โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๕๕

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(หนุมานพบกับนางพิรากวนจนเข้าในเมืองได นางพิรากวนบอกที่ขังพระราม)
 
แถว 1: แถว 1:
[[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์|สารบาญ]] | [[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๕๔|หน้าก่อนนี้]] | [[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๕๖|หน้าถัดไป]]
[[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์|สารบาญ]] | [[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๕๔|หน้าก่อนนี้]] | [[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๕๖|หน้าถัดไป]]
-
==หนุมานพบกับนางพิรากวนจนเข้าในเมืองได นางพิรากวนบอกที่ขังพระราม==
+
==หนุมาณพบที่ขังพระราม และฆ่ามัยราพณ์ตาย==
-
===แผ่นที่ ๒๑๖ - พระยาราชสัมภารากร===
+
-
<tpoem>
+
-
๑๕๐๖ ลูกลมคงรูปแล้ว  คำขยาย นางเอย
+
-
เราจักเชิญพระนารายน์  กลับด้าว
+
-
ทั้งจะช่วยบุตรยาย  ยืนชีพ นานนา
+
-
ไฉนจักเข้าเมืองท้าว  ราพได้กลใด ฯ
+
-
 
+
-
 
+
-
๑๕๐๗ นางฟังว่ายากแท้  ทางจรัญ เมืองเฮย
+
-
แม้ว่าเปนแมลงวัน  ก็ฃ้อง
+
-
เพราะจักรกรดผัดผัน  เนืองนิตย รอบนอ
+
-
ทางทะวารนั้นต้อง  ชั่งเข้าออกเสมอ ฯ
+
-
 
+
-
 
+
-
๑๕๐๘ พระรามไมยราพให้  ขังกรง เหล็กเฮย
+
-
โกฎิ์ยักษคุมอยู่ดง  โตนดโน้น
+
-
ท่านผู้วุฒิไกรจง  ตรองตริ การนา
+
-
ไปไป่ถึงที่โพ้น  จักแก้ใดไฉน ฯ
+
-
 
+
-
๑๕๐๙ เออเปนไรเท่านี้  พอคิด
 
-
เผือจักเปนใยติด  ที่ผ้า
 
-
แม้ขึ้นชั่งหนักผิด  สังเกต กลายนอ
 
-
ตอบว่าคันชั่งช้า  คร่ำแล้วหักเอง ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๑๐ ผิวะยักษจักขู่ค้น  แคะไข คำเฮย
 
-
ตอบว่ามาเดียวไฉน  หน่วงช้า
 
-
เกลือกชลบ่อทันใคร  จักรับ ผิดนา
 
-
พลันยาตร์พลางเถียงท้า  เล่ห์นี้จงจำ ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๑๑ นางสดับพจน์ยิ้ม  ยินดี
 
-
ช่างคิดช่างพาที  เลศล้ำ
 
-
กระสันสะใบควี  ควาดมั่น ใจนอ
 
-
พลันกระเดียดม่อน้ำ  เคร่ายั้งยลลิง ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๕๑๒ หณุมานอ่านเวทเยื้อง  เปนใย บัวเฮย
 
-
ปลิวแตะติดสะใบ  เบียดเนื้อ
 
-
นางบ่อหนักแต่ใจ  ชวนหนัก อยู่นา
 
-
หวังฤทธิ์วายุบุตรเกื้อ  รีบก้าวกลับเมือง ฯ
 
-
</tpoem>
 
===แผ่นที่ ๒๑๗ - พระยาราชสัมภารากร===
===แผ่นที่ ๒๑๗ - พระยาราชสัมภารากร===
<tpoem>
<tpoem>
แถว 87: แถว 45:
กระบี่แย่งขรรค์ฟอน  ฟันฟาด หักแฮ
กระบี่แย่งขรรค์ฟอน  ฟันฟาด หักแฮ
ยักษชักคทาง้าง  หวดซ้ายป่ายขวา ฯ
ยักษชักคทาง้าง  หวดซ้ายป่ายขวา ฯ
 +
</tpoem>
 +
===แผ่นที่ ๒๑๘ - พระยาราชสัมภารากร===
 +
<tpoem>
 +
๑๕๒๐ หณุมานไมยราพเข้า  สัปยุทธ กันนอ
 +
ยักษฟาดคทาวุธ  บัดสบั้น
 +
จับหอกกระบินทรฉุด  กชากหอก หักแฮ
 +
มารหมดสารทขยั้น  ขยาดเอื้อนอุบายเปน ฯ
 +
 +
 +
๑๕๒๑ สองเราไปที่โพ้น  ผลัดกัน ตีนา
 +
สามดาบเปนสัจธรรม์  อย่าเขยื้อน
 +
ลิงแจ่มเลศกุมภัณฑ์  กลตริ ซร้อนแฮ
 +
เหนชอบตอบโอษฐเอน  รับถ้อยเรวถึง ฯ
 +
 +
 +
๑๕๒๒ ยักษยันดันเหนี่ยวต้น  โตนดหลุด สามแฮ
 +
ตบิดเช่นคทาวุธ  ว่องห้าว
 +
ลูกลมร่ายมนตซรุด  นอนซื่อ
 +
ยักษย่างสามขุมก้าว  ทุ่มจ้ำจมดิน ฯ
 +
 +
 +
๑๕๒๓ ลิงโลกกระชากไม้  ตบอลตาล
 +
ไมยราพลงนอนกราน  หวดห้ำ
 +
สามคาบหมดไม้มาร  กายขาด ท่อนแฮ
 +
ลิงฉีกแขนขาซ้ำ  คว่างคว้างกลางโพยม ฯ
 +
 +
 +
๑๕๒๔ ไมยราพกายติดได้  โดยบัด ใจนา
 +
เย้ยยั่วพลางปรบหัดถ์  ฮึกห้าว
 +
วายุบุตรโกรธกำหมัด  หมายมุ่ง
 +
โถมถีบถูกอกท้าว  เหยีบบไว้กลางดิน ฯ
 +
 +
 +
๑๕๒๕ ลิงกระโถนว่าท้าว  ราพไฉน นางเอย
 +
ห่าวบ่อมรณ์เยียใด  บอกบ้าง
 +
ฤๅเชี่ยววิทยาไข  คำตอบ มาแน่
 +
นางพิรากวนอ้าง  อัดถ์แจ้งแจเจริง ฯ
 +
 +
 +
๑๕๒๖ ไมยราพถอดจิตรไว้  ในตรี กูฏเอย
 +
เปนกมรเนามณี  กล่องเม้น
 +
ฆ่ายักษะยี่ชี  พิตรก่อน นาพ่อ
 +
วายุบุตรรู้ที่เร้น  เร่งเร้ามนต์แผลง ฯ
 +
</tpoem>
 +
===แผ่นที่ ๒๑๙ - พระยาราชสัมภารากร===
 +
<tpoem>
 +
๑๕๒๗ บันดานกายใหญ่แม้น  พรหมมาน
 +
ภักตรสี่แปดกรทยาน  เยี่ยมฟ้า
 +
บาทซ้ายเหยียบยักษปาน  เขาทับ ไว้นอ
 +
ขวาเหยียบตรีกูฏคว้า  ยอดง้วงงมภมร ฯ
 +
 +
 +
๑๕๒๘ จับภมรชีพได้  โดยบัด
 +
เย้าเยาะอสุรหัตถ์  บีบล้าง
 +
ชักตรีฉะสอตัด  เศียรขาด หิ้วแฮ
 +
คลายเวทสู่ปรางอ้าง  กล่าวเกลี้ยกล่อมมาร ฯ
 +
 +
 +
๑๕๒๙ ให้ถอดไวยวิดพ้น  พันธนา มาเฮย
 +
มอบนิเวศน์นัครา  ราพด้าว
 +
มัจฉานุบุตรา  เกรียงเดช
 +
รับที่อุปราชห้าว  จัดแล้วลาจร ฯ
 +
 +
 +
๑๕๓๐ เสรจผลาญมารมอบด้าว  วายุบุตร มาเฮย
 +
รีบลุสุรกาญจนหยุด  สู่ถ้ำ
 +
กราบบาทพระทรงภุช  ชงค์นิ ทรานา
 +
แจ้งข่าวเทพยที่ค้ำ  เกรียรติ์แล้วเรวลา ฯ
 +
 +
 +
๑๕๓๑ พลันช้อนนฤนารถให้  เนาหัตถ์ ตนเฮย
 +
งามดั่งจันทรจรัส  รุ่งฟ้า
 +
หิ้วเศียรอสุรบัด  ชำแรก เรวนอ
 +
ถึงพลับพลาไป่ช้า  เรื่อแจ้งแสงทอง ฯ
 +
 +
 +
๑๕๓๒ วางองค์เหนือแท่นท้าว  สรกาญจน์
 +
อภิวาทอนุฃาน  ข่าวได้
 +
นาเศียรปิ่นบาดาล  ถวายพระ อนุชนา
 +
พระลักษณ์ฟังดังได้  เฃตรเช้ามามือ ฯ
 +
 +
 +
๑๕๓๓ พิเภกสุครีพทั้ง  คงคต
 +
สิบแปดมกุฎปนด  นอบน้อม
 +
เตียวเพชกับโอรส  มารุต พลเฮย
 +
ส่างโศกโสมนัศพร้อม  พรั่งเฝ้าฤๅแผง ฯ
 +
</tpoem>
 +
===แผ่นที่ ๒๒๐ - พระยาราชสัมภารากร===
 +
<tpoem>
 +
๑๕๓๔ สิ้นพิศม์หมดฤทธิเจ้า  บาดาล
 +
สมเดจพระอวะตาร  ตื่นฟื้น
 +
ลืมเนตรพลิกองค์ปาน  วัลยมาศ ไหวแฮ
 +
ประทับแทนสุวรรณ์พื้น  เพียบหน้าพานร ฯ
 +
 +
 +
๑๕๓๕ ถามอนุชว่าพ้น  ทายกมัง พ่อเอย
 +
หนบอเปนเหตุดัง  เรื่องร้าย
 +
พระลักษณกล่าวเริ่มรวัง  อรินทรราพ ทูลแฮ
 +
จวนเมื่อสองยามคล้าย  จักแจ้งแสงอรุณ ฯ
 +
 +
 +
๑๕๓๖ กองทัพหลับเงียบแล้ว  ราพมา
 +
ลักละอองบาทภา  สู่ด้าว
 +
วายุบุตรปราบด่านบา  ดาลแหลก ตลอดแฮ
 +
ได้เกษไมยราพท้าว  จึ่งได้เสดจคืน ฯ
 +
 +
 +
๑๕๓๗ พระลักษณทูลแต่ต้น  จนปลาย
 +
ทรงสดับอนุชขยาย  ข่าวเค้า
 +
ตรัสชมบุตรพระพาย  พงษเทพ แท้แล
 +
เดียวบอฃามตามเร้า  รบล้างมารหลาย ฯ
 +
 +
 +
๑๕๓๘ หณุมานกรานกราบแล้ว  พลันทูล ตลอดเฮย
 +
เพราะพระเดชบดินทรสูรย  ปกเกล้า
 +
พันเอินอสุรปรยูร  ยับย่อย ไปแฮ
 +
ข้าจึ่งคล่องเฃตรเข้า  ด่วนได้โดยหวัง ฯ
 +
 +
 +
๑๕๓๙ ฟังทูลอธิราชเยื้อน  ยินดี
 +
ความชอบครั้งนี้มี  มากล้ำ
 +
แม้นเสรจศึกอสุรี  ราบเรียบ แล้วแฮ
 +
จงผ่านอยุธยาค้ำ  เกรียดิฟ้าดินดง ฯ
 +
 +
 +
๑๕๔๐ ธำรงเนาวรัตน์รุ้ง  เรือนถม ยาเฮย
 +
ถอดปรทานลูกลม  เสรจแล้ว
 +
บอวายพระโอษฐชม  เชิดชอบ เขานา
 +
ทรงพระโสมนัศแผ้ว  เสดจขึ้นผธมใน ฯ
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 13:25, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

หนุมาณพบที่ขังพระราม และฆ่ามัยราพณ์ตาย

แผ่นที่ ๒๑๗ - พระยาราชสัมภารากร

๑๕๑๓ นางกระเดียดม่อน้ำถึงทวาร เวียงเฮย
ขึ้นชั่งคันลั่นรานหักห้อย
พลยักษคึกคักขานคำขู่
นางว่าชั่งกว่าร้อยขวบแล้วกลายเอง ฯ
๑๕๑๔ นางเถียงเสียงจัดจ้อจรจรัญ
ล่วงทวารเวียงผันเพ่งก้าว
ลุน่าพระลานพลันบอกหณุ มานนอ
ว่านั่นปราสาทแก้วแทตยไท้เธอผธม ฯ
๑๕๑๕ นี่แหล่งจำลูกข้ามารคุม
โลหะกระทะรุมเรียงตั้ง
ดงตาลโน่นประชุมรวังราช รามเฮย
ฟังแจ่มใจไป่รั้งรีบริ้วปลิวดล ฯ
๑๕๑๖ ร่ายเวทคงเพศซ้ำหายตัว สกดเฮย
ยักษหลับแลไฟสลัวหลีกเข้า
ถึงกรงลองเลงมัวมองเขม่น
ยลราชนิทราเศร้าโศกแล้วทลายกรง ฯ
๑๕๑๗ ลูกลมยอหัดถ์ช้อนองค์พลัน รเห็จเฮย
ลุสุระกาญจนบรรพตยั้ง
สู่ถ้ำแท่นสุวรรณ์วางวิศ ณุนา
เกริ่นกู่แมนมากั้งช่วยเกื้อกันไภย ฯ
๑๕๑๘ สุเรารศเร่งรู้เรวถึง
เนืองนั่งรายรอบสึงสู่ไท้
อัปศรสำสำนึงเสนาะเอื้อย เสียงเอย
ซอส่ายเสียงขับไม้มีวว้าวังเวง ฯ
๑๕๑๙ ลิงกลับถึงถีบเบื้องบัญชร พังเฮย
ราพตื่นจับขรรค์จรจักล้าง
กระบี่แย่งขรรค์ฟอนฟันฟาด หักแฮ
ยักษชักคทาง้างหวดซ้ายป่ายขวา ฯ
             

แผ่นที่ ๒๑๘ - พระยาราชสัมภารากร

๑๕๒๐ หณุมานไมยราพเข้าสัปยุทธ กันนอ
ยักษฟาดคทาวุธบัดสบั้น
จับหอกกระบินทรฉุดกชากหอก หักแฮ
มารหมดสารทขยั้นขยาดเอื้อนอุบายเปน ฯ
๑๕๒๑ สองเราไปที่โพ้นผลัดกัน ตีนา
สามดาบเปนสัจธรรม์อย่าเขยื้อน
ลิงแจ่มเลศกุมภัณฑ์กลตริ ซร้อนแฮ
เหนชอบตอบโอษฐเอนรับถ้อยเรวถึง ฯ
๑๕๒๒ ยักษยันดันเหนี่ยวต้นโตนดหลุด สามแฮ
ตบิดเช่นคทาวุธว่องห้าว
ลูกลมร่ายมนตซรุดนอนซื่อ
ยักษย่างสามขุมก้าวทุ่มจ้ำจมดิน ฯ
๑๕๒๓ ลิงโลกกระชากไม้ตบอลตาล
ไมยราพลงนอนกรานหวดห้ำ
สามคาบหมดไม้มารกายขาด ท่อนแฮ
ลิงฉีกแขนขาซ้ำคว่างคว้างกลางโพยม ฯ
๑๕๒๔ ไมยราพกายติดได้โดยบัด ใจนา
เย้ยยั่วพลางปรบหัดถ์ฮึกห้าว
วายุบุตรโกรธกำหมัดหมายมุ่ง
โถมถีบถูกอกท้าวเหยีบบไว้กลางดิน ฯ
๑๕๒๕ ลิงกระโถนว่าท้าวราพไฉน นางเอย
ห่าวบ่อมรณ์เยียใดบอกบ้าง
ฤๅเชี่ยววิทยาไขคำตอบ มาแน่
นางพิรากวนอ้างอัดถ์แจ้งแจเจริง ฯ
๑๕๒๖ ไมยราพถอดจิตรไว้ในตรี กูฏเอย
เปนกมรเนามณีกล่องเม้น
ฆ่ายักษะยี่ชีพิตรก่อน นาพ่อ
วายุบุตรรู้ที่เร้นเร่งเร้ามนต์แผลง ฯ
             

แผ่นที่ ๒๑๙ - พระยาราชสัมภารากร

๑๕๒๗ บันดานกายใหญ่แม้นพรหมมาน
ภักตรสี่แปดกรทยานเยี่ยมฟ้า
บาทซ้ายเหยียบยักษปานเขาทับ ไว้นอ
ขวาเหยียบตรีกูฏคว้ายอดง้วงงมภมร ฯ
๑๕๒๘ จับภมรชีพได้โดยบัด
เย้าเยาะอสุรหัตถ์บีบล้าง
ชักตรีฉะสอตัดเศียรขาด หิ้วแฮ
คลายเวทสู่ปรางอ้างกล่าวเกลี้ยกล่อมมาร ฯ
๑๕๒๙ ให้ถอดไวยวิดพ้นพันธนา มาเฮย
มอบนิเวศน์นัคราราพด้าว
มัจฉานุบุตราเกรียงเดช
รับที่อุปราชห้าวจัดแล้วลาจร ฯ
๑๕๓๐ เสรจผลาญมารมอบด้าววายุบุตร มาเฮย
รีบลุสุรกาญจนหยุดสู่ถ้ำ
กราบบาทพระทรงภุชชงค์นิ ทรานา
แจ้งข่าวเทพยที่ค้ำเกรียรติ์แล้วเรวลา ฯ
๑๕๓๑ พลันช้อนนฤนารถให้เนาหัตถ์ ตนเฮย
งามดั่งจันทรจรัสรุ่งฟ้า
หิ้วเศียรอสุรบัดชำแรก เรวนอ
ถึงพลับพลาไป่ช้าเรื่อแจ้งแสงทอง ฯ
๑๕๓๒ วางองค์เหนือแท่นท้าวสรกาญจน์
อภิวาทอนุฃานข่าวได้
นาเศียรปิ่นบาดาลถวายพระ อนุชนา
พระลักษณ์ฟังดังได้เฃตรเช้ามามือ ฯ
๑๕๓๓ พิเภกสุครีพทั้งคงคต
สิบแปดมกุฎปนดนอบน้อม
เตียวเพชกับโอรสมารุต พลเฮย
ส่างโศกโสมนัศพร้อมพรั่งเฝ้าฤๅแผง ฯ
             

แผ่นที่ ๒๒๐ - พระยาราชสัมภารากร

๑๕๓๔ สิ้นพิศม์หมดฤทธิเจ้าบาดาล
สมเดจพระอวะตารตื่นฟื้น
ลืมเนตรพลิกองค์ปานวัลยมาศ ไหวแฮ
ประทับแทนสุวรรณ์พื้นเพียบหน้าพานร ฯ
๑๕๓๕ ถามอนุชว่าพ้นทายกมัง พ่อเอย
หนบอเปนเหตุดังเรื่องร้าย
พระลักษณกล่าวเริ่มรวังอรินทรราพ ทูลแฮ
จวนเมื่อสองยามคล้ายจักแจ้งแสงอรุณ ฯ
๑๕๓๖ กองทัพหลับเงียบแล้วราพมา
ลักละอองบาทภาสู่ด้าว
วายุบุตรปราบด่านบาดาลแหลก ตลอดแฮ
ได้เกษไมยราพท้าวจึ่งได้เสดจคืน ฯ
๑๕๓๗ พระลักษณทูลแต่ต้นจนปลาย
ทรงสดับอนุชขยายข่าวเค้า
ตรัสชมบุตรพระพายพงษเทพ แท้แล
เดียวบอฃามตามเร้ารบล้างมารหลาย ฯ
๑๕๓๘ หณุมานกรานกราบแล้วพลันทูล ตลอดเฮย
เพราะพระเดชบดินทรสูรยปกเกล้า
พันเอินอสุรปรยูรยับย่อย ไปแฮ
ข้าจึ่งคล่องเฃตรเข้าด่วนได้โดยหวัง ฯ
๑๕๓๙ ฟังทูลอธิราชเยื้อนยินดี
ความชอบครั้งนี้มีมากล้ำ
แม้นเสรจศึกอสุรีราบเรียบ แล้วแฮ
จงผ่านอยุธยาค้ำเกรียดิฟ้าดินดง ฯ
๑๕๔๐ ธำรงเนาวรัตน์รุ้งเรือนถม ยาเฮย
ถอดปรทานลูกลมเสรจแล้ว
บอวายพระโอษฐชมเชิดชอบ เขานา
ทรงพระโสมนัศแผ้วเสดจขึ้นผธมใน ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว