โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๕๖

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(หนุมาณพบที่ขังพระราม และฆ่ามัยราพณ์ตาย ทศกัณฐ์ทราบว่ามัยราพณ์ตาย ให้กุมภกรรณออกรบ)
 
แถว 1: แถว 1:
[[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์|สารบาญ]] | [[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๕๕|หน้าก่อนนี้]] | [[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๕๗|หน้าถัดไป]]
[[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์|สารบาญ]] | [[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๕๕|หน้าก่อนนี้]] | [[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๕๗|หน้าถัดไป]]
-
==หนุมาณพบที่ขังพระราม และฆ่ามัยราพณ์ตาย ทศกัณฐ์ทราบว่ามัยราพณ์ตาย ให้กุมภกรรณออกรบ==
+
==ทศกัณฐ์ทราบว่ามัยราพณ์ตาย ให้กุมภกรรณออกรบ==
-
===แผ่นที่ ๒๑๘ - พระยาราชสัมภารากร===
+
-
<tpoem>
+
-
๑๕๒๐ หณุมานไมยราพเข้า  สัปยุทธ กันนอ
+
-
ยักษฟาดคทาวุธ  บัดสบั้น
+
-
จับหอกกระบินทรฉุด  กชากหอก หักแฮ
+
-
มารหมดสารทขยั้น  ขยาดเอื้อนอุบายเปน ฯ
+
-
 
-
๑๕๒๑ สองเราไปที่โพ้น  ผลัดกัน ตีนา
 
-
สามดาบเปนสัจธรรม์  อย่าเขยื้อน
 
-
ลิงแจ่มเลศกุมภัณฑ์  กลตริ ซร้อนแฮ
 
-
เหนชอบตอบโอษฐเอน  รับถ้อยเรวถึง ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๒๒ ยักษยันดันเหนี่ยวต้น  โตนดหลุด สามแฮ
 
-
ตบิดเช่นคทาวุธ  ว่องห้าว
 
-
ลูกลมร่ายมนตซรุด  นอนซื่อ
 
-
ยักษย่างสามขุมก้าว  ทุ่มจ้ำจมดิน ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๒๓ ลิงโลกกระชากไม้  ตบอลตาล
 
-
ไมยราพลงนอนกราน  หวดห้ำ
 
-
สามคาบหมดไม้มาร  กายขาด ท่อนแฮ
 
-
ลิงฉีกแขนขาซ้ำ  คว่างคว้างกลางโพยม ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๒๔ ไมยราพกายติดได้  โดยบัด ใจนา
 
-
เย้ยยั่วพลางปรบหัดถ์  ฮึกห้าว
 
-
วายุบุตรโกรธกำหมัด  หมายมุ่ง
 
-
โถมถีบถูกอกท้าว  เหยีบบไว้กลางดิน ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๒๕ ลิงกระโถนว่าท้าว  ราพไฉน นางเอย
 
-
ห่าวบ่อมรณ์เยียใด  บอกบ้าง
 
-
ฤๅเชี่ยววิทยาไข  คำตอบ มาแน่
 
-
นางพิรากวนอ้าง  อัดถ์แจ้งแจเจริง ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๒๖ ไมยราพถอดจิตรไว้  ในตรี กูฏเอย
 
-
เปนกมรเนามณี  กล่องเม้น
 
-
ฆ่ายักษะยี่ชี  พิตรก่อน นาพ่อ
 
-
วายุบุตรรู้ที่เร้น  เร่งเร้ามนต์แผลง ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๒๑๙ - พระยาราชสัมภารากร===
 
-
<tpoem>
 
-
๑๕๒๗ บันดานกายใหญ่แม้น  พรหมมาน
 
-
ภักตรสี่แปดกรทยาน  เยี่ยมฟ้า
 
-
บาทซ้ายเหยียบยักษปาน  เขาทับ ไว้นอ
 
-
ขวาเหยียบตรีกูฏคว้า  ยอดง้วงงมภมร ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๒๘ จับภมรชีพได้  โดยบัด
 
-
เย้าเยาะอสุรหัตถ์  บีบล้าง
 
-
ชักตรีฉะสอตัด  เศียรขาด หิ้วแฮ
 
-
คลายเวทสู่ปรางอ้าง  กล่าวเกลี้ยกล่อมมาร ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๒๙ ให้ถอดไวยวิดพ้น  พันธนา มาเฮย
 
-
มอบนิเวศน์นัครา  ราพด้าว
 
-
มัจฉานุบุตรา  เกรียงเดช
 
-
รับที่อุปราชห้าว  จัดแล้วลาจร ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๓๐ เสรจผลาญมารมอบด้าว  วายุบุตร มาเฮย
 
-
รีบลุสุรกาญจนหยุด  สู่ถ้ำ
 
-
กราบบาทพระทรงภุช  ชงค์นิ ทรานา
 
-
แจ้งข่าวเทพยที่ค้ำ  เกรียรติ์แล้วเรวลา ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๓๑ พลันช้อนนฤนารถให้  เนาหัตถ์ ตนเฮย
 
-
งามดั่งจันทรจรัส  รุ่งฟ้า
 
-
หิ้วเศียรอสุรบัด  ชำแรก เรวนอ
 
-
ถึงพลับพลาไป่ช้า  เรื่อแจ้งแสงทอง ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๓๒ วางองค์เหนือแท่นท้าว  สรกาญจน์
 
-
อภิวาทอนุฃาน  ข่าวได้
 
-
นาเศียรปิ่นบาดาล  ถวายพระ อนุชนา
 
-
พระลักษณ์ฟังดังได้  เฃตรเช้ามามือ ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๓๓ พิเภกสุครีพทั้ง  คงคต
 
-
สิบแปดมกุฎปนด  นอบน้อม
 
-
เตียวเพชกับโอรส  มารุต พลเฮย
 
-
ส่างโศกโสมนัศพร้อม  พรั่งเฝ้าฤๅแผง ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๒๒๐ - พระยาราชสัมภารากร===
 
-
<tpoem>
 
-
๑๕๓๔ สิ้นพิศม์หมดฤทธิเจ้า  บาดาล
 
-
สมเดจพระอวะตาร  ตื่นฟื้น
 
-
ลืมเนตรพลิกองค์ปาน  วัลยมาศ ไหวแฮ
 
-
ประทับแทนสุวรรณ์พื้น  เพียบหน้าพานร ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๓๕ ถามอนุชว่าพ้น  ทายกมัง พ่อเอย
 
-
หนบอเปนเหตุดัง  เรื่องร้าย
 
-
พระลักษณกล่าวเริ่มรวัง  อรินทรราพ ทูลแฮ
 
-
จวนเมื่อสองยามคล้าย  จักแจ้งแสงอรุณ ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๓๖ กองทัพหลับเงียบแล้ว  ราพมา
 
-
ลักละอองบาทภา  สู่ด้าว
 
-
วายุบุตรปราบด่านบา  ดาลแหลก ตลอดแฮ
 
-
ได้เกษไมยราพท้าว  จึ่งได้เสดจคืน ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๓๗ พระลักษณทูลแต่ต้น  จนปลาย
 
-
ทรงสดับอนุชขยาย  ข่าวเค้า
 
-
ตรัสชมบุตรพระพาย  พงษเทพ แท้แล
 
-
เดียวบอฃามตามเร้า  รบล้างมารหลาย ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๓๘ หณุมานกรานกราบแล้ว  พลันทูล ตลอดเฮย
 
-
เพราะพระเดชบดินทรสูรย  ปกเกล้า
 
-
พันเอินอสุรปรยูร  ยับย่อย ไปแฮ
 
-
ข้าจึ่งคล่องเฃตรเข้า  ด่วนได้โดยหวัง ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๓๙ ฟังทูลอธิราชเยื้อน  ยินดี
 
-
ความชอบครั้งนี้มี  มากล้ำ
 
-
แม้นเสรจศึกอสุรี  ราบเรียบ แล้วแฮ
 
-
จงผ่านอยุธยาค้ำ  เกรียดิฟ้าดินดง ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๔๐ ธำรงเนาวรัตน์รุ้ง  เรือนถม ยาเฮย
 
-
ถอดปรทานลูกลม  เสรจแล้ว
 
-
บอวายพระโอษฐชม  เชิดชอบ เขานา
 
-
ทรงพระโสมนัศแผ้ว  เสดจขึ้นผธมใน ฯ
 
-
</tpoem>
 
===แผ่นที่ ๒๒๑ - หม่อมเจ้าอลังการ===
===แผ่นที่ ๒๒๑ - หม่อมเจ้าอลังการ===
<tpoem>
<tpoem>
แถว 259: แถว 131:
อุปราชสบอนุช  เพิกแผด เสียงเฮย
อุปราชสบอนุช  เพิกแผด เสียงเฮย
เองผิดกับพี่ไซ้  ไปช้างคงหาย ฯ
เองผิดกับพี่ไซ้  ไปช้างคงหาย ฯ
 +
</tpoem>
 +
===แผ่นที่ ๒๒๔ - หม่อมเจ้าอลังการ===
 +
<tpoem>
 +
๑๕๖๒ พี่ไล่ไป่เลี้ยงแน่  วงษมี มากนา
 +
ไยไม่อยู่จู่หนี  สู่เสี้ยน
 +
กลับผันพึ่งไพรี  ริส่าย ไส้นา
 +
คิดฆ่าญาติให้เหี้ยน  เห่อหน้ามาไย ฯ
 +
 +
 +
๑๕๖๓ ซึ่งวงษข้ารักแม้น  ชีวัน ข้าเฮย
 +
ทูลว่าพี่ยุติธรรม์  กอบเกื้อ
 +
ทศภักตรหยาบโมหันธ์  หักส่วน หนึ่งนา
 +
พี่ไป่คิดโอบเอื้อ  โปรดให้อัยสวรรย์ ฯ
 +
 +
 +
๑๕๖๔ อย่าลวงลวงแต่อ้าย  ผลาญวงษ
 +
พิศณุสี่หัตถ์ทรง  จักรล้ำ
 +
ตรีสงขคทาองค์  สถิตยอาศน์นาคเอย
 +
นี่มนุษยถือศรซ้ำ  พวกล้วนลิงไพร ฯ
 +
 +
 +
๑๕๖๕ ถ้านรายน์จงแก้อรรถ  บัณหา กูเอย
 +
ชายทุรชนช้างงา  เกกร้าย
 +
หญิงโหดชาติมารษา  ชีโฉด
 +
แม้ทราบกูจักผ้าย  พยุหเข้าคืนเมือง ฯ
 +
 +
 +
๑๕๖๖ พิเภกทราบเสร็จแค้น  เคืองกรรณ
 +
รับกลับอภิวันท์ทูล  ถ่องถ้อย
 +
ทรงตฦกกฦกเล่ห์ผัน  ประภาศ ถามฮา
 +
พานเรศรเหล่าใหญ่น้อย  ทั่วหน้าเหนไฉน ฯ
 +
 +
 +
๑๕๖๗ ต่างคิดติดขัดอั้น  อัญชุลี ทูลเอย
 +
คงคตควรพาที  ฬ่อเค้า
 +
ทรงฟังชอบรบอบดี  ดำหรัส สั่งเฮย
 +
องคตท่านจงเต้า  แต่งล้วนลวงมาร ฯ
 +
 +
 +
๑๕๖๘ หลานอินทรยินสั่งแล้ว  นบนาน
 +
กราบบาทพระอวตาร  ห่อนช้า
 +
รีบมาน่าพระลาน  แสดงเดช
 +
หาญเหาะลิ่วลอยฟ้า  ลุท้องสนามไชย ฯ
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 13:26, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

ทศกัณฐ์ทราบว่ามัยราพณ์ตาย ให้กุมภกรรณออกรบ

แผ่นที่ ๒๒๑ - หม่อมเจ้าอลังการ

๑๕๔๑ ตรีทัพเมฆนาศแจ้งจลาจล
ไมยราพรบมลายชนม์ชีพแล้ว
เกรงไวยวิกครองสกลนครเฃตร ใหม่เฮย
จักอยู่ไภยไม่แคล้วรีบขึ้นลงกา ฯ
๑๕๔๒ มาถึงนิเวศน์ท้าวทศกรรฐ
จวบรุ่งแสงสุริยฉันส่องฟ้า
ขึ้นยังพระโรงคัลเคียมบาท
กับอมาตย์พร้อมหน้านอบน้อมทูลฉลอง ฯ
๑๕๔๓ ราตรีไมยราพเร้นสกดทัพ
ดึกดอดลอดจับราเมศได้
บหึงเหาะเรวกลับกรุงท่าน นาฮา
ส้งใส่กรงเหล็กไว้ที่ท้ายดงตาล ฯ
๑๕๔๔ ลิงทหารหาญห้าวชื่อหณุมาน
รุกบุกจับผลาญไมยราพม้วย
มอบแผ่นภพบาดาลไวยวิก ครองแฮ
พาพระรามคืนด้วยเดชห้าวหาญณรงค์ ฯ
๑๕๔๕ ทราบเรื่องเคืองขุ่นแค้นโศกา ครวญเอย
เรืองฤทธิวิทยามาเพลี่ยงแพ้
เสียศักดิพ่ายอ้ายพานรชาติ
เพราะพิเภกบอกกลแก้จึ่งด้นค้นถึง ฯ
๑๕๔๖ รำพึงศึกฮึกเหี้ยมจำหัก เสียเฮย
เหนแต่พระน้องจักหักได้
ธำรงฤทธิโมกขศักดิ์พรหมประ สาศนา
ตริเสรจสั่งสนมให้บอกน้องมาพลัน ฯ
๑๕๔๗ กำนัลเรวรีบแจ้งทูลไข
เชิญเสดจพระอนุชไคลเคลื่อนเฝ้า
อุปราชรีบครรไลยโดยด่วน
ถึงประณตนอบเกล้าพรั่งพร้อมประยูรวงษ ฯ
             

แผ่นที่ ๒๒๒ - หม่อมเจ้าอลังการ

๑๕๔๘ ทศกรรฐผันภักตรเอื้อนตรัสขาน ไขเฮย
ไมยราพรอญศึกมลาญชีพแล้ว
เศิกเหิมสุดหาหาญวงษราพ เราพ่อ
เหนแต่พ่อจักแผ้วปราบล้างไพรินทร์ ฯ
๑๕๔๙ อุปราชทูลว่าเค้าเขญเรา นี้ฤๅ
เพราะแย่งชายาเขาขัดไว้
ใช่รามริริบเอาสมบัติ เรานา
ผิวะส่งสีดาให้เหตุร้ายมลายสูญ ฯ
๑๕๕๐ เจ้าพูดเอนแอบเข้ากับมนุษย์
หัตถ์บางน้องหญิงกุดเกือบม้วย
ตรีเศียรทูตฃรบุตร่พันหนึ่ง ตายพ่อ
บังอาจบุกรุกด้วยดังนี้ฤๅเหน
๑๕๕๑ องคตสุครีพทั้งอณุมาน
หักฉัตรสื่อสาสนผลาญเฃตรกว้าง
พระเอยขนิฐหาญไปยั่ว ชายนา
กลับแต่งแต่ดีอ้างพราะเฝ้าฟังสาร ฯ
๑๕๕๒ หณุมานสุครีพอ้ายองคต
ยงยุทธคิดชะนะหมดทุกผู้
หาชอบเชิดเกียรดิยศบำเหน็จ นายเอย
ตรัสสั่งให้ไปสู้แผกเยื้อยยุติธรรม ฯ
๑๕๕๓ ทศกรรฐสดับกริ้วแผดเสียง
เองฃลาดอาจว่าเอียงอีกได้
จงคอยครอบครองเวียงกับพิเภก เถิดนา
กูจักสู้ตายไว้ชื่อเชื้อพงษพรหม ฯ
๑๕๕๔ ทานทัดหมายตัดเสี้ยนสุจริต
ใช่ขยาดปัจจามิตรยักเยื้อง
ความคิดไป่ถูกคิดข้าจัก ยกเฮย
ชีวิตรอยู่ใต้เบื้องบาทเจ้าจอมเวียง ฯ
             

แผ่นที่ ๒๒๓ - หม่อมเจ้าอลังการ

๑๕๕๕ ทรงฟังเหือดกริ้วตอบวาที
ไหนศึกจักทานฝีหัดถ์เจ้า
จักแหลกภัศมธุลีด้วยเดช พ่อฮา
จงจัดพลยาตรเต้าอย่าช้ามโหทร ฯ
๑๕๕๖ มโหทรรับแล้วรีบจัดทหาร
ทัพน่ามหากาลกาจกล้า
ขวาซ้ายเลือกล้วนชาญเชิงศึก เสร็จเฮย
รถเรียบเทียบเกยถ้าขนิฐไท้เสร็จทรง ฯ
๑๕๕๗ จึ่งองค์อุปราชน้อมทูลลา
ทรงเครื่องทรงคทาวุธแกล้ว
เสร็จขึ้นราชรถคลาคลายเคลื่อน พลแฮ
รีบรุดถึงสนามแล้วสั่งยั้งอยุดขบวน ฯ
๑๕๕๘ ราเมศเสด็จออกข้ขุนกระบินทร์
นองอเนกสองธานินแน่นเฝ้า
สำเสียงสนั่นยินถามพิเภก ไปเฮย
ทศภักตรฤๅใครเต้าต่อร้ารณรงค์ ฯ
๑๕๕๙ ขุนราพคิดตลอดถ้อยทูลไข
นายทัพกุมภกรรฐใจสัตยหมั้น
อุปราชร่วมหฤไทยน้องทศ ภักตรนา
สุดขัดพี่เคี่ยวคั้นจึ่งต้องจำมา ฯ
๑๕๖๐ กุมภกรรฐ์นี้เพื่อนผู้สัตยธรรม์ แท้ฤๅ
แม้ว่าจริงควรผันผ่อนย้งง
ท่านจรบอกกุมภัณฑ์พี่กลับ เสียแฮ
เสร็จศึกเราจักต้งงแต่งให้ถวัลเวียง ฯ
๑๕๖๑ พิเภรับรับแล้วออกสนามยุทธ
หวั่นหวั่นครั้นถึงหยุดซบไหว้
อุปราชสบอนุชเพิกแผด เสียงเฮย
เองผิดกับพี่ไซ้ไปช้างคงหาย ฯ
             

แผ่นที่ ๒๒๔ - หม่อมเจ้าอลังการ

๑๕๖๒ พี่ไล่ไป่เลี้ยงแน่วงษมี มากนา
ไยไม่อยู่จู่หนีสู่เสี้ยน
กลับผันพึ่งไพรีริส่าย ไส้นา
คิดฆ่าญาติให้เหี้ยนเห่อหน้ามาไย ฯ
๑๕๖๓ ซึ่งวงษข้ารักแม้นชีวัน ข้าเฮย
ทูลว่าพี่ยุติธรรม์กอบเกื้อ
ทศภักตรหยาบโมหันธ์หักส่วน หนึ่งนา
พี่ไป่คิดโอบเอื้อโปรดให้อัยสวรรย์ ฯ
๑๕๖๔ อย่าลวงลวงแต่อ้ายผลาญวงษ
พิศณุสี่หัตถ์ทรงจักรล้ำ
ตรีสงขคทาองค์สถิตยอาศน์นาคเอย
นี่มนุษยถือศรซ้ำพวกล้วนลิงไพร ฯ
๑๕๖๕ ถ้านรายน์จงแก้อรรถบัณหา กูเอย
ชายทุรชนช้างงาเกกร้าย
หญิงโหดชาติมารษาชีโฉด
แม้ทราบกูจักผ้ายพยุหเข้าคืนเมือง ฯ
๑๕๖๖ พิเภกทราบเสร็จแค้นเคืองกรรณ
รับกลับอภิวันท์ทูลถ่องถ้อย
ทรงตฦกกฦกเล่ห์ผันประภาศ ถามฮา
พานเรศรเหล่าใหญ่น้อยทั่วหน้าเหนไฉน ฯ
๑๕๖๗ ต่างคิดติดขัดอั้นอัญชุลี ทูลเอย
คงคตควรพาทีฬ่อเค้า
ทรงฟังชอบรบอบดีดำหรัส สั่งเฮย
องคตท่านจงเต้าแต่งล้วนลวงมาร ฯ
๑๕๖๘ หลานอินทรยินสั่งแล้วนบนาน
กราบบาทพระอวตารห่อนช้า
รีบมาน่าพระลานแสดงเดช
หาญเหาะลิ่วลอยฟ้าลุท้องสนามไชย ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว