บทละครขุนช้างขุนà¹à¸œà¸™ พระบวรราชนิพนธ์ในà¸à¸£à¸¡à¸žà¸£à¸°à¸£à¸²à¸Šà¸§à¸±à¸‡à¸šà¸§à¸£à¸¡à¸«à¸²à¸¨à¸±à¸à¸”ิพลเสพ
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย '== ข้อมูลเบื้องต้น == {{เรียงลำดับ|บทละครขุนชางขุนผแ…') |
(→ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง) |
||
แถว 38: | แถว 38: | ||
จึงบังคับแก่ฝูงโหงพราย ให้ทำลายเขาไม้ให้ปี้ป่น | จึงบังคับแก่ฝูงโหงพราย ให้ทำลายเขาไม้ให้ปี้ป่น | ||
วันทองจะได้หายวายกังวล สั่งแล้วจรดลไคลคลา | วันทองจะได้หายวายกังวล สั่งแล้วจรดลไคลคลา | ||
- | + | ฯ๒๘ คำฯ เพลง | |
</tpoem> | </tpoem> | ||
+ | |||
== เชิงอรรถ == | == เชิงอรรถ == | ||
== ที่มา == | == ที่มา == |
การปรับปรุง เมื่อ 09:58, 16 สิงหาคม 2552
เนื้อหา |
ข้อมูลเบื้องต้น
แม่แบบ:เรียงลำดับ พระบวรราชนิพนธ์: กรมพระราชวังบวรมหาศักดิพลเสพ
บทประพันธ์
ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง
ชมตลาด | |||
เดือนเอยเดือนหงาย | นอกชานทำสบายเทียวนักหนา | ||
ต้นไม้ใส่กระถางวางบนม้า | เอนชายหลายท่าป่าทำนอง | ||
มีภูเขาก่อกองด้วยฟองน้ำ | ชะโงกง้ำถ้ำเหวเปลวปล่อง | ||
ไม้พุ่มโกรนเกรียนเขียนเป็นรอง | มีบึงหนองคลองน้ำลำธาร | ||
ทำเป็นดงละเมาะเหมาะนักหนา | ปั้นกระทิงมหิงสาฝูงช้างสาร | ||
ทั้งอาศรมฤๅษีมีเหล่าพราน | สวมหัวล่อไล่ทะยานเข้าแทงเนื้อ | ||
ตุ๊กตาแบกเพนียดต่อนกเขา | เที่ยวซนเข้าในรกตกใจเสือ | ||
ในห้วยหนองคลองน้ำทำเป็นเรือ | น้อยน้อยลอยดูไม่เบื่ออุตส่าห์ทำ | ||
บ้างเทียบเป็นบ้านป่าไร่กะเหรี่ยง | ชมรมเรียงแทรกโพนคล้องช้างคล่ำ | ||
มันทำล่อวันทองแล้วเจ้ากรรม | ปลูกกระจับไหหลำน้องฤๅเจียว | ||
มียี่หุบจำปาแขกไฝ่ฝ้า | จูหลันชาโปตั๋นห่ำเสี้ยว | ||
กุหลาบขาวกุหลาบแดงแรงทีเดียว | ปลูกใส่อ่างเขียวดอกดกทราม | ||
บัวก็มีแห้วก็มีอุตส่าห์ปลูก | เปลือกมันใหญ่โตกว่าลูกเท่าตุ่มหาม | ||
ได้ไม้จีนมาจาไหนไอ้บ้ากาม | เห็นมันตามประจบปลัดจัน | ||
กรงกินดินสีชมพูก็มีด้วย | เก้าอี้ถ้วยตั้งไว้ด้วยรวยขยัน | ||
อ่างเรียงเลี้ยงปลาฟักพืชพันธุ์ | เดือนแจ้งดังกลางวันเห็นตัวปลา | ||
เอานิ้วมือดีดน้ำลงต้ำจิบ | ว่ายกระดิบกระดิบเข้ามาหา | ||
ทั้งเหลืองแดงต่างดีมีนานา | ปุ่มหลังปุ่มหน้าหมุนน่าดู | ||
ลางตัวปลั้วเปลี้ยดั่งเบี้ยตุ้ม | ตะลุมปุ้มกระดิกหางกระทั่งหู | ||
บ้างแหวกว่ายลอยล่องฟ่องฟู | หน้าเอ็นดูขดขุ้มเป็นปุ่มโป | ||
เหย้าเรือนเหมือนขุนนางมันช่างทำ | ตรงรางน้ำนั้นวางอ่างเลียงโผ | ||
มันได้มาแต่ไหนใบโตโต | โยโสสุงสิงหยิ่งเหลือตัว | ||
ติดกระจกตั้งเก้าอี้ที่บนหอ | ราวกับพ่อมันเป็นเจ้าสัว | ||
วันทองจึงปลดปลงหลงเมามัว | จะเที่ยวไปให้ทั่วกลัวจะช้า | ||
แลเห็นนกบ้าระบุ่นโนรี | สารพันจะมีทีเดียวหวา | ||
สัตตวรรณกระตั้วสาลิกา | พูดได้ทักมาว่าเสียงคน | ||
จึงบังคับแก่ฝูงโหงพราย | ให้ทำลายเขาไม้ให้ปี้ป่น | ||
วันทองจะได้หายวายกังวล | สั่งแล้วจรดลไคลคลา | ||
ฯ๒๘ คำฯ เพลง | |||