โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๙๓

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(วิรุญจำบังออกรบกำบังตนไล่แทงวานร)
 
แถว 173: แถว 173:
ทอดกรกรีดกรุยกราย  กระหยับ ย่างนา
ทอดกรกรีดกรุยกราย  กระหยับ ย่างนา
งามดุจเลขาเข้า  สู่ถ้ำศีขรินทร ฯ
งามดุจเลขาเข้า  สู่ถ้ำศีขรินทร ฯ
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๓๗๓ – พระราชนิพนธ์===
 
-
<tpoem>
 
-
๒๖๐๕ บุตรพระพายชายเนตรค้น  ในคู หาเฮย
 
-
ยลอนงค์หนึ่งดู  เพริศพริ้ม
 
-
งามเลิศเฉิดโฉมตรู  ตาติด ใจแฮ
 
-
หวามวาบปลาบอกปิ้ม  ป่วนปลื้มลืมตน ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๖๐๖ ลัดแลงแฝงหลืบถ้ำ  ถึงนาง
 
-
นั่งชิดสะกิดพลาง  พร่ำพร้อง
 
-
ไฉนจึ่งนุชเนากลาง  ป่าเปลี่ยว ฉะนี้นา
 
-
บุญส่งคงคู่น้อง  เพื่อนเจ้าเนาไศล ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๐๗ วานรินทร์ร้องหวีดว้า  หวั่นใจ
 
-
สทกสเทิ้นหฤไทย  ถดลี้
 
-
ใครหนออาจมาใน  ไพรแต่ เดียวฤๅ
 
-
แม่ตอบจะเซ้าซี้  จึ่งแสร้งสนองคำ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๐๘ ตัวข้าข้าบาทเจ้า  โลกา
 
-
มีผิดท่านสาปมา  สถิตยถ้ำ
 
-
ทราบเรื่องเร่งเรวคลา  ไคลจาก เราแฮ
 
-
หน่วงหนักจักพลอยซ้ำ  ผิดต้องพานตน ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๐๙ อนิจจาอ้าอกต้อง  กรรมกรณ์
 
-
บอกพี่พอทราบสมร  อย่าป้อง
 
-
เยียไฉนเมื่อใดอร  จักสุด สาปนา
 
-
เผื่อพี่พอช่วยน้อง  มากน้อยตามแรง ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๑๐ โทษข้าถ้าได้พบ  หณุมาน
 
-
ทหารเอกพระอวตาร  จักเปลื้อง
 
-
เท่านี้และนิ่งนาน  เจียวนุช พี่เอย
 
-
ก่นแต่แกล้งยักเยื้อง  อยู่ให้ป่วยการ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๑๑ หณุมานคือพี่แล้ว  โฉมเฉลา
 
-
จักช่วยส่งนงเยาว์  ยาตรฟ้า
 
-
ไมตรีพี่ฝากเสา  วลักษณ์รับ เรียมฤๅ
 
-
ฉวยสไบไขว่คว้า  ขยับต้องลองใจ ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๓๗๔ – พระราชนิพนธ์===
 
-
<tpoem>
 
-
๒๖๑๒ ไฮ้อไรไขว่คว้าใช่  ควรเคย
 
-
ยินเล่ากลับมาเฉลย  ลักเค้า
 
-
ทราบอยู่อย่าลวงเลย  เหลือสด นักพ่อ
 
-
ไป่เชื่อชายเช่นเจ้า  จักสู้ศึกอสูร ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๑๓ ทหารพระพิศณุนั้น  เปนพา นรเฮย
 
-
ขนเพชรเขี้ยวแก้วปรา  กฎแจ้ง
 
-
ยามหาวหากเหนดา  ราเด่น เดือนแฮ
 
-
ใช่เช่นเจ้าชู้แกล้ง  อวดกล้ากลัวจริง ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๑๔ แสนงอนข้อนเถิดเจ้า  ตามใจ
 
-
แต่อย่าวอนอ้อนไป  ฟากฟ้า
 
-
พลางแผลงฤทธิเกรียงไกร  เปนกระบี่ ขาวแฮ
 
-
รเห็จเหาะหาวโอษฐอ้า  อร่ามด้วยเดือนดาว ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๑๕ สาวสวรรค์หวั่นหวีดป้อง  ปิดภักตร์
 
-
วายุบุตรปลอบนงลักษณ์  แนบข้าง
 
-
เชิญค้านทหารจักร  กฤษณผิด ไฉนแม่
 
-
ต้องอย่างรางวัลบ้าง  ก่อนเมื้อเมืองบน ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๑๖ ทราบแล้วเจ้าเลิสล้ำ  ฤทธิรงค์
 
-
เหมือนว่าเมตตาจง  ส่งข้า
 
-
หน่วงหนักพวักพะวง  ไยป่วย การนา
 
-
ราชกิจจะติดช้า  เช่นนี้ดีไฉน ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๑๗ จักไปประยุทธด้วย  ไพรี
 
-
ข้องบ่วงห่วงมารศรี  สุดเปลื้อง
 
-
บิดเบือนเงื่อนเทวี  หน่วงราช การแฮ
 
-
นงลักษณอย่ายักเยื้อง  หย่อนให้สมหวัง ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๑๘ พลางตระโบมโลมลูบเกี้ยว  กอดผสาน
 
-
สองสบสุดศุขสราญ  ร่วมรู้
 
-
ลูกลมลเลิงลาน  ลืมเหนื่อย
 
-
นางพะวงหลงชู้  ชื่นล้ำลืมสวรรค์ ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๓๗๕ – พระราชนิพนธ์===
 
-
<tpoem>
 
-
๒๖๑๙ เสร็จสองสมสวาศแล้ว  พานร ถามแฮ
 
-
นางแนะทางกำธร  ที่เร้น
 
-
สองกิจต่างทางจร  จำแยก สองแฮ
 
-
สองวิตกอกเต้น  จากถ้ำดำเนิน ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๒๐ ถึงแท่นปากถ้ำทอด  ทรวงอา ไลยนอ
 
-
สองเลือกปลิดมาลา  แลกให้
 
-
พานรร่ำพรรณนา  ขอโทษ ทัณฑ์นอ
 
-
นางชอ้อนวอนไหว้  ผิดพลั้งขอษมา ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๒๑ สองสั่งสองโศกส้วม  สอดกัน แสงแฮ
 
-
กลับคิดราชกิจพลัน  ข่มสร้อย
 
-
จงจัดพัตรกระสัน  สนิทแน่น แฟ้นนา
 
-
ช้อนเชิดอนุชน้อย  คว่างขึ้นหาวหาย ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๒๒ เสร็จส่งนงลักษณแล้ว  พานร
 
-
แสดงเดชเดินอัมพร  ผาดผ้าย
 
-
ดลแดนสิทันดร  ดูสมุทร เหนแฮ
 
-
ฟองใหญ่ไปเคลื่อนย้าย  ที่ยั้งยลฉงน ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๒๓ แปลงตนโตเติบแม้น  พรหมมาน
 
-
โจมจับฟองชลธาร  แหวกพ้อง
 
-
ไพรีรากษษทยาน  เข้ายุทธ แย้งแฮ
 
-
ดำโดดโลดกลางท้อง  สมุทแม้นจักรผัน ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๒๔ ชลธานฉานฉ่าครื้น  โครมดัง
 
-
ขุนวิรุณจำบัง  ฟาดต้อง
 
-
ลูกลมจ่อมจมยัง  พื้นภาค สมุทแฮ
 
-
ผลันผลุดผุดขึ้นพ้อง  ราพรื้อรำบาน ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๖๒๕ หณุมานหาญหักยื้อ  คทา ราพเอย
 
-
มารสะบัดพลัดมือมา  เพลี่ยงพลั้ง
 
-
กระบีตีอสุรสา  หัสบอบ ช้ำแฮ
 
-
สุดเจบสุดจะยั้ง  อยู่ต้านทานกร ฯ
 
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 14:06, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

วิรุญจำบังออกรบกำบังตนไล่แทงวานร

แผ่นที่ ๓๖๙ – พระพินิตพินัย

๒๕๗๗ พลอัษฎงค์แหลกล้มเหลือลาญ ชีพแฮ
เล็ดลอดสู่จิตรการกล่าวถ้อย
ว่าปิ่นอัษฎงค์ราญศึกชีพ มลายแฮ
นายจิตรการทราบคล้อยเคลื่อนเฝ้าทูรรบิล ฯ
๒๕๗๘ จอมบุรินทร์จาฤกรู้โกรธา ยิ่งแฮ
โผนเผ่นขึ้นนิลพาหุห้าว
เร่งพลรีบเร็วมาถึงที่ รบแฮ
เหนมนุษยวานรท้าวกระทืบม้าสังพหล ฯ
๒๕๗๙ เหวยพลมารเร่งเข้าโจมจับ มนุษยเฮย
กองจิตรารรับขับแสะร้า
แยกเปนปีกกากลับตีตลบ หลังแฮ
ฟอนฟาดลิงเสียถ้าแทตย์กลุ้มรุมณรงค์ ฯ
๒๕๘๐ สิบแปดมงกุฎได้ทฤษดี
ลิงพ่ายพลอสุรีไล่สท้าน
โกรธประหนึ่งอัคนีเผาพฤกษ์ พลุ่งแฮ
ต่างเผ่นโผนออกต้านต่อด้วยอสุรินทร ฯ
๒๕๘๑ นิลขันฟันอสฟุรกลิ้งตายกลาด เกลื่อนนา
นิลเอกจับอัศวฟาดคว่างคว้าง
ปิงคลาสุรเสนฆาฏเข่นยักษ มรณแฮ
ม้ามอดมารม้วยบ้างหลีกลี้หนีซอน ฯ
๒๕๘๒ จอมนครทฤกได้ยลพลา แหลกแฮ
พิโรธดำริห์หาเหตุแก้
อัดใจร่ายเวทกายาวับ หายเฮย
โลดไล่แทงลิงแพ้พ่ายล้มลาญปราณ ฯ
๒๕๘๓ อวตารเหนหลากด้วยโยธี
ตายแตกอุตลุดหนีตื่นเต้า
ไม่เหนราพจักรีตรองกริ่ง ใจนา
ถามพิเภกน้อมเกล้ากล่าวถ้อยทูลแถลง ฯ
             

แผ่นที่ ๓๗๐ – พระพินิตพินัย

๒๕๘๔ จงแผลงพรหมมาศล้างแสะอรินทร์ เสียเทอญ
ทรงสดับจับศรศิลป์เหนี่ยวน้าว
แผลงผลาญอัศวนิลพาหุ ลเอียดเอย
พลพินาศกลาดด้าวกระบี่ฟื้นคืนคง ฯ
๒๕๘๕ เอกองค์ราพร้ายวิรุณจำ บังแฮ
เสียแสะเสียพลดำริห์เร้น
เปลื้องพัตรโพกบริกำม์เกิดรูป พยนต์นา
ถือหอกขับอัศวเต้นต่อต้านต่างสกนธ์ ฯ
๒๕๘๖ ร่ายมนต์ดานมืดคลุ้มธาตรี
อสุรลอบเหาะลีลาศเต้า
ถึงอังกาศคิรีพักพบ สวาแฮ
คอนหาบผลไม้เฃ้าสู่ห้องคูหา ฯ
๒๕๘๗ อสุราหมายแม่นแม้นนักพรต เนาฤๅ
ร่ายเวทกำบังบดสู่ถ้ำ
ยลโฉมอรงามชดเฉกเทพ ธิดานา
แลเลิศลักษณล้ำเล่ห์แม้นสาวสวรรค์ ฯ
๒๕๘๘ โดยพลันคลายเวทให้เห็นสกนธ์
จึ่งกล่าวสารอนุสนธิ์เพราะพร้อง
เราหนีพระภุชพลขอพัก แหล่งแม่
ภอรุ่งจักลาน้องแน่งน้อยอย่าถวิล ฯ
๒๕๘๙ วารินทรฟังพจน์ให้สเทินจิตร นางนา
ยินพระนามจักรกฤษณนึกได้
ชรอยราพหลบศรสิทธิ์มาสู่ เรานา
เห็นเลศเราแกล่ใกล้จักพ้นทุกข์รทม ฯ
๒๕๙๐ ทรามชมสนองถ้อยราพกำธร ท่านเอย
จักพักสำนักนิ์นอนที่นี้
เราเห็นไม่พ้นศรราเมศร์ แผลงนา
เชิญท่านไปหลบลี้แหล่งให้ไกลเรา ฯ
             

แผ่นที่ ๓๗๑ – พระพินิตพินัย

๒๕๙๑ นงเยาวสงเคราะห์ชี้ทางจรัล เทิญแม่
จงแนะเขาวินันตกเต้า
ราพรีบถับไศลพลันนฤมิตร กายแฮ
เลกเล่หตัวไรเข้าแทรกส้อนฟองชล ฯ
๒๕๙๒ ฝ่ายพยนต์รูปราพร้ายรำบาน อยู่นา
แกว่งหอกควบไหยทยานยุทธกล้า
แทงลิงแตกขจายผลาญชีพมอด ม้วยแฮ
วานเรศต่างรุมเร้ารูปนั้นฤๅหนี ฯ
๒๕๙๓ พระตรีภูวนารถน้าวศรพลาย วาตแฮ
แผลงภาพยนตร์มลายแหลกแล้ว
เกิดเปนตระบัดตายสามคาบ คืนนา
ฉงนจิตรพระจักรแก้วกล่าวถ้อยถามโหร ฯ
๒๕๙๔ พิเภกโอนศิรน้อมทูลยุบล พระเอย
รูปราพภาพยนตร์เศกซร้อม
ตัวมันเหลื่อมไปดลอังกาศ ไศลนา
ขอพระแผลงฃ่ายล้อมรูปร้ายมารยา ฯ
๒๕๙๕ โปรดบัญชาสั่งให้หณุมาน
ถามฆาฏอสุรลาญชีพแล้ว
ราพยันตจักบันดาลเปนพัตร อยู่แฮ
สดับพยากรแผ้วผ่องพ้นพันทวี ฯ
๒๕๙๖ จักรีกรายหัดถ์น้าวศรทรง แผลงแฮ
เปนข่ายเพชรเวียนวงเจดชั้น
สั่งบุตรพระพายจงจรพิฆาฏ มารเฮย
วายุบุตรรับสั่งซั้นเสริดแท้ถึงคอย ฯ
๒๕๙๗ ลอยแลอังกาศล้ำเลิศคีรี
ลงพักพื้นธรณีเนตรไซ้
ดูรอยบาทยักษีสบส่ำ สวาแฮ
ตามหาบคอนผลไม้มีอื้ออึงมา ฯ
             

แผ่นที่ ๓๗๒ – พระพินิตพินัย

๒๕๙๘ วายุบุตรอยุดกล่าวถ้อยถามพา นรแฮ
เองหาบผลพฤกษ์มามากล้ำ
จักไปแห่งใดหวาฤๅเหล่า เองเอย
ขนส่งใครในถ้ำเร่งแจ้งความจริง ฯ
๒๕๙๙ ลิงป่าเกรงกราบเบื้องบาทกบินทร์ บอกแฮ
ข้าส่วยวานรินทรนาฎเจ้า
ในถ้ำมณีนิลอังกาษ นานนา
ต้องส่งผลเฌอเช้าค่ำน้อมนางเสวย ฯ
๒๖๐๐ กระบินทร์ยินเอ่ยอ้างนามยุพาน
เปรมกระมลเบิกบานชื่นช้อย
ดังได้วิมานสฐานฤดีด่วน เดินแฮ
ตามเหล่าลิงป่าคล้อยสู่ถ้ำยืนถวิล ฯ
๒๖๐๑ เข้าหายุพินด้วยเพศพานร นี้ฤๅ
นางไม่ชื่นสโมสรสิช้า
เสียการพระสี่กรกูจัก นิมิตรเอย
เปนมนุษยหนุ่มหน้าแน่งน้อยเฉลิมศรี ฯ
๒๖๐๒ ถามเทวีอาจรู้ราพไป ใดนา
หญิวชิดชายพิศไสมยมาทแม้น
ประสงคสิ่งใดใดโดยฦก ตื้นฤๅ
คงทราบไม่ยากแค้นคิดแล้วอัญชลี ฯ
๒๖๐๓ นึกคุณตรีเนตรเจ้าจอมไกร ลาศเอย
หนึ่งนึกคุณภูวไนยนารถน้าว
หน่วงจิตรร่ายเวทไสยสาตรสิทธิ์ ฤทธิ์แฮ
กลายกลับเท่ห์เล่ห์ท้าวเทพไท้ในสวรรค์ ฯ
๒๖๐๔ ผิวพรรณภักตรผ่องพริ้มเพราพราย
มงกุฎทรงโชติฉายเฉิดเกล้า
ทอดกรกรีดกรุยกรายกระหยับ ย่างนา
งามดุจเลขาเข้าสู่ถ้ำศีขรินทร ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว