โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๓๔

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(ทศกัณฐ์เกี้ยวนางสีดา แลนางสีดาผูกศอหนุมานพบช่วยแก้ แล้วถวายแหวน)
 
แถว 2: แถว 2:
==ทศกัณฐ์เกี้ยวนางสีดา แลนางสีดาผูกศอหนุมานพบช่วยแก้ แล้วถวายแหวน==
==ทศกัณฐ์เกี้ยวนางสีดา แลนางสีดาผูกศอหนุมานพบช่วยแก้ แล้วถวายแหวน==
 +
 +
 +
===แผ่นที่ ๑๓๓ - พระยาศรีสิงหเทพ===
 +
<tpoem>
 +
๙๒๕ ลิงถึงสวนยักษแล้ว  จำแลง ตนแฮ
 +
เปนกระบี่ไพรแฝง  โศกไม้
 +
เหนนางหนึ่งกรรแสง  นึกแน่ พระนางนา
 +
คอยคำสงบคนได้  ดอดเข้าทูลความ ฯ
 +
 +
 +
๙๒๖ ทศภักตรแต่ลักได้  นางสี ดาเฮย
 +
มาอยู่ในสวนทวี  เทวศเศร้า
 +
จวนจวบขวบฤๅมี  ภานพบ ภักตร์นา
 +
รุมรอุอกเร้า  ระกร้อนคนึงถึง ฯ
 +
 +
 +
๙๒๗ จำจักเชิญอนุชน้อง  นวลสมร
 +
มาร่วมทิพยบรรจฐรณ์  แท่นแก้ว
 +
เศกเปนปิ่นบังอร  อรรคเรศ แลนา
 +
ร่วมเสวตรฉัตรแผ้ว  ผ่องน้ำใจเกษม ฯ
 +
 +
 +
๙๒๘ ตริเสร็จเสด็จออกเอื้อน  โองการ
 +
สั่งพฤฒินางชาญ  ช่วงใช้
 +
กูจักสู่อุทยาน  ยามค่ำ นี้นา
 +
จงบอกเสนาให้  จักพร้อมพลพฤนทร์ ฯ
 +
 +
 +
๙๒๙ เถ้าแก่รับสั่งอ้าง  โองการ
 +
บอกหมู่เสนามาร  พรั่งพร้อม
 +
เสร็จสรงอุทกสนาน  ทรงเครื่อง เสร็จนา
 +
เถลิงรถรัตนมารห้อม  แห่ล้วนขบวนเดิน ฯ
 +
 +
 +
๙๓๐ ออกจากนิเวศน์เต้า  ตามมรร คาเฮย
 +
ถึงประตูสวนขวัญ  หยุดยั้ง
 +
ยุรยาตรพลับพลาพลัน  พลางทฤษ ดีนา
 +
สบภักตรเยาวเรศตั้ง  จิตรจ้องชมโฉม ฯ
 +
 +
 +
๙๓๑ งามลักษณวิลาศล้ำ  เลขา
 +
ดุจอัปศรกัญญา  เยี่ยมยิ้ม
 +
ลืมสนมนาฎสองนา  รีอรรค เรศเฮย
 +
ดำฤษณป่วนปานปิ้ม  ล่มล้างลาญทรวง ฯ
 +
</tpoem>
===แผ่นที่ ๑๓๔ - พระยาศรีสิงหเทพ===
===แผ่นที่ ๑๓๔ - พระยาศรีสิงหเทพ===
<tpoem>
<tpoem>
แถว 131: แถว 176:
ขึ้นสถิตยบรรจฐรณ์ข้อน  อกอั้นกรรแสง ฯ
ขึ้นสถิตยบรรจฐรณ์ข้อน  อกอั้นกรรแสง ฯ
</tpoem>
</tpoem>
-
===แผ่นที่ ๑๓๗ - พระยาศรีสิงหเทพ===
 
-
<tpoem>
 
-
๙๕๓ ลูกลมเลิศเลื่องล้ำ  เลอหาญ
 
-
ลาจากองค์นงคราญ  นึกได้
 
-
เรามาสื่อสืบสาร  เสร็จสบ นางนา
 
-
จำประลองฤทธิให้  หากรู้แรงมาร ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๕๔ ตริเสร็จระเห็จขึ้น  รุกฃา
 
-
หักกิ่งจันทน์จำปา  ปีบแก้ว
 
-
ม่วงลมุดพุทรา  สลัดหล่น ลงแฮ
 
-
ทึ้งฉุดหลุดรากแล้ว  แกว่งคว้างพลางโยน ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๕๕ เกบผลพฤกษปอกปล้อน  เปลือกดม
 
-
ปะรศโอชาอม  โอษฐเคี้ยว
 
-
ผลใดดิบขื่นขม  คายสาด เสียนา
 
-
ผลที่เฝื่อนฝาดเปรี้ยว  ปร่าสิ้นโปรยลง ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๕๖ พลางแผลงสุรเดชล้ำ  โลดโผน
 
-
ยังยอดพฤกษาโจน  จวบพื้น
 
-
หักหกคะเมนโหน  หัวกลับ กลอกแฮ
 
-
กระทืบกระเทือนคร้าน  ครั่นด้าวดินไหว ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๕๗ บัดมารนานหมวดเฝ้า  สวนขวัญ
 
-
ต่างตื่นแลลิงฉกรรจ์  เก่งร้าย
 
-
ถอนหักพฤกษาสรรพ์  สวนย่อย ยับนา
 
-
ร้องเรียกเพื่อนเร็วผ้าย  ช่วยคล้องลิงดง ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๕๘ เหล่ายักษ์ยินเรียกร้อง  รีบมา
 
-
ถือบ่วงตะบองอา  วุธพร้อม
 
-
แสนส่ำอสุรดา  ดาษนับ หมื่นเฮย
 
-
เกรียวสระพรั่งพรูล้อม  ไล่เลี้ยวจับลิง ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๕๙ ขุนลิงเลิกคิ้วลู่  หลุบกรรณ์
 
-
ยักษโกรธโดดาบฟัน  หากห้ำ
 
-
ลิงหลอกกลอกกลับผัน  โผนกัด ยักษนา
 
-
มือตบตีนเกตะซ้ำ  ซบซ้อนนอนตาย ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๑๓๘ - พระยาศรีสิงหเทพ===
 
-
<tpoem>
 
-
๙๖๐ พลยักษยิ่งเนื่องเข้า  โรมยุทธ์
 
-
พุ่งซัดสาตราวุธ  ว่องจ้อง
 
-
ลูกลมหลีกหลุบฉุด  ชิงสารท ยักษนา
 
-
ฟาดฟัดวัดเหวี่ยงต้อง  ราพร้ายตายเปลือง ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๖๑ เหลือตายต่างรีบเฝ้า  พันกุมาร
 
-
ทูลว่าลิงจัณฑาล  เผือกผู้
 
-
เข้าสวนหักพฤกษราญ  รอนราพ แลเฮย
 
-
ข้าบาทออกต่อสู้  สุดท้านทานผจญ ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๖๒ บัดพันบุตรท้าวยี่  สิบกร
 
-
สดับเดือดดังคมศร  เสียบไส้
 
-
ต่างกระทืบบรจฐรณ์  เสทื้อนลั่น สนั่นแฮ
 
-
พลางสั่งเสนาให้  จัดพร้อมพลขันธ์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๖๓ เสนีประณตน้อม  คำนับ
 
-
จัดสหัศทัพสรรพ  เสร็จไว้
 
-
เตรียมรถรัตนประทับ  เกยมาศ
 
-
คอยพระโอรศไท้  ท่านทั้งพนองค์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๖๔ พันองค์สรงโสรดสิ้น  ราคี
 
-
ทรงเครื่องเรืองมณี  นพพร้อย
 
-
กุมศรศักดาลี  ลาศสู่ รถนา
 
-
ให้ยกจักตุรงค์คล้อย  เคลื่อนริ้วทิวพล ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๖๕ ราชรถสหัศราพทั้ง  พันทรง ศึกแฮ
 
-
เทียมพยัฆสีหราชอง  อาจห้าว
 
-
โลทันแต่ลตนยง  ทยานขับ รถนา
 
-
กงเลื่อนกำลั่นด้าว  ภาคพื้นดินกเทือน ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๖๖ เสียงอทึกพันฦกก้อง  กาหล
 
-
บังแทรกบังสุริยน  กลดกลิ้ง
 
-
เปนขนัดแน่นสับสน  อสุรเอิก อึงนา
 
-
ทิวธวัชฉัตรฉานพริ้ง  เพริศพร้อมอภิรมย์ ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๑๓๙ - พระยาศรีสิงหเทพ===
 
-
<tpoem>
 
-
๙๖๗ มวญหมู่พยุหพ้อง  พลขันธ์
 
-
เหิมฮึกกำแหงหรรษ์  หื่นห้าว
 
-
ศีตัวต่างศีพรรณ  ภักตรแผก กันนา
 
-
เสโล่หโตมรง้าว  ครบถ้วนขบวนพล ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๖๘ ถึงสวนรับสั่งให้  พลมาร
 
-
เรียงรอบรายอุทยาน  แยกล้อม
 
-
เสนารับบรรหาร  รีบแวด ลงนา
 
-
ทุกหมู่พลยักษพร้อม  พรั่งหน้าดาประดัง ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๖๙ โอรศทศภักตร์ทั้ง  พันทรง ศรแฮ
 
-
เถลิงรถทรนงค์อง  อาจแกล้ว
 
-
ตรัสถามว่าลิงดง  เนาถิ่น ใดนา
 
-
มาลักหักสวนแล้ว  ไล่ล้างมารไฉน ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๗๐ ลิงว่ากูอยู่ด้าว  แดนไพร พู้นเฮย
 
-
เหนพฤกษสำคัญใจ  ป่ากว้าง
 
-
เที่ยวมาพักอาไศรย  เสพยพฤกษ ผลนา
 
-
มารไล่กูกูมล้าง  ยักษร้ายวายชนม์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๗๑ พันองค์ทรงดับถ้อย  นึกมา นะเฮย
 
-
กูฃัติยวงษา  ชาติแกล้ว
 
-
ไป่ควรรบกับสวา  หินชาติ
 
-
พันราพดดำริห์แล้ว  ตอบถ้อยพานร ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๗๒ สวนนี้บิตุราชเจ้า  จอมมาร
 
-
ทรงมอบกูอภิบาล  ปกป้อง
 
-
เองอาจอหังการ  จักจับ ถวายนา
 
-
ผิว่ากลัวตายต้อง  นบน้อมยอมตัว
 
-
 
-
 
-
๙๗๓ ลิงตอบพันราพด้วย  คำผรุศ
 
-
กูไปเกรงเดชยุทธ  ยักษร้าย
 
-
สำสหัศกุมารสุด  แสนโกรธ ลิงนา
 
-
สั่งหมู่พลมาร้าย  แยกเข้ารอญลิง ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๑๔๐ - พระยาศรีสิงหเทพ===
 
-
<tpoem>
 
-
๙๗๔ พลมารหาญฮึกเข้า  โรมลิง
 
-
ลิงกระชากยักษชิง  ฉุดยื้อ
 
-
หลุดกรก่ายตนพิง  ทับเพื่อน กันนา
 
-
ลิงรุกคลุกคลีดื้อ  โดดดั้นพันมาร ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๗๕ พลอสูรหนุนเนื่องเร้า  ราวี
 
-
กวัดแกว่งคทาตี  ไขว่คว้าง
 
-
ลางโผนพุ่งจรี  ราญรบ ลิงนา
 
-
ลิงแย่งแทงฟันล้าง  ชีพม้วยมารพล ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๗๖ พันราพต่างโกรธน้าว  แผลงศร
 
-
หมายพิฆาฏพานร  เด็จเกล้า
 
-
วายุบุตรยกบาทกร  โจมจับ ศรนา
 
-
หักคว่างพลางโถมเข้า  ต่อด้วยพันมาร ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๗๗ ฟาดฟัดรถรัตนสิ้น  สัตว์สีห์
 
-
ยักษที่กลัวชีวี  วอดเร้น
 
-
องค์สหัศกุมารมี  กมลมุ่น มุเฮย
 
-
ต่างกระโดโลดเต้น  ไล่ต้อนตีลิง ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๗๘ หณุมานหาญฮึกห้าว  เหิมฤทธิ
 
-
ฉวยชักตรีกระชิด  ฉับผ้าย
 
-
โถมแทงแย่งยุทธติด  ตามฆ่า ยักษเฮย
 
-
องค์สหัศราพร้าย  วินาศม้วยหมดพัน ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๗๙ พลมารที่หลบเร้น  รอดมรณ์
 
-
ผังสู่มโหทร  ถ่องถ้อย
 
-
โดยเหตุแห่งพานร  เผือกหัก สวนนา
 
-
พระกุมารสิบร้อย  รบสู้เสียชนม์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๙๘๐ มโหทรสดับสิ้น  อนุสนธิ์
 
-
ร้อนจิตรดังเพลิงลน  ลวกไหม้
 
-
รีลทูลพระจุมพล  จอมภพ มานำ
 
-
ต้นแต่ลิงหักไม้  จวบสิ้นอวสาน ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๑๔๑ – ๑๔๒ ถูกตู้บัง===
 

รุ่นปัจจุบันของ 10:51, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

ทศกัณฐ์เกี้ยวนางสีดา แลนางสีดาผูกศอหนุมานพบช่วยแก้ แล้วถวายแหวน

แผ่นที่ ๑๓๓ - พระยาศรีสิงหเทพ

๙๒๕ ลิงถึงสวนยักษแล้วจำแลง ตนแฮ
เปนกระบี่ไพรแฝงโศกไม้
เหนนางหนึ่งกรรแสงนึกแน่ พระนางนา
คอยคำสงบคนได้ดอดเข้าทูลความ ฯ
๙๒๖ ทศภักตรแต่ลักได้นางสี ดาเฮย
มาอยู่ในสวนทวีเทวศเศร้า
จวนจวบขวบฤๅมีภานพบ ภักตร์นา
รุมรอุอกเร้าระกร้อนคนึงถึง ฯ
๙๒๗ จำจักเชิญอนุชน้องนวลสมร
มาร่วมทิพยบรรจฐรณ์แท่นแก้ว
เศกเปนปิ่นบังอรอรรคเรศ แลนา
ร่วมเสวตรฉัตรแผ้วผ่องน้ำใจเกษม ฯ
๙๒๘ ตริเสร็จเสด็จออกเอื้อนโองการ
สั่งพฤฒินางชาญช่วงใช้
กูจักสู่อุทยานยามค่ำ นี้นา
จงบอกเสนาให้จักพร้อมพลพฤนทร์ ฯ
๙๒๙ เถ้าแก่รับสั่งอ้างโองการ
บอกหมู่เสนามารพรั่งพร้อม
เสร็จสรงอุทกสนานทรงเครื่อง เสร็จนา
เถลิงรถรัตนมารห้อมแห่ล้วนขบวนเดิน ฯ
๙๓๐ ออกจากนิเวศน์เต้าตามมรร คาเฮย
ถึงประตูสวนขวัญหยุดยั้ง
ยุรยาตรพลับพลาพลันพลางทฤษ ดีนา
สบภักตรเยาวเรศตั้งจิตรจ้องชมโฉม ฯ
๙๓๑ งามลักษณวิลาศล้ำเลขา
ดุจอัปศรกัญญาเยี่ยมยิ้ม
ลืมสนมนาฎสองนารีอรรค เรศเฮย
ดำฤษณป่วนปานปิ้มล่มล้างลาญทรวง ฯ
             

แผ่นที่ ๑๓๔ - พระยาศรีสิงหเทพ

๙๓๒ ชมนางพลางเร่งร้อนใจลี ลาศนา
เถลิงแท่นทองมณีเพชรพร้อย
นั่งแทบพระลักษมีเสาวภาคย์
เหลือบเนตรชำเลืองช้อยขยิ่มยิ้มทยานใจ ฯ
๙๓๓ พระยามารพลางกล่าวถ้อยสุนทร
รามลักษณ์คนสัญจรป่าไร้
เคียงถนอมแนบบังอรควรคู่ ไฉนนา
โฉมแม่ควรเชิดไว้หว่างเกล้าสาวสุรางค์ ฯ
๙๓๔ แสนสนมสมบัติทิ้งลงกา
พี่จะเศกสมมามอบด้วย
เชิญสมรแม่มาสาทรร่วม เรียมเฮย
รามซึ่งตามมฤคม้วยแม่นแล้วหลงไฉน ฯ
๙๓๕ นางกลับจับไม้ปักประจาน เปรียบนา
มึงประทุษฐจัณฑาลทั่วด้าว
ประมาทพระมาผลาญอสุรสัตว์ บาปเฮย
เทเวศรชุมเชิญท้าวท่านให้ไวยกูร ฯ
๙๓๖ วันลักกูลอบลี้จากศา ลาเฮย
หากพระตามมฤคคลาคลาศทิ้ง
ถ้าพระเสด็จกลับมาทันพบ ภักตร์แฮ
เศียรสิบคงขาดกลิ้งเกลื่อนด้วยศรทรง ฯ
๙๓๗ ทศกรรฐสดับพจนพร้องพระนาง เปรียบนา
ฟังยิ่งเพราะเพลินพลางกราบไหว้
จึ่งกล่าวมธุรศทางวอนว่า แม่เอย
จงชุบชีพเรียมให้ยืดช้าวันชม ฯ
๙๓๘ นางฟังแสนเจ็บช้ำคำมาร
ผินภักตร์พลางประจานเหม่ไม้
เองอย่าหมิ่นอวตารทรงจักร
พลางถ่มเขฬะให้ราพแล้วผันขนอง ฯ
             

แผ่นที่ ๑๓๕ - พระยาศรีสิงหเทพ

๙๓๙ หณุมานยลยักษเข้าพาที นางนา
คิดใคร่ผลาญชีวีวาดม้วย
เกรงเกินพระจักรีตรัสสั่ง มาแฮ
เหนบ่ปลงใจด้วยราพแล้วลิงเกษม ฯ
๙๔๐ ทศเศียรแสนเสนาะล้ำสำเนียง นางนา
คิดใคร่เอนองค์เอียงแอบน้อง
ตริพลางขยับเรียงรมย์ร่วม นางแฮ
ร้อนยิ่งเปลวเพลิงต้องเท่ห์ท้าวเหลือทน ฯ
๙๔๑ จึ่งเสด็จจากแท่นแก้วอลุงกร
ขุกขู่นางงานสลอนอยู่ใช้
ผิวะมึงมิวอนสมรสมรรครัก กูนา
จักประหารมึงให้ชีพสิ้นสูญปราณ ฯ
๙๔๒ ตรัสพลางทางขึ้นราชรถทอง
กลับนิเวศน์วังหมองภักตร์เศร้า
เสด็จเหนือแท่นผธมตรองกรมโศก ถวิลแฮ
ไฉนจะสมสมรเจ้าแนบเนื้อนวลถนอม ฯ
๙๔๓ ฝูงกำนัลโกรธแค้นสีดา
ต่างกล่าวปริภาษสาหัศถ้อย
นางฟังอัดอุรากลืนเทวศ ไว้แฮ
แสนสลดละห้อยใคร่ให้ประไลยชนม์ ฯ
๙๔๔ เงี่ยโสตรเงียบแซ่ซร้องเสียงนาง กำนัลนา
ลงจากพลับพลาพลางรีบร้น
จรโดยสถลทางรันทด รทวยเฮย
ถึงประทับสฐานต้นโสกไม้ในสวน ฯ
๙๔๕ พลางคะนึงถึงบาทเบื้องอวตาร
เมียจักทำลายลาญชีพแล้ว
ฤๅพระจักทราบสารแสนโศก ทรวงนา
โอ้ว่ากรรมจำแคล้วคลาศเมื้อเมืองสรวง ฯ
             

แผ่นที่ ๑๓๖ - พระยาศรีสิงหเทพ

๙๔๖ ร่ำพลางนางหน่วงขึ้นรุกฃา
ขุนกระบี่บังกายายอบเฝ้า
นางจับพระภูษาสวมกิ่ง โศกเฮย
รีบกระสันสอเข้าทอดทิ้งองค์ลง ฯ
๙๔๗ วายุบุตรฉุดเงื่อนแก้กัดกระสัน เฌอนา
วางพระนางพลางอัญชลิตน้อม
นางเผยผรุสลิงฉันใดโฉด เฉาเฮย
เองใช่การหาญด้อมกอดแก้กูไฉน ฯ
๙๔๘ ขุนสวาทูลว่าข้าธุลี บาทเฮย
ทหารพระจอมจักรีตรัสใช้
เหยียบนครเฃตรยักษีสืบเหตุ พระนา
ทรงมอบธำรงให้กับผ้ามาถวาย ฯ
๙๔๙ นางยลแหวนพัตรร้อนรันทรวง
ขุกคิดจิตรตระขวงยักษ์แสร้ง
ออกโอษฐว่าลิงลวงลอบเปลี่ยน แปลงนา
ของตกกลางไพรแกล้งกล่าวให้กูฉงน ฯ
๙๕๐ ขุนกบี่ทูลถี่ถ้อยความลับ
ยามยกศิลป์เนตรจับเนตรไท้
นางฟังเชื่อนางรับภูษิต แหวนนา
ซ้ำโศกสั่งสารให้ทราบท้าวทูลสนอง ฯ
๙๕๑ สวาวอนเชิญเสดจท้าวอรไทย
เถลิงหัตถ์จักภาไคลคลาศเฝ้า
นางตอบว่าคิดไฉนผิดเยี่ยง อย่างนา
ยักษลักลิงภาเต้าโทษร้ายราคี ฯ
๙๕๒ หณุมานสดับถ้อยพลางทูล สนองนา
พระแม่อย่าอาดูรเดือดร้อน
นางฟังพจนลิงยูรยาตรพลับ พลาเฮย
ขึ้นสถิตยบรรจฐรณ์ข้อนอกอั้นกรรแสง ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว