแท่น ทิพยนา | ||
| + | สองทราบรศรักเร้า รงับเคลิ้มนิทรา ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๕๐ ปางนั้นพระลักษณน้อง อวตาร | ||
| + | ดำรัสสั่งสุรการ กับทั้ง | ||
| + | นิลนนท์รีบนำสาร เสนอจักร กฤษณ์แฮ | ||
| + | ตามเหตุหนหลังตั้ง แต่ต้นจนปลาย ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๕๑ แม้นว่าวายุบุตรเข้า รำบาน | ||
| + | ขอลั่นศรสังหาร ชีพมล้าง | ||
| + | แม้นพระโปรดประการ ใดกลับ แสดงแฮ | ||
| + | เราจะรั้งทัพค้าง อยู่ถ้าราวี ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๕๒ รับสารสองกระบี่เร้า รีบจร ดลแฮ | ||
| + | เฝ้าบาทพระสี่กร กราบเกล้า | ||
| + | แถลงเหตุหณุมานถอน ตนหาก พระนา | ||
| + | ทูลเสร็จสุดสิ้นเค้า กนิฐไท้สั่งความ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๕๓ ทรงครุฑหยุดคิดรู้ แยบคาย สิ้นแฮ | ||
| + | หวังเกลื่อนเงื่อนอุบาย ศึกไว้ | ||
| + | ตรัสสั่งบุตรสุริยฉาย เตรียมตรวจ ขบวนนา | ||
| + | เราจะไปเองได้ ทราบแจ้งจริงไฉน ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๕๔ ขุนกระบี่บช้าจัด พลไกร เสร็จเฮย | ||
| + | พระอ่าองค์อำไภ ผ่องแผ้ว | ||
| + | กุมศรเสดจไคล คลาสู่ รถแฮ | ||
| + | เร่งคลี่พยุหทัพแกล้ว คลาศเข้าพงพี ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
| + | ===แผ่นที่ ๔๒๓ – พระราชนิพนธ์=== | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๒๙๕๕ ครั้นถึงเทียบรถแก้ว กับรถ อนุชนา | ||
| + | พระลักษณ์ยอหัดถ์ประณต บาทไท้ | ||
| + | แถลงเล่าลักษณหมด ตามเหตุ หลังแฮ | ||
| + | ขอฆ่าหณุมานไว้ แบบเบื้องสงคราม ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๕๖ ภูวไนยสดับห้าม น้องรัก ท่านแฮ | ||
| + | พ่ออย่าเพ่อหวนหัก หม่นไหม้ | ||
| + | พรุ่งนี้พี่เองจัก สังเกต ก่อนนา | ||
| + | แล้วสั่งพลไกรให้ ทบรั้งริมไพร ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๕๗ ฝ่ายลูกพายุฟื้น นิทรา | ||
| + | ประดับสรรพอลังการ์ กนกแพร้ว | ||
| + | โลมกันยุมาลา ปราบศึก สมรแฮ | ||
| + | แล้วสู่ปราสาทแก้ว ยอบเฝ้าทศกรรฐ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๕๘ กุมภัณฑ์ยลภักตรยิ้ม ยินดี ยิ่งนา | ||
| + | เรียกนั่งร่วมแท่นมณี หยอกเย้า | ||
| + | บิดรพิศพ่อผ่องศรี สดกว่า ก่อนเฮย | ||
| + | เปนกระไรข้าเฝ้า นี่เนื้อบุญเรา ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๕๙ แต่รับโอรสไว้ ในธา นีนา | ||
| + | ได้พึ่งผ่อนนอนตา หลับได้ | ||
| + | วันวานพ่อไปรา วีเหนื่อย นักฤๅ | ||
| + | จงพักสักหน่อยให้ เหือดฟื้นแรงโรย ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๖๐ หณุมานเสแสร้งตอบ วาที | ||
| + | ลูกริ่งปรปักษหนี น่าส้อน | ||
| + | เชิญพระปิ่นภูมี ศารเสด็จ ด้วยแฮ | ||
| + | จักจับมนุษย์ต้อน กระบี่ให้แตกฉาน ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๙๖๑ ทศกรรฐ์ตบหัดถ์ก้อง ปรางรัตน์ | ||
| + | คิดถูกกับพ่อซัด ชอบถ้อย | ||
| + | เหวยราพเร่งเรวจัด ทัพเทียบ ไว้นา | ||
| + | พลไพร่ชายจักน้อย ชักล้อมวังเติม ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
===แผ่นที่ ๔๒๔ – พระราชนิพนธ์=== | ===แผ่นที่ ๔๒๔ – พระราชนิพนธ์=== | ||
<tpoem> | <tpoem> | ||
| แถว 44: | แถว 175: | ||
เสนาอย่าเผลอตน ตามจับ พิเภกนา | เสนาอย่าเผลอตน ตามจับ พิเภกนา | ||
ตั้งจิตรคิดว่าเหล้น สนุกนิ์ครั้งคราวเดียว ฯ | ตั้งจิตรคิดว่าเหล้น สนุกนิ์ครั้งคราวเดียว ฯ | ||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
</tpoem> | </tpoem> | ||
รุ่นปัจจุบันของ 14:13, 18 สิงหาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เนื้อหา |
หนุมานหลอกให้ทศกัณฐ์ออกรบ
แผ่นที่ ๔๒๑ – พระราชนิพนธ์
| ๒๙๔๑ ราตรีกระบี่ยั้ง | ยังเตียง ทองนา | ||
| ฝูงอนงค์นั่งเรียง | รับใช้ | ||
| ฉวยฉุดสใบเมียง | ภักตรสั่ง สนมแฮ | ||
| เชิญนาฏกันยุมาให้ | เสด็จขึ้นมาปราง ฯ | ||
| ๒๙๔๒ กำนับรับสั่งแล้ว | ครรไล | ||
| ไปกราบทูลอรไทย | ถี่ถ้อย | ||
| นางสดับกระดากใจ | จักขัด เกรงนา | ||
| ทรงเครื่องเสร็จเสด็จคล้อย | คลาศเฝ้าขุนกระบินทร์ ฯ | ||
| ๒๙๔๓ ลูกลมโลมและเกี้ยว | กัลยา | ||
| ชะรอยพี่ร่วมพาศนา | นุชพ้อง | ||
| อยู่ถึงพลับพลาสา | มิภักดิ์โปรด ประทานแฮ | ||
| สมนึกเชิญนิ่มน้อง | สถิตยเบื้องบรรจฐรณ์ ฯ | ||
| ๒๙๔๔ นางสเทินเมินตอบถ้อย | วาที | ||
| ข้าใช่สาวแส้มี | ลูกเต้า | ||
| ไป่ควรคู่บัดศรี | สนมนาฏ ดื่นนา | ||
| ขอปลดเปนเพียงเถ้า | แก่เกื้อการงาน ฯ | ||
| ๒๙๔๕ น้อยฤๅถ่อมถ้อยรูป | นางเถียง อยู่นา | ||
| พี่ใคร่ใช้นุชเพียง | เพื่อนเคล้า | ||
| ว่าพลางย่างเยื้องเมียง | มาโอบ องค์แฮ | ||
| พาสถิตยบัลลังก์เล้า | ลูบต้องลองเลียม ฯ | ||
| ๒๙๔๖ นางสะบัดหัดถ์ข่วนค้อน | คมไนย นาเอย | ||
| ดูดู๋ด่วนได้ไฉน | น่าแค้น | ||
| เมื่อผัวพึ่งพันไลย | ชลเนตร นองนา | ||
| รักแน่คอยหน่อยแม้น | ทุกขสิ้นตามประสงค์ ฯ | ||
| ๒๙๔๗ สุดห้ามความรักร้อน | ทรวงกระสัน แม่อา | ||
| ตามนิดอย่าบิดผัน | ผัดเพี้ยน | ||
| ลิงยักษย่อมผิดกัน | กระนั้นและ น้องเอย | ||
| ไม่สนิทมิดเมี้ยน | เหมาะแม้นมือมาร ฯ | ||
แผ่นที่ ๔๒๒ – พระราชนิพนธ์
| ๒๙๔๘ ซึ่งรักอินทรชิตม้วย | ชีวา แล้วแฮ | ||
| จักก่นกันแสงหา | ห่อนฟื้น | ||
| ลองลืมอสุรรักพา | นรสัก คราวเอย | ||
| เกลือกจะชวนจิตรชื้น | ฉ่ำล้ำกุมภัณฑ์ ฯ | ||
| ๒๙๔๙ ว่าพลางทางยั่วเย้า | ยวนสมร | ||
| รวบรัดกระหวัดกร | กอดเคล้า | ||
| เอนแอบแนบสนิทนอน | เหนือแท่น ทิพยนา | ||
| สองทราบรศรักเร้า | รงับเคลิ้มนิทรา ฯ | ||
| ๒๙๕๐ ปางนั้นพระลักษณน้อง | อวตาร | ||
| ดำรัสสั่งสุรการ | กับทั้ง | ||
| นิลนนท์รีบนำสาร | เสนอจักร กฤษณ์แฮ | ||
| ตามเหตุหนหลังตั้ง | แต่ต้นจนปลาย ฯ | ||
| ๒๙๕๑ แม้นว่าวายุบุตรเข้า | รำบาน | ||
| ขอลั่นศรสังหาร | ชีพมล้าง | ||
| แม้นพระโปรดประการ | ใดกลับ แสดงแฮ | ||
| เราจะรั้งทัพค้าง | อยู่ถ้าราวี ฯ | ||
| ๒๙๕๒ รับสารสองกระบี่เร้า | รีบจร ดลแฮ | ||
| เฝ้าบาทพระสี่กร | กราบเกล้า | ||
| แถลงเหตุหณุมานถอน | ตนหาก พระนา | ||
| ทูลเสร็จสุดสิ้นเค้า | กนิฐไท้สั่งความ ฯ | ||
| ๒๙๕๓ ทรงครุฑหยุดคิดรู้ | แยบคาย สิ้นแฮ | ||
| หวังเกลื่อนเงื่อนอุบาย | ศึกไว้ | ||
| ตรัสสั่งบุตรสุริยฉาย | เตรียมตรวจ ขบวนนา | ||
| เราจะไปเองได้ | ทราบแจ้งจริงไฉน ฯ | ||
| ๒๙๕๔ ขุนกระบี่บช้าจัด | พลไกร เสร็จเฮย | ||
| พระอ่าองค์อำไภ | ผ่องแผ้ว | ||
| กุมศรเสดจไคล | คลาสู่ รถแฮ | ||
| เร่งคลี่พยุหทัพแกล้ว | คลาศเข้าพงพี ฯ | ||
แผ่นที่ ๔๒๓ – พระราชนิพนธ์
| ๒๙๕๕ ครั้นถึงเทียบรถแก้ว | กับรถ อนุชนา | ||
| พระลักษณ์ยอหัดถ์ประณต | บาทไท้ | ||
| แถลงเล่าลักษณหมด | ตามเหตุ หลังแฮ | ||
| ขอฆ่าหณุมานไว้ | แบบเบื้องสงคราม ฯ | ||
| ๒๙๕๖ ภูวไนยสดับห้าม | น้องรัก ท่านแฮ | ||
| พ่ออย่าเพ่อหวนหัก | หม่นไหม้ | ||
| พรุ่งนี้พี่เองจัก | สังเกต ก่อนนา | ||
| แล้วสั่งพลไกรให้ | ทบรั้งริมไพร ฯ | ||
| ๒๙๕๗ ฝ่ายลูกพายุฟื้น | นิทรา | ||
| ประดับสรรพอลังการ์ | กนกแพร้ว | ||
| โลมกันยุมาลา | ปราบศึก สมรแฮ | ||
| แล้วสู่ปราสาทแก้ว | ยอบเฝ้าทศกรรฐ ฯ | ||
| ๒๙๕๘ กุมภัณฑ์ยลภักตรยิ้ม | ยินดี ยิ่งนา | ||
| เรียกนั่งร่วมแท่นมณี | หยอกเย้า | ||
| บิดรพิศพ่อผ่องศรี | สดกว่า ก่อนเฮย | ||
| เปนกระไรข้าเฝ้า | นี่เนื้อบุญเรา ฯ | ||
| ๒๙๕๙ แต่รับโอรสไว้ | ในธา นีนา | ||
| ได้พึ่งผ่อนนอนตา | หลับได้ | ||
| วันวานพ่อไปรา | วีเหนื่อย นักฤๅ | ||
| จงพักสักหน่อยให้ | เหือดฟื้นแรงโรย ฯ | ||
| ๒๙๖๐ หณุมานเสแสร้งตอบ | วาที | ||
| ลูกริ่งปรปักษหนี | น่าส้อน | ||
| เชิญพระปิ่นภูมี | ศารเสด็จ ด้วยแฮ | ||
| จักจับมนุษย์ต้อน | กระบี่ให้แตกฉาน ฯ | ||
| ๒๙๖๑ ทศกรรฐ์ตบหัดถ์ก้อง | ปรางรัตน์ | ||
| คิดถูกกับพ่อซัด | ชอบถ้อย | ||
| เหวยราพเร่งเรวจัด | ทัพเทียบ ไว้นา | ||
| พลไพร่ชายจักน้อย | ชักล้อมวังเติม ฯ | ||
แผ่นที่ ๔๒๔ – พระราชนิพนธ์
| ๒๙๖๒ จัดเปนสองทัพแม้น | มารบิด เบือนแฮ | ||
| จงประหารชีวิตร | อย่าเว้น | ||
| สั่งให้ฟั่นเชือกติด | ตนทุก กองเฮย | ||
| พบสวาน่าเหล้น | มัดเข้ามาเมือง ฯ | ||
| ๒๙๖๓ มโหทรรับสั่งแล้ว | รีบมา | ||
| เร่งตรวจเตรียมโยธา | ครบถ้วน | ||
| สองทัพสรรพสาตรา | วุธธุช ทิวแฮ | ||
| สารแสะรันแทะล้วน | แต่งตั้งตามกระบวน ฯ | ||
| ๒๙๖๔ ทศเศียรทรงเครื่องพร้อม | พิไชยยุทธ์ | ||
| หัดถ์จับสาตราวุธ | ใหญ่น้อย | ||
| แล้วตรัสเรียกวายุบุตร | ตามเสด็จ มานา | ||
| เถลิงรถเร่งพลคล้อย | คลาศเข้าพนมวัน ฯ | ||
| ๒๙๖๕ ครั้นถึงบรรพตใกล้ | สนามรณ รงค์เอย | ||
| กระบี่ให้หยุดพล | พักไว้ | ||
| ลงรถรีบจรดล | สู่ทศ เศียรแฮ | ||
| ทูลว่าข้อขอให้ | เสด็จยั้งอยู่พลาง ฯ | ||
| ๒๙๖๖ ลูกจักร่ายเวทป้อง | กายา | ||
| ลอบสู่ทัพปัจจา | มิตรแล้ว | ||
| จับลักษณ์กับรามา | มัดเหาะ มาแฮ | ||
| พระจึ่งขับพลแกล้ว | กลาดเข้าตลุมบอน ฯ | ||
| ๒๙๖๗ ทศกรรฐ์สรวลก้องเกือบ | ถึงพรหม โลกย์เฮย | ||
| ตบหัดถ์ฉาดฉานชม | ชอบแท้ | ||
| ครั้งนี้ที่ปรารมภ์ | ราวกับ ปลิดแฮ | ||
| เหนชัดสัตรูแพ้ | พ่ายด้วยเดชดนัย ฯ | ||
| ๒๙๖๘ จับมนุษย์นายทัพทั้ง | สองคน ได้แฮ | ||
| ลิงล่อยคงพลอยซน | ซอกเร้น | ||
| เสนาอย่าเผลอตน | ตามจับ พิเภกนา | ||
| ตั้งจิตรคิดว่าเหล้น | สนุกนิ์ครั้งคราวเดียว ฯ | ||
