โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๔๗

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(→ทศกัณฐ์สั่งนางสุพรรณมัจฉาให้นำบริวารทำลายถนน)
 
แถว 2: แถว 2:
==ทศกัณฐ์สั่งนางสุพรรณมัจฉาให้นำบริวารทำลายถนน==
==ทศกัณฐ์สั่งนางสุพรรณมัจฉาให้นำบริวารทำลายถนน==
 +
 +
===แผ่นที่ ๑๘๕ - พระยาราชสัมภารากร===
 +
<tpoem>
 +
๑๒๘๙ คอยเหตุเหนเหตุร้าย  เรวผัน ผายเฮย
 +
ลุนิเวศกุมภัณฑ์  รีบเฝ้า
 +
ทศภักตร์พิศสารัณ  ตรัสทัก ถามแฮ
 +
ราชกิจกลใดเจ้า  เรื่องร้อนรณไฉน ฯ
 +
 +
 +
๑๒๙๐ ข้าบาทพบศึกล้วน  ลิงอุด ตลุดเฮย
 +
รวมระดมถมสมุท  มากล้ำ
 +
ดอนวจนจวบฝังสุด  สักโยขน์ หนึ่งนา
 +
ผาเพิ่มพูนพ้นน้ำ  เพื่อข้ามโยธี ฯ
 +
 +
 +
๑๒๙๑ ทรงทราบศึกจักข้าม  สาคร มาเฮย
 +
หาเลศกันดัษกร  ตริได้
 +
ตรัสสั่งมโหทร  จรัญถิ่น ทเลแฮ
 +
บอกบุตรตรีเราให้  รีบร้อนเรวมา ฯ
 +
 +
 +
๑๒๙๒ มโหทรรับสั่งแล้ว  เรวลี ลาเฮย
 +
แผลงเดชแหวกวารี  รีบเร้า
 +
ถึงทูลพระบุตรี  อสุเรศร
 +
เชิญเสด็จด่วนเฝ้า  ชนกด้วยการเรว ฯ
 +
 +
 +
๑๒๙๓ ฟังคำอำมาตยแจ้ง  กิจจา
 +
นางรีบแต่งกายา  รยับแพร้ว
 +
จากที่สถติยปา  สาณสุ ววรรณแฮ
 +
บรรลุนัคเรศแล้ว  ล่วงเข้าเมืองมาร ฯ
 +
 +
 +
๑๒๙๔ ถึงปรางนางรีบเฝ้า  บิดร
 +
ทศภักตรว่าดัษกร  ฉกาจล้ำ
 +
มันเกณฑ์เหล่าวานร  คัดโค่น เฃาแฮ
 +
ขนทุ่มถมน่านน้ำ  เนื่องทิ้งทำวิถี ฯ
 +
 +
 +
๑๒๙๕ มุ่งจิตรคิดจักฃ้าม  มาผจญ พ่อนา
 +
ลูกช่วยบอกปลาฃน  คาบรื้อ
 +
พาผาเหวี่ยงหกหน  ทกอ่าว แอ่งแฮ
 +
จงรีบเร่งเย่อยื้อ  อย่าให้เปนทาง ฯ
 +
</tpoem>
===แผ่นที่ ๑๘๖ - พระยาราชสัมภารากร===
===แผ่นที่ ๑๘๖ - พระยาราชสัมภารากร===
<tpoem>
<tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 13:15, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

ทศกัณฐ์สั่งนางสุพรรณมัจฉาให้นำบริวารทำลายถนน

แผ่นที่ ๑๘๕ - พระยาราชสัมภารากร

๑๒๘๙ คอยเหตุเหนเหตุร้ายเรวผัน ผายเฮย
ลุนิเวศกุมภัณฑ์รีบเฝ้า
ทศภักตร์พิศสารัณตรัสทัก ถามแฮ
ราชกิจกลใดเจ้าเรื่องร้อนรณไฉน ฯ
๑๒๙๐ ข้าบาทพบศึกล้วนลิงอุด ตลุดเฮย
รวมระดมถมสมุทมากล้ำ
ดอนวจนจวบฝังสุดสักโยขน์ หนึ่งนา
ผาเพิ่มพูนพ้นน้ำเพื่อข้ามโยธี ฯ
๑๒๙๑ ทรงทราบศึกจักข้ามสาคร มาเฮย
หาเลศกันดัษกรตริได้
ตรัสสั่งมโหทรจรัญถิ่น ทเลแฮ
บอกบุตรตรีเราให้รีบร้อนเรวมา ฯ
๑๒๙๒ มโหทรรับสั่งแล้วเรวลี ลาเฮย
แผลงเดชแหวกวารีรีบเร้า
ถึงทูลพระบุตรีอสุเรศร
เชิญเสด็จด่วนเฝ้าชนกด้วยการเรว ฯ
๑๒๙๓ ฟังคำอำมาตยแจ้งกิจจา
นางรีบแต่งกายารยับแพร้ว
จากที่สถติยปาสาณสุ ววรรณแฮ
บรรลุนัคเรศแล้วล่วงเข้าเมืองมาร ฯ
๑๒๙๔ ถึงปรางนางรีบเฝ้าบิดร
ทศภักตรว่าดัษกรฉกาจล้ำ
มันเกณฑ์เหล่าวานรคัดโค่น เฃาแฮ
ขนทุ่มถมน่านน้ำเนื่องทิ้งทำวิถี ฯ
๑๒๙๕ มุ่งจิตรคิดจักฃ้ามมาผจญ พ่อนา
ลูกช่วยบอกปลาฃนคาบรื้อ
พาผาเหวี่ยงหกหนทกอ่าว แอ่งแฮ
จงรีบเร่งเย่อยื้ออย่าให้เปนทาง ฯ
             

แผ่นที่ ๑๘๖ - พระยาราชสัมภารากร

๑๒๙๖ นางทูลว่าข้าจักอาษา พระเอย
เพียงแค่พังถนนผาเท่านี้
จักทนปากฝูงปลาคาบแย่ง ได้ฤๅ
ทูลรับอาษาชี้เรื่องแล้วลาจร ฯ
๑๒๙๗ ถึงสถิตยแท่นน่าถ้ำกลางชล
ให้ป่าวมัศยาพลทกด้าว
ปลายินจากวังวลไวว่าย มานา
ดาดื่นดูกาจกร้าวเกริกท้องชโลธร ฯ
๑๒๙๘ บุตรีอสุรราชเจ้าลงกา
บดสั่งส่ำมัศยาแย่งล้าง
ถนนที่กบี่มาถมทุ่ม ทางแฮ
จงคาบผาคร่าง้างเพิกให้พังขจาย ฯ
๑๒๙๙ วารีชรับสั่งแล้วจรดล
ต่างคาบถมอฃนมุดน้ำ
ไปวางทุกอ่าววลวังฦก
ลิงทุ่มผาปลาซ้ำคาบทิ้งพลายพัง ฯ
๑๓๐๐ ฝ่ายบุตรสุริยผู้ตรวจการ
เหตหลากผาในธารที่ทิ้ง
ปริ่มชบกลับซุดปานทลายถล่ม ลงเฮย
ทั้งมัจฉาดากลิ้งเกลือกเข้าดอมผา ฯ
๑๓๐๑ บัดบอกวายุบุตรด้วยดาลแคลง เหตุเฮย
โอรสมารุดรแวงเรื่องร้าย
ข้าเดียวจักแสวงสืบเหตุ
สุครีพว่าจงผ้ายพิศคันสาคร ฯ
๑๓๐๒ ลูกลมลงเที่ยวค้นคงคา
พบหมูมนพาผาคล่ำน้ำ
เหลือคะเนคะณะนานับเหตุ แสนเฮย
พลันชักตรีโลดปล้ำหวดซ้ายแทงขวา ฯ
             

แผ่นที่ ๑๘๗ - พระยาราชสัมภารากร

๑๓๐๓ ฟันนนชีฉนากทิ้งแทงกะทง วานเฮย
จับพระยูนกระพงสละขว้าง
ฟาดลำบิดฉลามปลงชีพเกลื่นอ ทเลแฮ
วารีชเรวรอดบ้างแฉลบลี้หนีกระเจิง ฯ
๑๓๐๔ ลูกลมไล่กระชั้นฟันปลา
จวบสุพรรณมัจฉาเฉิดช้อย
รลักษณ์เล่ห์เลขาฃาวผ่อง ผิวแฮ
หางอย่างปลาแน่งน้อยนาฎแม้นโมสวรรค์ ฯ
๑๓๐๕ ชะรอยนางนี้จักเปนนาย ปลาเฮย
ผันแผกแหวกสินธุสายไขว่คว้า
นางบงบุตรพระพายโผไล่ มาแฮ
นาฏตระหนักใจวะว้าหวั่นเลี้ยวหลบแฝง ฯ
๑๓๐๖ ลูกลมกุมหัตถ์เอื้อมโอบองค์
ถามชื่ออรอนงค์พงษเผ่าพ้อง
ไฉนพามัจฉาจงใจลัก หินเฮย
แม้มิบอกจักต้องพิฆาฎด้วยคมตรี ฯ
๑๓๐๗ นางฃอชีพิตรพร้องสมญา
เราสุพรรณมัจฉาบุตรไท้
ทศเศียรราชบิดาดำหรัส สั่งแฮ
เกณฑ์หมู่มัศยาให้คาบรื้อผาถนน ฯ
๑๓๐๘ ฟังนางเสนาะน้ำเสียวเสียว สวาดิ์เอย
คลายโกรธกรมลเฉลียวพร่ำพร้อง
ชรอยเทพยชักนำเจียวจึ่งจวบ สมรแม่
จงอย่าหวาดใจน้องพี่นี้หวังถนอม ฯ
๑๓๐๙ อรเอยโฉมบ่เพี้ยนพิมพ์คำ
ยลยิ่งแสนเสน่หกำเริบร้อน
หวังร่วมหฤทัยจำเภาะกนิษฐ เจียวแม่
กรโอบอรองค์ข้อนสู่ถ้ำกำบัง ฯ
             

แผ่นที่ ๑๘๘ - พระยาราชสัมภารากร

๑๓๑๐ กัญญาหยิกข่วนพลิ้วผลักไส
คนโทษควรบัลไลยอยู่แล้ว
สุดจิตรจักฝืนใจฤดีชื่น แลนอ
ขยับยาตรจากอาศนแก้วกรบี่คว้าประคององค์ ฯ
๑๓๑๑ โอ้ดวงนัยเนตรพริ้งเพราโฉม
ผิวะเจื่อนจากประโลมเล่หซ้ำ
นางฟังค่อยวายโทรมนัศชื่น แซ่มแฮ
สองภกัดกระมลล้ำยั่วเย้าย่ำยาม ฯ
๑๓๑๒ วานรวอนนาฎใช้มวนมัศ ยาเฮย
คืนคาบศิลาจัดอย่างกี้
นางยินยุรยาตรบัดบอกหมู่ มินแฮ
ปลาที่คาบผาลีกลับหน้าพาคืน ฯ
๑๓๑๓ วายุบุตรยุดหัตถให้นางเนา อาศน์เอย
กระซิกกระซิบเบาเบาเบียดหน้า
จำพี่จักจากเยาวมาลยมิ่ง มิตรแม่
นางสดับวับจิตรว้าเหว่ล้ำลำเคญ ฯ
๑๓๑๔ นางร่ำกำสดรื้อรำพรรณ
สยบมุขแนบเพลาพลันสระอื้อ
ลิงซับอสุชลขวัญกรมลสาง เทิญแม่
ยินยิ่งตันใจตื้นอุรเต้นตนรทวย ฯ
๑๓๑๕ การราชจำเด็ดร้างรักจร แม่เอย
ตัวจากใจจรดสมรอยู่เคล้า
นางว่าเล่ห์ลมรรอนเรวเชื้อ แล้วพ่อ
อย่าพักอ้างการเจ้าป่วยช้าเชิญครรไลย ฯ
๑๓๑๖ ปลอบปลาลาจากถ้ำถึงสุ ครีพเฮย
บัดบอกยุบลรบุถ่องถ้อย
สุครีพชื่นชมลุสมคิด แล้วนา
ซั้นสั่งลิงใหญ่น้อยแน่นเข้าถมถนน ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%9D%C3%A0%C2%B9%E2%80%94"
เครื่องมือส่วนตัว