โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๒๒
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(→แผ่นที่ ๘๗ – หม่อมเจ้าชายดำ) |
(→นางสำมนักขาถูกพระลักษณ์ทำโทษ มาทูลพระยาขร พระยาขรยกออกรบพระราม พระรามฆ่าตาย) |
||
แถว 2: | แถว 2: | ||
==นางสำมนักขาถูกพระลักษณ์ทำโทษ มาทูลพระยาขร พระยาขรยกออกรบพระราม พระรามฆ่าตาย== | ==นางสำมนักขาถูกพระลักษณ์ทำโทษ มาทูลพระยาขร พระยาขรยกออกรบพระราม พระรามฆ่าตาย== | ||
+ | |||
+ | ===แผ่นที่ ๘๕ – หม่อมเจ้าชายดำ=== | ||
+ | <tpoem> | ||
+ | ๕๘๙ สัมนักขาขนิษฐ์ท้าว ทศเศียร | ||
+ | ยลราชนักสิทธิเสถียร ท่าน้ำ | ||
+ | แลโฉมประโลมเจียน ใจขาด อยู่ฤๅ | ||
+ | พิศเร่งพิศวงล้ำ หลากท้าวใดไฉน ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๕๙๐ เลงตลึงตละเจ้า จอมสุรา ไลยเอย | ||
+ | ฤๅกฤษณุธาดา สู่ด้าว | ||
+ | ฤๅสุริยศะศิปรา กฎเล่ห์ ไฉนฤๅ | ||
+ | ฤๅว่าจักรพรรดิท้าว ผนวชทิ้งเวียงสฐาน ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๕๙๑ มลักเลงพิศณุเร้า รนฤดี | ||
+ | รึงรักษปวนกามี หม่นไหม้ | ||
+ | จนพระเสรจสรงลี ลาสู่ กุฎิเอย | ||
+ | นางจึ่งสมประดีได้ สติก้าวกลับมา ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๕๙๒ ถึงถ้ำพิลาปรื้อ รำพรรณ | ||
+ | ไปหลับจวบสุริยัน เยี่ยมฟ้า | ||
+ | ปางพระสี่กรผัน ผายสนาบ อีกเลย | ||
+ | นางลอบแลเล่หบ้า บ่นเศร้าซึมกสัลย์ ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๕๙๓ ตริพลางแปลงรูปคล้าย นงคราญ เทพเอย | ||
+ | คอยพระองค์จากลหาน ทึกเต้า | ||
+ | ภุชพงษเสร็จสรงสนาน เสด็จสู่ กุฎิแฮ | ||
+ | นางจึ่งเยื้องกรายเข้า นอบเกล้าอัญชุลี ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๕๙๔ จักรกฤษณพิศรูปเพี้ยน ผิดใจ | ||
+ | เอ๊ะเทพยฤๅผีไพร หยอกเย้า | ||
+ | จำถามแน่ทรามไวย มานี่ ใยฤๅ | ||
+ | สมเยศเจ้าไฉนเจ้า สถิตยด้าว สฐานใด | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๕๙๕ น้องคือขนิษฐท้าว ทศภัตร์ | ||
+ | ซึ่งผ่านอาณาจักร เกาะแก้ว | ||
+ | หวังให้ร่วมวงษยักษ ฤๅชอบ | ||
+ | จึงหลีกมาบุญแล้ว ปสบไท้ถวายตัว ฯ | ||
+ | </tpoem> | ||
+ | ===แผ่นที่ ๘๖ – หม่อมเจ้าชายดำ=== | ||
+ | <tpoem> | ||
+ | ๕๙๖ พระฟังพระว่าอ้า อายใจ | ||
+ | ผิดเพศผิดพิไสย สื่อพร้อง | ||
+ | พระอยตัดอาไลย หลากเล่ห ไฉนฤๅ | ||
+ | แต่กินรยังต้อง อยู่ด้วยฤๅษี | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๕๙๗ อนึ่งน้องวรนาฎเชื้อ กระษัตรี | ||
+ | หวังจะฝากชีวี แด่ไท้ | ||
+ | พระว่าชั่งพาที ใครเสน่ห เองนา | ||
+ | ซ้ำด่ากัลยาให้ เจบน้ำคำคม ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๕๙๘ พระบริภาษแล้วสู่ สำนักนิ์ | ||
+ | นางสดับพระทรงจักร ด่าแจ้ว | ||
+ | จักถือซึ่งคำหนัก หน่อยไม่ เลยนา | ||
+ | ภอเหลือบเหนพระแคล้ว รีบคล้อยตามไป ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๕๙๙ ถึงสฐานส่ายเนตรชะแง้ ยลสี ดาเอย | ||
+ | ดุจเทพกินรี สู่ด้าว | ||
+ | นี่จึงพระจักรี เผด็จสวาศ กูเอย | ||
+ | จำฆ่าเมียชิงท้าว ร่วมห้องสองสม ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๖๐๐ แปรรูปเปนราพร้าย ราวี | ||
+ | ไล่คะยิกหยิกตี เข่นเขี้ยว | ||
+ | นางกรีดเรียกจักรี ช่วยชีพ น้องเอย | ||
+ | พระสดับจับศรเลี้ยว ไล่ล้างนางมาร ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๖๐๑ ปางพระลักษณ์สถิตยยั้ง ศาลา | ||
+ | ยินสนั่นชักขรรค์คลา สกัดหน้า | ||
+ | เหนอนงค์แอบเชษฐา บังราพ | ||
+ | พระนุชเผ่นทยานว้า วิ่งเข้าชิงไชย ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๖๐๒ ราพเหนสองราชไท้ รึงความ สวาศเอย | ||
+ | พิศลักษณลืมแลราม ราคร้อน | ||
+ | แม้สองมาดสมทราม สวาศจัก ดีนา | ||
+ | ยลนาฎสีดาค้อน เข่นเข้าราวี ฯ | ||
+ | </tpoem> | ||
===แผ่นที่ ๘๗ – หม่อมเจ้าชายดำ=== | ===แผ่นที่ ๘๗ – หม่อมเจ้าชายดำ=== | ||
<tpoem> | <tpoem> | ||
แถว 87: | แถว 174: | ||
เสร็จผลาญอริราชเยิน ยับชีพ มลายแฮ | เสร็จผลาญอริราชเยิน ยับชีพ มลายแฮ | ||
จึ่งพระกฤษณเจ้าหล้า เสดจเข้าอาศรม ฯ | จึ่งพระกฤษณเจ้าหล้า เสดจเข้าอาศรม ฯ | ||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
- | |||
</tpoem> | </tpoem> |
รุ่นปัจจุบันของ 10:09, 18 สิงหาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เนื้อหา |
นางสำมนักขาถูกพระลักษณ์ทำโทษ มาทูลพระยาขร พระยาขรยกออกรบพระราม พระรามฆ่าตาย
แผ่นที่ ๘๕ – หม่อมเจ้าชายดำ
๕๘๙ สัมนักขาขนิษฐ์ท้าว | ทศเศียร | ||
ยลราชนักสิทธิเสถียร | ท่าน้ำ | ||
แลโฉมประโลมเจียน | ใจขาด อยู่ฤๅ | ||
พิศเร่งพิศวงล้ำ | หลากท้าวใดไฉน ฯ | ||
๕๙๐ เลงตลึงตละเจ้า | จอมสุรา ไลยเอย | ||
ฤๅกฤษณุธาดา | สู่ด้าว | ||
ฤๅสุริยศะศิปรา | กฎเล่ห์ ไฉนฤๅ | ||
ฤๅว่าจักรพรรดิท้าว | ผนวชทิ้งเวียงสฐาน ฯ | ||
๕๙๑ มลักเลงพิศณุเร้า | รนฤดี | ||
รึงรักษปวนกามี | หม่นไหม้ | ||
จนพระเสรจสรงลี | ลาสู่ กุฎิเอย | ||
นางจึ่งสมประดีได้ | สติก้าวกลับมา ฯ | ||
๕๙๒ ถึงถ้ำพิลาปรื้อ | รำพรรณ | ||
ไปหลับจวบสุริยัน | เยี่ยมฟ้า | ||
ปางพระสี่กรผัน | ผายสนาบ อีกเลย | ||
นางลอบแลเล่หบ้า | บ่นเศร้าซึมกสัลย์ ฯ | ||
๕๙๓ ตริพลางแปลงรูปคล้าย | นงคราญ เทพเอย | ||
คอยพระองค์จากลหาน | ทึกเต้า | ||
ภุชพงษเสร็จสรงสนาน | เสด็จสู่ กุฎิแฮ | ||
นางจึ่งเยื้องกรายเข้า | นอบเกล้าอัญชุลี ฯ | ||
๕๙๔ จักรกฤษณพิศรูปเพี้ยน | ผิดใจ | ||
เอ๊ะเทพยฤๅผีไพร | หยอกเย้า | ||
จำถามแน่ทรามไวย | มานี่ ใยฤๅ | ||
สมเยศเจ้าไฉนเจ้า | สถิตยด้าว สฐานใด | ||
๕๙๕ น้องคือขนิษฐท้าว | ทศภัตร์ | ||
ซึ่งผ่านอาณาจักร | เกาะแก้ว | ||
หวังให้ร่วมวงษยักษ | ฤๅชอบ | ||
จึงหลีกมาบุญแล้ว | ปสบไท้ถวายตัว ฯ | ||
แผ่นที่ ๘๖ – หม่อมเจ้าชายดำ
๕๙๖ พระฟังพระว่าอ้า | อายใจ | ||
ผิดเพศผิดพิไสย | สื่อพร้อง | ||
พระอยตัดอาไลย | หลากเล่ห ไฉนฤๅ | ||
แต่กินรยังต้อง | อยู่ด้วยฤๅษี | ||
๕๙๗ อนึ่งน้องวรนาฎเชื้อ | กระษัตรี | ||
หวังจะฝากชีวี | แด่ไท้ | ||
พระว่าชั่งพาที | ใครเสน่ห เองนา | ||
ซ้ำด่ากัลยาให้ | เจบน้ำคำคม ฯ | ||
๕๙๘ พระบริภาษแล้วสู่ | สำนักนิ์ | ||
นางสดับพระทรงจักร | ด่าแจ้ว | ||
จักถือซึ่งคำหนัก | หน่อยไม่ เลยนา | ||
ภอเหลือบเหนพระแคล้ว | รีบคล้อยตามไป ฯ | ||
๕๙๙ ถึงสฐานส่ายเนตรชะแง้ | ยลสี ดาเอย | ||
ดุจเทพกินรี | สู่ด้าว | ||
นี่จึงพระจักรี | เผด็จสวาศ กูเอย | ||
จำฆ่าเมียชิงท้าว | ร่วมห้องสองสม ฯ | ||
๖๐๐ แปรรูปเปนราพร้าย | ราวี | ||
ไล่คะยิกหยิกตี | เข่นเขี้ยว | ||
นางกรีดเรียกจักรี | ช่วยชีพ น้องเอย | ||
พระสดับจับศรเลี้ยว | ไล่ล้างนางมาร ฯ | ||
๖๐๑ ปางพระลักษณ์สถิตยยั้ง | ศาลา | ||
ยินสนั่นชักขรรค์คลา | สกัดหน้า | ||
เหนอนงค์แอบเชษฐา | บังราพ | ||
พระนุชเผ่นทยานว้า | วิ่งเข้าชิงไชย ฯ | ||
๖๐๒ ราพเหนสองราชไท้ | รึงความ สวาศเอย | ||
พิศลักษณลืมแลราม | ราคร้อน | ||
แม้สองมาดสมทราม | สวาศจัก ดีนา | ||
ยลนาฎสีดาค้อน | เข่นเข้าราวี ฯ | ||
แผ่นที่ ๘๗ – หม่อมเจ้าชายดำ
๖๐๓ พระลักษณโดถีบต้อง | ยักขินี | ||
เหยียบอกแกว่งขรรค์ศรี | ปลายคว้าง | ||
ว่าเหวยอี่กาลี | จะฆ่า เสียฤๅ | ||
เกรงโลกย์จะยินอ้าง | แต่ให้สาใจ ฯ | ||
๖๐๔ ว่าพลางตัดหัดถ์ทั้ง | ทอนบาท | ||
ปากจมูกหูขาด | ขับช้า | ||
จำใจจากภูวนารถ | จรเหลือบ หลังเอย | ||
ไกลพระนองเนตรน้ำ | รีบเข้าโรมคัน ฯ | ||
๖๐๕ ปางขุนฃรสถิตยพร้อม | เสนา | ||
ยลขนิษฐขาดแฃนฃา | จมูกหวิ้น | ||
หูปากแหว่งสงกา | จึ่งตรัส ถามเอย | ||
นางสดับแสร้างแต่งลิ้น | กล่าวล้วนดีสม ฯ | ||
๖๐๖ เดิมลาทศภักตรเข้า | ไพรศรี | ||
สบหนึ่งนาฎสองชี | ยั่วเย้า | ||
น้องรักษบอใยดี | มันโกรธ | ||
ทำโทษเพียงข้าเจ้า | จักม้วย มรณา ฯ | ||
๖๐๗ ราพสดับพิโรธร้อง | เรียกมาร มาตยเฮย | ||
เร็วเร่งจัดทวยหาญ | เหิ่มกล้า | ||
อำมาตยรับโองการ | มาตระ เตรียมแฮ | ||
พลรถคชมิ่งม้า | สรรพพร้อมพลเดิน ฯ | ||
๖๐๘ ขุนฃรทรงเครื่องพริ้ง | เพราดุจ พรหมนอ | ||
จับคทาสราวุธ | รีบเต้า | ||
ทรงรถเร่งพลยุทธ์ | เอิกเกริก มาเฮย | ||
ถึงกุฎิขับอสุรเข้า | ไล่ล้อมจับชี ฯ | ||
๖๐๙ สามองค์ยลราพร้าย | รุดราญ | ||
รามฝากโฉมเยาวมาลย์ | แด่น้อง | ||
กุมศรเผ่นโผนทยาน | ไล่พิฆาฏ ยักษเฮย | ||
ปวงยักษเข่นเขี้ยวร้อง | สนั่นพร้อมดากัน | ||
แผ่นที่ ๘๘ – หม่อมเจ้าชายดำ
๖๑๐ พระแผลงพรหมมาศต้อง | โยธี | ||
แสนโกฏิดับชีวี | เกลื่อนหล้า | ||
ราพพิโรธวาเหวยชี | ทรชาติ | ||
เองอาจทำน้องข้า | ไป่รู้มรณา ฯ | ||
๖๑๑ เออก็น้องทานเย้า | ยวลชาย | ||
เราจึ่งทำภออาย | แก่ผู้ | ||
น้อฤๅเหม่แบบหมาย | ใครที่ ไหนฤๅ | ||
หญิงจะมากระแหย่งชู้ | พูดให้ใครเห็น ฯ | ||
๖๑๒ ว่าพลางแผลงสารทก้อง | เปนไฟ | ||
จักกฤษแผลงตอบไป | เกิดน้ำ | ||
ดับเพลิงและศรไชย | ยักษหัก แหลกแฮ | ||
ราพพิโรธขะเม่นซ้ำ | ปล่อยด้วยจักรพาฬ ฯ | ||
๖๑๓ ต้องคันศรสาตรสบั้น | จากกร พระเอย | ||
รามเอะใจจึงวอน | เทพท้าว | ||
พระพิรุณทราบนำศร | มาส่ง ถวายแฮ | ||
รามรับจับธนูน้าว | ปล่อยต้องรถา ฯ | ||
๖๑๔ สาระถิสีหราชม้วย | ศรคทา หักเอย | ||
แทตยพิโรธโดดถลา | แล่นเข้า | ||
ถอนรังฟาดจักรา | รามรับ | ||
ซ้ำหวดราพเจบเรา | พลาดถ้าเชลง ฯ | ||
๖๑๕ ผุดลุกได้โดดง้าง | บรรพต | ||
เท้งทุ่มพระทรงยศ | สาตรป้อง | ||
ไล่รุดแทตยกระถด | ถ่อยอ่อน กรเอย | ||
ซ้ำปล่อยพลายวาดต้อง | ราพร้ายวายปราณ ฯ | ||
๖๑๖ ปวงเทพย์ชวนเทพย์ซร้อง | สรเสริญ | ||
ขานขับสำเนียงเพลิน | เพรียกฟ้า | ||
เสร็จผลาญอริราชเยิน | ยับชีพ มลายแฮ | ||
จึ่งพระกฤษณเจ้าหล้า | เสดจเข้าอาศรม ฯ | ||