โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•à¸´à¹Œ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๙๙
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(→แผ่นที่ ๓๙๕– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์) |
(→หนุมานหักยอดปราสาทเข้าไปลักหินบดยา แล้วผูกผมทศกัณฐ์ติดกับนางมณโฑ) |
||
| แถว 2: | แถว 2: | ||
==หนุมานหักยอดปราสาทเข้าไปลักหินบดยา แล้วผูกผมทศกัณฐ์ติดกับนางมณโฑ== | ==หนุมานหักยอดปราสาทเข้าไปลักหินบดยา แล้วผูกผมทศกัณฐ์ติดกับนางมณโฑ== | ||
| + | |||
===แผ่นที่ ๓๙๓– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์=== | ===แผ่นที่ ๓๙๓– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์=== | ||
<tpoem> | <tpoem> | ||
| แถว 174: | แถว 175: | ||
ถึงสนามสั่งโยธา อยุดอยู่ | ถึงสนามสั่งโยธา อยุดอยู่ | ||
ตามที่สี่หนามเข้า จู่จ้องโจมผจญ ฯ | ตามที่สี่หนามเข้า จู่จ้องโจมผจญ ฯ | ||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
| - | |||
</tpoem> | </tpoem> | ||
รุ่นปัจจุบันของ 14:09, 18 สิงหาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เนื้อหา |
หนุมานหักยอดปราสาทเข้าไปลักหินบดยา แล้วผูกผมทศกัณฐ์ติดกับนางมณโฑ
แผ่นที่ ๓๙๓– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์
| ๒๗๕๔ วายุบุตรพันลุเบื้อง | พสัญญี เขาเฮย | ||
| ยกเหตุพระจักรีกรี | ออกอ้าง | ||
| เทเวศร์ทราบยินดี | บอกสรรพ ยาแฮ | ||
| เก็บเสรจระเห็จคว้าง | บ่ายเบื้องอินทกาล ฯ | ||
| ๒๗๕๕ ดลถ้ำมืออ้าโอษฐ | หาวพลัน | ||
| ดาวดาษสุริยจันทร์ | เปล่งเปลื้อง | ||
| เกบมูลอุศุภอัน | สรดเสรจ | ||
| ชำแรกรีบสู่เบื้อง | นิเวศน์ท้าวบาดาล ฯ | ||
| ๒๗๕๖ ลุสฐานแจ้งกิจท้าว | นาคา | ||
| สิ้นเสรจเธอปรีดา | ส่งให้ | ||
| วายุบุตรรับศิลา | ลารีบ เรวแฮ | ||
| แทรกแผ่นพสุธาใต้ | รเห็จห้องเวหน ฯ | ||
| ๒๗๕๗ บรรลุนัคเรศเจ้า | ลงกา | ||
| เสี่ยงสัตย์ให้ศิลา | ลิ่วคว้าง | ||
| ลอยบนกลีบเมฆา | สมจิตร | ||
| ลงจับพรหมภักตร์อ้าง | สดับแส้เสียงมาร ฯ | ||
| ๒๗๕๘ พลันร่ายพระเวทให้ | อสุรา | ||
| หลับหมดทั้งลงกา | เกลื่อนกลิ้ง | ||
| จึงถอดยอดพรหมมา | แลโปร่ง | ||
| แล้วเหวี่ยงพรหมภักตร์ทิ้ง | แหลกสิ้นดินไหว ฯ | ||
| ๒๗๕๙ ลอดลงตรงจิกเกล้า | ขุนมาร | ||
| เงื้อง่าตรีจักผลาญ | ชีพไซ้ | ||
| คิดว่าพระอวตาร | ไป่สั่ง มานา | ||
| จักล่วงโองการไท้ | กริ่งกริ้วเกรงทัณฑ์ ฯ | ||
| ๒๗๖๐ จำกูจักคิดแกล้ง | ประจานมัน | ||
| ให้อับอายเทวัญ | ทั่วหล้า | ||
| จึงรับเกษผูกกัน | กับเกษ เมียแฮ | ||
| จาฤกลงที่หน้า | ผากแล้วสาบอสูร ฯ | ||
แผ่นที่ ๓๙๔– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์
| ๒๗๖๑ พลันผลักเศียรยักษด้วย | โกรธา | ||
| ชักลูกศิลามา | ไป่ข้อง | ||
| เหาะขึ้นสู่เมฆา | หยิบแม่ หินเฮย | ||
| ลอยลลิ่วเวหาศห้อง | ลัคนิ้วเดียวถึง ฯ | ||
| ๒๗๖๒ สู่เบื้องบทเรศน้อม | ถวายสรรพ์ ยาเฮย | ||
| ฉลองเหตุเกษกุมภัณฑ์ | ผูกไว้ | ||
| ทรงทราบหฤไทยหรร | ษาตรัส ชมแฮ | ||
| ความชอบใช้ใดได้ | ทุกครั้งคราวณรงค์ ฯ | ||
| ๒๗๖๓ พลันประกอบโอสถให้ | อนุชา | ||
| ฟื้นเสรจเธอปรีดา | ผ่องแผ้ว | ||
| สั่งให้เคลื่อนโยธา | ทัพกลับ | ||
| คืนสู่พลับพลาแล้ว | สพรั่งพร้อมพานรินทร์ ฯ | ||
| ๒๗๖๔ สารัณแจ้งเหตุขึ้น | แสะทยาน เรวแฮ | ||
| ถึงบอกเสนามาร | ไป่ช้ำ | ||
| ต่างตื่นวิ่งตบทวาร | เรียกแซ่ ซ้องแฮ | ||
| โขลนจ่าชาวแม่ว้า | วุ่นทั้งวังใน ฯ | ||
| ๒๗๖๕ ทศเศียรส่งเวทฟื้น | อินทรีย์ | ||
| แว่วศับ์อสุรี | แซ่ซ้อง | ||
| ไป่ทราบเหตุร้ายดี | จึงผงก เศียรเฮย | ||
| ผมติดผมเมียข้อง | ขัดแค้นเคืองใจ ฯ | ||
| ๒๗๖๖ มณโฑรู้สึกสิ้น | สมประดี | ||
| อุตลุดฉุดเกษี | ไขว่คว้า | ||
| เพลงถามพระสามี | นีเหตุ ใดฤๅ | ||
| จำลากฉุดผมข้า | ผูกไว้เยียไฉน ฯ | ||
| ๒๗๖๗ ราพร้ายพิโรธร้อน | วิญญา | ||
| พลันชักพระขรรค์มา | หั่นห้ำ | ||
| ไป่ขาดยิ่งโกรธา | ดาลเดือด | ||
| ผัวชักเมียฉุดช้ำ | เย่อยื้อพัลวัน ฯ | ||
แผ่นที่ ๓๙๕– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์
| ๒๗๖๘ ท้าวยลปรางโปร่งแล้ว | หินหาย อีกเอย | ||
| เออนี่ดัษกรหมาย | ลอบรู้ | ||
| เฮ้ยบอกนิกรผาย | ผันรีบ ไปเฮย | ||
| เชิญพระนักสิทธิ์ผู้ | เวทกล้ามาเรว ฯ | ||
| ๒๗๖๙ โคบุตรทราบเสรจสิ้น | ลนลาน มานา | ||
| ถึงนิเวศน์สู่สฐาน | สถิตยไท้ | ||
| แลเหนพระยามาร | จึ่งไต่ ถามแฮ | ||
| เออเหตุใดจึ่งได้ | เย่อยื้อหัวกัน ฯ | ||
| ๒๗๗๐ สิบโอษฐบอกเหตุสิ้น | เสรจพลัน | ||
| ดาบศเร่งขมีขมัน | พล่ำเพ้อ | ||
| เลือกคัดเวทมนต์สรรพ์ | มาเสก | ||
| กนกบกกาเจ้อ | หมดสิ้นพุงครู ฯ | ||
| ๒๗๗๑ ไป่หลุดจึ่งล้วงย่าม | อึดอัด | ||
| ชักมีดหมอมาตัด | เชือกทึ้ง | ||
| จนเหนื่อยหอบฮึอฮัด | ผมไป่ ขาดแฮ | ||
| ลงนั่งทำหน้าบึ้ง | เสกน้ำมนต์พรม ฯ | ||
| ๒๗๗๒ ยักย้ายหลายเล่หสิ้น | วิทยา | ||
| ประหลาดจิตรเจอะรอยจา | ฤกไว้ | ||
| ที่นลาตอสุรา | ปานหมึก | ||
| เขม้นอ่านรู้เสรจไซ้ | บอกท้าวทศกรรฐ์ ฯ | ||
| ๒๗๗๓ สุดอกกูกจักแก้ | กรรมตัว เองเอย | ||
| มันสาบไว้ที่ห้ว | อ่อเจ้า | ||
| ให้เมียตบหัวผัว | สามเปาะ หลุดนอ | ||
| เร่งตบตบกันเข้า | อย่าเอื้อนอายใคร ฯ | ||
| ๒๗๗๔ ราพร้ายแจ้งเหตุปิ้ม | ปานวาย ชนม์เฮย | ||
| ดังหนึ่งพระกรกาย | ขาดกลิ้ง | ||
| แซงจิตรว่าเจ้าสาย | สวาศพี่ แม่เอย | ||
| ตบเถิดอย่านิ่งทิ้ง | ทอดช้าอยู่ไย ฯ | ||
แผ่นที่ ๓๙๖ – พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ
| ๒๗๗๕ มณโฑยินศับทเศร้า | แสนทวี | ||
| ไป่อาจตบสามี | แต่ต้อง | ||
| ท้าวโกรธฉุดเกษี | ดุด่า | ||
| นางขัดไปได้ต้อง | ตบแล้วหลุดพลัน ฯ | ||
| ๒๗๗๖ อสุรพงษพรหมเมศแค้น | ขบฟัน | ||
| ดาบศว่าออกรรฐ์ | อย่าเศร้า | ||
| แก้ไขรับมือมัน | ดีกว่า | ||
| กูกจักลาหลานเจ้า | บอกแล้วรเห็จจร ฯ | ||
| ๒๗๗๗ ราพร้ายสุดคิดแค้น | แสนสา หัสเฮย | ||
| พลันนึกว่าเชษฐา | หนึ่งไท้ | ||
| ครองกรุงจักวาฬปรา | กฎเดช | ||
| สั่งมโหทรให้ | รีบเมื้อเชิญมา ฯ | ||
| ๒๗๗๘ ทัพนาสูรทราบให้ | เตรียมพล | ||
| พร้อมเสรจจับศรรณ | รีบเร้า | ||
| ทรงรถสู่เวหน | ลุเฃตร นครแฮ | ||
| จึ่งเสดจยุรยาตรเต้า | สถิตย์ท้องพระโรงคัล ฯ | ||
| ๒๗๗๙ ทศภักตร์โสมนัศน้อม | เชษฐา | ||
| ต่างชื่นชมปรีดา | พร่ำพร้อง | ||
| เชิญเสวยพระกระยา | เอมโอช | ||
| นางระบำร่ำร้อง | ขับไม้มโหรี ฯ | ||
| ๒๗๘๐ เสวยเสรจจึ่งออกเอื้อน | โองการ | ||
| ลาอนุชาชาญ | ยาตรเยื้อง | ||
| กุมศรตรวจทวยหาญ | พร้อมเสรจ | ||
| จึงเสดจบทจรเบื้อง | รถแก้วแกมสุวรรณ์ ฯ | ||
| ๒๗๘๑ อัศวรถคชมี่ก้อง | เกริกอา กาศเอย | ||
| รีบเร่งจัตุรเสนา | ร่าเร้า | ||
| ถึงสนามสั่งโยธา | อยุดอยู่ | ||
| ตามที่สี่หนามเข้า | จู่จ้องโจมผจญ ฯ | ||
