โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๑๓๓
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(→พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ=) |
(→พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ) |
||
แถว 2: | แถว 2: | ||
==พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ== | ==พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ== | ||
+ | |||
+ | ===แผ่นที่ ๕๒๙ – พระราชครูพิเชต=== | ||
+ | <tpoem> | ||
+ | ๓๖๙๗ พระพรตพจนเอื้อน อภิปราย | ||
+ | แก่อสุรเสนานาย นั่งพร้อม | ||
+ | เราจะยกพลราย โรมรบ | ||
+ | สำบุกตระบึกงล้อม ไล่มล้างมารกระลี ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๖๙๘ วรณีสูรกับท้าว ทศพิณ | ||
+ | พิฆาฏสับเปนสิน อย่าไจ้ | ||
+ | สำแดงเดชกระบินทร ระบือภพ | ||
+ | ใครจักเหนไฉนให้ กล่าวชี้เชิงณรงค์ ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๖๙๙ สุครีพรีบนบไท้ ทูลสนอง | ||
+ | อันจะยกพลกอง ทัพบ่ล้น | ||
+ | ลงกาจักหม่นหมอง โทรมซุด | ||
+ | ยักษปะชาเปนต้น จักต้องพลอยตาย ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๗๐๐ อนึ่งวิเชียรพรหมเมศนั้น ในมือ มารนา | ||
+ | ผิวทศพิณจะกระพือ พิโรธเร้า | ||
+ | พาลพิฆาฏเสียคือ ตายเปล่า | ||
+ | จะเสื่อมเสียกระพเกียรติเจ้า หลักหล้าภพไตร ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๗๐๑ เราผองคงจักต้อง ดำริห์ | ||
+ | พระอวตารจะติ โทษได้ | ||
+ | บงกระบี่ที่ชาญพิ ไชยยุทธ | ||
+ | คือรับสั่งแต่ใต้ บาทให้หาตัว ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๗๐๒ เยียวมันหยิ่งแม้นไม่ ยอมนา | ||
+ | จึ่งยกพลโถมถา รบเร้า | ||
+ | ธจึ่งตรัสปฤกษา สืบต่อ ไปเฮย | ||
+ | กระบี่ใดควรเข้า ต่อถ้อยทศพิณ ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๗๐๓ สุครีพทูลแนะไท้ นฤบาล | ||
+ | เหนแต่ชมพูพาน แกว่นรู้ | ||
+ | ยงยุทธว่องโวหาร หากซื่อ ตรงนา | ||
+ | ควรจักวางกระมลกู้ กิจให้สื่อสาสน ฯ | ||
+ | </tpoem> | ||
===แผ่นที่ ๕๓๐ – พระราชครูพิเชต=== | ===แผ่นที่ ๕๓๐ – พระราชครูพิเชต=== | ||
<tpoem> | <tpoem> | ||
แถว 87: | แถว 131: | ||
ทราบการเร่งกำสรด แสนเทวศ | ทราบการเร่งกำสรด แสนเทวศ | ||
นางร่ำพิไรให้ ตรัสห้ามโหยหวน ฯ | นางร่ำพิไรให้ ตรัสห้ามโหยหวน ฯ | ||
+ | </tpoem> | ||
+ | ===แผ่นที่ ๕๓๒ – พระราชครูพิเชต=== | ||
+ | <tpoem> | ||
+ | ๓๗๑๘ ทศพิณพิโรธเกรี้ยว กระทืบบาท | ||
+ | ธไป่ลามาตราช รีบร้อน | ||
+ | มามณฑิรมณีมาศ ประทับแท่น ทองแฮ | ||
+ | สั่งพี่เลี้ยงเกณฑ์ต้อน เตรียมรี้พลขันธ์ ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๗๑๙ ฝ่ายกุมภัณฑ์พี่น้อง สองกุ มารแฮ | ||
+ | ยามลิวันกันยุ เวกนี้ | ||
+ | ทราบว่าทศพิณมุ เตรียมหมู่ มารนา | ||
+ | เกรงจักพลอยป่นปี้ เพราะเปื้อนปนพาล ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๗๒๐ ภาคนไปเฝ้าพระ มารดา ทูลเฮย | ||
+ | นางทราบโสมนัศา สั่งซ้ำ | ||
+ | พ่อลอบออกไปหา พระยานุ ชิตเฮย | ||
+ | จักช่วยจักชูค้ำ พ่อให้ไภยไกษย ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๗๒๑ สองรับโอวาทแล้ว ลาจร | ||
+ | ลอยลิ่วปลิวอำพร ภาคฟ้า | ||
+ | ถึงมรกฎสิงขร ลงบอก ยพลเฮย | ||
+ | แก่กระบี่นายกองกล้า เดชก้องยามพวาร ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๗๒๒ กระบี่พาสองยักษ์เยื้อง ยาตรา | ||
+ | พบอนุชิตสองรา บอกแจ้ง | ||
+ | ขุนกระบี่ก็พามา ถวายพระ พรตแฮ | ||
+ | ลองรบอาษาแว้ง จับท้าวทศพิณ ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๗๒๓ ภูบาลบานเบิกปลื้ม หฤไทย | ||
+ | ตรัสภิปรายปราไสย เพราะพร้อง | ||
+ | ฃอบจิตรที่จองใจ จงรัก เรานา | ||
+ | รีบกลับไปปกป้อง พิเภกไว้จงดี ฯ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ๓๗๒๔ สองอสูรรับสั่งไท้ ภูธร | ||
+ | ถวายอภิวาทจร จาดเฝ้า | ||
+ | โผนทยานยาตรอำพร เต็มพัด | ||
+ | บรรลุลงกาเข้า สู่ห้องปรางเหน ฯ | ||
</tpoem> | </tpoem> |
รุ่นปัจจุบันของ 14:30, 18 สิงหาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เนื้อหา |
พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ
แผ่นที่ ๕๒๙ – พระราชครูพิเชต
๓๖๙๗ พระพรตพจนเอื้อน | อภิปราย | ||
แก่อสุรเสนานาย | นั่งพร้อม | ||
เราจะยกพลราย | โรมรบ | ||
สำบุกตระบึกงล้อม | ไล่มล้างมารกระลี ฯ | ||
๓๖๙๘ วรณีสูรกับท้าว | ทศพิณ | ||
พิฆาฏสับเปนสิน | อย่าไจ้ | ||
สำแดงเดชกระบินทร | ระบือภพ | ||
ใครจักเหนไฉนให้ | กล่าวชี้เชิงณรงค์ ฯ | ||
๓๖๙๙ สุครีพรีบนบไท้ | ทูลสนอง | ||
อันจะยกพลกอง | ทัพบ่ล้น | ||
ลงกาจักหม่นหมอง | โทรมซุด | ||
ยักษปะชาเปนต้น | จักต้องพลอยตาย ฯ | ||
๓๗๐๐ อนึ่งวิเชียรพรหมเมศนั้น | ในมือ มารนา | ||
ผิวทศพิณจะกระพือ | พิโรธเร้า | ||
พาลพิฆาฏเสียคือ | ตายเปล่า | ||
จะเสื่อมเสียกระพเกียรติเจ้า | หลักหล้าภพไตร ฯ | ||
๓๗๐๑ เราผองคงจักต้อง | ดำริห์ | ||
พระอวตารจะติ | โทษได้ | ||
บงกระบี่ที่ชาญพิ | ไชยยุทธ | ||
คือรับสั่งแต่ใต้ | บาทให้หาตัว ฯ | ||
๓๗๐๒ เยียวมันหยิ่งแม้นไม่ | ยอมนา | ||
จึ่งยกพลโถมถา | รบเร้า | ||
ธจึ่งตรัสปฤกษา | สืบต่อ ไปเฮย | ||
กระบี่ใดควรเข้า | ต่อถ้อยทศพิณ ฯ | ||
๓๗๐๓ สุครีพทูลแนะไท้ | นฤบาล | ||
เหนแต่ชมพูพาน | แกว่นรู้ | ||
ยงยุทธว่องโวหาร | หากซื่อ ตรงนา | ||
ควรจักวางกระมลกู้ | กิจให้สื่อสาสน ฯ | ||
แผ่นที่ ๕๓๐ – พระราชครูพิเชต
๓๗๐๔ พระตำรัสสั่งใช้ | ชมภู พานเฮย | ||
จงสื่อนครลองดู | สักครั้ง | ||
เขาจะอ่อนน้อมดูนู | ฤๅขัด แขงนา | ||
ท่านอย่างเผลอพลันพลั้ง | พลาดต้องบัดสี ฯ | ||
๓๗๐๕ พานรินทร์รับสั่งแล้ว | เรห็จทยาน | ||
บรรลุลงกาสฐาน | ไป่ช้า | ||
ลอยอยู่นะคัคณานต์ | ตรงช่อง แกลแฮ | ||
สีหนาทตวาดท้า | แทตยท้าวทศพิณ ฯ | ||
๓๗๐๖ เองสมคบพี่เลี้ยง | เปนขบถ | ||
เย่อหยิ่งชิงศิริยศ | พิเภกได้ | ||
กูถือสั่งพระพรต | อนุชพระ กฤษณนา | ||
มานราชบัญชาใช้ | เฉภาะให้หาเอง ฯ | ||
๓๗๐๗ เรวรีบไปเฝ้าพระ | ทรงยศ | ||
ที่หว่างเขามรกฎ | ใหญ่กว้าง | ||
จะทรงชักคดีขบถ | โดยชื่น เนตรนา | ||
เองหาขึงคัดง้าง | แม่นม้วยมือทหาร ฯ | ||
๓๗๐๘ ทศพิณพิโรธร้อง | เหวยลิง | ||
ทรลักษณหยามหยิ่งจริง | จาบจ้วง | ||
เองเปนบ่าวพึ่งพิง | บุญมนุษย์ | ||
ไยจึ่งหยาบลาบล้วง | หลู่เชื้อพงษพรหม ฯ | ||
๓๗๐๙ มาเคารพนบเบื้อง | บาทา กูเฮย | ||
พูดแต่สุภาพภา | สิตน้อม | ||
จึ่งสมแก่ทูตา | นุทูต แขกแฮ | ||
กลับโอ่อวดอ้อมค้อม | ขู่ให้ใครขาม ฯ | ||
๓๗๑๐ พานเรศพิโรธแค้น | คือไฟ | ||
เหม่ลูกเลกจัญไร | อวดรู้ | ||
ไปฤๅจักบไป | มึงว่า มาเทอญ | ||
มึงจัดมึงขึงสู้ | จักสิ้นอาสัญ ฯ | ||
แผ่นที่ ๕๓๑ – พระราชครูพิเชต
๓๗๑๑ ลิงยักษต่างออกอ้าง | อวดหาญ | ||
ต่างโกรธกลเพลิงกัลป์ | จ่อจี้ | ||
ทศพิณสั่งพลมาร | จับกระบี่ ฆ่าเวย | ||
ยักษยั่นลิงเลี่ยงลี้ | ไปล้อมโรมรัน ฯ | ||
๓๗๑๒ พานรินทรรีบเลื่อนล้ำ | ลงไป | ||
ประดิษฐานภูมไผท | เผ่นกว้าง | ||
โถมถีบถูกอุรไพ | นาสุร วงษแฮ | ||
ตกแท่นจับจิกง้าง | เกษเกล้ากุมภัณฑ์ ฯ | ||
๓๗๑๓ ตบต่อยถูกเนตรหน้า | โปกปับ | ||
โนโหนกแตกตัวยับ | เลือดย้อย | ||
เหยียบอกด่าสำทับ | ยักษถ่อย | ||
กูหากคิดอยู่น้อย | หนึ่งไว้ชีวา ฯ | ||
๓๗๑๔ เกรงเกินรับสั่งไท้ | จุธาภพ | ||
หาไม่จะฟันประจบ | จวบม้วย | ||
ภาแผลที่ต่อยตบ | ฝากมาตุ มึงนา | ||
ขุนกระบี่แกว่งขรรค์ด้วย | เดชห้าวอวดหาญ ฯ | ||
๓๗๑๕ รเห็จทยานไผเฝ้าพระ | ภูวไนย | ||
ที่พลับพลาเนินไศล | เลิศแล้ว | ||
ทูลคดีซึ่งมีไชย | เชิงพูด | ||
พระสดับภักตรแผ้ว | ตรัสซร้องสรเสริญ ฯ | ||
๓๗๑๖ ทศพิณมานะน้อย | ฤไทยนัก | ||
เสียยศอรสุศักดิ์ | เผ่าผู้ | ||
ชลเนตรน่านนองภักตร | ผิดเผือด | ||
เปนสุดฤทธิสุดรู้ | รีบเฝ้าชนนี ฯ | ||
๓๗๑๗ มณโฑยลหน่อไท้ | รันทด | ||
ค่อยประคองโอรส | ลูบไล้ | ||
ทราบการเร่งกำสรด | แสนเทวศ | ||
นางร่ำพิไรให้ | ตรัสห้ามโหยหวน ฯ | ||
แผ่นที่ ๕๓๒ – พระราชครูพิเชต
๓๗๑๘ ทศพิณพิโรธเกรี้ยว | กระทืบบาท | ||
ธไป่ลามาตราช | รีบร้อน | ||
มามณฑิรมณีมาศ | ประทับแท่น ทองแฮ | ||
สั่งพี่เลี้ยงเกณฑ์ต้อน | เตรียมรี้พลขันธ์ ฯ | ||
๓๗๑๙ ฝ่ายกุมภัณฑ์พี่น้อง | สองกุ มารแฮ | ||
ยามลิวันกันยุ | เวกนี้ | ||
ทราบว่าทศพิณมุ | เตรียมหมู่ มารนา | ||
เกรงจักพลอยป่นปี้ | เพราะเปื้อนปนพาล ฯ | ||
๓๗๒๐ ภาคนไปเฝ้าพระ | มารดา ทูลเฮย | ||
นางทราบโสมนัศา | สั่งซ้ำ | ||
พ่อลอบออกไปหา | พระยานุ ชิตเฮย | ||
จักช่วยจักชูค้ำ | พ่อให้ไภยไกษย ฯ | ||
๓๗๒๑ สองรับโอวาทแล้ว | ลาจร | ||
ลอยลิ่วปลิวอำพร | ภาคฟ้า | ||
ถึงมรกฎสิงขร | ลงบอก ยพลเฮย | ||
แก่กระบี่นายกองกล้า | เดชก้องยามพวาร ฯ | ||
๓๗๒๒ กระบี่พาสองยักษ์เยื้อง | ยาตรา | ||
พบอนุชิตสองรา | บอกแจ้ง | ||
ขุนกระบี่ก็พามา | ถวายพระ พรตแฮ | ||
ลองรบอาษาแว้ง | จับท้าวทศพิณ ฯ | ||
๓๗๒๓ ภูบาลบานเบิกปลื้ม | หฤไทย | ||
ตรัสภิปรายปราไสย | เพราะพร้อง | ||
ฃอบจิตรที่จองใจ | จงรัก เรานา | ||
รีบกลับไปปกป้อง | พิเภกไว้จงดี ฯ | ||
๓๗๒๔ สองอสูรรับสั่งไท้ | ภูธร | ||
ถวายอภิวาทจร | จาดเฝ้า | ||
โผนทยานยาตรอำพร | เต็มพัด | ||
บรรลุลงกาเข้า | สู่ห้องปรางเหน ฯ | ||