โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๖๗

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(ท้าวพระยาวานรทั้งหลายมาเฝ้าพระพรต ถามข่าวทิศทางที่จะติดตามพระรามไป)
 
แถว 2: แถว 2:
==ท้าวพระยาวานรทั้งหลายมาเฝ้าพระพรต ถามข่าวทิศทางที่จะติดตามพระรามไป==
==ท้าวพระยาวานรทั้งหลายมาเฝ้าพระพรต ถามข่าวทิศทางที่จะติดตามพระรามไป==
 +
 +
===แผ่นที่ ๖๖๕ – พระธรรมกิติ===
 +
<tpoem>
 +
๔๖๔๙ เบื้องบุตรสุริยเจ้า  ขีดขิน
 +
สิบแปดมกุฎกระบินทร์  ราชแกล้ว
 +
ได้บำเหนจธานิน  กรุงราพ พิทักษแฮ
 +
ต่างรักษากิจแผ้ว  ผ่องด้วยสัตยา ฯ
 +
 +
 +
๔๖๕๐ วันหนึ่งทราบเหตุแจ้ง  จิตรประจักษ์
 +
สมเดจพระหริรักษ  กราดกริ้ว
 +
สั่งให้ประหารอัค  เรศรับ โทษเอย
 +
เดชะสัตยขจัดพลิ้ว  เพลี่ยงพ้นชนม์คง ฯ
 +
 +
 +
๔๖๕๑ อรรคเรศประเวศดั้น  ดงดาน
 +
พึ่งพระสิทธาจาริย์  ขจัดเศร้า
 +
ประสูติราชกุมารชาญ  ไชยเดช เจริญแฮ
 +
นับพระชนะษาเจ้า  สิบทั้งสี่ฉนำ ฯ
 +
 +
 +
๔๖๕๒ พระรับโอรสไว้  ธานี พระอย
 +
ถวิลพิโยคมารศรี  จากห้อง
 +
ถามท้าวทศคีรี  วงษกล่าว เคราะห์แฮ
 +
แรมพนัศกับพระน้อง  อีกทั้งหณุมาน ฯ
 +
 +
 +
๔๖๕๓ ท้าวพระยาพานเรศพร้อม  ปฤกษา
 +
จำจักตามพระอิศรา  ร่วมร้อน
 +
จะศุขอยู่ยังธา  นีไม่ ควรเฮย
 +
เจ้าทุกข์ข้ายังพ้อน  เล่นได้ดีไฉน ฯ
 +
 +
 +
๔๖๕๔ ตริเหตุเหนชอบเค้า  ควรจร
 +
ต่างแต่งองค์อาภรณ์  ผ่องแผ้ว
 +
สั่งกิจมอบการนคร  เสรจเหาะ เหนแฮ
 +
บรรจบครบนายแล้ว  รีบเมื้ออโยทธยา ฯ
 +
 +
 +
๔๖๕๕ ครั้นถึงลงที่ท้อง  สนามพลัน
 +
มาสู้สุมันตัน  ต่างพร้อง
 +
กิจราชทุกสิ่งสรรพ์  ทราบรหัศ เหตุเฮย
 +
เชิญท่านนำเพื่อนพ้อง  สู่เฝ้าสี่องค์ ฯ
 +
</tpoem>
===แผ่นที่ ๖๖๖ – พระธรรมกิติ===
===แผ่นที่ ๖๖๖ – พระธรรมกิติ===
<tpoem>
<tpoem>
แถว 131: แถว 175:
พระสุดกำสรดเศร้า  เสด็จไร้แรมดง ฯ
พระสุดกำสรดเศร้า  เสด็จไร้แรมดง ฯ
</tpoem>
</tpoem>
-
===แผ่นที่ ๖๖๙ – ขาดหายไป===
 
-
===แผ่นที่ ๖๗๐ – หลวงรัฐยาธิบาลบัญชา===
 
-
<tpoem>
 
-
๔๖๘๔ สุครีพฉวยบาทซ้าย  อสุรา
 
-
วายุบุตรฉุดบาทขวา  เย่อยื้อ
 
-
ชิงได้ลักษณ์รามา  สองแบก ไว้พ่อ
 
-
วายุภักษ์ดุดื้อ  ต่อต้านทหารลิง ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๖๘๕ สิบแปดมงกุฎล้วน  ตัวขยัน
 
-
ต่างถีบต่างแทงฟัน  ต่างล้อม
 
-
ขุนแทตยแผดเสียงพลัน  เรียกไพร่ พลนา
 
-
เร้วพ่อเร็วเร่งล้อม  โอบสู้หมู่กระบินทร ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๖๘๖ มารพลกล่นเกลื่อนกลุ้ม  กลางโพยม
 
-
ต่างโกรธกระโดดโถม  รบร้า
 
-
กระบี่บุกรุกโรม  รอฤทธิ์ ราพฤๅ
 
-
พลยักษยุทธพลาดถ้า  ชีพม้วยหมดกอง ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๖๘๗ วายุภักษยลยักษกลิ้ง  กลาดสมร
 
-
กวัดแกว่งกระบองรอน  กระบี่ล้ม
 
-
สิบแปดมกุฎจร  จับบาท ปีกแฮ
 
-
ตีถูกมารซุบกุ้ม  สับแก้มเศียรกาย ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๖๘๘ ยักษเดียวเขี้ยวขับสู้  ศึกลิง
 
-
เจ็บปวดยิ่งยวดจริง  จิตรร้อน
 
-
สองปีกปัดป้องชิง  ช่วงออก ห่างเฮย
 
-
บินรีบเร็วหลบส้อน  ซุ่มเข้าเมฆิน ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๖๘๙ ปวงกระบี่เหาะแยกย้าย  กันหา ยักษเฮย
 
-
องคตนิลพัทสา  มารถแกล้ว
 
-
แทงฟันอสุรา  ลาญชีพ
 
-
วายุบุตรแบกลักษณแล้ว  สุครีพนั้นนรายน์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๖๙๐ ถึงเฃาประทับไท้  ทั้งสอง องค์เอย
 
-
ธประพาศแก่พลผอง  เพราะพริ้ง
 
-
คำพิเภกเราครอง  เหนถูก แท้นา
 
-
เหม็นกลิ่นศพมารกลิ้ง  ตรัสแล้วยาตรพล ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๖๗๑ – หลวงรัฐยาธิบาลบัญชา===
 
-
<tpoem>
 
-
๔๖๙๑ เดินทางดงเถื่อนถ้ำ  แถวพนัศ
 
-
ชมส่ำคณาสัตว์  ซับซ้อน
 
-
พระหวนจิตรประหวัด  ถึงเอก อรเอย
 
-
ชลเนตรคลอเนตรร้อน  รักษล้ำดำเนิน ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๖๙๒ ตรีวารผ่านโขดเข้า  สวนขวัญ
 
-
บูเรศสิงฃรขันธ์  เฃตรใกล้
 
-
ยลสระโบกขรณีอัน  ชลเปี่ยม ขอบนา
 
-
เสด็จสู่สนานให้  เหือดร้อนเย็นเกษม ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๖๙๓ หอมหวนอวนกลิ่นสร้อย  เสาวคนธ์
 
-
ถวิลสวาศวิมล  มิ่งท้าว
 
-
พระลักษณเด็ดฝักอุบล  ทูลเกษ ถวายเฮย
 
-
บงกชปวงอะคร้าว  เบิกแย้มแซมศรี ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๖๙๔ เหล่าลิงลงเล่นน้ำ  เหลือคนอง
 
-
ดำโลดโดดลำพอง  เดชล้ำ
 
-
ธสรงเสร็จทั้งสอง  เสด็จจาก สระนา
 
-
เหนรุกข์รังสูงง้ำ  รงับร้อนแรมพหล ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๖๙๕ นนทกาลกับไพร่ห้า  พันตน
 
-
ซึ่งพิทักษสระอุบล  บัดรู้
 
-
ว่ามนุษยลิงพล  มาหมิ่น มารนอ
 
-
เรียกไพร่เร็วพลันสู้  สอึกอ้อมล้อมลิง ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๖๙๖ ยักษถามยามโกรธแท้  ทันใด
 
-
เหวยมนุษยมาแต่ไหน  บอกบ้าง
 
-
อาจองทะนงใจ  เล่นสระ สวนนา
 
-
จักมลายชีพล้าง  เลี่ยนทั้งลิงเลว ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๖๙๗ ทรงศรสดับถ้อย  อสูรถาม
 
-
บอกชื่อคือพระราม  ฤทธิ์แกล้ว
 
-
เองช่างพูดหยาบหยาม  จักขู่ ใครเฮย
 
-
ชีวิตรมึงไม่แคล้ว  คลาศพ้นลิงผลาญ ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๖๗๒ – หลวงรัฐยาธิบาลบัญชา===
 
-
<tpoem>
 
-
๔๖๙๘ นนทกาลขับไพร่เข้า  ตลุมบร
 
-
พลกระบี่ตีตัดตอน  ตอบแก้
 
-
ฉวยฉุดฉีกขากร  ยักษวอด ยับเฮย
 
-
เหลือแต่นนทกาลแต้  วิ่งเข้าเวียงไว ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๖๙๙ ทูลอุณาราชถ้วน  ทุกประการ
 
-
สองมนุษยกับลิงหาญ  ฮึกห้าว
 
-
เหยียบสวนฆ่าพลมาร  หมดหมวดข้านา
 
-
จู่ลู่ดูถูกท้าว  ดั่งถ้อยทูลเสนอ ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๗๐๐ ฟังจบขบเขี้ยวเผ่น  แผดโท โสแฮ
 
-
ลิงมนุษยมาตั้งโต  ข่มได้
 
-
เรานี้ก็อิศโร  ฦๅตลอด โลกยเอย
 
-
พลันสั่งอำมาตยให้  จัดพร้อมพลมาร ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๗๐๑ นนทยักษรับสั่งแล้ว  จรลี
 
-
เกณฑัพทำบาญชี  ชื่อพร้อม
 
-
พลายเพศแผกกันมี  มาอเนก
 
-
เปนขนัดคอยน้อม  ธเรศเจ้าจอมเวียง ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๗๐๒ อุณาราชเข้าที่  สรงชล
 
-
โชลมลูบเสาวคนธ์  รศฟุ้ง
 
-
ทรงเครื่องยุทธโสภณ  มงกุฎ เก็จเฮย
 
-
ยลรยับรัตนรุ้ง  หัดถคว้าขรรค์ศร ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๗๐๓ รีบจรทรงรถแก้ว  แกมสุวรรณ์
 
-
เทียมคชสีห์อัน  อวบอ้วน
 
-
สารถีแกว่งคทาผัน  ภักตร์เพ่ง พลพ่อ
 
-
พัดโบกบังสูริยล้วน  มยุรชั้นกันชิง ฯ
 
-
 
-
 
-
๔๗๐๔ นฤนาทพิณทพาทยฆ้อง  กลองประโคมแฮ
 
-
ด่วนทัพโดยระยะ  มารคเต้า
 
-
เสียงโห่เสทือนพะ  สุธาภาคย์
 
-
ล้วนแต่เริงฤทธิเร้า  มุ่งหน้าอุทยาน ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๖๗๓ – หายไป===
 

รุ่นปัจจุบันของ 14:49, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

ท้าวพระยาวานรทั้งหลายมาเฝ้าพระพรต ถามข่าวทิศทางที่จะติดตามพระรามไป

แผ่นที่ ๖๖๕ – พระธรรมกิติ

๔๖๔๙ เบื้องบุตรสุริยเจ้าขีดขิน
สิบแปดมกุฎกระบินทร์ราชแกล้ว
ได้บำเหนจธานินกรุงราพ พิทักษแฮ
ต่างรักษากิจแผ้วผ่องด้วยสัตยา ฯ
๔๖๕๐ วันหนึ่งทราบเหตุแจ้งจิตรประจักษ์
สมเดจพระหริรักษกราดกริ้ว
สั่งให้ประหารอัคเรศรับ โทษเอย
เดชะสัตยขจัดพลิ้วเพลี่ยงพ้นชนม์คง ฯ
๔๖๕๑ อรรคเรศประเวศดั้นดงดาน
พึ่งพระสิทธาจาริย์ขจัดเศร้า
ประสูติราชกุมารชาญไชยเดช เจริญแฮ
นับพระชนะษาเจ้าสิบทั้งสี่ฉนำ ฯ
๔๖๕๒ พระรับโอรสไว้ธานี พระอย
ถวิลพิโยคมารศรีจากห้อง
ถามท้าวทศคีรีวงษกล่าว เคราะห์แฮ
แรมพนัศกับพระน้องอีกทั้งหณุมาน ฯ
๔๖๕๓ ท้าวพระยาพานเรศพร้อมปฤกษา
จำจักตามพระอิศราร่วมร้อน
จะศุขอยู่ยังธานีไม่ ควรเฮย
เจ้าทุกข์ข้ายังพ้อนเล่นได้ดีไฉน ฯ
๔๖๕๔ ตริเหตุเหนชอบเค้าควรจร
ต่างแต่งองค์อาภรณ์ผ่องแผ้ว
สั่งกิจมอบการนครเสรจเหาะ เหนแฮ
บรรจบครบนายแล้วรีบเมื้ออโยทธยา ฯ
๔๖๕๕ ครั้นถึงลงที่ท้องสนามพลัน
มาสู้สุมันตันต่างพร้อง
กิจราชทุกสิ่งสรรพ์ทราบรหัศ เหตุเฮย
เชิญท่านนำเพื่อนพ้องสู่เฝ้าสี่องค์ ฯ
             

แผ่นที่ ๖๖๖ – พระธรรมกิติ

๔๖๕๖ สุมันตันพลันพจนเชื้อเชิญจร
นำพระยาพานรเนื่องเฝ้า
ต่างตนประนมกรกราบสี่ กระษัตริย์แฮ
อำมาตยประณตเหนือเกล้าเบิกแจ้งนามกระบินทร์ ฯ
๔๖๕๗ สุครีพทูลว่าพร้อมกันมา
เฝ้าละอองบาทาบัดนี้
ทราบกิจพระจักรานฤราศ กรุงเอย
พระเสด็จทิศใดชี้ช่องข้าโดยผดุง ฯ
๔๖๕๘ สดับสารปานเปรียบได้ดุสิต
ตรัสบอกเบื้องบูรพทิศท่านเต้า
เราสองปฤกษากิจตามเสด็จ พนัศนา
พระโปรดให้อยู่เฝ้านิเวศนด้วยสองหลาน ฯ
๔๖๕๙ สิบแปดมกุฎพร้อมทูลลา
นบสี่กระษัตราเสร็จแล้ว
ออกจากอยุทธยายูรยาตร เรวแฮ
หมายทิศบุรพาแผ้วรีบร้อนจรแสวง ฯ
๔๖๖๐ ลัดทุ่งมุ่งมาดเมื้อหมายดง
ขึ้นโขดข้ามเทวงก์วากถ้ำ
แยกกันเสาะสืบลงลัดเลียบ ไปแฮ
ค้นทั่วแถวแนวน้ำหาดด้วยเหวผา ฯ
๔๖๖๑ แต่ละตนหาญฮึกเหี้ยมเดชา
แรมเถื่อนหลายทิวาเที่ยวค้น
ไปจวบพระมหิศราหลากจิตร จรแฮ
รีบลุเล็งเหนต้นโศกซ้ำประจักษองค์ ฯ
๔๖๖๒ หณุมานเหนพวกท้าวพานรินทร์
ลาราชรับกระบินทร์สู่เฝ้า
บังคมบาทธิบดินทร์สองกระ ษัตริย์แฮ
กระประนมเหนือเกล้ากราบแล้วทูลแถลง ฯ
             

แผ่นที่ ๖๖๗ – พระธรรมกิติ

๔๖๖๓ พระทักถามแห่งด้าวแดนภา ราเฮย
อำมาตยหมู่ประชาทั่วแคว้น
กระเษมศุขฤๅพยาธิเบียด เบียฬนอ
ฤๅว่าโศกยากแค้นขุ่นข้องรคายไฉน ฯ
๔๖๖๔ สุครีพประณตไท้ทูลสาร สนองเอย
พระเดชปกเกษปานฉัตรแก้ว
ไป่ทุกข์ไป่พพานสั่งสิ่ง ใดนา
เจริญทั่วประเทศแผ้วผ่องด้วยบารมี ฯ
๔๖๖๕ ข้าบาททราบเสดจดั้นดงดาน
กับพระอนุชาชาญร่วมไร้
เปนสามกับหณุมานมาเปลี่ยว องค์นา
จึ่งรีบสืบเสาะได้นบเบื้องบทมาลย์ ฯ
๔๖๖๖ ตรัสว่าเรานิราศร้างบูรี
พิเภกทายเคราะห์ปีหนึ่งพ้น
ห้าเดือนเจดวันลีลาศสู่ พนัศนา
ขอบจิตรคิดตามค้นคันแค้นมาใย ฯ
๔๖๖๗ ข้าบาทฉลองบาทสู้สัจจัง
กว่าชีพจะมระณังนอบน้อม
เจ้าทุกข์ร่วมทุกข์ยังศุขสู่ ศุขนา
ขอจักโดยเสด็จห้อมแห่เต้าตามสนอง ฯ
๔๖๖๘ ทรงชวนพระลักษณทั้งพานร พร้อมเอย
ละพฤกษโศกบทจรจากนั้น
ข้ามทุ่งมุ่งดงดอนเนินโขด ไศลแฮ
ดงดึกพฤกษาดั้นสรดื้นดวดรหง ฯ
๔๖๖๙ สารพัดสัตวป่าแส้เสียงใส
จักจั่นเรื่อยเรไรหริ่งร้อง
วังเวงวิเวกในเนินพนัศ
หวนขนิฐคะนึงน้องนึกเศร้าทรวงกระสรร ฯ
             

แผ่นที่ ๖๖๘ – พระธรรมกิติ

๔๖๗๐ พระชมพิหคครื้นครึมดง
ปีกว่อนร่อนราลงเพรียกพร้อง
ลางหมู่จับรุกข์รหงหันสู่ คู่เฮย
สนั่นสุโนคพลอดซ้องเสนาะน้ำเสียงหวาน ฯ
๔๖๗๑ นางนาลนึกนาฎหน้านวลผจง
เคยพี่แนบนวลอนงค์แน่งน้อย
นวลนกนกยังหลงลาญสวาศ นกนา
นวลพี่สุดแสนนลห้อยห่วงน้องนวลผจง ฯ
๔๖๗๒ นกแก้วเคียงคู่เคล้าคลอเรียง
เสมอเมื่อสมรเคียงพี่พร้อง
จากพรากจากสำเนียงนุชคร่ำ ครวญนา
ถวิลที่วันพรากน้องนบตั้งโกษฎสุวรรณ ฯ
๔๖๗๓ เขาไฟไฟฟอกต้องเตมทรวง เราฤๅ
เขาบ่อร้อนเรียมดวงแต่ร้อน
เหนสาลิกาดวงจิตรพี่ รทมเอย
พร่ำโศกโศกาสะท้อนทุกมื้อกระมลเตรียม ฯ
๔๖๗๔ รังนานนามนกนี้นำนึก นางเอย
นานจากนานตรองตรึกตริถ้อย
รวังไพรพี่รวังศึกอสุรเสร็จ ปราบนา
รวังขนิฐใช่น้อยอนุชโอรวังองค์ ฯ
๔๖๗๕ นกหว้าบินว่อนท้องเวหาศ
เฉกพี่ว่าวอนสวาศบ่อเกื้อ
เบญจวรรณเมื่อวันนาฎหนีพี่ ไปนอ
ลงแทรกพสุธาเมื้อมุ่งด้าวบาดาล ฯ
๔๖๗๖ กินลมเพียงพี่สู้กินชล เนตรเอย
กินทุกข์รทมปนเปรียบเข้า
ร่ำรักโศกแสนทนเทวศหว่า ทรวงแฮ
พระสุดกำสรดเศร้าเสด็จไร้แรมดง ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว