โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๓๔

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(อสุรผัด ลิวัน กันยุเวก จับทศพิณ กับวรณีสูร)
 
แถว 2: แถว 2:
==อสุรผัด ลิวัน กันยุเวก จับทศพิณ กับวรณีสูร==
==อสุรผัด ลิวัน กันยุเวก จับทศพิณ กับวรณีสูร==
-
===แผ่นที่ ๕๓๒ – พระราชครูพิเชต===
 
-
<tpoem>
 
-
๓๗๑๘ ทศพิณพิโรธเกรี้ยว  กระทืบบาท
 
-
ธไป่ลามาตราช  รีบร้อน
 
-
มามณฑิรมณีมาศ  ประทับแท่น ทองแฮ
 
-
สั่งพี่เลี้ยงเกณฑ์ต้อน  เตรียมรี้พลขันธ์ ฯ
 
-
 
-
๓๗๑๙ ฝ่ายกุมภัณฑ์พี่น้อง  สองกุ มารแฮ
 
-
ยามลิวันกันยุ  เวกนี้
 
-
ทราบว่าทศพิณมุ  เตรียมหมู่ มารนา
 
-
เกรงจักพลอยป่นปี้  เพราะเปื้อนปนพาล ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๗๒๐ ภาคนไปเฝ้าพระ  มารดา ทูลเฮย
 
-
นางทราบโสมนัศา  สั่งซ้ำ
 
-
พ่อลอบออกไปหา  พระยานุ ชิตเฮย
 
-
จักช่วยจักชูค้ำ  พ่อให้ไภยไกษย ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๗๒๑ สองรับโอวาทแล้ว  ลาจร
 
-
ลอยลิ่วปลิวอำพร  ภาคฟ้า
 
-
ถึงมรกฎสิงขร  ลงบอก ยพลเฮย
 
-
แก่กระบี่นายกองกล้า  เดชก้องยามพวาร ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๗๒๒ กระบี่พาสองยักษ์เยื้อง  ยาตรา
 
-
พบอนุชิตสองรา  บอกแจ้ง
 
-
ขุนกระบี่ก็พามา  ถวายพระ พรตแฮ
 
-
ลองรบอาษาแว้ง  จับท้าวทศพิณ ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๗๒๓ ภูบาลบานเบิกปลื้ม  หฤไทย
 
-
ตรัสภิปรายปราไสย  เพราะพร้อง
 
-
ฃอบจิตรที่จองใจ  จงรัก เรานา
 
-
รีบกลับไปปกป้อง  พิเภกไว้จงดี ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๗๒๔ สองอสูรรับสั่งไท้  ภูธร
 
-
ถวายอภิวาทจร  จาดเฝ้า
 
-
โผนทยานยาตรอำพร  เต็มพัด
 
-
บรรลุลงกาเข้า  สู่ห้องปรางเหน ฯ
 
-
</tpoem>
 
===แผ่นที่ ๕๓๓ – พระราชครูพิเชต===
===แผ่นที่ ๕๓๓ – พระราชครูพิเชต===
<tpoem>
<tpoem>
แถว 216: แถว 174:
ไปนคเรศลงกา  ถอดพิเภก มาเทอญ
ไปนคเรศลงกา  ถอดพิเภก มาเทอญ
สั่งเสรจเลิกพลย้อน  ยาตรยั้งพลับพลา ฯ
สั่งเสรจเลิกพลย้อน  ยาตรยั้งพลับพลา ฯ
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๕๓๗ – ขุนพินิจจัย===
 
-
<tpoem>
 
-
๓๗๕๓ อสุรผัดมหิทธิล้ำ  กุมภัณฑ์
 
-
ยามลิวันกัน  ยุเวกแกล้ว
 
-
รับสั่งพระทรงธรรม์  นำทัพ กลับเฮย
 
-
ลุนิเวศนลงกาแผ้ว  ผ่องน้ำใจเกษม ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๗๕๔ นัดดามารุตเร้า  รีบคลา
 
-
ดลตรุยลไอยกา  หม่นไหม้
 
-
ซบภักตรแทบบาทา  เทวศโศก ศัลยเฮย
 
-
สร่างโสกแล้วจึ่งได้  กล่าวแจ้งแถลงการ ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๗๕๕ หลานรีบเฝ้าบาทไว้  ทูลทรง ครุธเอย
 
-
ตรัสสั่งสองอนุชอง  อาจมล้าง
 
-
เสร็จศึกสั่งข้าตรง  มาถอด ตาแฮ
 
-
ทูลจบจับโซร่ง้าง  งัดเปลื้องพันธนา ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๗๕๖ พิเภกคลายโศกสร้วม  กอดหลาน ครวญเอย
 
-
ดวงเนตรดวงจิตรชาญ  เชี่ยวผู้
 
-
ตาทุกข์แทบวายปราณ  ปราศจาก ยศแฮ
 
-
หากนัดดาก่อกู้  จึ่งพ้นไภยเข็ญ ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๗๕๗ ปางเพรงเกิดเศอกครั้ง  คราวมหา บาลเอย
 
-
พ่อพ่อชาญเดชา  ช่วยเปลื้อง
 
-
คาบนี้นัดดามา  ปลดทุกข์ ได้แฮ
 
-
ตรัสเสร็จท้าวรีบเยื้อง  ยาตรขึ้นปรางสุวรรณ ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๗๕๘ สูสนานทรงเครื่องพื้น  พรรณราย เสด็จเอย
 
-
ออกพระโรงเสวกหลาย  เรียบเฝ้า
 
-
ทรงทักทั่วทุกนาย  เนาที่ นั้นนา
 
-
ต่างประนมก้มเกล้า  นอบน้อมบทมาลย์
 
-
 
-
 
-
๓๗๕๙ ปิ่นราพอสุรผัดเร้า  รีบจร
 
-
พร้อมมาตยานิกร  ยาตรเยื้อง
 
-
สู่มรกฎศิงขร  ลุพลับ พลานอ
 
-
พิเภกประณตเบื้อง  บาทน้องนารายน์ ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๕๓๘ – ขุนพินิจจัย===
 
-
<tpoem>
 
-
๓๗๖๐ พระพรตปราโมทยแย้ม  ยินดี
 
-
ตรัสว่าโหรภัมภีร์  รอบรู้
 
-
ดังหนึ่งทิพยกาณปรี  ชาชัด นักนอ
 
-
โหรอื่นฤๅจักสู้  สุดหล้าหาไหน ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๗๖๑ ไฉนจิงเลี้ยงลูกอ้าย  อสุรพิศม์
 
-
ชีพย์ท่านเจียนจักปลิด  ปลดม้วย
 
-
หากองค์พระจักรกฤษณ์  ทราบสั่ง เรานา
 
-
กับอนุชมาด้วย  ดับร้อนรงับเขญ ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๗๖๒ ท่านจึ่งได้รอดพ้น  ไภยพาล
 
-
เดิมท่านบวิจารณ์  จิตรไว้
 
-
บำรุงอริผลาญ  ชนมชีพ ตนนา
 
-
เหตุอื่นอาจรู้ได้  บ่รู้รวังตน ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๗๖๓ พิเภกทูลน้องพระ  หริรักษ์
 
-
อันทศพิณทรลักษณ์  แย่งด้าว
 
-
เพราะข้าบาทหลงฟัก  ฟูมว่า บุตรนอ
 
-
จนขุ่นเบื้องบาทท้าว  โทษข้าควรประหาร ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๗๖๔ หากโปรดจึ่งรอดม้วย  ชนม์คง
 
-
พระเดชพระคุณยง  ยิ่งฟ้า
 
-
มั่นจิตรภักดิ์จำนง  สนองบาท พระนา
 
-
จวบสุดสูญชีพข้า  สืบเค้าบุตรหลาน ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๗๖๕ พระพรตทรงสดับถ้อย  ขุนมาร
 
-
ตรัสว่าองค์อวตาร  เลิศด้าว
 
-
ให้เรายกทวยหาญ  โหมหัก ศึกแฮ
 
-
โดยเยี่ยงไวยกูลท้าว  เที่ยงมล้างอาธรรม์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๗๖๖ เราดสรมนัศดุจได้  วิเชียรจัก มาเฮย
 
-
เพราะพระสฤษดิรักษ  โปรดใช้
 
-
บคิดแก่เบาหนัก  เหน็จเหนื่อย ยากแฮ
 
-
หวังจักสืบเกียรติไว้  เกริกสิ้นกัลป์ปา ฯ
 
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 14:31, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

อสุรผัด ลิวัน กันยุเวก จับทศพิณ กับวรณีสูร

แผ่นที่ ๕๓๓ – พระราชครูพิเชต

๓๗๒๕ ปางองค์อสุรเรศรเจ้าลงกา
ผธมแท่นทองเลขาขุ่นแค้น
จำจะยกโยธายาตรทัพ รบเฮย
ฤๅถดถอยถึงแม้นชีพม้วยเกียรติคง ฯ
๓๗๒๖ ทรงดำริหเร่งเร่าร้อนหฤไทย
จนจวบอุไทยไขปลั่งเปลื้อง
สรงสินธุ์กระแสใสเสรจประดับ องค์แฮ
ทรงพระขรรค์ศรเยื้องยาตรขึ้นเกยกาญจน์ ฯ
๓๗๒๗ สองกุมารชาญฉลาดล้ำทูลสนอง
อันมนุษยฆ่าโคตรผองเผ่าสิ้น
เผื่อเจบจิตรคิดจองเวรจัด
อย่าวิตกแดดิ้นศึกนี้ภารเผือ ฯ
๒๗๒๘ จะอาษาออกสู้สงคราม
บคิดขยาดความมอดม้วย
อสุรินทรฮึกเหิมตามเฉาโฉด
หลงเล่ห์ยินดีด้วยยักษผู้สองหลาน ฯ
๓๗๒๙ ธเถลิงวรรคแก้วแกมกาญจน์
ยกพยุหทวยหาญโห่เร้า
รีบเมื้อจากเมืองมารเสียงมี่ สนั่นแฮ
สองอสุรอาษาเข้ารับร้าปีกสอง ฯ
๓๗๓๐ ถับถึงจังหวัดเวิ้งสนามยุทธ
พระยายักษสั่งพลอยุดทัพยั้ง
ถกลกลกระบวนครุฑกางปีก
รายร่ายโยธีตั้งต่อต้านไพริน ฯ
๓๗๓๑ ปางองค์ภูวนารถน้องนารายน์
เสดจออกพลับพลาพรายเพริศแพร้ว
อำมาตยกระบินทร์หลายหมอบกลาด
ทรงสดับอสุรแกล้วโห่ก้องกุลาหล ฯ
             

แผ่นที่ ๕๓๔ – พระราชครูพิเชต

๓๗๓๒ ทรงทราบว่าทัพท้าวทศพิณ
เสียงสะเทือนธรณินทั่วพื้น
บมีหวั่นหวาดยินมลากต่อ ยุทธเฮย
เหมพระกระมลชื้นเหตุห้าวณรงค์หาญ ฯ
๓๗๓๓ จึ่งสั่งสุครีพให้เตรียมพล
เรืองฤทธิราญรณสุรกร้าว
อสุรผัดคุมพหลทัพน่า
กองถัดนิลพัทห้าวถัดนั้นฤทธิหาญ ฯ
๓๗๓๔ สององค์ทรงรถเร้ารุกพล
รีบเร่งพยุหพหลทัพหน้า
ธุลีพัดพิโดรบนบังบด
ดลสมรภูมิ์ผ่านฟ้าสั่งให้อยุดพล ฯ
๓๗๓๕ พระบรรหารเร่งให้อสุรผัด
ขับพิริยพลรีบรัดรบร้า
หลานลมสุดโสรมนัศรับสั่ง พระเฮย
เร่งรุกพลแกว่นกล้ากล่นเข้ารณรงค์ ฯ
๓๗๓๖ ถับถึงน่าทัพท้าวกุมภัณฑ์
อสุรผัดกวัดแกว่งขรรค์กระทืบเท้า
ผายสีหสารทเย้ยหยันเหวยยักษ์ หยิ่งนา
เผยอยกยอโคตรเค้าว่าเชื้อวงษพรหม ฯ
๓๗๓๗ อวดฤทธิกำเริบอ้างอวดหาญ
ชีวิตรจักมลายลาญไป่ช้า
เยียวมึงรักชนมานมละพยศ เสียเทอญ
มานบบาทเจ้าหล้าจึ่งพ้นไภยผอง ฯ
๓๗๓๘ ทศพิณพิโรธร้องผรุศไข
เหม่ลูกลิงลาไถยถ่อยถ้อย
ยกมนุษยเท่าแมงไยใครจัก ยั่นเฮย
กูใช่แทตยต่ำต้อยเผ่าพื้นพงษ์พรหม ฯ
             

แผ่นที่ ๕๓๕ – พระราชครูพิเชต

๓๗๓๙ เปนจรรโลงภพพื้นกุมภัณฑ์
มารมหิทธิมหันต์เดชกล้า
บเคยจักเคียงคัลนรเทพ ใดเลย
มึงคึกมึงขันท้าเที่ยงแท้ถึงตาย ฯ
๓๗๔๐ สองเถียงเสียงถี่ถ้อยทารุณ
อสุเรศโมโหหุนเหิ่มซ้ำ
สั่งพลากะระเนื่องหนุนขนาบขน่ำ มันเฮย
จับอสุรผัดมัดห้ำหั่นให้เปนจุณ ฯ
๓๗๔๑ พลยักษเคยย่อท้อฤทธา ลิงนอ
เหนอสุรผัดใช่พานเรศแท้
ต่างมนัศหรรษาสมคิด แล้วพ่อ
แกว่งสาตราเตมแล้เล่ห์ต้นต่อณรงค์ ฯ
๓๗๔๒ ตระบัดลัดหลีกเข้าพนาลี
วิ่งแยกแตกตื่นหนีวุ่นว้า
อสุรผัดตบหัดถ์ทีสรวลเยาะ เย้ยฮา
ขานเคาะเหวยพลร้าหลบหน้าหนีไฉน ฯ
๓๗๔๓ อสุรินทรยินเย้ยยิ่งโกรธา
เหวยลูกลิงเลวมาหมิ่นได้
เองจะดับชีวาศราวุธ นี้เวย
ธกวัดแกว่งศรไส้หน่วงน้าวแผลงผลง ฯ
๓๗๔๔ แสนศรร่อนคคว้างกลางหน
อเนกแน่นนาทคำรนเกรอกฟ้า
รุมไล่อสุรผัดจนเจียนรอบ ตนนา
อสุรผัดโผนเผ่นคว้ารวบไว้ไวเหลือ ฯ
๓๗๔๕ รวบศรรวมรับไว้ในกำ หัดถ์แฮ
เริงร่าสำราญสำรากเย้ย
หักศรยับระยำโยนเยาะ ให้ฮา
นี่สาตราใครเฮ้ยเดชล้ำดีหลาย ฯ
             

แผ่นที่ ๕๓๖ – พระราชครูพิเชต

๓๗๔๖ อสุรผัดโผนขึ้นรถกุมภัณฑ์
ถีบอสุรโลทันต์ถูกหน้า
รถทรงหักลงพลันพลิกคว่ำ
เหนทศพิณถลาล้าร่าเข้าโรมรอญ ฯ
๓๗๔๗ อสุรินทรร่าร้าโรมรัน
ต่างจับต่างตีกันกึกก้อง
ต่างหนีต่างไล่พันลวันล่อง ไวแฮ
อสุรผัดโผนโจนจ้องจับคว้าคันศิลป์ ฯ
๓๗๔๘ ยื้อยุดฉุดแย่งได้รันโรม
ถูกทศพิณท่าวโครมคว่ำคว้าง
บุตรอินทรชิตสองโสรมมนัศสบ ช่องฮา
โจนจับแขนคนละข้างฉุดรั้งขุนเข็ญ ฯ
๓๗๔๙ อสุรผัดโจนจับได้วรณี สูรนา
จับจิกเกษอสุรีคร่าไว้
สามอสูรจับยักษีสองโสด มาแฮ
พาประเวศถวายไท้ที่ยั้งยุทธภูมิ์ ฯ
๓๗๕๐ พระพรตภักตรผ่องแผ้วภูลปรา โมทย์แฮ
ตรัสเรียกสุครีพมาสั่งซ้ำ
ท่านก็บุตรสุริยาเดชยิ่ง
จงอย่าเผลอพลาดพล้ำพ่ายรู้ไพริน ฯ
๓๗๕๑ จำมันจงมั่นไว้ทั้งสอง
จะไถ่ถามเอาผองเพื่อนด้วย
ยันดาคิดขบถปองสมบัติ พิเภกนา
พิฆาฏเสียจงม้วยหมดพื้นมารพาล ฯ
๓๗๕๒ แต่อสุรผัดกับทั้งบุตรา
อินทรชิตสองรารีบร้อน
ไปนคเรศลงกาถอดพิเภก มาเทอญ
สั่งเสรจเลิกพลย้อนยาตรยั้งพลับพลา ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว