โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๑

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(→แผ่นที่ ๔๓ – ขุนโอวาทวรกิจ)
แถว 183: แถว 183:
บางหมู่เมียงย่องเข้า  แย่งยื้อยุดหาง ฯ
บางหมู่เมียงย่องเข้า  แย่งยื้อยุดหาง ฯ
-
๒๙๕ ทรพีเสี่ยวล้มลุก………   โดดถลา
+
๒๙๕ ทรพีเสี่ยวล้มลุก   โดดถลา
ลิงเจบจับสาตรา  วุธถลึ้ง
ลิงเจบจับสาตรา  วุธถลึ้ง
แทงถูกทั่วกายา  หอกยู่ เยินแฮ
แทงถูกทั่วกายา  หอกยู่ เยินแฮ
ลิงยิ่งขบเขี้ยวขึ้ง  เคียดแค้นคือไฟ ฯ
ลิงยิ่งขบเขี้ยวขึ้ง  เคียดแค้นคือไฟ ฯ
</tpoem>
</tpoem>
 +
===แผ่นที่ ๔๔ – ขุนโอวาทวรกิจ===
===แผ่นที่ ๔๔ – ขุนโอวาทวรกิจ===
<tpoem>
<tpoem>

การปรับปรุง เมื่อ 05:43, 19 กรกฎาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

ทรพีกำเริบท้ารบพระอิศวร พระอิศวรให้ไปท้าพาลีที่กรุงขีดขิน

แผ่นที่ ๓๙ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๖๗ เหวยๆ เทพย์ทั่วทั้งไพรสัณฑ์
เรืองเดชศักดาอันอาจกล้า
อย่าหลบอย่าหลีกผันภักตร์ซ่อน เสียเฮย
เชิญเร่งเรวอย่าช้าต่อสู้ตูลอง ฯ
๒๖๘ ปางจอมเทเวศรเจ้าหิมวานต์
สดับพจน์ทรพีพาลพูดท้า
มันมหิงษ์ดิรัจฉานชาติต่ำ นักนอ
เราไป่ควรรบร้ากับด้วยกาษร ฯ
๒๖๙ จักเสื่อมเสียเดชด้วยรณรงค์
ถึงมาดรบเราคงฆ่าได้
เกรงเทพย์ทั่วแดนดงจักติ เตียนนา
จำงดจำเงือดให้ชีพอ้ายมหิงษ์พาล ฯ
๒๗๐ ตริแล้วตรัสตอบถ้อยทรพี
เราไปอาจราวีรบสู้
สิงฃรเทวบุตรมีเดชยิ่ง นักพ่อ
ผิใคร่รบใคร่รู้ฤทธิแล้วรณรงค์ ฯ
๒๗๑ ฟังพจน์เทเวศร์เอื้อเอาจิตร
ยอมยอบขยาดฤทธิ์บ่อแย้ง
ปรีเปรมกระมลคิดกำเริบ เริงเฮย
จรจากพนสัณฑ์แสร้งเสี่ยวซ้ายขวิดขวา ฯ
๒๗๒ ลำพองโผนโลดเลี้ยวลองเชิง
พบสัตวเสี่ยวชนเปิงป่นปี้
เฉวียนฉวัดวิ่งละเลิงลัดทุ่ง ทางนา
เริ่งรีบครรไลลี้ลาสเข้าเฃตรพนม ฯ
๒๗๓ ลุเบญจพรรพตอ้างอวดฤทธิ
แดเทพยซึ่งสถิตย์ถิ่นนั้น
งัดก้อนศิลาขวิดขวักไขว่
ห้ำเสี่ยวสิงขรหั้นหักล้มแหลกกระจาย ฯ
             

แผ่นที่ ๔๐ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๗๔ แล้วเผยผรุศเร้าชวนรบ
ท่านก็ใหญ่ในภพแผ่นหล้า
ฤๅเดชขจรจบรอบจักร วาฬแฮ
อย่านิ่งอย่าเนิ่นช้าต่อโต้ฤทธิไกร ฯ
๒๗๕ ฝ่ายฝูงเทเวศรเจ้าจอมผา
สดับพจน์ทรพีพาละพร้อง
จึงมีมธุรวาจาตอบ ประชดเฮย
เราหมดทั้งพวกพ้องพ่ายแพ้พาลมหิงห์ ฯ
๒๗๖ ผิท่านใคร่รบสู้ลองฤทธิ
มีเทพย์หนึ่งสถิตยสมุทโพ้น
ฤๅเดชทั่วทุกทิศเปนใหญ่ ยิ่งเฮย
เชิญท่านชวนเธอโน้นที่ชี้จงจร ฯ
๒๗๗ สดับถ้ยเทเวศแล้วเรวมา
ลุเฃตรฝั่งมหาสมุทกว้าง
โจนลงเล่นชลาละลอกลั่น ทเลเฮย
ขวิดทึกวนวิ่งคว้างฝั่งพื้นเพียงทลาย ฯ
๒๗๘ ว่าเหวยเทพยสถิตยท้องนัที
ฤๅเดชศักดามียิ่งผู้
ตัวเราชื่อทรพีจักต่อ ท่านนา
เรวเร่งออกรบสู้จักรู้ฤทธิมหิงษ์ ฯ
๒๗๙ เทเวศรเอื้อนวัจน์โต้ตอบอัดถ์
เราเมตตาสรรพสัตว์ทั่วหน้า
ตัวเธอถ่อยสาหัศหาญฮึก นักนอ
ควรจักขอบคุณข้าดับร้อนศุขเกษม
๒๘๐ กลับคิดทรยศย้อนคำไข
อวดเก่งการชิงไชยยิ่งผู้
อยากรบเร่งเรวไปไกรลาศ โน้นนา
จึ่งจัดได้รบสู้ต่อด้วยพระศุลี ฯ
             

แผ่นที่ ๔๑ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๘๑ ทรพีสดับถ้อยเทวบุตร
โจนจากฝั่งสมุทมุนคว้าง
สูพสุธารุดเรวรีบ มาแฮ
หมายจิตรคิดจักมล้างชีพเจ้าจอมผา ฯ
๒๘๒ รีบรัดตัดทุ่งข้ามคีรี
โดยจิตรเปรมปรีดีผ่องแผ้ว
ลองเชิงเสี่ยวขวิดสีลุจย์หัก สบั้นเฮย
ลุถิ่นไกรลาศแล้วอยุดยั้งยืนทยาน ฯ
๒๘๓ เงยภักตร์พอพบเจ้าจอมไศล
ทรงลักษณ์งามวิไลยเลิศแล้ว
องค์ประดับดาษอุไรเรืองรุ่ง อร่ามแฮ
เนายอดบรรพตแพร้วเพริศพร้อยวชิรฉาย ฯ
๒๘๔ จึ่งมีวัจนะเอื้อนอัดถ์ประจักษ
ดูก่อนเทพยบริรักษแหล่งหล้า
ฦๅข่าวว่าสิทธิศักดิ์ใครเทียบ เทียมนอ
เรามหิงษแต่ฤทธิกล้าอยากแย้งรณรงค์ ฯ
๒๘๕ ปางไทเทเวศร์เจ้าจอมสวรรค์
ยินอรรถวัจนะอันหยาบช้า
จึ่งเผยพจน์เทพบัญชาตรัส
เหม่ๆ มึงนี่ท้ากล่าวถ้อยทารุณ ฯ
๒๘๖ เผยอยกยศเขย่งอ้างอวดหาญ
ทุดถ่อยทรพีพาลพูดเพ้อ
หยามหยาบหยิ่งทยานจักยุทธ กูฤๅ
ยืนชงักแหงนฉเง้อยื่นหน้าท้าทาย ฯ
๒๘๗ เหวยๆ มึงไป่รู้สึกตัว
อวดฤทธิจิตรเมามัวโม่ห์กลุ้ม
บิตุเรศบังเกิดหัวห่อนคิด คุณแฮ
บาทเท่าบิดาสุ้มเสี่ยวสิ้นชีวาส์ญ ฯ
             

แผ่นที่ ๔๒ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๘๘ กูเปนที่พึ่งทั้งไตรภพ
ทั่วเทพประจักษ์จบจะแจ้ง
แม้กูออกรุกรบรณยุทธ ยงนา
โลกยจักสรวญเสแสร้งเยาะเย้ยไยไพ ฯ
๒๘๙ แม้เองหวังอวดอ้างศักดา เดชเฮย
กูจักบอกมรรคาเฃตรด้าว
ไปสู่ขิดขินธานีราช นาฤๅ
จอมกระบินทร์มหิศรห้าวฤทธิล้ำฦๅขจร ฯ
๒๙๐ เขาเปนโอรสท้าวโกษีย์
ปรากฏนามพาลีเลื่องหล้า
แม้มึงจักราวีวรเดช เขาฤๅ
จงพ่ายฤทธิอย่าช้าชีพม้วยดับสูญ
๒๙๑ ไปเกิดเปนบุตรท้าวแทตย์ฃร
เรืองฤทธิอริสยอนสยบเกล้า
นามมึงชื่อมังกรกรรฐฉกาจ เก่งเฮย
แม้ยุทธพระกฤษณเจ้าชีพสิ้นศรผลาญ ฯ
๒๙๒ ทรพียินถ้อยท่านสาบสรรค์
เหิมฮึกโดยโมหันธ์ห่อนแจ้ง
พระสาบคิดสำคัญพระขยาด ตนนา
เบิ่งภักตร์สูป่าแสร้งเสี่ยวไม้ประไลยลาญ ฯ
๒๙๓ ทรพีลีลาศเต้าตามรวาง เขาเฮย
พบปะสิ่งใดขวางขวิดสบั้น
ข้ามโขดศิขรทางลัดทุ่ง เทินนา
พฤกษใหญ่เกะกะกั้นกีดหน้าขวิดระเนน ฯ
๒๙๓ ส่งเสียงอุโฆษก้องไพรสาร
เขาขวิดเท้าถีบทยานห่อนยั้ง
รีบรุดดุจลมพานภูมิ์ฝุ่น ฟุ้งแฮ
ป่าสนั่นลั่นทั้งสัตว์ร้ายขจายหนี ฯ
             

แผ่นที่ ๔๓ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๘๙ คณาสัตวลัดหลีกส้อนสงัดเสียง
สารแรดมฤคเมียงแมกไม้
ฝูงพิหคตกใจเพียงพินาศน์
ต่างตื่นบินไขว่ไขว้เกลื่อนกลุ้มเวหน ฯ
๒๙๐ ทรพีลัดเลียบห้วยเหวละหาน
ตรอกโตรกชโงกธารเถื่อนถ้ำ
ลองเชิงละเลิงทยานฤๅหยุด ยั้งแฮ
เรวดุจไฟกัลป์ซ้ำเสี่ยวพื้นปัถพี ฯ
๒๙๑ บัดใจลุเฃตรเข้าสวนพา ลีเฮย
บงหมู่พวกพลสวาพรั่งพร้อม
บางเหล่าตักธารารดพฤกษ อยู่แฮ
นายไพร่อยู่แน่นล้อมแวดเฝ้าอุทธยาน ฯ
๒๙๒ ทรพีขวิดพฤกษล้มแหลกยับ
มะม่วงมะปรางสัปรดม้วย
มังคุดทุเรียนพลับจีนหัก โค่นแฮ
ลางสดเงาะสละกล้วยเกลื่อนพื้นพสุธา ฯ
๒๙๓ วานรต่างตื่นร้องเรียกกัน
ควายเถื่อนเข้าสวนพลันอย่าช้า
ช่วยกันจับตัวมันสนจมูก ขี่แฮ
หยิบเชือกกรูกันว้าวิ่งเข้าจับกระบือ ฯ
๒๙๔ บางกบี่ฉวยบ่วงคล้องกบือสบัด
บางไล่ต้อนตบหัดถ์โห่เร้า
บางก็แล่นลอบสกัดทางถิ่น ถนนเฮย
บางหมู่เมียงย่องเข้าแย่งยื้อยุดหาง ฯ
๒๙๕ ทรพีเสี่ยวล้มลุกโดดถลา
ลิงเจบจับสาตราวุธถลึ้ง
แทงถูกทั่วกายาหอกยู่ เยินแฮ
ลิงยิ่งขบเขี้ยวขึ้งเคียดแค้นคือไฟ ฯ
             

แผ่นที่ ๔๔ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๙๖ ทหารลิงจ้องน่าไม้รดมยิง
ถูกทั่วกายมหิงษ์ห่อนบู้
เกยหมวดบอกเหล่าลิงทหารเร่ง เรวเฮย
ลิงไพร่พร้อมกันสู้ยุทธแย้งยิงกระบือ ฯ
๒๙๗ ลางลิงแล่นโลดเลี้ยวทลวงฟัน
ถูกกระบือเซหันห่อนเข้า
กระบี่ล่ากระบือถลันกบี่หลบ กบือแฮ
กระบี่ตีกระบือเร้ารบสู้เสียงระเบง ฯ
๒๙๘ สวาหักหินทิ้งทุ่มถูกกา ษรแฮ
กบือไล่กบี่ถลาพลาดล้ม
ลุกทะลึงโลดผวาจิตรหวั่น หวาดแฮ
ไม้ตกจากมือก้มเกบไม้ตามอง ฯ
๒๙๙ ล้วนมีอาวุธพร้อมเพรียงกัน
กบือขวิดกบี่ฟันฟาดกลิ้ง
โลดทะลึ่งแล่นถลันหลีกหลบ กันนา
อาวุธหลุดมือทิ้งวิ่งแต้กลัวตาย ฯ
๓๐๐ ต่างตนต่างย่อท้อถอยหลัง
มหิงษ์นี่ทรงกำลังเลิศแท้
อาวุธไม่เข้าหนังเหนี่ยวฉกาจ ฉกรรจ์นา
มาดรบเราคงแพ้นึกแล้วหลีกหนี ฯ
๓๐๑ ลางเหล่าปีนป่ายขึ้นพฤกษา
แอบกิ่งซ่อนกายามิดเมี้ยน
ต่างตื่นต่างแตกมาซุกซ่อน สกนธ์เฮย
ล้มลุกคลานป้วนเปี้ยนป่วยปิ้มอาสัญ ฯ
๓๐๒ ทรพียลกบี่ทั้งสวนศรี
แตกพ่ายพาพลลีลาศเต้า
ยิ่งพิโรธพวกไพรีเรวรีบ ตามเฮย
จนกระทั่งทวารเข้าสู่ท้องทางถนน ฯ
             

แผ่นที่ ๔๕ – หมื่นนิพนธ์ไพเราะห์

๓๐๙ ทรพีทุรเพศกร้าวกระลี จิตรแฮ
หมกมุ่นโมหะมีมากร้าย
ยืนชงักเบิ่งวิถีแถวท่อง
เดินด่วนเดาะเหยาะย้ายย่างเข้าทางเวียง ฯ
๓๑๐ ลุทวาเรศล่วงป้อมปราการ
กรุงขีดขินโอฬารรื่นแผ้ว
เหิมกระหยิ่มฮึกทยานยงยิ่ง นักนอ
ศึกประลองเชิงแล้วหยุดยั้งยืนขึง ฯ
๓๑๑ ลิงเลวหวาดวุ่นว้าขวัญหาย
เฉกพระกาลชิดกายอกเต้น
ลางลิงลูกหลานหลายพาแล่น หนีนอ
กราวเกริกกันแอบเร้นดุจพื้นถนนพัง ฯ
๓๑๒ มหิงษ์ยินศับท์อื้ออึงอล
โลดไล่ทะลวงชนกระชั้น
ปวงกระบี่สับสนเซงแซ่
หลบหลีกตะกายดั้นมุดด้นเพิงแผง ฯ
๓๑๓ กาษรยลเสี่ยวซ้ำชุลมุน
กำเริบฤทธิทารุณหยาบช้า
มิเลือกสิ่งใดผลุนผลันขวิด ตบึงแฮ
โดยจิตรมหิทธิกล้ากลั่นแกล้วผจญผลาญ ฯ
๓๑๔ ทิมแถวเรอนแคร่ร้านพะเพิง
ขวิดหักพังเปิดเปิงป่นปี้
มวญสวาวิ่งกระเจิงกระเจิ่น จรแฮ
กูนเกาะจูงหลานลี้เตลิดพื้นแผกผลู ฯ
๓๑๕ กระบือขวิดเรือกรั้วระดา ดาษเอย
รถรัตนขวางเกะกะกีดกั้น
ลคึกขวิดไป่ลดละแหลกลู่ ลงแฮ
เสาธุชปักหักสบั้นบัดล้มส่ำสลาย ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%98%C3%A0%C2%B9%E2%80%98"
เครื่องมือส่วนตัว