à¸à¸²à¸žà¸¢à¹Œà¹€à¸«à¹ˆà¹€à¸£à¸·à¸ พระนิพนธ์พระราชวรวงศ์เธภà¸à¸£à¸¡à¸«à¸¡à¸·à¹ˆà¸™à¸žà¸´à¸—ยาลงà¸à¸£à¸“์
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(→บทประพันธ์) |
(→บทประพันธ์) |
||
| แถว 49: | แถว 49: | ||
๏ ถิ่นฐานบ้านเมืองเรา ต้องจับเจ่ามาเป็นนาน | ๏ ถิ่นฐานบ้านเมืองเรา ต้องจับเจ่ามาเป็นนาน | ||
โชคหนุนบุญบันดาล ได้เชิดหน้าครานั้นเอง | โชคหนุนบุญบันดาล ได้เชิดหน้าครานั้นเอง | ||
| - | ๏ | + | ๏ พม่าข้าศึกหลวง ยกทัพจ้วงมาครื้นเครง |
หฤทัยไทยยำเยง พอเพลี่ยงพล้ำเขาขยำเลย | หฤทัยไทยยำเยง พอเพลี่ยงพล้ำเขาขยำเลย | ||
๏ เหลือผุดเจียวอยุธยา เหลือจักกล้าชูหน้าเงย | ๏ เหลือผุดเจียวอยุธยา เหลือจักกล้าชูหน้าเงย | ||
| แถว 63: | แถว 63: | ||
๏ ชุมนุมตีชุมนุม คิดควบคุมรุมโรมรัน | ๏ ชุมนุมตีชุมนุม คิดควบคุมรุมโรมรัน | ||
ใครอ่อนถูกฟอนฟัน การปล้นฆ่าคือหากิน | ใครอ่อนถูกฟอนฟัน การปล้นฆ่าคือหากิน | ||
| - | ๏ | + | ๏ หากเกิดผู้บุญหลาก บุญท่านมากเจ้าตากสิน |
เกียรติ์แกว่นกู้แผ่นดิน ตีพม่าล่าแหลกไป | เกียรติ์แกว่นกู้แผ่นดิน ตีพม่าล่าแหลกไป | ||
๏ พม่าเวียนมาอีก เพียรจักฉีกแผ่นดินไทย | ๏ พม่าเวียนมาอีก เพียรจักฉีกแผ่นดินไทย | ||
เหนื่อยยากตรากตรำใจ ความปราศร้อนบ่ห่อนมี | เหนื่อยยากตรากตรำใจ ความปราศร้อนบ่ห่อนมี | ||
| - | ๏ | + | ๏ น้อยน้อยค่อยกระเตื้อง เพียรปลดเปลื้องเครื่องยายี |
โชคยามงามพอดี เกิดโชคร้ายบ้ายบีฑา | โชคยามงามพอดี เกิดโชคร้ายบ้ายบีฑา | ||
๏ ภูเบศเกตุแผ่นดิน ถึงคราวสิ้นวาสนา | ๏ ภูเบศเกตุแผ่นดิน ถึงคราวสิ้นวาสนา | ||
| แถว 75: | แถว 75: | ||
๏ ป่วนปั่นกันอีกครั้ง นึกถอยหลังนั่งพิศวง | ๏ ป่วนปั่นกันอีกครั้ง นึกถอยหลังนั่งพิศวง | ||
แม้พม่าจู่มาคง จักเป็นไฉนหนอไทยเรา | แม้พม่าจู่มาคง จักเป็นไฉนหนอไทยเรา | ||
| - | ๏ เคราะห์ดีมีบุรุษ | + | ๏ เคราะห์ดีมีบุรุษ องค์เอกอุตม์สุดชาญเชาวน์ |
เรื่องร้ายกลายเป็นเบา โชคยังหนุนบุญยังมี | เรื่องร้ายกลายเป็นเบา โชคยังหนุนบุญยังมี | ||
๏ ครั้งนั้นน่าหวั่นใจ แต่ไทยไม่หมดคนดี | ๏ ครั้งนั้นน่าหวั่นใจ แต่ไทยไม่หมดคนดี | ||
การปรับปรุง เมื่อ 04:53, 11 กรกฎาคม 2552
เนื้อหา |
ข้อมูลเบื้องต้น
แม่แบบ:เรียงลำดับ พระนิพนธ์: พระราชวรวงศ์เธอ กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์
บทประพันธ์
| โคลง | |||
| ๏ งามผงาดราชพ่าห์เพี้ยง | พรหมทรง | ||
| พระธินั่งศรีสุพรรณหงส์ | รเห็จห้วง | ||
| หงส์ทองล่องลอยลง | รองบาท พระฤา | ||
| กลอนเกริ่นเพลินพายจ้วง | พากย์แจ้งจำเรียง ถวายแล ฯ | ||
| กาพย์ | |||
| ๏ คาบนี้มีศุภฤกษ์ | ดังบัวเบิกเบิกบานใจ | ||
| งามเวียงอันเกรียงไกร | ไกรเกรียงแม้นแมนมาทำ | ||
| ๏ กรุงเทพเทพรังสฤษฏ์ | เจิดแจ่มจิตวิศวกรรม | ||
| เพริศแพร้วแก้วแกมคำ | คำแกมมุกสุขนัยนา | ||
| ๏ ปราสาทราชมณเทียร | คือวิเชียรเชิดชูตา | ||
| ลอยล้ำค้ำนภา | นภาผ่องส่องรับกัน | ||
| ๏ ปราการตระการกล้า | ท่วงทีท่าท้าโรมรัน | ||
| หอยุทธ์เย้ยยุทธ์ยัน | ยรรยงเยี่ยมเอี่ยมอัมพร | ||
| ๏ ไตรรัตน์จำรัสเลิศ | เจดีย์เทอดทีปังกร | ||
| อาวาสศาสนาทร | ธัมมะเหมือนเดือนนำเดิน | ||
| ๏ พระเกียรติพระเกริกกลั่น | ชนทุกชั้นสรรเสริญ | ||
| บ้านเมืองเรืองจำเริญ | จำรูญรัฐวัฒนากร | ||
| ๏ พระวงศ์องค์อิศราช | เสนามาตย์ราษฎร | ||
| พร้อมพรักรักภูธร | ภูธเรศเลี้ยงเยี่ยงธาตรี ฯ | ||
| ๏ แถลงปางสร้างอนุสรณ์ | จอมนรากรปิ่นปัถพี | ||
| ต้นวงศ์องค์จักรี | จักริศเกล้าเจ้าไผทไทย | ||
| ๏ พระเถลิงราชสมบัติ | เก้าชั้นฉัตรรัฐเรืองไชย | ||
| ไอศูรย์เพิ่มพูนไพ- | บุลย์ประโยชน์โสตถิ์สำนาน | ||
| ๏ สองพันสามร้อยยี่- | สิบห้าปีศาสนกาล | ||
| ฤกษ์งามยามศุภวาร | คราวศึกว่างสร้างพระนคร | ||
| ๏ อาวุธยุทธสถาน | ป้อมปราการปานปุษกร | ||
| สามารถฟาดฟันบร | ผิวเห่อกล้าเข้ามาลอง | ||
| ๏ วังเวียงเพียงนิรมิต | แสนโสภิตพิศเพียงปอง | ||
| ระเมียรมนเทียรทอง | เชิญช่อฟ้าใบระกากาญจน์ | ||
| ๏ งามสุดฝ่ายยุทธจักร | วิมลมรรคสมาทาน | ||
| กอบเกื้อเอื้อเอาภาร | อารักขาเนื้อนาบุญ | ||
| ๏ แสนสง่าอาณาจักร | ทรงฟูมฟักรักการุญ | ||
| ปรายโปรยกอบโกยคุณ | ถ้วนทุกหน้าสาธุการ | ||
| ๏ ถิ่นฐานบ้านเมืองเรา | ต้องจับเจ่ามาเป็นนาน | ||
| โชคหนุนบุญบันดาล | ได้เชิดหน้าครานั้นเอง | ||
| ๏ พม่าข้าศึกหลวง | ยกทัพจ้วงมาครื้นเครง | ||
| หฤทัยไทยยำเยง | พอเพลี่ยงพล้ำเขาขยำเลย | ||
| ๏ เหลือผุดเจียวอยุธยา | เหลือจักกล้าชูหน้าเงย | ||
| ถูกเค้นเหมือนเช่นเคย | ตัวเป็นทาสชาติเป็นไทย | ||
| ๏ วัดร้างเจดีย์ด้วน | วิหารห้วนโบสถ์หายไป | ||
| โพธิ์หักปักหอไตร | ไตรปิฎกตกลงดิน | ||
| ๏ บ้านแตกสาแหรกขาด | นอนวินาศปราศทรัพย์สิน | ||
| หมดท่าทางหากิน | เที่ยวซุกซ่อนซอกซอนเซา | ||
| ๏ ข้าเศิกเลิกทัพใหญ่ | ยกกลับไปบ้านเมืองเขา | ||
| กรุงร้างทางเมืองเรา | ให้ทัพน้อยคอยควบคุม | ||
| ๏ ไทยแยกแตกเป็นเหล่า | ต่างตั้งเจ้าเข้ามั่วสุม | ||
| มากมายหลายชุมนุม | คึกขันแข่งแก่งแย่งกัน | ||
| ๏ ชุมนุมตีชุมนุม | คิดควบคุมรุมโรมรัน | ||
| ใครอ่อนถูกฟอนฟัน | การปล้นฆ่าคือหากิน | ||
| ๏ หากเกิดผู้บุญหลาก | บุญท่านมากเจ้าตากสิน | ||
| เกียรติ์แกว่นกู้แผ่นดิน | ตีพม่าล่าแหลกไป | ||
| ๏ พม่าเวียนมาอีก | เพียรจักฉีกแผ่นดินไทย | ||
| เหนื่อยยากตรากตรำใจ | ความปราศร้อนบ่ห่อนมี | ||
| ๏ น้อยน้อยค่อยกระเตื้อง | เพียรปลดเปลื้องเครื่องยายี | ||
| โชคยามงามพอดี | เกิดโชคร้ายบ้ายบีฑา | ||
| ๏ ภูเบศเกตุแผ่นดิน | ถึงคราวสิ้นวาสนา | ||
| โรคทับอับปัญญา | ความดีดับกลับเป็นเลว | ||
| ๏ เปล่าปลดหมดสิทธิโชค | เพราะพระโรคพาแหลกเหลว | ||
| เมืองไทยดังไฟเปลว | คือชีวิตจักปลิดปลง | ||
| ๏ ป่วนปั่นกันอีกครั้ง | นึกถอยหลังนั่งพิศวง | ||
| แม้พม่าจู่มาคง | จักเป็นไฉนหนอไทยเรา | ||
| ๏ เคราะห์ดีมีบุรุษ | องค์เอกอุตม์สุดชาญเชาวน์ | ||
| เรื่องร้ายกลายเป็นเบา | โชคยังหนุนบุญยังมี | ||
| ๏ ครั้งนั้นน่าหวั่นใจ | แต่ไทยไม่หมดคนดี | ||
| ต้นวงศ์องค์จักรี | ปัญญาอาจยุทธศาสตร์ทรง | ||
| ๏ เสด็จเถลิงราชสิงหาสน์ | นำหน้าชาติกาจรณรงค์ | ||
| ยุคเข็ญเห็นตรงตรง | ทรงแก้กู้สู่สวัสดี | ||
| ๏ ผิวชาติปราศประมุข | ย่อมมีทุกข์มายายี | ||
| ศัตรูจู่โจมตี | จักรบสู้ริปูไฉน | ||
| ๏ พม่ามาห้าด้าน | เราตีต้านแตกกลับไป | ||
| มาอีกจักฉีกไทย | ไทยกลับฉีกอีกทุกที | ||
| ๏ บ้านเมืองเรืองยศลาภ | อานุภาพพระจักรี | ||
| พร้อมพรักสามัคคี | จึงสุขสันต์แต่นั้นมา ฯ | ||
| ๏ คาบนี้มีปราโมทย์ | ทรงสมโภชราชพารา | ||
| ปิ่นราชพยุหยาตรา | โดยชลมารคมากพลแมน | ||
| ๏ ทรงศรีสุพรรณหงส์ | แลระหงส่งแสงแหน | ||
| หงส์ทองล่องมาแทน | ไม่เพริดพริ้งยิ่งเรือทรง | ||
| ๏ พลเรือเสื้อแดงดาษ | ดูผุดผาดเอี่ยมอาจอง | ||
| มือกรายพายยรรยง | ยกร่อนร่าท่านกบิน | ||
| ๏ เรือขบวนยวนตายล | เรี่ยวแรงพลในชลสินธุ์ | ||
| งามองค์ทรงแผ่นดิน | ดังเข้าหล้ามาธรณี | ||
| ๏ แลลำแม่น้ำกว้าง | ทั้งสองข้างทางชลธี | ||
| หญิงชายมากมายมี | มาชื่นชมราชสมภาร | ||
| ๏ สวยสวยแม่สาวสาว | ผัดหน้าขาวในคราวงาน | ||
| นวลแป้งแต่งตระการ | เจ้านวลพริ้งยิ่งนวลปลา | ||
| ๏ นั่นแน่แม่คนนั้น | เบือนหน้าหันหนีนัยน์นา | ||
| อย่าอายเลยสายตา | จักถูกว่าปลาคางเบือน | ||
| ๏ แก้มแดงแสงสดสี | แดงลิ้นจี่กระมังเหมือน | ||
| ถามนิดอย่าบิดเบือน | แก้มช้ำหรือดังชื่อปลา | ||
| ๏ เนื้ออ่อนอ่อนน่วมน่วม | แม่รูปท้วมท่วมนาวา | ||
| นิ่มนุ่มชุ่มนัยน์นา | เนื้ออ่อนแน่แม่งามพี | ||
| ๏ งามสมแม่ผมดก | แสร้งหยิกหยกศกเสียบหวี | ||
| นุ่มมวยสวยมากมี | บ้างศกสั้นสรรสมทรง | ||
| ๏ ฝูงคนมาคับคั่ง | สะพรึบพรั่งตั้งตาตรง | ||
| เอิบอิ่มปริ่มใจจง | ทั้งผู้เฒ่าผู้เยาวภา | ||
| ๏ เหล่าเรือเหลือหลากหลาย | ไม่งามคล้ายเรือกันยา | ||
| เครื่องยนต์ย่นมรคา | ว่องไววิ่งยิ่งลมปลิว | ||
| ๏ กึกก้องห้องเวหา | เรือล่องฟ้ามาฉิวฉิว | ||
| แถวตามงามเป็นทิว | ดังวิหคผกโผผิน | ||
| ๏ บ้างมาหน้ากระดาน | แข่งขนานปานนกบิน | ||
| เหาะเหินแทนเดินดิน | คนวิหคนกดอนเมือง | ||
| ๏ แลไปปลื้มใจยิ่ง | เห็นแต่สิ่งอันรองเรือง | ||
| พระยศไป่ปลดเปลือง | ดูโน่นนี่ไม่มีระคาง | ||
| ๏ เหลียวไปในปัจฉิม | งามถนิมคือพระปรางค์ | ||
| พระสถูปรูปรางชาง | ชูยอดเยี่ยมเอี่ยมอัมพร | ||
| ๏ ย่อมเห็นเป็นสัญญา | พุทธศาสนาสถาวร | ||
| พระธรรมไกรกำจร | เครื่องนำหน้ากล้าในบุญ | ||
| ๏ จริงสุดพุทธดำรัส | ทรงแสดงอัตถ์สัตยาดุลย์ | ||
| รู้จักผู้มีคุณ | คราวเพลี่ยงพล้ำท่านค้ำชู | ||
| ๏ ย่อมเป็นเช่นมีพื้น | ที่ยันยืนแห่งดนู | ||
| ผู้ไร้กตัญญู | เปรียบปราศพื้นจักยืนยัน | ||
| ๏ มาเราเอาคำพระ | เป็นสรณะประจำวัน | ||
| เป็นผู้รู้คุณอัน | ท่านทำไว้ในคราวเพรง | ||
| ๏ จักสู่สวัสดี | เครื่องยายีจักยำเยง | ||
| ปรีดีมีมาเอง | เพราะรู้รสพจน์พุทธองค์ | ||
| ๏ ขอถวายพระพรสี่ | แด่ภูมีวีรวงศ์ | ||
| ทุกข์โศกโรคภัยจง | แผ้วพระบาทปลดปราศเทอญ ฯ | ||
| โคลง | |||
| ๏ สรวมชีพอัญชลิตซ้อง | อาเศียร | ||
| ทศพิธราชธรรมเสถียร | เทิดหล้า | ||
| ฉนำฉนำเนื่องจำเนียร | นิรทุกข์ พระเทอญ | ||
| เผ่าพระพุทธยอดฟ้า | ยิ่งฟ้าสถาวร ฯ | ||
