โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๗๗

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(พระรามเลิกทัพกลับ อินทรชิตรับอาสาทศกัณฐ์)
 
แถว 2: แถว 2:
==พระรามเลิกทัพกลับ อินทรชิตรับอาสาทศกัณฐ์==
==พระรามเลิกทัพกลับ อินทรชิตรับอาสาทศกัณฐ์==
 +
===แผ่นที่ ๓๐๕ – ขุนวิสูตรเสนี===
===แผ่นที่ ๓๐๕ – ขุนวิสูตรเสนี===
<tpoem>
<tpoem>
แถว 173: แถว 174:
พื้นพสุธาดล  ดุจล่ม ลงแฮ
พื้นพสุธาดล  ดุจล่ม ลงแฮ
ศีขรินทรร่อนร้าว  ร่วงพร้อยพรายสลาย ฯ
ศีขรินทรร่อนร้าว  ร่วงพร้อยพรายสลาย ฯ
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๓๐๙ – ขุนวิสูตรเสนี===
 
-
<tpoem>
 
-
๒๑๕๗ ปางองค์วรนารถเจ้า  จักรกฤษณ
 
-
จากอนุชอนาถจิตร  เจบร้อน
 
-
ยินโห่ประจากมิตร  ถามพิเภก ทูลแฮ
 
-
สั่งพระลักษณ์ออกต้อน  ต่อด้วยศัตรู ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๑๘๕ ซ้ำสั่งบุตรสุรยให้  จัดพหล หาญแฮ
 
-
สุครีพตรวจเตรียมพล  เก่งกล้า
 
-
จัดรถทิพยเคยรณ  รอญราพ
 
-
เทียมอมรแมนม้า  เทียบแก้วเกยไชย ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๑๕๙ พระลักษณแค้นใคร่แก้  การรอญ
 
-
ทรงเครื่องยุทธ์วราภรณ์  เพชร์แพร้าว
 
-
ตามจับพรหมมาศศร  ประสิทธิส่ง ให้แฮ
 
-
พระลักษณคำนับรับแล้ว  รีบขึ้นเกยพลัน ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๑๖๐ เสด็จทรงราชรถแก้ว  โกสินทร์
 
-
พวกหมู่พานรินทร์  รอบล้อม
 
-
ทัพน่ากระบี่ขีดขิน  แขงศึก
 
-
พลังพิไชยชมพูพร้อม  พรั่งล้วนลิงหาญ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๑๖๑ ได้ฤกษโหรลั่นฆ้อง  อวยไชย
 
-
ยามพวานเทิธชไคล  คลาศเต้า
 
-
พสุธาสะเทือนไหว  ทวีบหวั่น
 
-
พลพวกพานรเร้า  ร่าร้องคำราม ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๑๖๒ เพียบพลพานเรศร้าย  เริงรณ
 
-
แดดอับอากาศบน  บดกลุ้ม
 
-
เมฆเกลื่อนพระสุริยน  ธการทั่ว ทิศแฮ
 
-
แลตลบผลลีคลุ้ม  ทั่วด้าวแดนพนม ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๑๖๓ เดินพลอเนกล้น  หลายสมุท
 
-
ถึงสมรภูมหยุด  ทัพยั้ง
 
-
วานรอัดแออุต  ตลุดเอิก เกริกนา
 
-
เหนแทตยชุมทัพตั้ง  ค่ายเต้นตบมือ ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๓๑๐ – ขุนวิสูตรเสนี===
 
-
<tpoem>
 
-
๒๑๖๔ อินทรชิตออกต่อตั้ง  กลางสนาม
 
-
ร้องว่าแน่น้องราม  เร่งรู้
 
-
ทำศึกเพื่อหญิงงาม  เดียวแย่ง ไยเฮย
 
-
กลแต่จักชิงชู้  เช่นนี้ควรขนาง ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๑๖๕ เสียตนพลไพร่ช้าง  อัศดร
 
-
ควรระงับการรอญ  เร่งท้อ
 
-
สีดารูปสวยสมร  เมียพี่ เองเอย
 
-
เราจะคืนให้น้อ  รับเน้ออย่าขนาง ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๑๖๖ พระลักษณตอบพจน์เฮ้ย  อินทรชิต
 
-
ตัวรักษชีพิตรคิด  โอบอ้อม
 
-
เรานึกก็ขอบจิตร  ฃุนราพ
 
-
เรวเร่งนำอรน้อม  นบไท้ทูลถวาย ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๑๖๗ อินทรชิตตอบว่าแฮ้  พระลักษณ
 
-
เองอาจอวดหาญหัก  ฮึกแท้
 
-
เราหน่อกระษัตริยศักดิ์  ทำศึก
 
-
ยังไป่สุดฤทธิแพ้  จักได้ไปยอม ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๑๖๘ เองอวดมหิทธิห้าว  อหังการ
 
-
ควรแต่ล้างสีดาลาญ  ชีพม้วย
 
-
ศพซากจักประทาน  เองเร่ง
 
-
ฉุดสุกขาจารด้วย  ดุเงื้อแสงขรรค์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๑๖๙ นางแปลงแกล้งหวีดร้อง  หวาดผวา
 
-
เสกแซ่งแต่งมฤษา  ใส่ไคล้
 
-
พ่อเอยพ่อลักษณปรา  นีพี่
 
-
เหตุที่ก่อศึกให้  พี่ต้องจำตาย ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๑๗๐ อ้าพระอนุชเจ้า  จงทูล
 
-
พี่จักลาลับสูญ  ชีพแล้ว
 
-
จงพระอย่าเพ็ญพูน  ทุกข์เทวศ
 
-
เชิญกลับนคเรศแคล้ว  คลาศพ้นอรีไภย ฯ
 
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 13:56, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระรามเลิกทัพกลับ อินทรชิตรับอาสาทศกัณฐ์

แผ่นที่ ๓๐๕ – ขุนวิสูตรเสนี

๒๑๒๙ คอยเหตุควบม้าลุเฃตรขันธ์ ทวารเฮย
ลงจากอัศวจรัลห่อนยั้ง
ทราบปิ่นอสุรคัลไลนิเวศน์ บุตรแฮ
ตามกราบทูลเหตุตั้งแต่ต้นตามเหน ฯ
๒๑๓๐ บัดนี้มนุษย์ทั้งวานร
คมสาตรพรหมมาศศรเสียบม้วย
วายุบุตรแบกศีงขรเขาสัรพ ยาเอย
มาดับพิศม์รอดม้วยเดชได้อายยา ฯ
๒๑๓๑ ปางพงษพรหมเมศร์ได้สดับกิจ
หวาดวาบประหวั่นจิตรท่านแท้
เรียกอินทรชิตชิดอาศน์ปฤก ษาเอย
จัดขจัดฆ่าศึกแพ้พ่ายได้โดยไฉน ฯ
๒๑๓๒ อินทรชิตประนดน้อมทูลสาร
โดยคิดกลกิจการกอบแก้
เอาหาญตอบต่อหาญเหนยาก อยู่นา
แม้นมนุษยจักแพ้เพื่อด้วยกลลวง ฯ
๒๑๓๓ ขอประทานนักโทษอ้ายสุกขา จารเอย
แปรรูปดุจสีดาแน่งเนื้อ
ทำกลกล่าวมุษาลวงลักษณ รามพ่อ
ยังไม่ถอยทัพเมื้อมั่วพ้องพลลิง ฯ
๒๑๓๔ จักพาลพิโรธซ้ำสังหาร
ฆ่านาฎนิมิตรลาญชีพม้วย
ทำทีจักไปรานรอนอยุทธ ยานา
รามจักกับทัพด้วยหวาดหน้ารวังหลัง ฯ
๒๑๓๕ ทวยอินทรขืนอยู่รั้งราวี
จักกอบการพิธีใหญ่แท้
นามกุมภนิยามีตำหรับ
เสร็จจักกลับมาแก้ฤทธิเร้าเอาไชย ฯ
             

แผ่นที่ ๓๐๖ – ขุนวิสูตรเสนี

๒๑๓๖ พระยายักษฟังชอบล้วนแหลมเฉลย
ตบพระหัดถ์ผางเผยพจน์ไท้
ทำเทิญอย่ารอเลยลวงลักษณ์ รามนา
กอบซึ่งกิจกลได้ดั่งนี้ดีเหลือ ฯ
๒๑๓๗ พลางมีสีหนาทใช้นครบาล
ต่างก็แล่นลนลานลุยั้ง
ไปเบิกสุกขาจารจากตรุ มานา
ท้าวธชี้เหตุตั้งแต่ต้นอวะสาน ฯ
๒๑๓๘ เองอย่าคิดอิดเอื้อนอาษา ไปเฮย
แปลงรูปดุจสีดาแน่งเนื้อ
อย่าคิดแก่ชีวาหวังศุข โพ้นเฮย
นึกว่าไว้ชื่อเชื้อชั่วฟ้าดินสูญ ฯ
๒๑๓๙ โทษเองก็ผิดล้นเหลือหลาย
ตรงกับบทกฎหมายที่ม้วย
อยากเปนก็คงตายตายเปล่า ไยเฮย
ตายกตัญญูด้วยดั่งนี้ดีเหลือ ฯ
๒๑๔๐ สุขาจารสดับแจ้งใจหาย
รู้ว่าจักจำตายห่อนแคล้ว
สลดจิตรคิดเสียดายดวงชีพ
ไปตลอดวันนี้แล้วเลือดล้างคมขรรค์ ฯ
๒๑๔๑ หักจิตรคิดดับได้โดยหมาย
เราก็ชัดชายชาญชาติเชื้อ
รับตายบ่รับตายตกแต่ ตายนา
เสียชีพชี้ชอบเกื้อเกรียติไว้ในสนาม ฯ
๒๑๔๒ จึ่งกราบทูลว่าข้าฤๅเสียว ใจเลย
มีแต่ชีพดวงเดียวแน่แท้
จักแทนพระคุณเจียวจุจิตร ข้านา
ฝากแต่บุตรเมียแม้อยู่พี้ภายหลัง ฯ
             

แผ่นที่ ๓๐๗ – ขุนวิสูตรเสนี

๒๑๔๓ สิบภักตรพยักด้วยดีใจ
ตอบว่าไป่เปนไรเรื่องนี้
สูลับประไลยไปปรโลกย์ โพ้นเฮย
เราจักยกชอบชี้ช่วยเลี้ยงบุตรหลาน ฯ
๒๑๔๔ สุกขาจารนบไท้ทูลแถลง
การซึ่งจักจำแลงยากแท้
ไปตระหนักรูปนางแหนงจักแปลก ไปนา
ขอพิศจำภักตร์แม้แม่นแล้วคงเหมือน ฯ
๒๑๔๕ ทรงสดับมธุรถ้อยทางแถลง
เราอะนุญาตฦๅแหนงจิตรเจ้า
จงเลงลักษณอย่าแปลงโฉมแปลก อนุชเนอ
สั่งเสร็จยุรยาตรเต้าสู่ห้องปรางศรี ฯ
๒๑๔๖ ขุนราพรับสั่งแล้วลนลาน
โดยพวกผู้คุมมารด่วนเมื้อ
ถึงสวนอยุทยานยังเพศ แปลงนา
เปนอรรูปดรุณเนื้อนิ่มน้อนนวลขำ ฯ
๒๑๔๗ เชิญพานบุบผชาติพริ้งเพรางอน
ดัดจริตจรัลจรจวบห้อง
เหนองค์อรรคบังอรเลออาศน์
พิศเพ่งเลงแลจ้องจับหน้าวงขนง ฯ
๒๑๔๘ ก้มเกล้าเข้าเกือบใกล้กราบกราน
ถวายภาชนดวงมาลย์ดอกไม้
สีดาตลึงลานแลหลาก ถามแฮ
นางนี้ผู้ใดใช้จุ่งชี้แจงแถลง ฯ
๒๑๔๙ ยักษีชี้ชื่อพร้องทูลพรร ณาเฮย
ชายเนตรจำลักษณสรรพ์เสร็จพร้อม
ลาเรวเร่งแปลงผันไป่ผิด นางนา
จรเร่งรีบมาน้อมหน่อเจ้าจอมมาร ฯ
             

แผ่นที่ ๓๐๘ – ขุนวิสูตรเสนี

๒๑๕๐ อินทรชิตหลากจิตรล้ำแลนาน
แจ้งว่าสุขาจารจิตรชื้น
ออกพระโอษฐบริหารสั่งมาตย์ มารแฮ
เรวเร่งตรวจเตรียมพื้นพยุหตั้งตามขบวน ฯ
๒๑๕๑ อสูรรับสั่งแล้วทูลลา
จัดรถทศโยธาเทียบไว้
นางแปลงแทตยสุกขาจารนั่ง ท้ายแฮ
จัดเสร็จทูลหน่อไท้ธิราชเจ้าจอมณรงค์ ฯ
๒๑๕๒ พระประดับเครื่องยุทธพร้อมพลางยูร ยาตรแฮ
ทรงรถเพชรไพรทูริย์หาบแก้ว
เครื่องสูงเบี่ยงบังสูรย์สมศักดิ์
โหรยักษชอบโชคแล้วลั่นฆ้องถวายไชย ฯ
๒๑๕๓ บอกมหามหุติฤกษชั้นไชยวาร
เคลื่อนรถทศทวยหาญโห่คร้าน
โลทันเงือดจรีทยานเขี้ยวแยก แสยะแฮ
เดินทัพเพียงภูมพื้นแผ่นหล้าเสทือนไหว ฯ
๒๑๕๔ พลคชสรวมสนะขึ้นขับคช
พลอัศวราชพยศย่างย้ำ
พลรถต่างขับรถเตือนเร่ง
พลบทกุมสาตรซ้ำโห่เร้าเอาไชย ฯ
๒๑๕๕ เทียบพลพลพยุหพื้นกุมภัณฑ์
ล้วนมหิทธิเหี้ยมหันโหดร้าย
เนื่องเน่นอเนกนันต์นับสมุท
เร่งพยุหยาตรผ้ายแผ่นพื้นสมรภูมิ์ ฯ
๒๑๕๖ ถับถึงที่ยุทธยั้งหยุดพล
ทหารโห่เสร็จสามหนฮึกห้าว
พื้นพสุธาดลดุจล่ม ลงแฮ
ศีขรินทรร่อนร้าวร่วงพร้อยพรายสลาย ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว