โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๑à¹à¹•
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(→แผ่นที่ ๔๒๐ – พระราชนิพนธ์) |
(→แผ่นที่ ๔๒๒ – พระราชนิพนธ์) |
||
แถว 217: | แถว 217: | ||
กุมศรเสดจไคล คลาสู่ รถแฮ | กุมศรเสดจไคล คลาสู่ รถแฮ | ||
เร่งคลี่พยุหทัพแกล้ว คลาศเข้าพงพี ฯ | เร่งคลี่พยุหทัพแกล้ว คลาศเข้าพงพี ฯ | ||
- | + | </tpoem> | |
- | + | ===แผ่นที่ ๔๒๓ – พระราชนิพนธ์=== | |
- | + | <tpoem> | |
- | + | ||
- | + | ||
- | + | ||
- | แผ่นที่ ๔๒๓ – พระราชนิพนธ์ | + | |
- | + | ||
- | + | ||
๒๙๕๕ ครั้นถึงเทียบรถแก้ว กับรถ อนุชนา | ๒๙๕๕ ครั้นถึงเทียบรถแก้ว กับรถ อนุชนา | ||
พระลักษณ์ยอหัดถ์ประณต บาทไท้ | พระลักษณ์ยอหัดถ์ประณต บาทไท้ |
การปรับปรุง เมื่อ 13:33, 20 กรกฎาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เนื้อหา |
หนุมานอาสาอาออกศึกรบกับทัพพระลักษณ์ แสร้งทำอุบายให้ทศกัณฐ์เชื่อว่าสวามิภักดิ์
แผ่นที่ ๔๑๘ – พระราชนิพนธ์
๒๙๒๐ เสรจสรรพยุท้าวยี่ | สิบกร | ||
หยิบพระแสงธนูศร | ส่งให้ | ||
พลางประสิทธิประสาศพร | พานเรศ รับแฮ | ||
แล้วเลิกพลดบใกล้ | ทุ่งท้องสมรภูม ฯ | ||
๒๙๒๑ สังขกรสดับก้อง | สำเนียง | ||
พลเอิกอื้ออึงเพียง | แผ่นขว้ำ | ||
ตรัสซักพระโหรเสียง | อสุรทัพ ใดฤๅ | ||
พิเภกพิเคราะห์ซ้ำ | สอบแล้วทูลฉลอง ฯ | ||
๒๙๒๒ กองทัพล้วนแทตยเว้น | จอมพลา กรเฮย | ||
ใช่เผ่าอสุรลงกา | กาจแกล้ว | ||
แคลงเคลือบยอดโยธา | ทูลบาท พระนา | ||
พระสดับดำริห์แล้ว | ทราบสิ้นสุดกล ฯ | ||
๒๙๒๓ บัดดลดำรัศให้ | พระลักษณ | ||
ยกพหลไปหัก | เศิกกล้า | ||
เหนแรงอย่ารณพัก | คอยพี่ ก่อนพ่อ | ||
พี่จักออกโรมร้า | ศึกร้ายภายหลัง ฯ | ||
๒๙๒๔ แล้วสั่งสุครีพให้ | เกณฑจัด ทัพเฮย | ||
กระบี่รับราชาณัติ | นอบน้อม | ||
มารวมนิกรขนัด | ขนาดหมวด กองแฮ | ||
ขุนทัพนับพลพร้อม | พรั่งล้วนเหล่าหาญ ฯ | ||
๒๙๒๕ น้องกฤษณทรงเครื่องต้น | แต่งองค์ ท่านนา | ||
กุมพระแสงศรทรง | เสดจผ้าย | ||
ขึ้นสู่พิไชยาลง | กฎกนก รถเฮย | ||
ขับพหลดลท้าย | ทุ่งกว้างกลางแปลง ฯ | ||
๒๙๒๖ หณุมานเมิลมุ่งพ้อง | พระลักษณ เสดจแฮ | ||
ถามสอบเสนายักษ | ใหญ่น้อย | ||
เมื่ออินทรชิตหัก | ทัพอย่าง ใดฤๅ | ||
ต่างนบนอบตอบถ้อย | ถี่ถ้วนแถลงการณ์ ฯ | ||
แผ่นที่ ๔๑๙ – พระราชนิพนธ์
๒๙๒๗ พงษมารมารบครั้ง | ใดใด ก็ดี | ||
ต้อนแต่พวกพลไกร | ออกหน้า | ||
ต่อเมื่อหมู่พลประไลย | ลงมาก แล้วนอ | ||
จึ่งจะออกโรมร้า | รุกร้นผจญเอง ฯ | ||
๒๙๒๘ ฟังคำซ้ำประกาศครั้ง | นี้กู | ||
จักรับรบเดียวสู | อย่าร้อน | ||
โยธาทศนัขชู | ชมฤทธิ์ เดชนา | ||
บ้างกริ่งกลศึกส้อน | อาตมตั้งตายล ฯ | ||
๒๙๒๙ ลูกลมโลดรถเลี้ยว | ไล่พา นรเฮย | ||
กระโชกโบกมือสวา | วิ่งซ้อง | ||
ลางตัวตื่นเตมประดา | เดินไขว่ ขวางแฮ | ||
ศรหวดบให้ต้อง | ตวาดต้อนแตกกราว ฯ | ||
๒๙๓๐ ลางลิงใจกล้าโดด | เข้ารบ | ||
ครู่หนึ่งหนีหน้าหลบ | แล่นผ้าย | ||
บ้างวนเจอะนั่งนบ | นอบหมอบ กระแตเฮย | ||
นายบ่าวแตกแยกย้าย | ย่นทั้งทัพหลวง ฯ | ||
๒๙๓๑ ตีล่วงมาใกล้รถ | พระลักษณ | ||
แกล้งหยุดยืนป้องภักตร | เพ่งจ้อง | ||
ตบหัถซัดกรยัก | เศียรเยาะ หยันแฮ | ||
พระลักษณพิโรธร้อง | ว่าเฮ้ยหณุมาน ฯ | ||
๒๙๓๒ ตัวท่านเปนข้าพระ | อวตาร | ||
ถวายสัตยปฏิญาณ | ต่อไท้ | ||
ไปกลับคบมารพาล | เพียงขบถ ฉนี้ฤๅ | ||
ไป่ขยาดพระเดชได้ | ดั่งนี้นึกไฉน ฯ | ||
๒๙๓๓ หณุมานว่าอยู่ด้วย | พระราม | ||
อาบเหื่อทำสงคราม | เกือบม้วย | ||
ไป่มีทดแทนความ | ชอบสัก สิ่งนา | ||
ทศภักตรพออยู่ด้วย | สิได้สารพัน ฯ | ||
แผ่นที่ ๔๒๐ – พระราชนิพนธ์
๒๙๓๔ ฟังคำพิโรธร้อง | ตอบวา นรเฮย | ||
ทำชอบพระเชฐา | จะให้ | ||
ผ่านกรุงอยุทธยา | ยังกลับ ประทุษฐเฮย | ||
ช่วยยักษเพราะมักได้ | อวดอ้างไป่อาย ฯ | ||
๒๙๓๕ หณุมานแกล้งกล่าวพ้อ | พระลักษณ | ||
คอยคู่ลูกโคชัก | ฉุดแอก ทันฤๅ | ||
นี่สิทันเทิดหน้า | โอ่อ้างกลางสนาม ฯ | ||
๒๙๓๖ เสียดายบ่ายแล้วจัก | เลิกณรงค์ | ||
หาไม่จะจับองค์ | จุ่งได้ | ||
เร่งระมัดประหญัดจง | หนักพรุ่ง นี้นา | ||
กล่าวเสร็จสู่รถให้ | เลิกเข้าลงกา ฯ | ||
๒๙๓๗ ถั่นถึงนิเวศน์เฝ้า | ทศศีร์ | ||
รากษษสุดยินดี | ไต่ถ้อย | ||
พ่อไปปราบไพรี | แพ้ชนะ ไฉนฤๅ | ||
จึ่งกลับต่อบ่ายคล้อย | จุ่งแจ้งบิตุรงค์ ฯ | ||
๒๙๓๘ กระบี่ว่าครั้นจัก | ทูลฉลอง เองนา | ||
ดูอย่างเย่อหยิ่งปอง | อวดอ้าง | ||
จงถามแทตยทั้งผอง | พวกซึ่ง เหนแฮ | ||
ทศภักตรตรัสซักข้าง | อสุรซ้องทูลเสนอ ฯ | ||
๒๙๓๙ หณุมานมีฤทธิกล้า | กลางณรงค์ | ||
แหลมเลิศกว่าสุริวงษ | ยักษสิ้น | ||
ไม่เยนก็เหนคง | จักลักษณ ได้นา | ||
ท้าวสดับเพียงโดดดิ้น | ตรัสด้วยหณุมาน ฯ | ||
๒๙๔๐ เสรจศึกจักให้ผ่าน | ลงกา | ||
แต่บัดนี้เหนื่อยมา | พ่อให้ | ||
เมียอินทรชิตนา | รีรูป งามแฮ | ||
บำเหนจดะไนยได้ | รบเรื้องไชยเฉลิม ฯ | ||
แผ่นที่ ๔๒๑ – พระราชนิพนธ์
๒๙๔๑ ราตรีกระบี่ยั้ง | ยังเตียง ทองนา | ||
ฝูงอนงค์นั่งเรียง | รับใช้ | ||
ฉวยฉุดสใบเมียง | ภักตรสั่ง สนมแฮ | ||
เชิญนาฏกันยุมาให้ | เสด็จขึ้นมาปราง ฯ | ||
๒๙๔๒ กำนับรับสั่งแล้ว | ครรไล | ||
ไปกราบทูลอรไทย | ถี่ถ้อย | ||
นางสดับกระดากใจ | จักขัด เกรงนา | ||
ทรงเครื่องเสร็จเสด็จคล้อย | คลาศเฝ้าขุนกระบินทร์ ฯ | ||
๒๙๔๓ ลูกลมโลมและเกี้ยว | กัลยา | ||
ชะรอยพี่ร่วมพาศนา | นุชพ้อง | ||
อยู่ถึงพลับพลาสา | มิภักดิ์โปรด ประทานแฮ | ||
สมนึกเชิญนิ่มน้อง | สถิตยเบื้องบรรจฐรณ์ ฯ | ||
๒๙๔๔ นางสเทินเมินตอบถ้อย | วาที | ||
ข้าใช่สาวแส้มี | ลูกเต้า | ||
ไป่ควรคู่บัดศรี | สนมนาฏ ดื่นนา | ||
ขอปลดเปนเพียงเถ้า | แก่เกื้อการงาน ฯ | ||
๒๙๔๕ น้อยฤๅถ่อมถ้อยรูป | นางเถียง อยู่นา | ||
พี่ใคร่ใช้นุชเพียง | เพื่อนเคล้า | ||
ว่าพลางย่างเยื้องเมียง | มาโอบ องค์แฮ | ||
พาสถิตยบัลลังก์เล้า | ลูบต้องลองเลียม ฯ | ||
๒๙๔๖ นางสะบัดหัดถ์ข่วนค้อน | คมไนย นาเอย | ||
ดูดู๋ด่วนได้ไฉน | น่าแค้น | ||
เมื่อผัวพึ่งพันไลย | ชลเนตร นองนา | ||
รักแน่คอยหน่อยแม้น | ทุกขสิ้นตามประสงค์ ฯ | ||
๒๙๔๗ สุดห้ามความรักร้อน | ทรวงกระสัน แม่อา | ||
ตามนิดอย่าบิดผัน | ผัดเพี้ยน | ||
ลิงยักษย่อมผิดกัน | กระนั้นและ น้องเอย | ||
ไม่สนิทมิดเมี้ยน | เหมาะแม้นมือมาร ฯ | ||
แผ่นที่ ๔๒๒ – พระราชนิพนธ์
๒๙๔๘ ซึ่งรักอินทรชิตม้วย | ชีวา แล้วแฮ | ||
จักก่นกันแสงหา | ห่อนฟื้น | ||
ลองลืมอสุรรักพา | นรสัก คราวเอย | ||
เกลือกจะชวนจิตรชื้น | ฉ่ำล้ำกุมภัณฑ์ ฯ | ||
๒๙๔๙ ว่าพลางทางยั่วเย้า | ยวนสมร | ||
รวบรัดกระหวัดกร | กอดเคล้า | ||
เอนแอบแนบสนิทนอน | เหนือแท่น ทิพยนา | ||
สองทราบรศรักเร้า | รงับเคลิ้มนิทรา ฯ | ||
๒๙๕๐ ปางนั้นพระลักษณน้อง | อวตาร | ||
ดำรัสสั่งสุรการ | กับทั้ง | ||
นิลนนท์รีบนำสาร | เสนอจักร กฤษณ์แฮ | ||
ตามเหตุหนหลังตั้ง | แต่ต้นจนปลาย ฯ | ||
๒๙๕๑ แม้นว่าวายุบุตรเข้า | รำบาน | ||
ขอลั่นศรสังหาร | ชีพมล้าง | ||
แม้นพระโปรดประการ | ใดกลับ แสดงแฮ | ||
เราจะรั้งทัพค้าง | อยู่ถ้าราวี ฯ | ||
๒๙๕๒ รับสารสองกระบี่เร้า | รีบจร ดลแฮ | ||
เฝ้าบาทพระสี่กร | กราบเกล้า | ||
แถลงเหตุหณุมานถอน | ตนหาก พระนา | ||
ทูลเสร็จสุดสิ้นเค้า | กนิฐไท้สั่งความ ฯ | ||
๒๙๕๓ ทรงครุฑหยุดคิดรู้ | แยบคาย สิ้นแฮ | ||
หวังเกลื่อนเงื่อนอุบาย | ศึกไว้ | ||
ตรัสสั่งบุตรสุริยฉาย | เตรียมตรวจ ขบวนนา | ||
เราจะไปเองได้ | ทราบแจ้งจริงไฉน ฯ | ||
๒๙๕๔ ขุนกระบี่บช้าจัด | พลไกร เสร็จเฮย | ||
พระอ่าองค์อำไภ | ผ่องแผ้ว | ||
กุมศรเสดจไคล | คลาสู่ รถแฮ | ||
เร่งคลี่พยุหทัพแกล้ว | คลาศเข้าพงพี ฯ | ||
แผ่นที่ ๔๒๓ – พระราชนิพนธ์
๒๙๕๕ ครั้นถึงเทียบรถแก้ว | กับรถ อนุชนา | ||
พระลักษณ์ยอหัดถ์ประณต | บาทไท้ | ||
แถลงเล่าลักษณหมด | ตามเหตุ หลังแฮ | ||
ขอฆ่าหณุมานไว้ | แบบเบื้องสงคราม ฯ | ||
๒๙๕๖ ภูวไนยสดับห้าม | น้องรัก ท่านแฮ | ||
พ่ออย่าเพ่อหวนหัก | หม่นไหม้ | ||
พรุ่งนี้พี่เองจัก | สังเกต ก่อนนา | ||
แล้วสั่งพลไกรให้ | ทบรั้งริมไพร ฯ | ||
๒๙๕๗ ฝ่ายลูกพายุฟื้น | นิทรา | ||
ประดับสรรพอลังการ์ | กนกแพร้ว | ||
โลมกันยุมาลา | ปราบศึก สมรแฮ | ||
แล้วสู่ปราสาทแก้ว | ยอบเฝ้าทศกรรฐ ฯ | ||
๒๙๕๘ กุมภัณฑ์ยลภักตรยิ้ม | ยินดี ยิ่งนา | ||
เรียกนั่งร่วมแท่นมณี | หยอกเย้า | ||
บิดรพิศพ่อผ่องศรี | สดกว่า ก่อนเฮย | ||
เปนกระไรข้าเฝ้า | นี่เนื้อบุญเรา ฯ | ||
๒๙๕๙ แต่รับโอรสไว้ | ในธา นีนา | ||
ได้พึ่งผ่อนนอนตา | หลับได้ | ||
วันวานพ่อไปรา | วีเหนื่อย นักฤๅ | ||
จงพักสักหน่อยให้ | เหือดฟื้นแรงโรย ฯ | ||
๒๙๖๐ หณุมานเสแสร้งตอบ | วาที | ||
ลูกริ่งปรปักษหนี | น่าส้อน | ||
เชิญพระปิ่นภูมี | ศารเสด็จ ด้วยแฮ | ||
จักจับมนุษย์ต้อน | กระบี่ให้แตกฉาน ฯ | ||
๒๙๖๑ ทศกรรฐ์ตบหัดถ์ก้อง | ปรางรัตน์ | ||
คิดถูกกับพ่อซัด | ชอบถ้อย | ||
เหวยราพเร่งเรวจัด | ทัพเทียบ ไว้นา | ||
พลไพร่ชายจักน้อย | ชักล้อมวังเติม ฯ | ||