โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๗๘
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …') |
(→อินทรชิตตัดหัวสุขาจาร เพื่อลวงพระราม) |
||
| แถว 2: | แถว 2: | ||
==อินทรชิตตัดหัวสุขาจาร เพื่อลวงพระราม== | ==อินทรชิตตัดหัวสุขาจาร เพื่อลวงพระราม== | ||
| + | |||
| + | ===แผ่นที่ ๓๐๙ – ขุนวิสูตรเสนี=== | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๒๑๕๗ ปางองค์วรนารถเจ้า จักรกฤษณ | ||
| + | จากอนุชอนาถจิตร เจบร้อน | ||
| + | ยินโห่ประจากมิตร ถามพิเภก ทูลแฮ | ||
| + | สั่งพระลักษณ์ออกต้อน ต่อด้วยศัตรู ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๑๘๕ ซ้ำสั่งบุตรสุรยให้ จัดพหล หาญแฮ | ||
| + | สุครีพตรวจเตรียมพล เก่งกล้า | ||
| + | จัดรถทิพยเคยรณ รอญราพ | ||
| + | เทียมอมรแมนม้า เทียบแก้วเกยไชย ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๑๕๙ พระลักษณแค้นใคร่แก้ การรอญ | ||
| + | ทรงเครื่องยุทธ์วราภรณ์ เพชร์แพร้าว | ||
| + | ตามจับพรหมมาศศร ประสิทธิส่ง ให้แฮ | ||
| + | พระลักษณคำนับรับแล้ว รีบขึ้นเกยพลัน ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๑๖๐ เสด็จทรงราชรถแก้ว โกสินทร์ | ||
| + | พวกหมู่พานรินทร์ รอบล้อม | ||
| + | ทัพน่ากระบี่ขีดขิน แขงศึก | ||
| + | พลังพิไชยชมพูพร้อม พรั่งล้วนลิงหาญ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๑๖๑ ได้ฤกษโหรลั่นฆ้อง อวยไชย | ||
| + | ยามพวานเทิธชไคล คลาศเต้า | ||
| + | พสุธาสะเทือนไหว ทวีบหวั่น | ||
| + | พลพวกพานรเร้า ร่าร้องคำราม ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๑๖๒ เพียบพลพานเรศร้าย เริงรณ | ||
| + | แดดอับอากาศบน บดกลุ้ม | ||
| + | เมฆเกลื่อนพระสุริยน ธการทั่ว ทิศแฮ | ||
| + | แลตลบผลลีคลุ้ม ทั่วด้าวแดนพนม ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๑๖๓ เดินพลอเนกล้น หลายสมุท | ||
| + | ถึงสมรภูมหยุด ทัพยั้ง | ||
| + | วานรอัดแออุต ตลุดเอิก เกริกนา | ||
| + | เหนแทตยชุมทัพตั้ง ค่ายเต้นตบมือ ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
| + | ===แผ่นที่ ๓๑๐ – ขุนวิสูตรเสนี=== | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๒๑๖๔ อินทรชิตออกต่อตั้ง กลางสนาม | ||
| + | ร้องว่าแน่น้องราม เร่งรู้ | ||
| + | ทำศึกเพื่อหญิงงาม เดียวแย่ง ไยเฮย | ||
| + | กลแต่จักชิงชู้ เช่นนี้ควรขนาง ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๑๖๕ เสียตนพลไพร่ช้าง อัศดร | ||
| + | ควรระงับการรอญ เร่งท้อ | ||
| + | สีดารูปสวยสมร เมียพี่ เองเอย | ||
| + | เราจะคืนให้น้อ รับเน้ออย่าขนาง ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๑๖๖ พระลักษณตอบพจน์เฮ้ย อินทรชิต | ||
| + | ตัวรักษชีพิตรคิด โอบอ้อม | ||
| + | เรานึกก็ขอบจิตร ฃุนราพ | ||
| + | เรวเร่งนำอรน้อม นบไท้ทูลถวาย ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๑๖๗ อินทรชิตตอบว่าแฮ้ พระลักษณ | ||
| + | เองอาจอวดหาญหัก ฮึกแท้ | ||
| + | เราหน่อกระษัตริยศักดิ์ ทำศึก | ||
| + | ยังไป่สุดฤทธิแพ้ จักได้ไปยอม ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๑๖๘ เองอวดมหิทธิห้าว อหังการ | ||
| + | ควรแต่ล้างสีดาลาญ ชีพม้วย | ||
| + | ศพซากจักประทาน เองเร่ง | ||
| + | ฉุดสุกขาจารด้วย ดุเงื้อแสงขรรค์ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๑๖๙ นางแปลงแกล้งหวีดร้อง หวาดผวา | ||
| + | เสกแซ่งแต่งมฤษา ใส่ไคล้ | ||
| + | พ่อเอยพ่อลักษณปรา นีพี่ | ||
| + | เหตุที่ก่อศึกให้ พี่ต้องจำตาย ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๑๗๐ อ้าพระอนุชเจ้า จงทูล | ||
| + | พี่จักลาลับสูญ ชีพแล้ว | ||
| + | จงพระอย่าเพ็ญพูน ทุกข์เทวศ | ||
| + | เชิญกลับนคเรศแคล้ว คลาศพ้นอรีไภย ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
===แผ่นที่ ๓๑๑ – ขุนวิสูตรเสนี=== | ===แผ่นที่ ๓๑๑ – ขุนวิสูตรเสนี=== | ||
<tpoem> | <tpoem> | ||
รุ่นปัจจุบันของ 13:56, 18 สิงหาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เนื้อหา |
อินทรชิตตัดหัวสุขาจาร เพื่อลวงพระราม
แผ่นที่ ๓๐๙ – ขุนวิสูตรเสนี
| ๒๑๕๗ ปางองค์วรนารถเจ้า | จักรกฤษณ | ||
| จากอนุชอนาถจิตร | เจบร้อน | ||
| ยินโห่ประจากมิตร | ถามพิเภก ทูลแฮ | ||
| สั่งพระลักษณ์ออกต้อน | ต่อด้วยศัตรู ฯ | ||
| ๒๑๘๕ ซ้ำสั่งบุตรสุรยให้ | จัดพหล หาญแฮ | ||
| สุครีพตรวจเตรียมพล | เก่งกล้า | ||
| จัดรถทิพยเคยรณ | รอญราพ | ||
| เทียมอมรแมนม้า | เทียบแก้วเกยไชย ฯ | ||
| ๒๑๕๙ พระลักษณแค้นใคร่แก้ | การรอญ | ||
| ทรงเครื่องยุทธ์วราภรณ์ | เพชร์แพร้าว | ||
| ตามจับพรหมมาศศร | ประสิทธิส่ง ให้แฮ | ||
| พระลักษณคำนับรับแล้ว | รีบขึ้นเกยพลัน ฯ | ||
| ๒๑๖๐ เสด็จทรงราชรถแก้ว | โกสินทร์ | ||
| พวกหมู่พานรินทร์ | รอบล้อม | ||
| ทัพน่ากระบี่ขีดขิน | แขงศึก | ||
| พลังพิไชยชมพูพร้อม | พรั่งล้วนลิงหาญ ฯ | ||
| ๒๑๖๑ ได้ฤกษโหรลั่นฆ้อง | อวยไชย | ||
| ยามพวานเทิธชไคล | คลาศเต้า | ||
| พสุธาสะเทือนไหว | ทวีบหวั่น | ||
| พลพวกพานรเร้า | ร่าร้องคำราม ฯ | ||
| ๒๑๖๒ เพียบพลพานเรศร้าย | เริงรณ | ||
| แดดอับอากาศบน | บดกลุ้ม | ||
| เมฆเกลื่อนพระสุริยน | ธการทั่ว ทิศแฮ | ||
| แลตลบผลลีคลุ้ม | ทั่วด้าวแดนพนม ฯ | ||
| ๒๑๖๓ เดินพลอเนกล้น | หลายสมุท | ||
| ถึงสมรภูมหยุด | ทัพยั้ง | ||
| วานรอัดแออุต | ตลุดเอิก เกริกนา | ||
| เหนแทตยชุมทัพตั้ง | ค่ายเต้นตบมือ ฯ | ||
แผ่นที่ ๓๑๐ – ขุนวิสูตรเสนี
| ๒๑๖๔ อินทรชิตออกต่อตั้ง | กลางสนาม | ||
| ร้องว่าแน่น้องราม | เร่งรู้ | ||
| ทำศึกเพื่อหญิงงาม | เดียวแย่ง ไยเฮย | ||
| กลแต่จักชิงชู้ | เช่นนี้ควรขนาง ฯ | ||
| ๒๑๖๕ เสียตนพลไพร่ช้าง | อัศดร | ||
| ควรระงับการรอญ | เร่งท้อ | ||
| สีดารูปสวยสมร | เมียพี่ เองเอย | ||
| เราจะคืนให้น้อ | รับเน้ออย่าขนาง ฯ | ||
| ๒๑๖๖ พระลักษณตอบพจน์เฮ้ย | อินทรชิต | ||
| ตัวรักษชีพิตรคิด | โอบอ้อม | ||
| เรานึกก็ขอบจิตร | ฃุนราพ | ||
| เรวเร่งนำอรน้อม | นบไท้ทูลถวาย ฯ | ||
| ๒๑๖๗ อินทรชิตตอบว่าแฮ้ | พระลักษณ | ||
| เองอาจอวดหาญหัก | ฮึกแท้ | ||
| เราหน่อกระษัตริยศักดิ์ | ทำศึก | ||
| ยังไป่สุดฤทธิแพ้ | จักได้ไปยอม ฯ | ||
| ๒๑๖๘ เองอวดมหิทธิห้าว | อหังการ | ||
| ควรแต่ล้างสีดาลาญ | ชีพม้วย | ||
| ศพซากจักประทาน | เองเร่ง | ||
| ฉุดสุกขาจารด้วย | ดุเงื้อแสงขรรค์ ฯ | ||
| ๒๑๖๙ นางแปลงแกล้งหวีดร้อง | หวาดผวา | ||
| เสกแซ่งแต่งมฤษา | ใส่ไคล้ | ||
| พ่อเอยพ่อลักษณปรา | นีพี่ | ||
| เหตุที่ก่อศึกให้ | พี่ต้องจำตาย ฯ | ||
| ๒๑๗๐ อ้าพระอนุชเจ้า | จงทูล | ||
| พี่จักลาลับสูญ | ชีพแล้ว | ||
| จงพระอย่าเพ็ญพูน | ทุกข์เทวศ | ||
| เชิญกลับนคเรศแคล้ว | คลาศพ้นอรีไภย ฯ | ||
แผ่นที่ ๓๑๑ – ขุนวิสูตรเสนี
| ๒๑๗๑ พระลักษณบรู้เท่า | ถึงกล | ||
| หวาดว่าจริงสุดจน | อกอั้น | ||
| จับศรพาดสายฉงน | ชงักเงือด อยู่แฮ | ||
| ชลเนตรนึกจักกลั้น | กลับย้อยอย่างเผลียง ฯ | ||
| ๒๑๗๒ วายุบุตรองคตทห้าว | เหิมฮึก โกรธแฮ | ||
| สุครีพพลลิงคึก | เข่นเขี้ยว | ||
| ดูดุจจักโจมสอึก | ยุดแย่ง นางนา | ||
| ฮึดฮัดกัดกรามเกรี้ยว | ข่วนแก้มเกาคาง ฯ | ||
| ๒๑๗๓ นางสอื้นโอฐสั่งซ้ำ | ฤๅหยุด | ||
| อินทรชิตจิกเกษฉุด | ลากซั้น | ||
| ขรรคฟาดขาดฅอปุด | ชูเหวี่ยง ไปแฮ | ||
| แล้วก็ตบหัดถ์ครั้น | เสร็จแกล้งกล่าวกล ฯ | ||
| ๒๑๗๔ เหวยมนุษยจักนั่งรั้ง | รอไฉน | ||
| จงเร่งรับศีระไป | อย่าช้า | ||
| จำไป่ท้อถากท้า | หยาบเย้าทีหยาม ฯ | ||
| ๒๑๗๕ เหวยเองมัวมั่วพ้อง | พลสวา | ||
| มาก่อนกวนลงกา | ดั่งนี้ | ||
| มาจักแย่งอยุทธยา | จับญาติ นายนอ | ||
| พลางเลิกพยุหลี้ | ลาศขึ้นเวหน ฯ | ||
| ๒๑๗๖ พระลักษณหลงเล่หท้อ | หฤไทย | ||
| ทุกขว่าจริงเจบใน | อุระร้อน | ||
| รางอาบอสุชลไหล | เลยเลิก พหลแฮ | ||
| คืนสู่พลับพลาสท้อน | เทวศเศร้าสงสาร ฯ | ||
| ๒๑๗๗ ถึงถวายคำนับก้ม | กำศรด | ||
| กรกอดบาทบงกช | ท่านไท้ | ||
| สอื้นอักอุระรันทศ | ทูลเหตุ สิ้นแฮ | ||
แผ่นที่ ๓๑๒ – ขุนวิสูตรเสนี
| ๒๑๗๘ สอื้นร่ำกำศรดเศร้า | แสนศัลย โศกเอย | ||
| ชลเนตรอเนกนันต์ | เนื่องย้อย | ||
| อ้าองค์เพื่อนยากจรัล | แรมเถื่อน | ||
| ฤๅมละเรียมลห้อย | แม่เมื้อเมืองสวรรค์ ฯ | ||
| ๒๑๗๙ หักโศกสีหนาทอื้น | โองการ | ||
| พิเภกปรีชาชาญ | ยิ่งผู้ | ||
| อินทรชิตมันประหาร | พระอนุช ฤๅนา | ||
| จงจับยามให้รู้ | เหตุร้ายดีไฉน ฯ | ||
| ๒๑๘๐ ไนยหนึ่งลาศเลิกลี้ | พลมูล มากเฮย | ||
| โดยพิฆัมพรยูร | ยาตรฟ้า | ||
| ปองยุทธแย่งมไหสูริย | ศรีอยุทธ ยาฤๅ | ||
| ฤๅว่าเลิกพลกล้า | กลับแกล้งเปนกล ฯ | ||
| ๒๑๘๑ พิเภกผู้เชี่ยวแท้ | ทางพยา กรเฮย | ||
| ทูลแด่องค์จักรา | ร่มเกล้า | ||
| ว่าผู้ซึ่งมรณา | นั้นชาติ ชายพ่อ | ||
| ใช่พระอนุชอย่าศร้า | สิ่งนี้เปนกล ฯ | ||
| ๒๑๘๒ อนึ่งอินทรชิตแกล้ง | หลีกหนี ไปเอย | ||
| จักกอปการพิธี | ใหญ่แท้ | ||
| นามกุมภนิยามี | ฤทธิเชี่ยว | ||
| แล้วจักมุ่งมาแก้ | ก่อร้ายรณรงค์ ฯ | ||
| ๒๑๘๓ พระฟังสั่งบุตรไท้ | สุริยง | ||
| กับหณุมานอง | คตแกล้ว | ||
| สามสู่เร่งเรวตรง | ไปสอบ ดูแฮ | ||
| แม้นศพสำคัญแล้ว | อย่าช้ามาแถลง ฯ | ||
| ๒๑๘๔ สามนายคำนับแล้ว | ไปไว | ||
| ยังที่สมรภูมไชย | ห่อนช้า | ||
| พลศพอสุรประไลย | แลเติบ โตแฮ | ||
| แล้วกลับทูลเจ้าหล้า | ดั่งได้ไปเหน ฯ | ||
