โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๖๒
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …') |
(→กุมภกรรณอาสาทำพิธีทดน้ำ) |
||
| แถว 2: | แถว 2: | ||
==กุมภกรรณอาสาทำพิธีทดน้ำ== | ==กุมภกรรณอาสาทำพิธีทดน้ำ== | ||
| + | |||
| + | ===แผ่นที่ ๒๔๕ - ขุนปฎิภาณพิจิตร=== | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๑๗๐๙ ฝ่ายกองดอยเหตุด้อม ดอนดง | ||
| + | เหนริปูปวงคง ชีพแล้ว | ||
| + | เหลาพลพวกจตุรงค์ เฮฮึก เหิมแฮ | ||
| + | ฃานโห่กระหึ่มแคล้ว เคลื่อนเข้าพลับพลา ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๑๐ สองต่างตัวสั่นเทิ้ม งกงัน | ||
| + | หน้าซีดตกใจพลัน ดุ่มด้าว | ||
| + | ดุจใครเดจเอาฃวัญ ออกจาก กายนา | ||
| + | เรวรีบไปเฝ้าท้าว ธิราชไท้ทศศีร์ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๑๑ พลันถึงทูลแทตยเจ้า ลงกา | ||
| + | ลิงมนุษยปวงโยธา ที่ม้วย | ||
| + | กลับคืนรอดชีวา ยกทัพ กลับแฮ | ||
| + | เหิมฮึกหาญโห่ด้วย เดชก้องกุลาหล ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๑๒ ทศเศียรสดับสิ้น สารยักษ | ||
| + | ประดุจสายอสนีจักร ฟาดต้อง | ||
| + | ฉงนว่าพวกปรปักษ ไฉนรอด คืนแฮ | ||
| + | ตรัสสั่งให้เชิญน้อง รีบขึ้นมาพลัน ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๑๓ มโหทรรับถ้อยรีบ จรจรัล | ||
| + | ถึงนิเวศกุมภกรรฐ์ บ่อช้า | ||
| + | กราบทูลว่าทรงธรรม์ ตรัสสั่ง ข้าเฮย | ||
| + | เชิญเสด็จเฝ้าจอมหลา เพื่อแจ้งการณรงค์ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๑๔ ด้วยสารันแจ้งว่า องค์อนุช รามเฮย | ||
| + | ต้องสัตรียาวุธ วอดนั้น | ||
| + | แก้โมกขศักดิหลุด คนชีพ ได้นา | ||
| + | การด่วนควรรีบซั้น เสด็จเฝ้าฟังการ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๑๕ กุมภกรรฐ์น้องท้าวยี่ สิบกร | ||
| + | ฟังมโหทรถอน จิตรช้ำ | ||
| + | ร้อนใจดั่งไฟฟอน เผาลวก ทรวงนา | ||
| + | ฤๅดั่งศรสารทซ้ำ อกท้าวแสนทวี ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
| + | ===แผ่นที่ ๒๔๖ - ขุนปฎิภาณพิจิตร=== | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๑๗๑๖ ขุนมาจากแท่นแก้ว ครรไล | ||
| + | รีบสู่พระโรงไชย ห่อนช้า | ||
| + | ถั่นถึงประณตไท ธิราชเชษ ฐาเฮย | ||
| + | คอยสดับพจนผ่านฟ้า จักเอื้อนโอฐไฉน ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๑๗ ทศภักตร์บพิตรเจ้า ลงกา | ||
| + | เหนพระอนุชมา หมอบเฝ้า | ||
| + | จึ่งเอื้อนมธุรพา ทีตรัส | ||
| + | ดูก่อนกุมภกรรฐ์เจ้า จักแก้กลไฉน ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๑๘ วันวานพอยกพ้อง พลไกร | ||
| + | บอกพี่ว่ามีไชย รบร้า | ||
| + | ศึกแหลกป่นบันไลย ลาญหมด | ||
| + | มันกลับคืนชีพกล้า กลั่นห้าวเหิมทนง ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๑๙ กุมภกรรฐ์ก้มเกล้ากราบ ทันที | ||
| + | ทูลแก่ทศศีร เชษฐไท้ | ||
| + | อันหอกโมกขศักดิ์มี ฤทธิรด แรงแฮ | ||
| + | เคยปราบอรินได้ ดุจน้ำใจถวิล ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๒๐ ถูกใครไป่รอดได้ ชีวัน คืนนา | ||
| + | น้องนึกน่าอัศจรรย์ หลากแท้ | ||
| + | ชะรอยอ้ายพิเภกมัน บอกเหตุ เฃานา | ||
| + | โอสถประกอบแก้ จึ่งฟื้นคืนชนม์ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๒๑ หาไม่ไหนมนุษย์นี้ จักคืน ชีพฤๅ | ||
| + | คิดยิ่งคิดสุดขืน จิตรแค้น | ||
| + | หนักอกพ่างเพียงปืน พิศมเสียด ทรวงนา | ||
| + | เจบจิตรเจบใจแข้น ขัดอั้นตันทรวง ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๒๒ อันมนุษยอีกทั้งหมู่ วานร | ||
| + | น้องจักฆ่าให้มรณ์ หมดนั้น | ||
| + | ฃอลาพระทรงศร ไปร่าย เวทแฮ | ||
| + | ตั้งกิจพิธีกั้น สกัดน้ำเหนือเสีย ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
| + | ===แผ่นที่ ๒๔๗ - ฃุนปฎิภาณพิจิตร=== | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๑๗๒๓ ข้าศึกจักอดน้ำ จำตาย สิ้นเอย | ||
| + | ด้วยเลห์กลอุบาย ดั่งนี้ | ||
| + | ไป่พักพวกพลกาย กอบยาก เหนื่อยนา | ||
| + | ฃอแต่พระอย่าชี้ ช่องให้ใครยิน ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๒๔ อสุรินทรปิ่นราพเจ้า จอมมาร | ||
| + | ฟังพระอนุชฃาน พจนพร้อง | ||
| + | บันเทิงหฤไทยปาน อมรเสพย สวรรค์แฮ | ||
| + | ปรับหัดถ์สำรวลก้อง สนั่นทั้งวังหลวง ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๒๕ สิบโอฐเรียกนั่งใกล้ ชมพลาง | ||
| + | ยอหัดถ์ลูบปฤษฎางค์ กนิฐไท้ | ||
| + | จึ่งเอื้อนพจนทาง โถมเดช น้องเอย | ||
| + | เออมิเสียทีได้ ดุจน้ำใจเดียว ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๒๖ พ่อพ่างหทเยศผู้ สวามิภักดิ์ พี่เฮย | ||
| + | หาทั่วจบไกรจักร บ่ได้ | ||
| + | ทรงฤทธิมหิทธิศักดิ์ ใครเทียบ เสมอฤๅ | ||
| + | ทั้งโลกยหากยกไว้ แต่เจ้าโลกา ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๒๗ คาบนี้แน่เสร็จเสี้ยน ศึกขจัด ฃจายเฮย | ||
| + | ทวยราษฎร์จะโสมนัศ ทั่วหน้า | ||
| + | จักเจริญศิริสวัสดิ์ ดุลศุข สราญแฮ | ||
| + | ด้วยเดชอนุชผล้า เหล่าเสี้ยนเศิกไกษย ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๒๘ ตรัสพลางเตือนว่าเจ้า ดวงใจ พี่เอย | ||
| + | การด่วนควรพ่อไป เร่งเร้า | ||
| + | อำนวยพระพรไชย เสริมส่ง ให้แฮ | ||
| + | สบประสงค์ดังเจ้า คิดเกื้อขจัดบร ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๑๗๒๙ กุมภกรรฐนบนิ้วนอบ วันทนา | ||
| + | รับพระพรเชษฐา ใส่เกล้า | ||
| + | คลานคล้อยถดถอยมา โดยด่วน | ||
| + | จากพระโรงรีบเข้า สู่ห้องปรางมณี ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
===แผ่นที่ ๒๔๘ - ฃุนปฎิภาณพิจิตร=== | ===แผ่นที่ ๒๔๘ - ฃุนปฎิภาณพิจิตร=== | ||
<tpoem> | <tpoem> | ||
รุ่นปัจจุบันของ 13:45, 18 สิงหาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เนื้อหา |
กุมภกรรณอาสาทำพิธีทดน้ำ
แผ่นที่ ๒๔๕ - ขุนปฎิภาณพิจิตร
| ๑๗๐๙ ฝ่ายกองดอยเหตุด้อม | ดอนดง | ||
| เหนริปูปวงคง | ชีพแล้ว | ||
| เหลาพลพวกจตุรงค์ | เฮฮึก เหิมแฮ | ||
| ฃานโห่กระหึ่มแคล้ว | เคลื่อนเข้าพลับพลา ฯ | ||
| ๑๗๑๐ สองต่างตัวสั่นเทิ้ม | งกงัน | ||
| หน้าซีดตกใจพลัน | ดุ่มด้าว | ||
| ดุจใครเดจเอาฃวัญ | ออกจาก กายนา | ||
| เรวรีบไปเฝ้าท้าว | ธิราชไท้ทศศีร์ ฯ | ||
| ๑๗๑๑ พลันถึงทูลแทตยเจ้า | ลงกา | ||
| ลิงมนุษยปวงโยธา | ที่ม้วย | ||
| กลับคืนรอดชีวา | ยกทัพ กลับแฮ | ||
| เหิมฮึกหาญโห่ด้วย | เดชก้องกุลาหล ฯ | ||
| ๑๗๑๒ ทศเศียรสดับสิ้น | สารยักษ | ||
| ประดุจสายอสนีจักร | ฟาดต้อง | ||
| ฉงนว่าพวกปรปักษ | ไฉนรอด คืนแฮ | ||
| ตรัสสั่งให้เชิญน้อง | รีบขึ้นมาพลัน ฯ | ||
| ๑๗๑๓ มโหทรรับถ้อยรีบ | จรจรัล | ||
| ถึงนิเวศกุมภกรรฐ์ | บ่อช้า | ||
| กราบทูลว่าทรงธรรม์ | ตรัสสั่ง ข้าเฮย | ||
| เชิญเสด็จเฝ้าจอมหลา | เพื่อแจ้งการณรงค์ ฯ | ||
| ๑๗๑๔ ด้วยสารันแจ้งว่า | องค์อนุช รามเฮย | ||
| ต้องสัตรียาวุธ | วอดนั้น | ||
| แก้โมกขศักดิหลุด | คนชีพ ได้นา | ||
| การด่วนควรรีบซั้น | เสด็จเฝ้าฟังการ ฯ | ||
| ๑๗๑๕ กุมภกรรฐ์น้องท้าวยี่ | สิบกร | ||
| ฟังมโหทรถอน | จิตรช้ำ | ||
| ร้อนใจดั่งไฟฟอน | เผาลวก ทรวงนา | ||
| ฤๅดั่งศรสารทซ้ำ | อกท้าวแสนทวี ฯ | ||
แผ่นที่ ๒๔๖ - ขุนปฎิภาณพิจิตร
| ๑๗๑๖ ขุนมาจากแท่นแก้ว | ครรไล | ||
| รีบสู่พระโรงไชย | ห่อนช้า | ||
| ถั่นถึงประณตไท | ธิราชเชษ ฐาเฮย | ||
| คอยสดับพจนผ่านฟ้า | จักเอื้อนโอฐไฉน ฯ | ||
| ๑๗๑๗ ทศภักตร์บพิตรเจ้า | ลงกา | ||
| เหนพระอนุชมา | หมอบเฝ้า | ||
| จึ่งเอื้อนมธุรพา | ทีตรัส | ||
| ดูก่อนกุมภกรรฐ์เจ้า | จักแก้กลไฉน ฯ | ||
| ๑๗๑๘ วันวานพอยกพ้อง | พลไกร | ||
| บอกพี่ว่ามีไชย | รบร้า | ||
| ศึกแหลกป่นบันไลย | ลาญหมด | ||
| มันกลับคืนชีพกล้า | กลั่นห้าวเหิมทนง ฯ | ||
| ๑๗๑๙ กุมภกรรฐ์ก้มเกล้ากราบ | ทันที | ||
| ทูลแก่ทศศีร | เชษฐไท้ | ||
| อันหอกโมกขศักดิ์มี | ฤทธิรด แรงแฮ | ||
| เคยปราบอรินได้ | ดุจน้ำใจถวิล ฯ | ||
| ๑๗๒๐ ถูกใครไป่รอดได้ | ชีวัน คืนนา | ||
| น้องนึกน่าอัศจรรย์ | หลากแท้ | ||
| ชะรอยอ้ายพิเภกมัน | บอกเหตุ เฃานา | ||
| โอสถประกอบแก้ | จึ่งฟื้นคืนชนม์ ฯ | ||
| ๑๗๒๑ หาไม่ไหนมนุษย์นี้ | จักคืน ชีพฤๅ | ||
| คิดยิ่งคิดสุดขืน | จิตรแค้น | ||
| หนักอกพ่างเพียงปืน | พิศมเสียด ทรวงนา | ||
| เจบจิตรเจบใจแข้น | ขัดอั้นตันทรวง ฯ | ||
| ๑๗๒๒ อันมนุษยอีกทั้งหมู่ | วานร | ||
| น้องจักฆ่าให้มรณ์ | หมดนั้น | ||
| ฃอลาพระทรงศร | ไปร่าย เวทแฮ | ||
| ตั้งกิจพิธีกั้น | สกัดน้ำเหนือเสีย ฯ | ||
แผ่นที่ ๒๔๗ - ฃุนปฎิภาณพิจิตร
| ๑๗๒๓ ข้าศึกจักอดน้ำ | จำตาย สิ้นเอย | ||
| ด้วยเลห์กลอุบาย | ดั่งนี้ | ||
| ไป่พักพวกพลกาย | กอบยาก เหนื่อยนา | ||
| ฃอแต่พระอย่าชี้ | ช่องให้ใครยิน ฯ | ||
| ๑๗๒๔ อสุรินทรปิ่นราพเจ้า | จอมมาร | ||
| ฟังพระอนุชฃาน | พจนพร้อง | ||
| บันเทิงหฤไทยปาน | อมรเสพย สวรรค์แฮ | ||
| ปรับหัดถ์สำรวลก้อง | สนั่นทั้งวังหลวง ฯ | ||
| ๑๗๒๕ สิบโอฐเรียกนั่งใกล้ | ชมพลาง | ||
| ยอหัดถ์ลูบปฤษฎางค์ | กนิฐไท้ | ||
| จึ่งเอื้อนพจนทาง | โถมเดช น้องเอย | ||
| เออมิเสียทีได้ | ดุจน้ำใจเดียว ฯ | ||
| ๑๗๒๖ พ่อพ่างหทเยศผู้ | สวามิภักดิ์ พี่เฮย | ||
| หาทั่วจบไกรจักร | บ่ได้ | ||
| ทรงฤทธิมหิทธิศักดิ์ | ใครเทียบ เสมอฤๅ | ||
| ทั้งโลกยหากยกไว้ | แต่เจ้าโลกา ฯ | ||
| ๑๗๒๗ คาบนี้แน่เสร็จเสี้ยน | ศึกขจัด ฃจายเฮย | ||
| ทวยราษฎร์จะโสมนัศ | ทั่วหน้า | ||
| จักเจริญศิริสวัสดิ์ | ดุลศุข สราญแฮ | ||
| ด้วยเดชอนุชผล้า | เหล่าเสี้ยนเศิกไกษย ฯ | ||
| ๑๗๒๘ ตรัสพลางเตือนว่าเจ้า | ดวงใจ พี่เอย | ||
| การด่วนควรพ่อไป | เร่งเร้า | ||
| อำนวยพระพรไชย | เสริมส่ง ให้แฮ | ||
| สบประสงค์ดังเจ้า | คิดเกื้อขจัดบร ฯ | ||
| ๑๗๒๙ กุมภกรรฐนบนิ้วนอบ | วันทนา | ||
| รับพระพรเชษฐา | ใส่เกล้า | ||
| คลานคล้อยถดถอยมา | โดยด่วน | ||
| จากพระโรงรีบเข้า | สู่ห้องปรางมณี ฯ | ||
แผ่นที่ ๒๔๘ - ฃุนปฎิภาณพิจิตร
| ๑๗๓๐ ลดองค์เหนืออาศน์แล้ว | ภูมี | ||
| ตรัสเรียกคันธมาลี | นั่งใกล้ | ||
| กับอีกสี่นารี | รักร่วม จิตรนา | ||
| พลางหยอกเย้ายวนให้ | ยั่วยิ้มแย้มสรวล ฯ | ||
| ๑๗๓๑ ตรัสยุบลบอกแก่ห้า | นางพลัน | ||
| พี่จักลาจอมฃวัญ | เนตรแคล้ว | ||
| ตังกิจพิธีกัน | อุทกที่ โน้นนา | ||
| ครบเจดราตรีแล้ว | กลับยั้งยังสมร ฯ | ||
| ๑๗๓๒ จงเกบดอกไม้ทุก | เวลา | ||
| ไป่ส่งแก่เชษฐา | อย่าเว้น | ||
| แม้ใครจะสงกา | ถามอย่า แพร่งนอ | ||
| เลดลอดจรดอดเร้น | ซ่อนเมื้อจงดี ฯ | ||
| ๑๗๓๓ ตรัสพลางเสด็จเข้า | ที่สรง สนานเอย | ||
| เสร็จสอดเครื่องอลง | กฎแพร้ว | ||
| กรจับกระบององ | อาจเหาะ รเห็จแฮ | ||
| ถึงฝั่งคงคาแล้ว | เพ่งพื้นภูมสฐาน ฯ | ||
| ๑๗๓๔ เหนต้นกร่างใหญ่ล้ำ | พฤกษา | ||
| ใบกิ่งบังสุริยา | ร่มชื้อ | ||
| มีแท่นแผ่นเศลา | เลียนสะอาด | ||
| ขึ้นนั่งหลับเนตรรื้อ | ร่ำอ้างอ่านมนต์ ฯ | ||
| ๑๗๓๕ บัดเดี๋ยวกายเติบแม้น | เสมอองค์ พรหมเอย | ||
| อสุรย่างเยื้องลง | สู่น้ำ | ||
| ทอดกายอยู่ในคง | คาสาธ ยายแฮ | ||
| จมดิ่งจดดินล้ำ | เท่ห์พ้นบนเหน ฯ | ||
| ๑๗๓๖ น้ำท้นวนพลุ่งเท้อ | ทวนไป มาเอย | ||
| หนุนพลั่งดั่งซ่าไพร | ป่วนคร้น | ||
| ด้วยฤทธิพิธีไกร | เกรียงเดช ราพนา | ||
| ชลน่าพลับพลาตื้น | ขอดแห้งเหนทราย ฯ | ||
