โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๙๔

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(→แผ่นที่ ๓๗๖ – พระราชนิพนธ์)
(→หนุมานจับวิรุญจำบังได้แล้วฆ่าตาย เอาศีรษะถวายพระราม)
 
แถว 2: แถว 2:
==หนุมานจับวิรุญจำบังได้แล้วฆ่าตาย เอาศีรษะถวายพระราม==
==หนุมานจับวิรุญจำบังได้แล้วฆ่าตาย เอาศีรษะถวายพระราม==
 +
 +
===แผ่นที่ ๓๗๓ – พระราชนิพนธ์===
 +
<tpoem>
 +
๒๖๐๕ บุตรพระพายชายเนตรค้น  ในคู หาเฮย
 +
ยลอนงค์หนึ่งดู  เพริศพริ้ม
 +
งามเลิศเฉิดโฉมตรู  ตาติด ใจแฮ
 +
หวามวาบปลาบอกปิ้ม  ป่วนปลื้มลืมตน ฯ
 +
 +
 +
๑๖๐๖ ลัดแลงแฝงหลืบถ้ำ  ถึงนาง
 +
นั่งชิดสะกิดพลาง  พร่ำพร้อง
 +
ไฉนจึ่งนุชเนากลาง  ป่าเปลี่ยว ฉะนี้นา
 +
บุญส่งคงคู่น้อง  เพื่อนเจ้าเนาไศล ฯ
 +
 +
 +
๒๖๐๗ วานรินทร์ร้องหวีดว้า  หวั่นใจ
 +
สทกสเทิ้นหฤไทย  ถดลี้
 +
ใครหนออาจมาใน  ไพรแต่ เดียวฤๅ
 +
แม่ตอบจะเซ้าซี้  จึ่งแสร้งสนองคำ ฯ
 +
 +
 +
๒๖๐๘ ตัวข้าข้าบาทเจ้า  โลกา
 +
มีผิดท่านสาปมา  สถิตยถ้ำ
 +
ทราบเรื่องเร่งเรวคลา  ไคลจาก เราแฮ
 +
หน่วงหนักจักพลอยซ้ำ  ผิดต้องพานตน ฯ
 +
 +
 +
๒๖๐๙ อนิจจาอ้าอกต้อง  กรรมกรณ์
 +
บอกพี่พอทราบสมร  อย่าป้อง
 +
เยียไฉนเมื่อใดอร  จักสุด สาปนา
 +
เผื่อพี่พอช่วยน้อง  มากน้อยตามแรง ฯ
 +
 +
 +
๒๖๑๐ โทษข้าถ้าได้พบ  หณุมาน
 +
ทหารเอกพระอวตาร  จักเปลื้อง
 +
เท่านี้และนิ่งนาน  เจียวนุช พี่เอย
 +
ก่นแต่แกล้งยักเยื้อง  อยู่ให้ป่วยการ ฯ
 +
 +
 +
๒๖๑๑ หณุมานคือพี่แล้ว  โฉมเฉลา
 +
จักช่วยส่งนงเยาว์  ยาตรฟ้า
 +
ไมตรีพี่ฝากเสา  วลักษณ์รับ เรียมฤๅ
 +
ฉวยสไบไขว่คว้า  ขยับต้องลองใจ ฯ
 +
</tpoem>
 +
===แผ่นที่ ๓๗๔ – พระราชนิพนธ์===
 +
<tpoem>
 +
๒๖๑๒ ไฮ้อไรไขว่คว้าใช่  ควรเคย
 +
ยินเล่ากลับมาเฉลย  ลักเค้า
 +
ทราบอยู่อย่าลวงเลย  เหลือสด นักพ่อ
 +
ไป่เชื่อชายเช่นเจ้า  จักสู้ศึกอสูร ฯ
 +
 +
 +
๒๖๑๓ ทหารพระพิศณุนั้น  เปนพา นรเฮย
 +
ขนเพชรเขี้ยวแก้วปรา  กฎแจ้ง
 +
ยามหาวหากเหนดา  ราเด่น เดือนแฮ
 +
ใช่เช่นเจ้าชู้แกล้ง  อวดกล้ากลัวจริง ฯ
 +
 +
 +
๒๖๑๔ แสนงอนข้อนเถิดเจ้า  ตามใจ
 +
แต่อย่าวอนอ้อนไป  ฟากฟ้า
 +
พลางแผลงฤทธิเกรียงไกร  เปนกระบี่ ขาวแฮ
 +
รเห็จเหาะหาวโอษฐอ้า  อร่ามด้วยเดือนดาว ฯ
 +
 +
 +
๒๖๑๕ สาวสวรรค์หวั่นหวีดป้อง  ปิดภักตร์
 +
วายุบุตรปลอบนงลักษณ์  แนบข้าง
 +
เชิญค้านทหารจักร  กฤษณผิด ไฉนแม่
 +
ต้องอย่างรางวัลบ้าง  ก่อนเมื้อเมืองบน ฯ
 +
 +
 +
๒๖๑๖ ทราบแล้วเจ้าเลิสล้ำ  ฤทธิรงค์
 +
เหมือนว่าเมตตาจง  ส่งข้า
 +
หน่วงหนักพวักพะวง  ไยป่วย การนา
 +
ราชกิจจะติดช้า  เช่นนี้ดีไฉน ฯ
 +
 +
 +
๒๖๑๗ จักไปประยุทธด้วย  ไพรี
 +
ข้องบ่วงห่วงมารศรี  สุดเปลื้อง
 +
บิดเบือนเงื่อนเทวี  หน่วงราช การแฮ
 +
นงลักษณอย่ายักเยื้อง  หย่อนให้สมหวัง ฯ
 +
 +
 +
๒๖๑๘ พลางตระโบมโลมลูบเกี้ยว  กอดผสาน
 +
สองสบสุดศุขสราญ  ร่วมรู้
 +
ลูกลมลเลิงลาน  ลืมเหนื่อย
 +
นางพะวงหลงชู้  ชื่นล้ำลืมสวรรค์ ฯ
 +
</tpoem>
 +
===แผ่นที่ ๓๗๕ – พระราชนิพนธ์===
 +
<tpoem>
 +
๒๖๑๙ เสร็จสองสมสวาศแล้ว  พานร ถามแฮ
 +
นางแนะทางกำธร  ที่เร้น
 +
สองกิจต่างทางจร  จำแยก สองแฮ
 +
สองวิตกอกเต้น  จากถ้ำดำเนิน ฯ
 +
 +
 +
๒๖๒๐ ถึงแท่นปากถ้ำทอด  ทรวงอา ไลยนอ
 +
สองเลือกปลิดมาลา  แลกให้
 +
พานรร่ำพรรณนา  ขอโทษ ทัณฑ์นอ
 +
นางชอ้อนวอนไหว้  ผิดพลั้งขอษมา ฯ
 +
 +
 +
๒๖๒๑ สองสั่งสองโศกส้วม  สอดกัน แสงแฮ
 +
กลับคิดราชกิจพลัน  ข่มสร้อย
 +
จงจัดพัตรกระสัน  สนิทแน่น แฟ้นนา
 +
ช้อนเชิดอนุชน้อย  คว่างขึ้นหาวหาย ฯ
 +
 +
 +
๒๖๒๒ เสร็จส่งนงลักษณแล้ว  พานร
 +
แสดงเดชเดินอัมพร  ผาดผ้าย
 +
ดลแดนสิทันดร  ดูสมุทร เหนแฮ
 +
ฟองใหญ่ไปเคลื่อนย้าย  ที่ยั้งยลฉงน ฯ
 +
 +
 +
๒๖๒๓ แปลงตนโตเติบแม้น  พรหมมาน
 +
โจมจับฟองชลธาร  แหวกพ้อง
 +
ไพรีรากษษทยาน  เข้ายุทธ แย้งแฮ
 +
ดำโดดโลดกลางท้อง  สมุทแม้นจักรผัน ฯ
 +
 +
 +
๒๖๒๔ ชลธานฉานฉ่าครื้น  โครมดัง
 +
ขุนวิรุณจำบัง  ฟาดต้อง
 +
ลูกลมจ่อมจมยัง  พื้นภาค สมุทแฮ
 +
ผลันผลุดผุดขึ้นพ้อง  ราพรื้อรำบาน ฯ
 +
 +
 +
๒๖๒๕ หณุมานหาญหักยื้อ  คทา ราพเอย
 +
มารสะบัดพลัดมือมา  เพลี่ยงพลั้ง
 +
กระบีตีอสุรสา  หัสบอบ ช้ำแฮ
 +
สุดเจบสุดจะยั้ง  อยู่ต้านทานกร ฯ
 +
</tpoem>
===แผ่นที่ ๓๗๖ – พระราชนิพนธ์===
===แผ่นที่ ๓๗๖ – พระราชนิพนธ์===
<tpoem>
<tpoem>
แถว 44: แถว 174:
จึงประทับเทพไพชยันต์  ยังพลับ พลาเฮย
จึงประทับเทพไพชยันต์  ยังพลับ พลาเฮย
พระเสดจโดยเกยแก้ว  สู่ห้องทองผธม ฯ
พระเสดจโดยเกยแก้ว  สู่ห้องทองผธม ฯ
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๓๗๗ – พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นพิชิตปรีชากร===
 
-
<tpoem>
 
-
๒๖๓๓ รำถึงพิคราวด้วย  กรุณา
 
-
จักระงับดับโถลา  แหลกม้วย
 
-
โดยธรรมหั่นห้ำอา  ธรรมดับ ลงแฮ
 
-
อันเหตุตัดหาญด้วย  ชอบชี้เชิงธรรม์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๓๔ แต่จำตูจักต้อง  ไต่สวน
 
-
สาวสืบสอบสำนวน  สัตย์เนื้อ
 
-
จับจริงจัดสิ่งควร  โดยที่ ควรนา
 
-
ชอบผิดคิดไกล่เกื้อ  เกลี่ยแก้ตามการ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๓๕ มินานท่าตริแล้ว  พลันๆ ม้ายเฮย
 
-
ทวยเทพพิทยคนธรรพ์  แห่ห้อม
 
-
รัถาท่านพาผัน  ผยองเลื่อน
 
-
มาสู่สมรภูมิ์พร้อม  พรั่งด้วยบริพาร ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๓๖ ดำริห์สติยั้ง  เยงราม แหนงนอ
 
-
สู่ยักษจักบองาม  เงื่อนแท้
 
-
กูมาจักหาความ  สัตย์ตัด สินนา
 
-
มาใช่มาเกี่ยงแก้  ขัดแค้นแทนมาร ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๓๗ ตริเสร็จสั่งให้หยุด  โยธา อยู่แฮ
 
-
ใช้ยักษ์เชิญอสุรา  รีบเต้า
 
-
ฝูงเทพทั่วท้าวอา  ราธน์เรียก มาฤๅ
 
-
นักบวชนักบุญเจ้า  ปู่ไม้มาชุม ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๓๘ สิบเศียรทราบเหตุคร้าม  ความจริง อยู่นา
 
-
แต่มรณะนึกทรอึง  ออกแก้
 
-
จักสืบจักสอบถึง  พิสูตร์ ก็ดี
 
-
มือพ่ายปากไป่แพ้  ดอกได้เห็นกัน ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๓๙ พลันยกพยุหยาตรย้าย  พลคลา ถึงแฮ
 
-
ครพราบกราบอัยกา  กล่างพ้อง
 
-
เดิมหลานพบพรหมจา  รีนาฎ หนึ่งเฮย
 
-
หลงป่ากำพร้าร้อง  ร่ำให้ตามมา ฯ
 
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 14:06, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

หนุมานจับวิรุญจำบังได้แล้วฆ่าตาย เอาศีรษะถวายพระราม

แผ่นที่ ๓๗๓ – พระราชนิพนธ์

๒๖๐๕ บุตรพระพายชายเนตรค้นในคู หาเฮย
ยลอนงค์หนึ่งดูเพริศพริ้ม
งามเลิศเฉิดโฉมตรูตาติด ใจแฮ
หวามวาบปลาบอกปิ้มป่วนปลื้มลืมตน ฯ
๑๖๐๖ ลัดแลงแฝงหลืบถ้ำถึงนาง
นั่งชิดสะกิดพลางพร่ำพร้อง
ไฉนจึ่งนุชเนากลางป่าเปลี่ยว ฉะนี้นา
บุญส่งคงคู่น้องเพื่อนเจ้าเนาไศล ฯ
๒๖๐๗ วานรินทร์ร้องหวีดว้าหวั่นใจ
สทกสเทิ้นหฤไทยถดลี้
ใครหนออาจมาในไพรแต่ เดียวฤๅ
แม่ตอบจะเซ้าซี้จึ่งแสร้งสนองคำ ฯ
๒๖๐๘ ตัวข้าข้าบาทเจ้าโลกา
มีผิดท่านสาปมาสถิตยถ้ำ
ทราบเรื่องเร่งเรวคลาไคลจาก เราแฮ
หน่วงหนักจักพลอยซ้ำผิดต้องพานตน ฯ
๒๖๐๙ อนิจจาอ้าอกต้องกรรมกรณ์
บอกพี่พอทราบสมรอย่าป้อง
เยียไฉนเมื่อใดอรจักสุด สาปนา
เผื่อพี่พอช่วยน้องมากน้อยตามแรง ฯ
๒๖๑๐ โทษข้าถ้าได้พบหณุมาน
ทหารเอกพระอวตารจักเปลื้อง
เท่านี้และนิ่งนานเจียวนุช พี่เอย
ก่นแต่แกล้งยักเยื้องอยู่ให้ป่วยการ ฯ
๒๖๑๑ หณุมานคือพี่แล้วโฉมเฉลา
จักช่วยส่งนงเยาว์ยาตรฟ้า
ไมตรีพี่ฝากเสาวลักษณ์รับ เรียมฤๅ
ฉวยสไบไขว่คว้าขยับต้องลองใจ ฯ
             

แผ่นที่ ๓๗๔ – พระราชนิพนธ์

๒๖๑๒ ไฮ้อไรไขว่คว้าใช่ควรเคย
ยินเล่ากลับมาเฉลยลักเค้า
ทราบอยู่อย่าลวงเลยเหลือสด นักพ่อ
ไป่เชื่อชายเช่นเจ้าจักสู้ศึกอสูร ฯ
๒๖๑๓ ทหารพระพิศณุนั้นเปนพา นรเฮย
ขนเพชรเขี้ยวแก้วปรากฎแจ้ง
ยามหาวหากเหนดาราเด่น เดือนแฮ
ใช่เช่นเจ้าชู้แกล้งอวดกล้ากลัวจริง ฯ
๒๖๑๔ แสนงอนข้อนเถิดเจ้าตามใจ
แต่อย่าวอนอ้อนไปฟากฟ้า
พลางแผลงฤทธิเกรียงไกรเปนกระบี่ ขาวแฮ
รเห็จเหาะหาวโอษฐอ้าอร่ามด้วยเดือนดาว ฯ
๒๖๑๕ สาวสวรรค์หวั่นหวีดป้องปิดภักตร์
วายุบุตรปลอบนงลักษณ์แนบข้าง
เชิญค้านทหารจักรกฤษณผิด ไฉนแม่
ต้องอย่างรางวัลบ้างก่อนเมื้อเมืองบน ฯ
๒๖๑๖ ทราบแล้วเจ้าเลิสล้ำฤทธิรงค์
เหมือนว่าเมตตาจงส่งข้า
หน่วงหนักพวักพะวงไยป่วย การนา
ราชกิจจะติดช้าเช่นนี้ดีไฉน ฯ
๒๖๑๗ จักไปประยุทธด้วยไพรี
ข้องบ่วงห่วงมารศรีสุดเปลื้อง
บิดเบือนเงื่อนเทวีหน่วงราช การแฮ
นงลักษณอย่ายักเยื้องหย่อนให้สมหวัง ฯ
๒๖๑๘ พลางตระโบมโลมลูบเกี้ยวกอดผสาน
สองสบสุดศุขสราญร่วมรู้
ลูกลมลเลิงลานลืมเหนื่อย
นางพะวงหลงชู้ชื่นล้ำลืมสวรรค์ ฯ
             

แผ่นที่ ๓๗๕ – พระราชนิพนธ์

๒๖๑๙ เสร็จสองสมสวาศแล้วพานร ถามแฮ
นางแนะทางกำธรที่เร้น
สองกิจต่างทางจรจำแยก สองแฮ
สองวิตกอกเต้นจากถ้ำดำเนิน ฯ
๒๖๒๐ ถึงแท่นปากถ้ำทอดทรวงอา ไลยนอ
สองเลือกปลิดมาลาแลกให้
พานรร่ำพรรณนาขอโทษ ทัณฑ์นอ
นางชอ้อนวอนไหว้ผิดพลั้งขอษมา ฯ
๒๖๒๑ สองสั่งสองโศกส้วมสอดกัน แสงแฮ
กลับคิดราชกิจพลันข่มสร้อย
จงจัดพัตรกระสันสนิทแน่น แฟ้นนา
ช้อนเชิดอนุชน้อยคว่างขึ้นหาวหาย ฯ
๒๖๒๒ เสร็จส่งนงลักษณแล้วพานร
แสดงเดชเดินอัมพรผาดผ้าย
ดลแดนสิทันดรดูสมุทร เหนแฮ
ฟองใหญ่ไปเคลื่อนย้ายที่ยั้งยลฉงน ฯ
๒๖๒๓ แปลงตนโตเติบแม้นพรหมมาน
โจมจับฟองชลธารแหวกพ้อง
ไพรีรากษษทยานเข้ายุทธ แย้งแฮ
ดำโดดโลดกลางท้องสมุทแม้นจักรผัน ฯ
๒๖๒๔ ชลธานฉานฉ่าครื้นโครมดัง
ขุนวิรุณจำบังฟาดต้อง
ลูกลมจ่อมจมยังพื้นภาค สมุทแฮ
ผลันผลุดผุดขึ้นพ้องราพรื้อรำบาน ฯ
๒๖๒๕ หณุมานหาญหักยื้อคทา ราพเอย
มารสะบัดพลัดมือมาเพลี่ยงพลั้ง
กระบีตีอสุรสาหัสบอบ ช้ำแฮ
สุดเจบสุดจะยั้งอยู่ต้านทานกร ฯ
             

แผ่นที่ ๓๗๖ – พระราชนิพนธ์

๒๖๒๖ กำธรถาแถกน้ำดำคึง
ดลภาคพื้นรำพึงจะส้อน
ร่ายเวทวิเศศขึงขัดสมาธิ มั่นแฮ
น้ำรอบแต่ยังร้อนเหตุเร้นมฤตยู ฯ
๒๖๒๗ หณุมานเมิลยักษลี้หลบหาย
ร่ายเวทวิเศศกลายกลับให้
หางยาวนับโยชน์ขยายหยั่งสมุท
วงรอบอสุเรศไว้หว่างห้องขนดหาง ฯ
๒๖๒๘ รึงรัดกรหวัดได้ตนมาร
ฉุดกระชากจากธารถีบซ้ำ
เหยียบกายจิกเกษทยานยืนหยัด
ฉวยชักตรีเพชรห้ำหั่นเหล้าขาดรอน ฯ
๒๖๒๙ เสร็จการผลาญราพเสี้ยนศึกไกษย
ขุนกระบี่ดีใจจิกเกล้า
พาเหาะรเห็จไปโดยด่วน
ถึงทัพคำนับเฝ้าเทิดเกล้ามารถวาย ฯ
๒๖๓๐ ปางพระหริรักษยั้งสนามรณ
บัดเร่งรูปภาพยนต์ยอบล้ม
กลายเปนพักตโพกรคนเคียงหอก เหนแฮ
เหลือบพบพายุบุตรก้มเกษเฝ้ากลางสนาม ฯ
๒๖๓๑ ตรัสถามความทราบเบื้องบาทบงสุ์ สิ้นแฮ
ชมชอบหณุมานยงยิ่งแกล้ว
ชี้ได้อย่งใจจงจุดชอบ เขาแฮ
พาลักษณลิกขิตแล้วสั่งผ้ายพลไกร ฯ
๒๖๓๒ นายทัพรับสั่งแล้วสั่งกัน
เรวเร่งขับพลขันธ์กลับแคล้ว
จึงประทับเทพไพชยันต์ยังพลับ พลาเฮย
พระเสดจโดยเกยแก้วสู่ห้องทองผธม ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%84%A2%C3%A0%C2%B9%E2%80%9D"
เครื่องมือส่วนตัว