โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๔๕

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(→แผ่นที่ ๑๗๙ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร)
 
แถว 131: แถว 131:
สูเร่งพามันแคล้ว  ส่งพ้นพลลิง ฯ
สูเร่งพามันแคล้ว  ส่งพ้นพลลิง ฯ
</tpoem>
</tpoem>
-
แผ่นที่ ๑๘๐ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร
+
===แผ่นที่ ๑๘๐ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร===
<tpoem>
<tpoem>
๑๒๕๔ ขุนกระบินทรกราบบาทแล้ว  ลาจร
๑๒๕๔ ขุนกระบินทรกราบบาทแล้ว  ลาจร

รุ่นปัจจุบันของ 04:32, 20 กรกฎาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระรามลงสรงน้ำ พบเบญกายแปลงคิดว่าสีดา พระรามโศก หนุมานขอพิสูจน์เอาศพไปเผาไฟ เบญจกายหนีหนุมานจับตัวมาถวาย เบญจกายถูกลงโทษจึงสารภาพ พิเภกทูลให้ฆ่า พระรามให้หนุมานพาไปส่ง

แผ่นที่ ๑๗๗ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร

๑๒๓๓ เบญญกายเหาะลิ่วล้ำวิลาศหงส์ เหินเฮย
เหนือทัพนรายน์ราลงแหล่งหล้า
ยังเฉนียนนิมิตองค์อรเอี่ยม
พ่างภัควดีหน้าหนุ่มเหน้าเฉลาเฉลิม ฯ
๑๒๓๔ ลงธารลอยทึกแล้วทำมลาย ชีพแฮ
วนอยู่แทบฉนวนชายหาดข้อง
แสงทองส่องสางปกายพฤกพร่างๆ เฮย
เสียงสุโนกเสนาะร้องสนั่นเร้ารวีศรี ฯ
๑๒๓๕ ปางพระหริรักษ์ฟื้นผธมทรง
โศกแต่สีดาหลงเล่ห์คลุ้ม
พลางชวนอนุชสรงสนานน่า เฉนียนนา
พร้อมกรบี่กระบวนหุ้มแห่ล้อมลงฉนวน ฯ
๑๒๓๖ พระเล็งศพยักษแสร้งเศกสรร
เหมือนลักษมีธก็ผันพ่างล้ม
ช้อนเศียรพาดเพลาพลันพลางทุ่ม ทรวงเอย
โศกรทดรทวยก้มกอดแก้วกรรแสง ฯ
๑๒๓๗ อ้าโฉมอรแน่งน้อยนงค์ราม พี่เอย
เรียมอุส่าห์พยายามยากด้วย
โดยอนงค์จะสงครามฆาฏโคตร มารนา
ใยแม่มาชิงม้วยมิ่งแค้นเคืองไฉน ฯ
๑๒๓๘ หาไหนจะได้ดุจสีดา พี่เอย
สู้ติดตามเรียมมาตกไร้
วายชีพแม่ยังพาศพฝาก พี่แม่
เรียมจะทำไฉนให้อนุชฟื้นคืนเป็น ฯ
๑๒๓๙ พระลักษณเอยอรสิ้นชนมาน แล้วพ่อ
พระลักษณแมลแดดาลดุจดิ้น
สองกระษัตริยสงสารแสนเทวศ วายฤๅ
ต่างโศกซบสยบสิ้นสุดซ้องสุรเสียง ฯ
             

แผ่นที่ ๑๗๘ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร

๑๒๔๐ พลลิงแลสลดทั้งทัพไชย
คิดว่าสองธกระไษยสะอื้น
เสียงโศกแซ่สองไทยเสทือนสทก ทรวงนา
แว่วพระโสตรสดับฟื้นสร่างได้สมฤดี ฯ
๑๒๔๑ พระพิโรธเรียกเฮ้ยหณุมาน
เองละเมิดไปหลงผลาญราพโพ้น
จึงขุนสิบภักตร์พาลพิฆาฏ นางนา
สูสิสัญญาโน้นอย่างนี้ยังไฉน ฯ
๑๒๔๒ บุตรพระพายกายทท้าวทูลแถลง
ชะรอยว่ากลอสูรแฝงเคลือบไคล้
หาๆ หณุมานแหนงลักษณนาฎ ไฉนนา
ภูษิตธำรงได้อยู่พร้อมเพรียงนา ฯ
๑๒๔๓ ชอบแลแต่ข้าบาทบงเหลือ หลากนา
ศพสดฤๅลอยเมือแม่น้ำ
หนึ่งฉนวนพลับพลาเหนือนครเฃตร มารเอย
ยังจะทวนกระแสซ้ำสิ่งนี้สุดแหนง ฯ
๑๒๔๔ ข้าขอพิสูตรด้วยอัคคี ลองนา
อสุรกลก็จะหนีหลีกเต้า
ผิเปนศพจอมศรีเมืองมอด ไหม้เอย
จงพระองค์ฟันเกล้ากระหม่อมม้วยเหมือนสมร ฯ
๑๒๔๕ พระนรายน์เหนชอบให้ชํเชิง ตกรแฮ
กระบี่แบกศพเถลิงแหล่งนั้น
เบญกายกระอุเพลิงผลาญพลุ่ง ผลุดแฮ
เหาะโด่งโดยควันดั้นดอดด้นดันหนี ฯ
๑๒๔๖ หณุมานทยานยุดได้ดวงสมร มารมา
พาสู่พระศรีกรแก่นไท้
พระตรวาดคระวีศรประสาศน์สุ ครีพแฮ
สูชักจริงจงได้เสด็จขึ้นพลับพลา ฯ
             

แผ่นที่ ๑๗๙ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร

๑๒๔๗ สุครีพมัดยักษติ้วยาตรตาม เสด็จนา
ถึงพระลานซักถามใส่กทู้
เบญกายก็บอกนามสนองเคลือบ แฝงนา
เปนบุตรพิเภกผู้แม่นั้นตรีชฎา ฯ
๑๒๔๘ มาหวังฟังข่าวด้วยบิดา มอดแฮ
ใช่จะขบถพระราเมศไท้
เกรงฤทธิคิดแปลงมาหมายรอด เมืองเฮย
สุครีพเขียนคำได้คัดขึ้นทูลถวาย ฯ
๑๒๔๙ พระสดับกลับกริ้วบุตรสุริยเปน เหตุแฮ
สูเพื่อนพิเภกเห็นแก่หน้า
ฤๅควรเชื่อคำเบญกายล่าว เทจแฮ
สุครีพลาญคลานละล้าหลีกซั้นมาศาล ฯ
๑๒๕๐ ให้ลิงตำรวจร้ายราชมัน
ผูกบีบโบยรันพลันซักไซ้
นางแทตย์แทบอาสัญสารภาพ โทษเอย
อยุดพ่อฃอเผือได้สติแจ้งตามจริง ฯ
๑๒๕๑ ข้อยจำแลงหลอกเจ้าจอมมนุษย
จอมยักษคิดเผด็จยุทธ์หยุดยั้ง
บังคับขัดจะปะทุษฐโทษเข็ด เขาพ่อ
คับอกยกโทษครั้งหนึ่งท้าวเอาบุญ ฯ
๑๒๕๒ สุครีพรีบจรดขึ้นคัลถวาย คำเอย
ทูลเสร็จสมเด็จนรายน์ราชรู้
ตรัสถามแนะพนายพิเภก
บุตรท่านทำผิดผู้โทษนั้นสฐานไหน ฯ
๑๒๕๓ พิเภกทูลโทษมล้างชีพมัน เหมาะแฮ
พระก็โปรดยกทัณฑ์โทษแล้ว
เรียกวายุบุตรพลันพลางตรัส สั่งนา
สูเร่งพามันแคล้วส่งพ้นพลลิง ฯ
             

แผ่นที่ ๑๘๐ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร

๑๒๕๔ ขุนกระบินทรกราบบาทแล้วลาจร
มาบอกเบญญกายกรกอดเกื้อ
เหาะเถลิงแทบลุนครเฃตรราพ
เอิบอิ่มอุรอิงเนื้ออุ่นเนื้อนึกกระสัน ฯ
๑๒๕๕ พาอนงค์ลงแท่นเงื้อมเงาเขา
พลางประโลมโฉมเฉลาลูบต้อง
บุญปางก่อนสองเรารักร่วม กันแม่
เผอิญพระองค์อวยน้อยพี่นี้พานาง ฯ
๑๒๕๖ เบญกายอายอับพลิ้วผลักไส
หยิกหัดถ์สะบัดเบือนไนยเนตรค้อน
ข่มเหงบ่เกรงไฉนแนมเหน็บ ชนี้นา
อ้าแม่เอยเรียมร้อนรักเจ้าจำเปน ฯ
๑๒๕๗ ไยเหนียมเรียมได้แอบองค์โลม แล้วแม่
ใครจะตรีชาโฉมชั่วช้า
พลางแนบแอบตรโบมบัวมาศ
สองป่วนกวนกามคว้าไขว่ใช้ในเชิง ฯ
๑๒๕๘ สองสมสองศุขแล้วสองหลง ละเลิงแฮ
กรบี่ตรโบมโฉมยงยั่วเย้า
จำเรียมจากไปณรงค์การราช ก่อนรา
เสร็จศึกจะสมเจ้าแต่น้องครองกาย ฯ
๑๒๕๙ นางสดับอัปรภาคข้องคับอก
ทำชื่นฝืนฝากชนกแน่นแฟ้น
เสียตนสุชลตกเตมสลด ลาเอย
ผันภักตร์ทั้งรักแค้นรีบเข้านครมาร ฯ
๑๒๖๐ ถึงปรางนางนพท้าวทูลสาร เสร็จแฮ
ลุงโศกเพราะคิดการคลาศแคล้ว
หยิบสายเพชรสังวาลบำเหน็จ หลานนา
วายุบุตรส่งนาแล้วกลับเฝ้าอวตาร ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%9D%C3%A0%C2%B9%E2%80%A2"
เครื่องมือส่วนตัว