โคลงสุภาษิตประจำภาพในพระà¸à¸¸à¹‚บสถวัดพระศรีรัตนศาสดาราม
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(บันทึกครั้งที่ ๒) |
|||
| แถว 18: | แถว 18: | ||
''สมรรัตน'' | ''สมรรัตน'' | ||
| + | |||
| + | วันที่ ๑ เมษายน ๒๔๗๒ | ||
.......... .......... .......... | .......... .......... .......... | ||
โคลงสุภาษิตประจำภาพ ในพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศสดาราม | โคลงสุภาษิตประจำภาพ ในพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศสดาราม | ||
| - | + | <tpoem> | |
| - | + | ''๑ หน้าเนื้อใจเสือ'' | |
| - | ๑ หน้าเนื้อใจเสือ | + | หน้า เนตรสมชื่อแม้ มฤดี |
| - | + | ||
| - | + | ||
| - | + | ||
เนื้อ นุ่มนวลดูดี แต่หน้า | เนื้อ นุ่มนวลดูดี แต่หน้า | ||
| - | |||
ใจ พาลเก่งโกงมี จิตต์ดั่ง | ใจ พาลเก่งโกงมี จิตต์ดั่ง | ||
| - | |||
เสือ ดุดันกลั่นกล้า โกรธร้ายอย่าสมาน ฯ | เสือ ดุดันกลั่นกล้า โกรธร้ายอย่าสมาน ฯ | ||
| + | ''๒ หน้าไหว้หลังหลอก'' | ||
| + | น่า กลัวหัวหยิบย้อน ยอกกล | ||
| + | ไหว้ นบสบเศียนซน ซ่อนเค้า | ||
| + | หลัง ลับกลับยกตน โตป่อง ปึ่งแฮ | ||
| + | หลอก เล่ห์ลิงหลอกเจ้า เลิดล้ำหลายขบวน ฯ | ||
| + | '' ๓ น้ำกลอกใบบัว'' | ||
| + | คนกลมดั่งน้ำกลอก ใบบัว | ||
| + | ชำนิชำนาญตัว กลั่นกลิ้ง | ||
| + | ใครเสวนะพัว พันผูก | ||
| + | มันจักเพโททิ้ง โทษร้ายถึงเรา ฯ | ||
| + | ''๔ มะกอกสามตะกร้าปาไม่ถูก'' | ||
| + | พบพาลพูดพล่ำลิ้น ลมไหว | ||
| + | เพ้อพจน์สบไถล หลอกล้น | ||
| + | มะกอกสามตะกร้าไป ปาเปล่า | ||
| + | ปลูกสักผลพ้น เล่ห์ลิ้นลมพาล ฯ | ||
| + | ''๕ กะลาครอบหัว'' | ||
| + | เสือกเศียรสัญจรเข้า เคียงคน | ||
| + | หัวร่อริกพลิกตน พูดจ้อ | ||
| + | กะลาครอบหัวซน เสอกแทรก กลางเฮย | ||
| + | โหลเลื่อมแลบลิ้นล้อ เลิดล้ำลิงถุง ฯ | ||
| + | ''๖ ไม้หลักปักมูลควาย'' | ||
| + | จำคนใดไพล่พล้ำ พลาดหลาย | ||
| + | ไม้หลักปักมูลควาย เปรียบอ้าง | ||
| + | ผู้ใหญ่พูดกลับกลาย โอนอ่อน เอนเอ | ||
| + | คนมักฉินชังบ้าง เกลียดสิ้นทวยซน ฯ | ||
| + | ''๗ แปดเลี่ยมแปดคม'' | ||
| + | ชี้ช่อหมอถ้อยต่อ แหลหลือ | ||
| + | ลักฉกชาวบกเรือ ซุ่มส้อง | ||
| + | แปดคมแปดเหลี่ยมเถือ เอาทุก ด้านเฮย | ||
| + | ชนชนิดเช่นนี้ต้อง เก็บเข้าคุกขัง ฯ | ||
| + | ''๘ เหยียบเรือสองแคม'' | ||
| + | เหยียบเรือสองกราบเค้า คนคด | ||
| + | จุนโจทก์จำเลยลด ต่ำแต้ม | ||
| + | บอกกลอุบายปด ปองแต่ ทรัพย์เฮย | ||
| + | สองฝ่ายหลงแยบแย้ม อย่างนี้บาปเหลือ ฯ | ||
| + | ''๙ เสี้ยมเขาควายให้ชนกัน'' | ||
| + | แสนชั่วยั่วแหย่เย้า ยุคน | ||
| + | สอนนี้เสี้ยมโน่นชน แส่ให้ | ||
| + | สองฝ่ายไม่ทรบขวน ขวายทเลาะ กันแฮ | ||
| + | เฉกเสี้ยมเขาควายให้ ขวิดไส้พุงพัง ฯ | ||
| + | ''๑๐ ไม้คดดัดได้'' | ||
| + | ไม้คดควรดัดได้ โดยปอง | ||
| + | เหล็กนากชินเงินทอง ทุบได้ | ||
| + | เดียรฉานชาติลำพอง เพียรดัด ซื่อเฮย | ||
| + | คนคดขืนดัดได้ ซื่อสิ้นสุดเพียร ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
| - | |||
| - | |||
== เชิงอรรถ == | == เชิงอรรถ == | ||
การปรับปรุง เมื่อ 06:36, 9 ตุลาคม 2553
ข้อมูลเบื้องต้น
อธิบาย
โคลงสุภาษิตไทยที่พิมพ์ในสมุดเล่มนี้ พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดฯ ให้จารึกแผ่นศิลาติดไว้ใต้รูปภาพซึ่งโปรดฯ ให้พระอาจารย์อินโข่ง วัดราชบูรณะเขียนไว้ที่ผนังกรอบประตูและหน้าต่างพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศาสดาราม
สุภาษิตที่เอามาเขียนภาพและแต่งโคลงเหล่านี้ เป็นสุภาษิตไทยมีมาแต่โบราณ มักชอบอ้างและกล่าวเป็นอุปมากันในพื้นเมือง รู้กันมากบ้างน้อยบ้างแพร่หลาย พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดฯ ให้รวมสุภาษิตไทยเหล่านี้มาเขียนรูปภาพไว้ที่ท้องฉนวนที่ทรงบาตรในบริเวณพระอภิเนาวนิเวศน์แห่ง ๑ ก่อน ครั้นทรงปฏิสังขรณ์วัดพระศรีรัตนศาสดาราม จึงโปรดฯ ให้อาจารย์อินโข่งเขียนที่ผนังกรอบประตูหน้าต่างพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศาสดาราม แต่โคลงนั้นจะโปรดฯ ให้ใครแต่งหาทราบไม่.
ดำรง
คำอุทิศ
ขออำนาจคุณพระรัตนตรัย และผลอันเกิดแต่เชฏฐาปจายนกรรม จงประสิทธิมนุญผลแด่ท่านทั้งหลายทุกเมื่อเทอญ
สมรรัตน
วันที่ ๑ เมษายน ๒๔๗๒
.......... .......... ..........
โคลงสุภาษิตประจำภาพ ในพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศสดาราม
| ๑ หน้าเนื้อใจเสือ | |||
| หน้า เนตรสมชื่อแม้ | มฤดี | ||
| เนื้อ นุ่มนวลดูดี | แต่หน้า | ||
| ใจ พาลเก่งโกงมี | จิตต์ดั่ง | ||
| เสือ ดุดันกลั่นกล้า | โกรธร้ายอย่าสมาน ฯ | ||
| ๒ หน้าไหว้หลังหลอก | |||
| น่า กลัวหัวหยิบย้อน | ยอกกล | ||
| ไหว้ นบสบเศียนซน | ซ่อนเค้า | ||
| หลัง ลับกลับยกตน | โตป่อง ปึ่งแฮ | ||
| หลอก เล่ห์ลิงหลอกเจ้า | เลิดล้ำหลายขบวน ฯ | ||
| ๓ น้ำกลอกใบบัว | |||
| คนกลมดั่งน้ำกลอก | ใบบัว | ||
| ชำนิชำนาญตัว | กลั่นกลิ้ง | ||
| ใครเสวนะพัว | พันผูก | ||
| มันจักเพโททิ้ง | โทษร้ายถึงเรา ฯ | ||
| ๔ มะกอกสามตะกร้าปาไม่ถูก | |||
| พบพาลพูดพล่ำลิ้น | ลมไหว | ||
| เพ้อพจน์สบไถล | หลอกล้น | ||
| มะกอกสามตะกร้าไป | ปาเปล่า | ||
| ปลูกสักผลพ้น | เล่ห์ลิ้นลมพาล ฯ | ||
| ๕ กะลาครอบหัว | |||
| เสือกเศียรสัญจรเข้า | เคียงคน | ||
| หัวร่อริกพลิกตน | พูดจ้อ | ||
| กะลาครอบหัวซน | เสอกแทรก กลางเฮย | ||
| โหลเลื่อมแลบลิ้นล้อ | เลิดล้ำลิงถุง ฯ | ||
| ๖ ไม้หลักปักมูลควาย | |||
| จำคนใดไพล่พล้ำ | พลาดหลาย | ||
| ไม้หลักปักมูลควาย | เปรียบอ้าง | ||
| ผู้ใหญ่พูดกลับกลาย | โอนอ่อน เอนเอ | ||
| คนมักฉินชังบ้าง | เกลียดสิ้นทวยซน ฯ | ||
| ๗ แปดเลี่ยมแปดคม | |||
| ชี้ช่อหมอถ้อยต่อ | แหลหลือ | ||
| ลักฉกชาวบกเรือ | ซุ่มส้อง | ||
| แปดคมแปดเหลี่ยมเถือ | เอาทุก ด้านเฮย | ||
| ชนชนิดเช่นนี้ต้อง | เก็บเข้าคุกขัง ฯ | ||
| ๘ เหยียบเรือสองแคม | |||
| เหยียบเรือสองกราบเค้า | คนคด | ||
| จุนโจทก์จำเลยลด | ต่ำแต้ม | ||
| บอกกลอุบายปด | ปองแต่ ทรัพย์เฮย | ||
| สองฝ่ายหลงแยบแย้ม | อย่างนี้บาปเหลือ ฯ | ||
| ๙ เสี้ยมเขาควายให้ชนกัน | |||
| แสนชั่วยั่วแหย่เย้า | ยุคน | ||
| สอนนี้เสี้ยมโน่นชน | แส่ให้ | ||
| สองฝ่ายไม่ทรบขวน | ขวายทเลาะ กันแฮ | ||
| เฉกเสี้ยมเขาควายให้ | ขวิดไส้พุงพัง ฯ | ||
| ๑๐ ไม้คดดัดได้ | |||
| ไม้คดควรดัดได้ | โดยปอง | ||
| เหล็กนากชินเงินทอง | ทุบได้ | ||
| เดียรฉานชาติลำพอง | เพียรดัด ซื่อเฮย | ||
| คนคดขืนดัดได้ | ซื่อสิ้นสุดเพียร ฯ | ||
เชิงอรรถ
ที่มา
ต้นฉบับ - หนังสือโคลงสุภาษิตประจำภาพ ในพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศาสดาราม
พระเจ้าบรมวงศเธอ กรมหลวงสมรรัตนศิริเชษฐ โปรดให้พิมพ์เป็นมิตรพลีขึ้นปีใหม่ พ.ศ. ๒๔๗๒
พิมพ์ที่โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร
