สุขุมาลนิพนธ์

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(โคลงแลกลอนสำหรับสอดในชักเปี๊ยะพร้อมกับแหวน)
(โคลงสุภาสิต)
แถว 536: แถว 536:
===โคลงสุภาสิต===
===โคลงสุภาสิต===
ทรงพระนิพนธ์ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๗ และ ๒๔๖๘
ทรงพระนิพนธ์ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๗ และ ๒๔๖๘
 +
<tpoem>
 +
๏ นฤบดีเสื่อมเพราะใช้  มนตรี ชั่วแฮ
 +
เสื่อมพรตเพราะกลี  คลุกเคล้า
 +
ลูกเสื่อมเพราะปล่อยฟรี  ฟุ้งเฟิสต์ เคยแล
 +
พราห์มณเสื่อมเพราะค่ำเช้า  ครุ่นคร้านเรียนมนต์ ฯ
 +
 +
๏ ลูกชั่วชักให้เสื่อม  สกุลตน
 +
ศีลเสื่อมเพราะปนพาล  เพาะมล้าง
 +
อายเสื่อมเพราะโม่ห์มนท์  เมาดื่ม
 +
เพาะปลูกเสื่อมทรามร้าง  เพราะคร้านดูแล ฯ
 +
 +
๏ เสื่อมสิเน่ห์เพราะเริศร้าง  แรมไกล
 +
เสื่อมมิตรเพราะเอื้อใน  มิตรน้อย
 +
เสื่อมทรัพย์เพราะรั่วไหล  จ่ายมาก
 +
เสื่อมสัจตนต่ำต้อย  เสื่อมผู้บูชา ฯ
 +
</tpoem>
===เพลงยาวกลบท===
===เพลงยาวกลบท===

การปรับปรุง เมื่อ 17:52, 17 พฤศจิกายน 2552

เนื้อหา

ข้อมูลเบื้องต้น

พระนิพนธ์: สมเด็จพระนางเจ้าสุขุมาลมารศรี พระอัครราชเทวี

บทประพันธ์

โคลงดั้นสุภาสิตวชิรญาณ

ทรงพระนิพนธ์ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๓๑

๏ คราวเข็ญจะเฝ้าแต่โศกศัลย์
โศกจะดับขุ่นเข็ญห่อนได้
ยิ่งโศกยิ่งจักพลันรอญชีพ
ควรปลดควรเปลื้องให้โศกคลาย ฯ
๏ ละโศกเร่งตริรู้สึกเข็ญ ตนนา
รู้เข็ดเข็ญคงวายว่างบ้าง
ทิ้งชั่วยึดที่เปนทางชอบ
จึงจักเริศร้างพ้นเหตุภัย ฯ
             

โคลงสุภาสิต

เริ่มทรงพระนิพนธ์ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๓๑


คำอธิบาย

โคลงสุภาษิตนี้ทรงแต่งตามเค้าโครงสุภาสิตใหม่ ซึ่งพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระราชนิพนธ์กับเจ้านายที่บางปอิน เมื่อ พ.ศ. ๒๔๒๐ (ฉบับพิมพ์เรียกว่า “โคลงสุภาษิตใหม่” ) สมเด็จพระปิตุจฉาเจ้าฯ ทรงพระนิพนธ์โคลงสุภาสิตนี้ทรงกับเจ้านายผู้หญิงอีกหลายพระองค์ด้วยกัน คัดเอามาพิมพ์ในสมุดนี้แต่โคลงพระนิพนธ์ของสมเด็จพระปิตุจฉาเจ้า ฯ


ความรัก
๏ รักเรียนต้องกอปด้วยวิริยะ
รักยศควรอุสาหะกิจไท้
รักทรัพย์อย่าพึงสละทรัพย์จ่าย เฝือนา
รักชอบกอบกิจให้ถ่องแท้ยุติธรรม ฯ
๏ รักตนประพฤติล้วนสุจริต
รักลูกเพียรดัดจิตลูกไว้
รักมิตรมากที่มิตรรักตอบ
รักบ่าวเมื่อคราวใช้ไป่ลี้หนีงาร ฯ
             
ความชัง
๏ ชังพูดเปนเล่ห์เลี้ยวหลอกหลอน
ชังชาตินิรคุณบอนบ่อนไส้
ชังโจรเที่ยวซอกซอนลักทรัพย์ ท่านนา
ชังมากบอยากใกล้เผ่าพ้องอสัทธรรม ฯ
             
ความกล้า
๏ กล้าคิดเพราะเหตุด้วยใจมาน
กล้าเชื่อเพื่อปฏิญาณสัตย์ไว้
กล้าพูดเพราะเชื่อชาญเชาวน์ว่อง
กล้ารักชักกล้าให้สู่สู้ริปูแทน ฯ
             
ความกลัว
๏ อาญาไทธิราชเผ้าแผ่นสยาม
เกรงไป่มีโมงยามว่างน้อ
ภัยพิบัติมัจจุราชตามฉกชีพ
กลัวบ่เว้นทุ่มท้อจิตลี้หนีไฉน ฯ
๏ กลัวบาปบส่อให้โทษถึง ท่านนา
กลัวท่านผูกเวรตรึงติดติ้ว
กลัวกรรมจักตามดึงตนสู้ อบายพ่อ
กลัวชอบบุญหอบหิ้วอาตม์ขึ้นสุขภูมิ์ ฯ
             
ความเพียร
๏ เพียรประพฤติสุจริตอ้างอวยผล
เพียรประพฤติยุติธรรมดลดับไร้
เพียรประพฤติกอปกุศลบุญส่ง สุขนา
เพียรประพฤติเมตตจิตได้ห่างพ้นคนชัง ฯ
๏ เพียรประพฤติทุจริตร้อนแรงไฟ นรกพ่อ
เพียรประพฤติฉ้อฉกภัยจักพ้อง
เพียรประพฤติบาปบไกลทุกข์ถับ ถึงนา
เพียรประพฤติเหี้ยมโหดต้องตกข้างคนฉิน ฯ
๏ หมั่นเขียนหมั่นอ่านอ้างอักษร
เพียรแต่งโคลงลิลิตกลอนดอกสร้อย
กลบทอีกบทละคอนฉันท์กาพย์
เพียรดั่งนี้ฤาคล้อยคลาดผู้ชาญกวี ฯ
             
ความเกียจคร้าน
๏ โกสัชชัดเชิดอ้างโทษา
ฉัพพรรคอรรถกถากล่าวแจ้ง
นรชาติปราศวิริยานฤสุข
จักสฤษดิกิจใดแสร้งผัดเพี้ยนผ่อนตน ฯ
๏ หนาวหนักจักกอปเกื้อการใด ได้พ่อ
บางผ่อนร้อนจัดใจจักหวิ้น
บางคาบก็ขานไขยลย่ำ แล้วนา
กอปกิจบควรสิ้นรติแผ้วควรทำ ฯ
๏ ยามพรุกพร่ำผัดเพี้ยนทำงน มากนา
งายหน่อยจึงจักขวนกิจไซร้
บางผ่อนอุทรรนร้อนภักษ์ ภุญช์พ่อ
บางผัดอิ่มหนักให้หย่อนน้อยค่อยทำ ฯ
๏ สันดานประกอบด้วยโกสัช
ผิสฤษดิ์กิจใดผัดพรุ่งเพล้
เพี้ยนหนาวผัดร้อนจัดอิ่มพร่อง อุทรนา
กว่าจะเสร็จประสงค์เอ้อูดพ้นพันทวี ฯ
             
ความซื่อ
๏ พุทธรัตน์ธรรมรัตน์ทั้งสงฆ์สรรพ์ พิสุทธิ์แฮ
อีกชนกชนนีอันเกิดเกล้า
สยามรัฐดิลกธรรมิกแห่ง ตนฤา
ควรซื่อสุจริตเช้าค่ำน้อมนมัสการ ฯ
             
ความโกง
๏ โกงคิดทรยศผู้บำรุง ตนแฮ
หมายลาภเปิดลับจุงโทษให้
ความชั่วติดตัวนุงเหนียวเหนอะ
สบลาภก็พลันไร้เพื่อร้อนแรงกรรม ฯ
             
ความอาลัย
๏ อาลัยลูกจักเมื้อยุรเปียน ทวีปแฮ
ใจคิดเปนนิจเวียนวาบว้ำ
อาลัยเพื่อเคยเสถียรสถิตสุข เสมอนา
ใจห่วงเหลือจักปล้ำปลิดให้อาลัยสูญ ฯ
             
ความเบื่อ
๏ เบื่อโลกเห็นโลกล้วนอนิจจัง
เบื่อทุกข์ทุกวันประดังรุกเร้า
เบื่อเคราะห์เบื่อกรรมฝังรกราก
เบื่อหน่ายตายเกิดเฝ้ารับท้นทุกข์ทวี ฯ
             
ความโสมนัส
๏ ราชภัยพิบัติแม้หลีกหนี
อัคนิภัยพิบัติลีลาศแคล้ว
โจรภัยพิบัติมีหลบรอด โจรนา
สามสิ่งโสมนัสแผ้วผ่องชื้นกมลเปรม ฯ
๏ ยินดีได้ลาภล้นมูลมอง
ยินลาภยศศักดิ์ปองศักดิ์ได้
ยินดีอนี้ตรองตรึกรงับ บ้างพ่อ
ยินลาภนักมักให้ช่องให้ชนหยัน ฯ
             
ความโทมนัส
๏ กลางประชุมแม้ว่าต้องถูกทัก
โดยเท็จหรือจริงประจักษ์สุดพื้น
เก่าเหลือที่จะหักใจกลับ ใหม่แม่
โทมนัสขัดจิตตื้นอกน้ำตาคลอ(๑)
๏ คิดเห็นประโยชน์แล้วจึ่งทำ
กลายกลับเปนผิดนำโทษพ้อง
เสียใจที่ใจสำคัญผิด
โทษอื่นบได้ต้องโทษแท้ตนเอง ฯ
             
ความริษยา
๏ ริษยาเกิดขึ้นเพราะด้วยเสียจิต ก่อนนา
เสียจิตเพาะริษยากอปสร้าง
สองอย่างต่างประชันปิดประชันส่อ กันแฮ
ปวงปราชญ์อาจมละล้างคู่ข้อมลายสูญ ฯ
             
(๑) ในโคลงบทนี้ทรงใช้ศัพท์แผลง ซึ่งชอบพูดกันในสมัยนั้นหลายศัพท์ คือ “ทัก” หมายความ ว่าปราสัยเปนคำทารุณ “พื้น” หมายความว่าสำผัสใจ “เก่า” หมายความว่าเกิดโทษะ “ใหม่” หมายความว่าสิ้นโทษะ


ความพยาบาท
๏ พยาบาทนี่นี้ขาดทางธรรม นะพ่อ
ผิเกิดไป่คนึงรำงับแล้ว
ดังฤาจักดลสำราญสุข พ่อเอย
ไปปรโลกฤาจักแคล้วคลาดพ้นเวรจอง ฯ
๏ ปราชญ์มองเห็นโทษแท้จึ่งประหาร ขาดนา
เวรรงับดับเวรผลาญหมดเชื้อ
อาฆาฏขาดจิตสราญรมย์ยิ่ง ยงแฮ
เขษมสุขประจวบเมื้อสู่ยั้งนฤพาน ฯ
             
ความปรารถนา
๏ ประสงค์ศิลปศาสตรต้องเติมเพียร
ประสงค์มั่งมีทรัพย์เรียนเรื่องค้า
ประสงค์ยศจุ่งหมั่นเวียนเฝ้าบพิตร เสมอนา
ประสงค์สุขหน่วงจิตคว้าสัตย์ไว้นิจกาล ฯ
             
ความหยิ่ง
๏ หยิ่งยศถือยศก้ำเกินคน
หยิ่งศักดิ์หวังศักดิ์ตนใหญ่กว้าง
หยิ่งทรัพย์ส่ายทรัพย์กลดั่งทรัพย์ จักรฤา
สามหยิ่งจักพาค้างขาดสิ้นนิจผล ฯ
             

โคลงทรงตอบพระราชนิพนธ์ เมื่อสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงทรงประชวร

ในระหว่าง พ.ศ. ๒๔๓๖ กับ พ.ศ. ๒๔๓๗


'โคลงพระราชนิพนธ์
๏ เจ็บนานหนักอกผู้บริรักษ์ ปวงแฮ
คิดใคร่ลาลาญทักปลดเปลื้อง
ความเหนื่อยแห่งสูจักพลันเสื่อม
ตูจะสู่ภพเบื้องน่านั้นพลันเขษม
             
โคลงตอบ
๏ สรวมชีพข้าบาทภักดี
พระราชเทวีทรงสฤษดิ์ให้
สุขุมาลมารศรีเสนอยศ นี้นา
ขอกราบทูลท่านไท้ธิราชเจ้าจอมสยาม ฯ
๏ ประชวรนานหนักอกข้าทั้งหลาย ยิ่งแล
ทุกทิวาวันบวายคิดแก้
สิ่งใดซึ่งจักมลายพระโรค เร็วแฮ
สุดยากเท่าใดแม้มาทม้วยควรแสวง ฯ
๏ หนักแรงกายเจ็บเพี้ยงเท่าใด ก็ดี
ยังบหย่อนหฤทัยสักน้อย
แม้พระจะด่วนไกลข้าบาท ปวงแฮ
อกจะพองหนองย้อยทั่วหน้าสนมนาง ฯ
             

โคลงสุภาสิตเบ็ดเตล็ด

ความลอาย
๏ มีอายอาจสกัดกั้นกันทาง ชั่วแฮ
จักประพฤติชั่วอายขวางขัดไว้
ผู้มีหฤทัยจางจืดต่อ หิรินา
จึงประพฤติความชั่วได้แน่แท้เทียวเธอ ฯ
๏ อุด(๑)นานแรกออกนั้นแสนอาย
ลมล่อยพลอยจับกายรริกเริ้ม
หน้ามือจักษุลายแลพร่าง
เหงื่อหยดขาสั่นเทิ้มอุทัจด้วยคนดู ฯ
             
ความงาม
๏ เพ็ญบูรณ์เกียรติยศทั้งบริวาร
งามเลิศใดบปานเปรียบได้
เพ็ญทรัพย์อีกคำขานสัตย์ทุก เมื่อนา
งามยิ่งงามแท้ให้ทั่วผู้สรรเสริญ ฯ
             
ความสรรเสริญ
๏ ผู้หาญราญเศิกสู้ไป่หนี
หนึ่งเหล่าคณะเมธีทั่วหน้า
อีกสงฆ์พิสุทธิ์ศีลวัตยิ่ง ยงเฮย
หญิงซื่อสุจริตกล้าสี่นี้ควรชม ฯ
             
(๑) อุด เปนคำแผลง หมายความว่าอยู่แต่ในที่อันเดียว

โคลงสุภาสิต ทรงถอดความจากวชิรญาณสุภาสิต

๏ บุญมากหากกอปเกื้อปัญญา มากนา
โดยป่วยก็พลันหายห่างไข้
มากคนรักไปมาเช้าค่ำ
เคยเกลียดกลับรักได้เพราะบุญ ฯ
๏ บุญต่ำนำชักให้หมดความ คิดนา
กำเริบไข้แรงรุนโรคร้าย
มิตรญาติขาดรักยามบุญอับ
พบปะก็คล้ายคล้ายแขกเมิน ฯ
๏ ความรู้มีมากล้นเพียงใด ก็ดี
แต่ขาดความเพียรใจเกียจคร้าน
เฉกผู้มากทรัพย์ในเรือนฟุ่ม เฟือยนา
ตระหนี่เก็บไว้แต่บ้านห่างใช้ไฉนเติม ฯ
๏ วิชาเดิมมีน้อยแต่มีเพียร มากฮา
ยังบ่ทราบใดเรียนมากไว้
ผู้น้อยทรัพย์ค่อยเบียนทรัพย์จ่าย เสมอนอ
ทรัพย์จะเสริมเติมได้มากด้วยแรงเพียร ฯ
             

โคลงสุภาสิตทรงแต่งเล่นกับเจ้านายผู้หญิง

เมื่อ พ.ศ. ๒๔๔๓


ความเพลิน
๏ ความเพลินมีทั่วทั้งฝ่ายดี ทรามเฮย
สุดแต่ผู้เพลินมีสติค้น
เพลินชอบก็พลันทวีลาภยศ ปวงแฮ
เพลินผิดก็ไป่พ้นภาคร้ายเร็วถึง ฯ
             
ความรำคาญ
๏ รูปต่ำซ้ำศิระงุ้มปานปม เปรอะนา
รสพลับแช่ฝาดขุยเกาะลิ้น
กลิ่นสาบมนุษย์ระดมกลิ่นอุต พิษแฮ
เสียงพูดปลอกปลิ้นปลี้เปล่าความ ฯ
๏ งามโฉมแต่หยุดอ้าอาตม์โฉม
ฤาแต่งเกินพองามเงื่อนหน้า
มารยาทลุกลนโครมครามเตะ ต่อยเฮย
ปวงกล่าวทั้งนี้ข้าสุดรำคาญ ฯ
             
ความปรารถนา
๏ ปรารถนาของมนุษย์นั้นหมดไฉน ท่านเฮย
แม้จักพรรณาไปไป่สิ้น
แต่ผู้ว่องวุฒิไวยรู้เลือก สรรแฮ
ควรดับฤาควรดิ้นโดดยั้งตามควร ฯ
             

ร่ายประทานพระพรกรมพระดำรงในวันประสูติ

ทรงนิพนธ์เมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๒


๏ ขษณพระพุทธศกตกสองพันสี่ร้อย
ห้อยเศษหกสิบสองปีวีสะดิถีมิถุนายน
ดลอภิลักขิตสมัยในพระเจ้าบรมวงศ์
กรมพระยาดำรงราชานุภาพคาบพระชนม์คำณวน
ประมวลกึ่งสตพรรษอีกเศษอัฐฉนำกาล
มานพระหฤทัยจำนงประสงค์กอปกุศลอุทิศ
เปนนิรามิสราชพลีแด่ภูวบดีปิยมหาราช
ทั้งพระบาทบรมอัยการาชปิตุลาบวรอิศเรศ
เหตุสมภาคมายุสม์ลุอำนวยทานสงฆ์
ปลงธนสารบำรุงผดุงสภากาชาดสยาม
พยาบาลพระนามบัญญัติข้อยมีมนัสปราโมทย์
มาโนชในพระกุศลจึงนิพนธ์ถวายชัย
ด้วยน้ำใจสุทธิ์สอาดสรวมอำนาจพระรัตนตรัย
อีกไทยเทพทรงมหิทธิศักดิ์ซึ่งพิทักษ์สยามณาเขต
สรวมพระเดชนฤบดินทร์เจ้าสยามินทร์ห้าพระองค์
ทรงแผ่พระเดชานุภาพปราบปวงอุปัทวภัย
ไกลอุปสัคไกลโศกนิราสโรคนิราสทุกข์
เนืองนิตย์ยุกต์สุขารมณ์อุดมพระปรีชาเชาวน์
เนาประมุขโบราณคดีทวีพระยศฦาเลื่อง
เฟื่องกิตติคุณฦาเลวงล้ำยิ่งเพรงบันดาล
พระชนมานยืนยงธำรงวังวรดิศ
พิพิธสุขพิศาลกอปศฤงคารไพบูลย์
วงศ์ประยูรพรั่งพร้อมน้อมมนัธยาศัย
ในพระเมตตาคุณการุญรักษ์ดิเรก
เฉกโพธิพฤกษ์ฉายาร่มบริจาร์แลดนัย
เหล่าข้าไทยทั้งผองใดธปองจงประสบ
ใดธปรารภจงสัมฤทธิ์สิทธิดังมโนหวัง
ดังข้อยผู้ภคินีอื้นวจีพจน์สุนทร
อำนวยพระพรถวายฉนี้สรวมเทพช่วยชี้
ช่องให้คงเขษมโสตถิ เทอญ ฯ
             

โคลงตอบกรมพระดำรงฯ ถวายพระพรสมเด็จเจ้าฟ้าฯ กรมหลวงศรีรัตนโกสินทร์ในวันประสูติ

ทรงพระนิพนธ์ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๒


โคลงของกรมพระยาดำรงราชานุภาพ

๏ ฝาตลับรูปไข่ถ้วยทูลถวาย
เฉกเช่นไข่ขวัญหมายอรรถชี้
นิพนธ์พจนแทนบายศรีปาก ชามแฮ
สมโภชวันเฉลิมนี้เพิ่มพร้อมพรถวาย ฯ
๏ สมเด็จพระพี่เจ้าจอมสยาม
จงโปร่งปราศพยาธิความขุ่นไข้
เสวยสุขสวัสดิ์งามวรรณผ่อง เพ็ญเทอญ
เจริญพละพระชนม์ให้ร่วมร้อยปีประมาณ ฯ
             

โคลงทรงตอบแทนทูลกระหม่อมหญิง

๏ ไข่ถ้วยแทนไข่เข้าเฉลิมขวัญ
อีกพจนประพันธ์อวยสวัสดิ์พร้อม
ประทานลูกสมัยวันอุปัติศก นี้นา
ลูกธมาโนชน้อมนบน้อมขอบพระคุณ ฯ
             

กาพย์ตอบกรมพระดำรงฯ ถวายพระพรสมเด็จเจ้าฟ้าฯ กรมหลวงศรีรัตนโกสินทร์ในวันประสูติ

ทรงพระนิพนธ์ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๓


กาพย์กรมพระยาดำรงราชานุภาพ

๑๖
๏ สถิติสถานบ้านแป้งแหล่งตำบลจวบกันยายน
สิบสี่ประสบครบดิถี
๏ เฉลิมชนม์พระเชฏฐภคินีสมเด็จกษัตรี
ศรีรัตนโกสินทร์สมร
๏ อยู่ไกลใคร่จะถวายพรจึงเพียรเขียนกลอน
จำทูลถวายอย่างต่างตน
๏ ลูกหลานว่านเครือหลายคนก็บอกยุบล
ให้กราบบาทมูลทูลผสม
๏ ร่วมใจปรีดาสารภิรมย์ยอกรบังคม
ถวายพรพิพัฒน์สวัสดี
๏ ให้ทรงสุขเกษมเปรมปรีดิ์ทุกทิวาราตรี
อย่ารู้นิราสคลาดคลาย
๏ ผ่องพระฉวีพรรณรายดุจเดือนเด่นฉาย
มลทินพยาธิขาดสูญ
๏ เจริญพละพระกำลังเพิ่มพูนสมบุรณบริบูรณ
ทุกสิ่งทรงมาทปรารถนา
๏ ขอให้เจริญพระชันษายั่งยืนวัฒนา
การเกิดประโยชน์โพธิผล
๏ ได้ทรงสมาทานการกุศลปรฏิบัติพระชน
นีแลเลี้ยงเหล่าประยูร
๏ อุปการ์ข้าไทเอาธูรโอบเอื้อเกื้อกูล
ตลอดจนเหล่าชาวประชา
๏ จิรฐิติกาลนานช้าเรือนร้อยพรรษา
ให้สมดังสัจอธิฐาน ฯ
             

ทรงตอบแทนทูลกระหม่อมหญิง

๑๖
๏ จวบวันอุบัติกาลณวารที่สิบสี่กันย์
ได้รับลายพระหัตถ์อันไพเราะห์พจนพาที
๏ ข้อยมีมนัสนึกรฦกในพระอารี
แก่ภาคินัยมีประจำมั่นนิรันดร
๏ ขอโอนศิโรดมบังคมรับบวรพร
ด้วยกาพย์ลำเนากลอนอันแต่งโดยพระมารดา
๏ อนึ่งปวงประยูรวงศ์ทุกองค์ร่วมพระหัทยา
แด่ปิตุลปิตาอำนวยศุภมงคล
๏ ขอเธอทั้งหลายจงธำรงสุขสถาผล
โรคภัยอันใดดลพลันบำราศประลาตไกล
๏ สรวมพรชมัยพรจงประสิทธิ์ทุกสิ่งไกษย
อำนาจสัจวจีใจประจวบปองสนองเสนอ ฯ
             

โคลงแลกลอนสำหรับสอดในชักเปี๊ยะพร้อมกับแหวน

ทรงพระนิพนธ์ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๔


คำอธิบาย

เมื่อปีระกา พ.ศ. ๒๔๖๔ สมเด็จพระปิตุจฉาเจ้า ฯ เจริญพระชันษาครบ ๖๐ ปีบริบูรณ์ ในงานฉลองพระชันษาได้ทรงเชิญเสด็จพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวกับพระบรมวงศ์ทั้งพระองค์ชายและพระองค์หญิงไปเสวยเวลาค่ำ ณ วังบางขุนพรหม เมื่อวันที่ ๑๑ พฤษภาคมเนื่องในของซึ่งแจกชำร่วยที่โต๊ะเสวยนั้น สมเด็จพระปิตุจฉาเจ้า ฯ ทรงพระดำริห์ให้สร้างพระธำมรงค์ลงยาสีตามวันประสูติของเจ้านายที่ประทับเสวยทุกพระองค์ แล้วทรงพระนิพนธ์กลอนต่างๆ ซึ่งพิมพ์ต่อไปนี้บทหนึ่ง สำหรับกำกับพระธำมรงค์วงหนึ่ง หมายจะซ่อนไว้ด้วยกันในห่อชักเปี๊ยะวางไว้ตรงที่ประทับทุกพระองค์ สำหรับจะได้ทรงชักเปี๊ยะได้ธำมรงค์แลทรงอ่านบทกลอนเปนของฉลากประกอบความรื่นเริง แต่ต่อมาเปลี่ยน กระแสพระดำริห์ งดบทกลอนเหล่านี้ มาได้พิมพ์ห่อพระธำมรงค์แจกไม่

๏ ประวิชวรรณประจำวารประสูติท่านทุกองค์มา
ประชุมเลี้ยงกระยาพาหทัยเริงสราญรมย์
๏ ผิทรงจับฉลากได้มิตรงสีประสูติสม
พระหัตถ์สอดมิชวนชมนิยมใช้บมีดี
๏ ประทานส่งพระวงศ์ใดประสบวรรณประสูติมี
ประสงค์เสาะฉเพาะสีประสูติทรงจะส่งสวย
๏ เจริญอายุวรรณสุขเพิ่มพลังรวย
พระยศยิ่งภิยโยพวยพพุ่งเกียรติกำจร ฯ
             

๏ สียาในประวิชนี้สำหรับ วันแฮ
ท่านอุบัติวันใดจับฉลากได้
ไป่เหมาะจุ่งเปลี่ยนสับกันแหละ กันนา
ให้สบวันท่านใช้สอดนิ้วในงาร ฯ
             

๏ ประวิชน้อยห้อย ส.ม.มีสีพอครบเจ็ดวัน
ชักเปี๊ยะฉลากอันบรรจงห่อมาวางถวาย
๏ แม้สีมิต้องวารประสูติท่านจงขวนขวาย
แลกเปลี่ยนอย่าดูดายให้สีตรงจึงทรงงาม ฯ
             

๏ ธำมรงค์วงน้อยในฉลาก
มีสีมากเบ็จเสร็จครบเจ็ดสี
ผิดสีวันประสูติใช้ไม่เข้าที
ทรงเปลี่ยนกันสรรที่สีตรงวัน ฯ
             

๏ ฉลากแหวนก้านพลูน้อยสีต่างห้อยนามสุขุมาล
เสร็จเสวยพระอาหารโปรดสรรทรงให้ตรงวัน ฯ
๏ สีแหวนแผกมิพ้องวารอุบัติท่านจงแปรผัน
เปลี่ยนผัดซึ่งกันแลกันคงได้เหมาะฉเพาะสี ฯ
             

๏ ฉลากแหวนแทนขอบพระคุณเหลือ
ที่ทรงเอื้อเสด็จมาเลี้ยงอาหาร
สีน้ำยานี้ประสงค์ให้ตรงวาร
ประสูติท่านทุกพระองค์ที่ทรงรับ
แม้นสีไม่เหมาะส่งพระวงศ์แลก
ถ้ายังแผกสีเวียนเที่ยวเปลี่ยนสับ
คงสบเหมาะเพราะได้คิดพินิจนับ
ได้ตรงกับวันพระวงศ์ทุกองค์ เอย ฯ
             

๏ ธำมรงค์ที่ทรงจับฉลากได้
ถ้าสีไม่เหมาะวันพระชันษา
โปรดส่งสับกับองค์ที่มีสียา
ตามตำรานามวันฉนั้น เทอญฯ
             

๏ ธำมรงค์ไร้มณีสียาต่าง
ถ้วนเจ็ดอย่างตามวันพระชันษา
สีไม่ถูกวันอุบัติขัดตำรา
ทรงไปไหนขายหน้าท่าไม่ดี
จงเปลี่ยนกันกับพระวงศ์ที่ทรงรับ
คงจะจับได้วงที่ตรงสี
สวมพระหัตถ์วัฒนสวัสดี
ทุกเมื่อมีสุขเกษมเปรมกมล ฯ
             

๏ สีแสงแดงโลหิตคู่วันอาทิตย์พิศตาตรู
สีด่อนจันทรหรูสีชมพูคู่วันอังคาร
๏ พุธเขียวพฤหัสเหลืองศุกร์เรืองน้ำเงินสอ้าน
เสาร์ดำคล้ำสครานถ้วนเจ็ดวารสีธำมรงค์
๏ ท่านได้ไม่ถูกวันเชิญเปลี่ยนกันตามประสงค์
เลือกสรรให้สีตรงทรงสวมหัตถ์เพิ่มสวัสดี ฯ
             

๏ แหวนสีแดงท่านให้แต่งวันอาทิตย์
ฉลากผิดวันพระองค์จงหาใหม่
แลกเจ้าน้องหรือเจ้าพี่มีถมไป
ได้สวมใส่นิ้วพระหัตถ์ชัดตำรา ฯ
             

๏ พระจันทรจรกระจ่างในกลางหาว
แหวนสกาวเทียบสีดีหนักหนา
ถ้าไม่พ้องวันพระองค์จงทรงพา
แหวนที่ได้ไปหาแลกมาทรง ฯ
ประวิชสีที่ทรงจับฉลากได้
ถ้ามีไม่เหมาะวันพระชันษา
จงเปลี่ยนสับกับท่านทุกองค์มา
เสวยอาหารด้วยกันวันนี้ เทอญ ฯ
             

๏ วันใดท่านสมภพสบสีใดในประวิชน้อย
จุ่งท่านสรรสอดก้อยเพื่อต้องตามวัน ท่านนา ฯ
             

๏ ถ้าแหวนผิดวันพระองค์ทรงสมภพ
จงปรารภแลกลองพี่น้องท่าน
แม้ประสบพบสีที่ตรงวาร
ขอประทานเปลี่ยนมาอย่าช้าที ฯ
             

๏ ประวิชวงที่ทรงหัตถ์ถ้าสีซัดมิต้องวัน
ใครเห็นจะเย้ยหยันจงแลกกันให้ตรงวาร ฯ
             

๏ อังคารคู่ชมพูสีที่ประวิช
ถ้าแม้ผิดวันพระองค์จงเปลี่ยนผลัด
ให้ต้องสีเหมาะตรงไม่หลงพลัด
สวมพระหัตถ์วัฒนสถาพร ฯ
             

๏ ถ้าได้แหวนผิดวันจงหันเหียน
เวียนถามตามพี่น้องท่าน
คงสมใจได้สีที่ต้องการ
ขอประทานเปลี่ยนวงสมทรงงาม ฯ
             

๏ แหวนเอยแหวนลงยา
สีสัปดาห์ครบวันท่านอุบัติ
ดูจงดีอย่าให้สีมันจับพลัด
ทรงสวมหัตถ์จะได้งามตามบุราณ ฯ
             

๏ แหวนสีสัปดาหะกะถ้วนวันประสูติแล้ว
ผิวท่านได้ฉลากแคล้วคลาดพ้องเชิญเปลี่ยน กันนา ฯ
             

โคลงสุภาสิต

ทรงพระนิพนธ์ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๗ และ ๒๔๖๘

๏ นฤบดีเสื่อมเพราะใช้มนตรี ชั่วแฮ
เสื่อมพรตเพราะกลีคลุกเคล้า
ลูกเสื่อมเพราะปล่อยฟรีฟุ้งเฟิสต์ เคยแล
พราห์มณเสื่อมเพราะค่ำเช้าครุ่นคร้านเรียนมนต์ ฯ
๏ ลูกชั่วชักให้เสื่อมสกุลตน
ศีลเสื่อมเพราะปนพาลเพาะมล้าง
อายเสื่อมเพราะโม่ห์มนท์เมาดื่ม
เพาะปลูกเสื่อมทรามร้างเพราะคร้านดูแล ฯ
๏ เสื่อมสิเน่ห์เพราะเริศร้างแรมไกล
เสื่อมมิตรเพราะเอื้อในมิตรน้อย
เสื่อมทรัพย์เพราะรั่วไหลจ่ายมาก
เสื่อมสัจตนต่ำต้อยเสื่อมผู้บูชา ฯ
             

เพลงยาวกลบท

พระโอวาทประทานทูลกระหม่อมพระองค์ชาย เมื่อจะเสด็จไปทรงศึกษาในยุโรป

เมื่อ พ.ศ. ๒๔๓๗

พระนิพนธ์ที่สุด ลายพระหัตถ์ประทานพระพรในวันประสูติกรมพระยาดำราชานุภาพ

เชิงอรรถ

ที่มา

สุขุมาลนิพนธ์ พระนิพนธ์กาพย์กลอนแลร้อยแก้วของ สมเด็จพระปิตุจฉาเจ้า สุขุมาลมารศรี พระอัครราชเทวี สมเด็จพระเจ้าพี่ยาเธอ เจ้าฟ้ากรมพระนครสวรรค์วรพินิต โปรดให้พิมพ์เนื่องในการทรงบำเพ็ญพระกุศลสนองพระคุณสมเด็จพระชนนี เมื่อพระศพครบปัญญาสมวาร ณ วันที่ ๒๗ สิงหาคม พ.ศ.๒๔๗๐ โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร

(ขอขอบคุณ คุณพิกุลแก้ว สมาชิก kaewkao.com ผู้พิมพ์เป็นวิทยาทาน)

เครื่องมือส่วนตัว