โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๕๔

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(หนุมานหักด่านต่างๆ ของมัยราพณ์)
 
แถว 1: แถว 1:
[[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์|สารบาญ]] | [[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๕๓|หน้าก่อนนี้]] | [[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๕๕|หน้าถัดไป]]
[[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์|สารบาญ]] | [[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๕๓|หน้าก่อนนี้]] | [[โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๕๕|หน้าถัดไป]]
-
==หนุมานหักด่านต่างๆ ของมัยราพณ์==
+
==หนุมานหักด่านต่างๆ ของมัยราพณ์ นางพิรากวนบอกที่ขังพระราม==
 +
 
 +
===แผ่นที่ ๒๑๓ - พระยาราชสัมภารากร===
 +
<tpoem>
 +
๑๔๘๕ หณุมานเมื่อม่อยต้อง  ลมพัด ตื่นแฮ
 +
ปลุกสุครีพบอกรหัศ  เหตุเค้า
 +
เมื่อกี้ง่วงโงกอัศ  จรรย์จิตร น้าเอย
 +
เชิญสู่พลับพลาเฝ้า  ขัติยนั้นจักไฉน ฯ
 +
 
 +
 
 +
๑๔๘๖ สุครีพผลุนวิ้งแต้  ตกใจ
 +
เข้าปากอณุมานไป  หมอบฉเง้อ
 +
เลงบอเจอะจมไตร  ภพแท่น เปล่าแล
 +
วิ่งกลับกระบ่ำกเบ้อ  บอกพ้องพลอึง ฯ
 +
 
 +
 
 +
๑๔๘๗ ลูกลมสร่างเวทพร้อม  พานรินท พลเฮย
 +
พิเภกพระลักษณผิน  ภักตรฟื้น
 +
หวามหวาดอนาถถวิล  ทวีเทวศ
 +
พิเภกโศกลิงสอื้น  อนุชท้าวเจียนมรณ์ ฯ
 +
 
 +
 
 +
๑๔๘๙ พิเภกทูลว่าเจ้า  บาดาล
 +
มาลักพระอวะตาร  สู่ด้าว
 +
ขอวายุบุตรหาญ  โดยเสดจ ด่วนเฮย
 +
วรราชอนุชท้าว  สดับแล้วบัญชาตาม ฯ
 +
 
 +
 
 +
๑๔๔๙ ขุนกรบินทรยินถี่ถ้อย  ทวนถาม มารเฮย
 +
แผนที่ทิศทางตาม  ด่านด้น
 +
ทราบเสร็จบ่อเข็ดขาม  ลารีบ เหร็จแฮ
 +
ลุสระโกมลต้น  มรัคยั้งหยุดถวิน ฯ
 +
 
 +
 
 +
๑๔๙๐ บงบัวบานแบะแม้น  กงรถ
 +
วายุบุตรจับดอกปลด  บัดสบั้น
 +
เคียรมุดปล่องก้านหมด  หางตลอด ไปแฮ
 +
ผลุดโผล่จวบด่านกั้น  ก่อนล้วนผาแลง ฯ
 +
 
 +
 
 +
๑๔๙๑ หณุมานโถมถีบป้อม  พังปตู หักเฮย
 +
พลยักษคึกคักกรู  จับปล้ำ
 +
ลงรับรับตรีชู  ฉับฟาด มารแฮ
 +
ด่านปรักยักษล้มขว้ำ  กบี่ล้างเรวจร ฯ
 +
</tpoem>
===แผ่นที่ ๒๑๔ - พระยาราชสัมภารากร===
===แผ่นที่ ๒๑๔ - พระยาราชสัมภารากร===
<tpoem>
<tpoem>
แถว 87: แถว 131:
ออกนามพระทรงสังข์  กับบุตร แก่นา
ออกนามพระทรงสังข์  กับบุตร แก่นา
ว่าจะต้อมเช้าเข้า  ร่วมม้วยคราวเดียว ฯ
ว่าจะต้อมเช้าเข้า  ร่วมม้วยคราวเดียว ฯ
 +
</tpoem>
 +
===แผ่นที่ ๒๑๖ - พระยาราชสัมภารากร===
 +
<tpoem>
 +
๑๕๐๖ ลูกลมคงรูปแล้ว  คำขยาย นางเอย
 +
เราจักเชิญพระนารายน์  กลับด้าว
 +
ทั้งจะช่วยบุตรยาย  ยืนชีพ นานนา
 +
ไฉนจักเข้าเมืองท้าว  ราพได้กลใด ฯ
 +
 +
 +
๑๕๐๗ นางฟังว่ายากแท้  ทางจรัญ เมืองเฮย
 +
แม้ว่าเปนแมลงวัน  ก็ฃ้อง
 +
เพราะจักรกรดผัดผัน  เนืองนิตย รอบนอ
 +
ทางทะวารนั้นต้อง  ชั่งเข้าออกเสมอ ฯ
 +
 +
 +
๑๕๐๘ พระรามไมยราพให้  ขังกรง เหล็กเฮย
 +
โกฎิ์ยักษคุมอยู่ดง  โตนดโน้น
 +
ท่านผู้วุฒิไกรจง  ตรองตริ การนา
 +
ไปไป่ถึงที่โพ้น  จักแก้ใดไฉน ฯ
 +
 +
 +
๑๕๐๙ เออเปนไรเท่านี้  พอคิด
 +
เผือจักเปนใยติด  ที่ผ้า
 +
แม้ขึ้นชั่งหนักผิด  สังเกต กลายนอ
 +
ตอบว่าคันชั่งช้า  คร่ำแล้วหักเอง ฯ
 +
 +
 +
๑๕๑๐ ผิวะยักษจักขู่ค้น  แคะไข คำเฮย
 +
ตอบว่ามาเดียวไฉน  หน่วงช้า
 +
เกลือกชลบ่อทันใคร  จักรับ ผิดนา
 +
พลันยาตร์พลางเถียงท้า  เล่ห์นี้จงจำ ฯ
 +
 +
 +
๑๕๑๑ นางสดับพจน์ยิ้ม  ยินดี
 +
ช่างคิดช่างพาที  เลศล้ำ
 +
กระสันสะใบควี  ควาดมั่น ใจนอ
 +
พลันกระเดียดม่อน้ำ  เคร่ายั้งยลลิง ฯ
 +
 +
 +
๑๕๑๒ หณุมานอ่านเวทเยื้อง  เปนใย บัวเฮย
 +
ปลิวแตะติดสะใบ  เบียดเนื้อ
 +
นางบ่อหนักแต่ใจ  ชวนหนัก อยู่นา
 +
หวังฤทธิ์วายุบุตรเกื้อ  รีบก้าวกลับเมือง ฯ
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 13:23, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

หนุมานหักด่านต่างๆ ของมัยราพณ์ นางพิรากวนบอกที่ขังพระราม

แผ่นที่ ๒๑๓ - พระยาราชสัมภารากร

๑๔๘๕ หณุมานเมื่อม่อยต้องลมพัด ตื่นแฮ
ปลุกสุครีพบอกรหัศเหตุเค้า
เมื่อกี้ง่วงโงกอัศจรรย์จิตร น้าเอย
เชิญสู่พลับพลาเฝ้าขัติยนั้นจักไฉน ฯ
๑๔๘๖ สุครีพผลุนวิ้งแต้ตกใจ
เข้าปากอณุมานไปหมอบฉเง้อ
เลงบอเจอะจมไตรภพแท่น เปล่าแล
วิ่งกลับกระบ่ำกเบ้อบอกพ้องพลอึง ฯ
๑๔๘๗ ลูกลมสร่างเวทพร้อมพานรินท พลเฮย
พิเภกพระลักษณผินภักตรฟื้น
หวามหวาดอนาถถวิลทวีเทวศ
พิเภกโศกลิงสอื้นอนุชท้าวเจียนมรณ์ ฯ
๑๔๘๙ พิเภกทูลว่าเจ้าบาดาล
มาลักพระอวะตารสู่ด้าว
ขอวายุบุตรหาญโดยเสดจ ด่วนเฮย
วรราชอนุชท้าวสดับแล้วบัญชาตาม ฯ
๑๔๔๙ ขุนกรบินทรยินถี่ถ้อยทวนถาม มารเฮย
แผนที่ทิศทางตามด่านด้น
ทราบเสร็จบ่อเข็ดขามลารีบ เหร็จแฮ
ลุสระโกมลต้นมรัคยั้งหยุดถวิน ฯ
๑๔๙๐ บงบัวบานแบะแม้นกงรถ
วายุบุตรจับดอกปลดบัดสบั้น
เคียรมุดปล่องก้านหมดหางตลอด ไปแฮ
ผลุดโผล่จวบด่านกั้นก่อนล้วนผาแลง ฯ
๑๔๙๑ หณุมานโถมถีบป้อมพังปตู หักเฮย
พลยักษคึกคักกรูจับปล้ำ
ลงรับรับตรีชูฉับฟาด มารแฮ
ด่านปรักยักษล้มขว้ำกบี่ล้างเรวจร ฯ
             

แผ่นที่ ๒๑๔ - พระยาราชสัมภารากร

๑๔๙๒ พบคชทุรโหดเหี้ยมเหิมมัน
กรบี่จู่โจมปรจัญจับช้าง
อีกอุกรุกแทงถลันลิงรวบ งาเฮย
พลันเหยียบฃอคชง้างพลุกล้มลาญสาร ฯ
๑๔๙๓ เสรจล้มคชดท่านแล้วบพัก ผ่อนเฮย
รีบมุ่งหมายเมืองยักษเหย่าก้าว
ถึงสามแพรกทางชะงักฉงนคิด คะนึงเฮย
ผันพบขุนเขากร้าวปรบก้องปกายพราย ฯ
๑๔๙๔ ลูกลมโลดแล่นขึ้นหลังเฃา
พังโขดดับกำเดาด่วนด้อย
ผากลาดเกลื่อนเพลิงเพลาพลันมอด หมดฮือ
เสรจรีบลงวิ่งต้อยว่องเต้าตามแผน ฯ
๑๔๙๕ จรจวบยุงเท่าคั้งคาวอโข
บินกลุ่มชุมฉู่โฉเฉกผึ้ง
ปากจี้กระบี่โลหิตดูด ดึ่มแฮ
ลิงตบปัดบัดบึ้งบีบล้างฤๅหลอ ฯ
๑๔๙๖ ประหารสิ้นยุงใหญ่เยื้องจรดล
ลุโบษขรณียลเปี่ยมน้ำ
เศลาเลื่อมลายปนประดับ ขอบแฮ
สี่เหลี่ยมแลหลากล้ำเลิศพื้นเพียงมณี ฯ
๑๔๙๗ มัจฉาณุกรบี่น้อยเนาสระ บัวนอ
ยามดึกนึกอยากจะเที่ยวเต้า
ผันผุดจากบ่อนปะขุนกบี่ พ่อเฮย
เพดว่าไยลอบเล้าเล่ห์นี้ลิงไฉน ฯ
๑๔๙๘ ลูกลมเคียดคู่ฟ้าไฟฮือ
จมจับประจันมือมุ่งล้าง
หลานลมว่องไวคือจักรผัด ผันแฮ
ต่างเรี่ยวต่อแรงง้างหัดถ์ยื้อชุลมุน ฯ
             

แผ่นที่ ๒๑๕ - พระยาราชสัมภารากร

๑๔๙๙ หณุมานโถมถีบต้องอกบุตร
ปักป่วนซรวนเซรซรุดเสือกขว้ำ
จับบาทฟาดซ้ำหลุดมือโลด ทะลวงแฮ
ใยบ่อเจ็บจักปล้ำปลาศแล้วเลงฉงน ฯ
๑๕๐๐ ถามว่าสูเผ่าพ้องพงษใด
หางจึ่งเปนปลาใจเก่งกล้า
มัจฉาณุพลันไขราวเรื่อง เดิมแฮ
นางมัจฉาแม่ข้าพ่อนั้นหณุมาน ฯ
๑๕๐๑ วายุบุตรรู้เรื่องแล้วเหาะหาว
เป็นรวิเดือนดาวดาดฟ้า
มัจฉาณุเมิลวาววามสว่าง
กราบบาทฟูมแฝดหน้าเนตรน้ำนองสาย ฯ
๑๕๐๒ บิดรถามบุตรเอื้อนอำทาง
ไมยราพมีคุณปางก่อนไว้
ท่านมาอย่างไรวางแบบต่อ ฉะนั้นนา
แม้บอกไปบอกให้ผิดเค้ากรตัญญู ฯ
๑๕๐๓ วายุบุตรฟังบุตรแจ้งจิตรปจักษ
บงประทุมเกบหักขาดก้าน
ลงปล่องลุสระพักเวทร่าย บังแฮ
แฝงพุ่มพฤคษโลกด้านด่านชั้นดุลยน ฯ
๑๕๐๔ พิรากวนแก่ต้องตักพึก
หลายเทียวจนยามดึกเมื่อยล้า
หยุดนั่งขอบสระสึกทวีเทวศ
บ่นร่ำรำพรรณเคร้าบ่อจ้างตักชล ฯ
๑๕๐๕ หณุมานแมกซุ่มซุ้มโสตรฟัง
ยินเรื่องนางยักบดังร่ำเศร้า
ออกนามพระทรงสังข์กับบุตร แก่นา
ว่าจะต้อมเช้าเข้าร่วมม้วยคราวเดียว ฯ
             

แผ่นที่ ๒๑๖ - พระยาราชสัมภารากร

๑๕๐๖ ลูกลมคงรูปแล้วคำขยาย นางเอย
เราจักเชิญพระนารายน์กลับด้าว
ทั้งจะช่วยบุตรยายยืนชีพ นานนา
ไฉนจักเข้าเมืองท้าวราพได้กลใด ฯ
๑๕๐๗ นางฟังว่ายากแท้ทางจรัญ เมืองเฮย
แม้ว่าเปนแมลงวันก็ฃ้อง
เพราะจักรกรดผัดผันเนืองนิตย รอบนอ
ทางทะวารนั้นต้องชั่งเข้าออกเสมอ ฯ
๑๕๐๘ พระรามไมยราพให้ขังกรง เหล็กเฮย
โกฎิ์ยักษคุมอยู่ดงโตนดโน้น
ท่านผู้วุฒิไกรจงตรองตริ การนา
ไปไป่ถึงที่โพ้นจักแก้ใดไฉน ฯ
๑๕๐๙ เออเปนไรเท่านี้พอคิด
เผือจักเปนใยติดที่ผ้า
แม้ขึ้นชั่งหนักผิดสังเกต กลายนอ
ตอบว่าคันชั่งช้าคร่ำแล้วหักเอง ฯ
๑๕๑๐ ผิวะยักษจักขู่ค้นแคะไข คำเฮย
ตอบว่ามาเดียวไฉนหน่วงช้า
เกลือกชลบ่อทันใครจักรับ ผิดนา
พลันยาตร์พลางเถียงท้าเล่ห์นี้จงจำ ฯ
๑๕๑๑ นางสดับพจน์ยิ้มยินดี
ช่างคิดช่างพาทีเลศล้ำ
กระสันสะใบควีควาดมั่น ใจนอ
พลันกระเดียดม่อน้ำเคร่ายั้งยลลิง ฯ
๑๕๑๒ หณุมานอ่านเวทเยื้องเปนใย บัวเฮย
ปลิวแตะติดสะใบเบียดเนื้อ
นางบ่อหนักแต่ใจชวนหนัก อยู่นา
หวังฤทธิ์วายุบุตรเกื้อรีบก้าวกลับเมือง ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว