กาพย์เห่เรือ พระราชนิพนธ์พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(→บทประพันธ์)
(→ข้อมูลเบื้องต้น)
แถว 1: แถว 1:
== ข้อมูลเบื้องต้น ==
== ข้อมูลเบื้องต้น ==
 +
{{เรียงลำดับ|กาพย์ห่เรเือ พระราชนิพนธ์ใน พระบาทสมดเ็จพระพุทธลเิศหล้านภาลัย}}
[[หมวดหมู่:วรรณคดีไทย]]
[[หมวดหมู่:วรรณคดีไทย]]
[[หมวดหมู่:วรรณคดีรัตนโกสินทร์]]
[[หมวดหมู่:วรรณคดีรัตนโกสินทร์]]
[[หมวดหมู่:กาพย์เห่เรือ]]
[[หมวดหมู่:กาพย์เห่เรือ]]
'''พระราชนิพนธ์:''' [[พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย]]
'''พระราชนิพนธ์:''' [[พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย]]
 +
== บทประพันธ์ ==
== บทประพันธ์ ==
=== เห่ชมเครื่องคาว ===
=== เห่ชมเครื่องคาว ===

การปรับปรุง เมื่อ 14:09, 10 กรกฎาคม 2552

เนื้อหา

ข้อมูลเบื้องต้น

แม่แบบ:เรียงลำดับ พระราชนิพนธ์: พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย

บทประพันธ์

เห่ชมเครื่องคาว

โคลง ๔
๏ แกงไก่มัสมั่นเนื้อนพคุณ พี่เอย
หอมยี่หร่ารสฉุนเฉียบร้อน
ชายใดบริโภคภุญช์พิศวาส หวังนา
แรงอยากยอหัตถ์ข้อนอกให้หวนแสวง ฯ
             
กาพย์ยานี ๑๑
๏ มัสมั่นแกงแก้วตาหอมยี่หร่ารสร้อนแรง
ชายใดได้กลืนแกงแรงอยากให้ใฝ่ฝันหา
๏ ยำใหญ่ใส่สารพัดวางจานจัดหลายเหลือตรา
รสดีด้วยน้ำปลาญี่ปุ่นล้ำย้ำยวนใจ
๏ ตับเหล็กลวกหล่อนต้มเจือน้ำส้มโรยพริกไทย
โอชาจะหาไหนไม่มีเทียบเปรียบมือนาง
๏ หมูแนมแหลมเลิศรสพร้อมพริกสดใบทองหลาง
พิศห่อเห็นรางชางห่างห่อหวนป่วนใจโหย
๏ ก้อยกุ้งปรุงประทิ่นวางถึงลิ้นดิ้นแดโดย
รสทิพย์หยิบมาโปรยฤๅจะเปรียบเทียบทันขวัญ
๏ เทโพพื้นเนื้อท้องเป็นมันย่องล่องลอยมัน
น่าซดรสครามครันของสวรรค์เสวยรมย์
๏ ความรักยักเปลี่ยนท่าทำน้ำยาอย่างอกงขม
กลอ่อมกล่อมเกลี้ยงกลมชมไม่วายคล้ายคล้ายเห็น
๏ ข้าวหุงปรุงอย่างเทศรสพิเศษใส่ลูกเอ็น
ใครหุงปรุงไม่เป็นเช่นเชิงมิตรประดิษฐ์ทำ
๏ เหลือรู้หมูป่าต้มแกงคั่วส้มใส่ระกำ
รอยแจ้งแห่งความขำช้ำทรวงเศร้าเจ้าตรากตรอม
๏ ช้าช้าพล่าเนื้อสดฟุ้งปรากฏรสหื่นหอม
คิดความยามถนอมสนิทเนื้อเจือเสาวคนธ์
๏ ล่าเตียงคิดเตียงน้องนอนเตียงทองทำเมืองบน
ลดหลั่นชั้นชอบกลยลอยากนิทรคิดแนบนอน
๏ เห็นหรุ่มรุมทรวงเศร้ารุ่มรุ่มเร้าคือไฟฟอน
เจ็บไกลในอาวรณ์ร้อนรุมรุ่มกลุ้มกลางทรวง
๏ รังนกนึ่งน่าซดโอชารสกว่าทั้งปวง
นกพรากจากรังรวงเหมือนเรียมร้างห่างห้องหวน
๏ ไตปลาเสแสร้งว่าดุจวาจากระบิดกระบวน
ใบโศกบอกโศกครวญให้พี่เคร่าเจ้าดวงใจ
๏ ผักโฉมชื่อเพราะพร้องเป็นโฉมน้องฤๅโฉมไหน
ผักหวานซ่านทรวงในใคร่ครวญรักผักหวานนาง ฯ
             

เห่ชมผลไม้

โคลง ๔
๏ ผลชิดแช่อิ่มโอ้เอมใจ
หอมชื่นกลืนหวานในอกชู้
รื่นรื่นรสรมย์ใดฤๅดุจ นี้แม่
หวานเลิศเหลือรู้รู้แต่เนื้อนงพาล ฯ
             
กาพย์ยานี ๑๑
๏ ผลชิดแช่อิ่มอบหอมตรลบล้ำเหลือหวาน
รสไหนไม่เปรียบปานหวานเหลือแล้วแก้วกลอยใจ
๏ ตาลเฉาะเหมาะใจจริงรสเย็นยิ่งยิ่งเย็นใจ
คิดความยามพิสมัยหมายเหมือนจริงยิ่งอยากเห็น
๏ ผลจากเจ้าลอยแก้วบอกความแล้วจากจำเป็น
จากช้ำน้ำตากระเด็นเป็นทุกข์ท่าหน้านวลแตง
๏ หมากปรางนางปอกแล้วใส่โถแก้วแพร้วพรายแสง
ยามชื่นรื่นโรยแรงปรางอิ่มอาบซาบนาสา
๏ หวนห่วงม่วงหมอนทองอีกอกร่องรสโอชา
คิดความยามนิทราอุราแนบแอบอกอร
๏ ลิ้นจี่มีครุ่นครุ่นเรียกส้มฉุนใช้นามกร
หวนถวิลลิ้นลมงอนชะอ้อนถ้อยร้อยกระบวน
๏ พลับจีนจักด้วยมีดทำประณีตน้ำตาลกวน
คิดโอษฐ์อ่อนยิ้มยวนยลยิ่งพลับยับยับพรรณ
๏ น้อยหน่านำเมล็ดออกปล้อนเปลือกปอกเป็นอัศจรรย์
มือใครไหนจักทันเทียบเทียมที่ฝีมือนาง
๏ ผลเกดพิเศษสดโอชารสล้ำเลิศปาง
คำนึงถึงเอวบางสางเกศเส้นขนเม่นสอย
๏ ทับทิมพริ้มตาตรูใส่จานดูดุจเม็ดพลอย
สุกแสงแดงจักย้อยอย่างแหวนก้อยแก้วตาชาย
๏ ทุเรียนเจียนตองปูเนื้อดีดูเหลือเรืองพราย
เหมือนศรีฉวีกายสายสวาทพี่ที่คู่คิด
๏ ลางสาดแสวงเนื้อหอมผลงอมงอมรสหวานสนิท
กลืนพลางทางเพ่งพิศคิดยามสารทยาตรามา
๏ ผลเงาะไม่งามแงะมล่อนเมล็ดและเหลือปัญญา
หวนเห็นเช่นรจนาจ๋าเจ้าเงาะเพราะเห็นงาม
๏ สละสำแลงผลคิดลำต้นแน่นหนาหนาม
ท่าทิ่มปิ้มปืนกามนามสละมละเมตตา ฯ
             

เห่ชมเครื่องหวาน

โคลง ๔
๏ สังขยาหน้าไข่คุ้นเคยมี
แกมกับข้าวเหนียวสีโศกย้อม
เป็นนัยนำวาทีสมรแม่ มาแม่
แถลงว่าโศกเสมอพ้อมเพียบแอ้อกอร ฯ
             
กาพย์ยานี ๑๑
๏ สังขยาหน้าตั้งไข่ข้าวเหนียวใส่สีโศกแสดง
เป็นนัยไม่เคลือบแคลงแจ้งว่าเจ้าเศร้าโศกเหลือ
๏ ซ่าหริ่มลิ้มหวานล้ำแทรกใส่น้ำกะทิเจือ
วิตกอกแห้งเครือได้เสพหริ่มพิมเสนโรย
๏ ลำเจียกชื่อขนมนึกโฉมฉมหอมชวยโชย
ไกลกลิ่นดิ้นแดโดยโหยไห้หาบุหงางาม
๏ มัศกอดกอดอย่างไรน่าสงสัยใคร่ขอถาม
กอดเคล้นจะเห็นความขนมนามนี้ยังแคลง
๏ ลุดตี่นี้น่าชมแผ่แผ่นกลมเพียงแผ่นแผง
โอชาหน้าไก่แกงแคลงของแขกแปลกกลิ่นอาย
๏ ขนมจีบเจ้าจีบห่องามสมส่อประพิมพ์ประพาย
นึกน้องนุ่งจีบกรายชายพกจีบกลีบแนบเนียน
๏ รสรักยักลำนำประดิษฐ์ทำขนมเทียน
คำนึงนิ้วนางเจียนเทียนหล่อเหลาเกลากลึงกลม
๏ ทองหยิบทิพย์เทียมทัดสามหยิบชัดน่าเชยชม
หลงหยิบว่ายาดมก้มหน้าเมินเขินขวยใจ
๏ ขนมผิงผิงผ่าวร้อนเพียงไฟฟอนฟอกทรวงใน
ร้อนนักรักแรมไกลเมื่อไรเห็นจะเย็นทรวง
๏ รังไรโรงด้วยแป้งเหมือนนกแกล้วทำรังรวง
โอ้อกนกทั้งปวงยังยินดีด้วยมีรัง
๏ ทองหยอดทอดสนิททองม้วนมิดคิดความหลัง
สองปีสองปิดบังแต่ลำพังสองต่อสอง
๏ งามจริงจ่ามงกุฏใส่ชื่อดุจมงกุฏทอง
เรียมร่ำคำนึงปองสะอิ้งน้องนั้นเคยยล
๏ บัวลอยเล่ห์บัวงามคิดบัวกามแก้วกับตน
ปลั่งเปล่งเคร่งยุคลสถนนุชดุจประทุม
๏ ช่อม่วงเหมาะมีรสหอมปรากฏกลโกสุม
คิดสีสไลคลุมหุ้มห่อม่วงดวงพุดตาน
๏ ฝอยทองเป็นยองใยเหมือนเส้นไหมไข่ของหวาน
คิดความยามเยาวมาลย์เย็บชุนใช้ไหมทองจีน ฯ
             

เชิงอรรถ

รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B9%C5%92%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B8%C2%AD_%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B0%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%A0%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%CB%9C%C3%A0%C2%B9%C5%92%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B0%C3%A0%C2%B8%C5%A1%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%AA%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%E2%80%9D%C3%A0%C2%B9%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B0%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%C2%B8%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%CB%9C%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%C2%A8%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%C2%A2"
เครื่องมือส่วนตัว