โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๒๖

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(/* พระยาอนุชิตชมอุทยาน เก็บผลมะม่วงให้สนม ยางมะม่วงหยดถูกศีรษะ เผลอตัวใช้เท้าเกา นางสนมเ)
 
แถว 2: แถว 2:
==พระยาอนุชิตชมอุทยาน เก็บผลมะม่วงให้สนม ยางมะม่วงหยดถูกศีรษะ เผลอตัวใช้เท้าเกา นางสนมเห็นเข้าหัวเราะเลยหนีไปบวชอยู่กับพระฤาษีทิศไพที่เขามณฑป==
==พระยาอนุชิตชมอุทยาน เก็บผลมะม่วงให้สนม ยางมะม่วงหยดถูกศีรษะ เผลอตัวใช้เท้าเกา นางสนมเห็นเข้าหัวเราะเลยหนีไปบวชอยู่กับพระฤาษีทิศไพที่เขามณฑป==
 +
===แผ่นที่ ๕๐๑ – นายโตการเปรียญ===
===แผ่นที่ ๕๐๑ – นายโตการเปรียญ===
<tpoem>
<tpoem>
แถว 173: แถว 174:
ลาองค์พระอาจริย  สู่ยอด ไศลเฮย
ลาองค์พระอาจริย  สู่ยอด ไศลเฮย
ชี้ชื่อมรฎปแก้ว  อยู่สร้างกิจกูณฑ์ ฯ
ชี้ชื่อมรฎปแก้ว  อยู่สร้างกิจกูณฑ์ ฯ
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๕๐๕ – พระปลัดสิง===
 
-
<tpoem>
 
-
๓๕๒๙ ไพนาสูรบุตรเจ้า  จอมยักษ์
 
-
อายุสิบสามศักดิ์  สุดแกล้ว
 
-
วันหนึ่งคิดใคร่จัก  ประภาษ สวนเฮย
 
-
ทูลพระบิตุเรศแล้ว  รีบผ้ายสรงชล ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๕๓๐ สรงเสรจทรงเครื่องพริ้ง  เพราองค์
 
-
เลออาศนราชดุรงค์  เพริศพร้อม
 
-
ขุนยักษพี่เลี้ยงจง  ใจภักดิ์ เคียงนา
 
-
ขบวนแห่สองสายห้อม  ล่วงเข้าสวนขวัญ ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๕๓๑ ถึงปทับเกยมาศแล้ว  ลีลา
 
-
ชมสั่งผลผกา  ช่อช้อย
 
-
จวบบ่ายพระเสด็จคลา  ยังพลับ พลาเอย
 
-
เถลองอาศนวิเชียรพร้อย  พรั่งพร้อมกุมารแหน ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๕๓๒ พี่เลี้ยงเคียงแท่นแก้ว  ลำยอง
 
-
พลางตริความหลังตรอง  หม่นไหม้
 
-
ไพนาเล่นคะนอง  ไป่ทราบ ชนกนา
 
-
กูจะทำเลศให้  พระน้องฉงนถาม ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๕๓๓ อสุรินทรคิดแล้วหลั่ง  อสุชล
 
-
ทำเล่ห์เสสรวญปน  โศรกเศร้า
 
-
หน่อนารถเหลือบเนตรยล  ฉงนจิตร ถามเอย
 
-
ดูก่อนพระพี่เจ้า  โศรกแล้วใยสรวล ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๕๓๔ พี่เลี้ยงฟังมิใคร่เอื้อน  วัจนา
 
-
ทำท่วงทีกิริยา  ขุ่นข้อง
 
-
เหลียวภักตร์เหลือบซ้ายขวา  โดยเล่ห์ ทูลเฮย
 
-
สุดจิตรสุดจักพร้อง  แพร่ถ้อยทูลถวาย ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๕๓๕ เธอฟังเธอยิ่งซ้ำ  สงไสย
 
-
งำเงื่อนความลับใด  แม่นแท้
 
-
จูงพี่สู่ห้องใน  ทรงกซิบ ถามเฮย
 
-
เชิญพี่เผยพจนแก้  เงื่อนให้หายฉงน ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๕๐๖ – พระปลัดสิง===
 
-
<tpoem>
 
-
๓๕๓๖ พี่เลี้ยงอ่อนศิรโรตม์น้อม  ทูลพลัน
 
-
ชำโศกด้วยทศกรรฐ์  แก่นหล้า
 
-
รวมลักษณยกกบี่รัน  รอญชีพ มลายแฮ
 
-
เพราะพิเภกชั่วช้า  ส่อเสี้ยนศึกหาญ
 
-
 
-
 
-
๓๕๓๗ อันซึ่งพิเภกนี้  เป็นอา
 
-
มิใช่พระชนะกา  ผ่านเผ้า
 
-
องค์บิตุเรศร์หน่อนรา  นามทศ กรรฐ์แฮ
 
-
แม้มิเชื่อทูลเกล้า  สอบถ้อยมารดา ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๕๓๘ พระกุมารสดับถ้อย  วรณี สูรเอย
 
-
เจบจิตรดังศรศรี  เสียบไส้
 
-
แสนขุ่นพระไทยทวี  ทูลเทวศ
 
-
ดาลเดือดมิเหือดไห้  กลับเข้าคืนวัง ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๕๓๙ ถึงเฝ้าพิเภกแล้ว  ทูลลา
 
-
เสดจสู่ปรางมารดา  สุดลห้อย
 
-
มณโฑอรรคชายา  ยลบุตร พิไรเอย
 
-
กรกระกองลูกน้อย  พร่ำถ้อยวอนถาม ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๕๔๐ อ้อพ่อๆ ผู้ร่วม  ชีวง
 
-
ใยพ่อจึ่งมาทรง  โศรกเศร้า
 
-
กริ้วกราดสิ่งใดจง  บอกแม่ หน่อยเอย
 
-
เงยภักตรเถิดลูกเกล้า  อย่าเฝ้ากรรแสง ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๕๔๑ สดับเสาวนิตแล้ว  ทูลถาม
 
-
โอ้พระแม่อำความ  ลับไว้
 
-
จอมราพขัติยทรงนาม  ทศภักตร์ แลนา
 
-
ไฉนเหตุพระจึ่งได้  สุดสิ้นชีวัน ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๕๔๒ นางสดับวับหวั่นว้า  หฤไทย
 
-
พลางปลอบวรดะไนย  เกลื่อนถ้อย
 
-
องค์พิเภกนะยาใจ  จงฝาก องค์เอย
 
-
ฟังแม่เถิดหน่อน้อย  อย่าได้สงไสย ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๕๐๗ – พระปลัดสิง===
 
-
<tpoem>
 
-
๓๕๔๓ ฟังตรัสยิ่งอัดอั้น  พระอุรา
 
-
ป้องเนตรหลั่งชลนา  ร่ำไห้
 
-
นงนาฎกอดลูกยา  แสนเทวศ ทวีเอย
 
-
อาจจะอำความไว้  ปลอบแล้วไขสาร ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๕๔๔ นางทรงเล่าแต่ต้น  จนหมด ความเอย
 
-
พิเภกน้องคิดคต  ต่อไท้
 
-
พระรามโปรดเติมยศ  เสิมสืบ วงษนา
 
-
ทรงประทานแม่ไว้  ฝ่ายซ้ายมเหษี ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๕๔๕ ห่อนรู้ว่าแม่นี้  มีครรภ์
 
-
หมายว่าพ่อจอมขวัญ  บุตรท้าว
 
-
ตัวแม่ซึ่งพงษพันธุ์  ของบิตุ เรศร์นา
 
-
เว้นแต่ทรงเดชห้าว  หมดแล้วฤๅเหลือ ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๕๔๖ เหลือแต่จักรวรรดิเจ้า  มลิวัน นาพ่อ
 
-
แปดหัดถ์เดชมหันต์  สี่หน้า
 
-
ฉะนั้นลูกจักผัน  ผายถึ่ง ท่านเฮย
 
-
เชอญยกพยุหกลั่นกล้า  ฆ่าอ้ายอาธรรม ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๕๔๗ อย่าพ่อๆ อย่าเหี้ยม  ฮึกหาญ
 
-
ราเมศรคืออวตาร  แก่นไท้
 
-
ปวงกรบินทร์ฤทธิไชยชาญ  เทพยจุ ตินา
 
-
ฟังแม่พ่ออย่าได้  หมิ่นท้าวสี่กร
 
-
 
-
 
-
๓๕๔๘ ลูกก็ชายชาติเชื้อ  อาชา ไนยเฮย
 
-
ห่อนจักเกรงรามา  เท่าก้อย
 
-
อย่าพ่อแต่บิดา  อาพี่ แลแฮ
 
-
สหายญาติมาตยใหญ่น้อย  วินาศด้วยศรทรง ฯ
 
-
 
-
 
-
๓๕๔๙ ฟังตรัสขัดขุ่นข้อง  หมองศรี
 
-
จำจิตรรับเสาวนี  ยาตรเต้า
 
-
ถึงพี่ร่วมชีวี  ทรงปฤก ษาเอย
 
-
น้องคิดจักไปเฝ้า  อสุรท้าวมลิวัน ฯ
 
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 14:27, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระยาอนุชิตชมอุทยาน เก็บผลมะม่วงให้สนม ยางมะม่วงหยดถูกศีรษะ เผลอตัวใช้เท้าเกา นางสนมเห็นเข้าหัวเราะเลยหนีไปบวชอยู่กับพระฤาษีทิศไพที่เขามณฑป

แผ่นที่ ๕๐๑ – นายโตการเปรียญ

๓๕๐๑ ปางองค์อนุชิตไท้นฤบาล
รองนครเขตรสฐานถิ่นกว้าง
นามนพคีรีขานเมืองเอก
ทวยราษฎร์ขาดเข็ญอ้างออกอื้ออวยไชย ฯ
๓๕๐๒ นานรินทรปิ่นภพผู้ฤทธิรงค์
รองสัตยสุจริตทรงเสาะสร้าง
ทศธรรมอิกการสงเคราะห์ราษฎร์ สี่เฮย
เสด็จดัดหฤไทยกระด้างแผกเบื้องเขบ็จบรรพ์ ฯ
๓๕๐๓ วันหนึ่งอนุชิตเจ้าจอมนรา ราษฎรเฮย
ออกพระโรงเสนาแน่นเฝ้า
ทรงวินิจกิตยานุกิจ เสรจเฮย
สั่งพระผู้ผ่านเฝ้าจักเต้าสวนขวัญ ฯ
๓๕๐๔ ทันใดธก็เอื้อนพจมาน
ตรัสสั่งเสนาชาญเชี่ยวใช้
เรวๆ จัดทวยหาญแหนแห่
อำมาตยประณตไท้รีบร้อนเกณฑ์พล ฯ
๓๕๐๕ จัดพลอย่างพยุหเยื้องเปนกระบวน
เหล่าหนึ่งกระลึงทวนดาบดั้ง
บางพวกเทิดปืนชนวนนกสับ
บางก็กุมหอกตั้งท่าจ้องจักผลาญ ฯ
๓๕๐๖ ขุนรถจัดรถเจ้าจอมกา นินเฮย
คอยรับพระจอมพานรินทร์คั่ง คับเฮย
ทูลทราบทุกสิ่งล้วนเสร็จพร้อมพลพฤนท์ ฯ
๓๕๐๗ จอมกระบินทร์ฟังเหตุให้เหิมปรี ดีเฮย
บานเบิกกระมลมีใช่น้อย
สบสนานพระอินทรีย์ทรงเครื่อง ต้นเฮย
จึ่งเสด็จทรงรถคล้อยเคลื่อนพร้อมโยธี ฯ
             

แผ่นที่ ๕๐๒ – นายโตการเปรียญ

๓๕๐๘ เอกองค์โอภาษแม้นเดือนเพ็ญ
พลเพียบคือดาวเป็นเครื่องล้อม
จอมราชผ่อนราษฎร์เย็นยามเคลื่อน พลเฮย
ดังว่าเดือนดาวห้อมค่อยคล้อยโดยโพยม ฯ
๓๕๐๙ ถึงสวนดำรัสให้สงบพล
เกณฑ์กระบวนรายตนรอบล้อม
เสด็จจากรถมนตรีหมอบ เรียบเฮย
ประพาศพฤกษสพฤบพร้อมพรั่งด้วยนางสนม ฯ
๓๕๑๐ ชมพรรณหมู่ไม้ดอกดกหลาย
สารภีพิกุลสายอยุดแย้ม
ซ่อนกลิ่นๆ บหายหอมส่า เล่าเฮย
พุทธชาดดาษดวงแฉล้มเลิศด้วยกลิ่นศรี ฯ
๓๕๑๑ กรรณิกาการเกษแก้วกาหลง
พุดจีบปีบประยงทรงกลิ่นกล้า
เลือกเก็บประทานองค์วรนาฎ
เกษมศุขทุกทั่วหน้านาฎไท้ทรงธรรม์ ฯ
๓๕๑๒ บันดานคิดเคลิบเคลิ้มสกนธ์ตน
คงจริตอย่างลิงลนเลศนั้น
ถอดมกุฎภิมณฑ์มอบพนัก งานเฮย
ปีนป่ายอัมพพฤกษดั้นโดดเต้นโดยคะนอง ฯ
๓๕๑๓ เมิลมองมม่วงไม้ปลิดผล
โยนประทานสนมกลเกี่ยงเย้า
หยาดยางหยดเต็มบนเศียรกระ บี่นา
มือแกะบหลุดเท้าแกะซ้ำเกาพลาง ฯ
๓๕๑๔ สนมนางนับยิ่งร้อยยลนาง
พระบาทเกาเศียรลนลูบป้อย
แผกเพศกรษัตริย์ซนเสียสง่า
บ้างก็ยิ้มเนตรชม้อยบอกบุ้ยโอฐเบือน ฯ
             

แผ่นที่ ๕๐๓ – นายโตการเปรียญ

๓๕๑๕ พระยาอนุชิตได้ยลสบ
สนมนาฎสรวลประจบเกือบเก้อ
อดสูหมู่นางหลบลับพฤกษ
เยี่ยมเยี่ยมมองมองชเง้อง่านน้ำใจตน ฯ
๓๕๑๖ กูซนจนต้องรับรองอาย
รักอยู่บสบายบ่อนนี้
ควรคิดหลบหลีกกายสันโดฐ เดียวเฮย
อาเพศดาบศลี้ลับหน้านางจร ฯ
๓๕๑๗ พานรดำริหแล้วแผลงฤทธิ์
อากาศเกิดหมอกผิดมืดหล้า
บ่ายภักตรฉเภาะทิศอยุทธเยศ
ระเห็จเหาะเลาะเลียบฟ้าใฝ่เผ้าหริวงษ ฯ
๓๕๑๘ ปางอนงค์องค์เอกทั้งโยธี
ไบสบกระบี่ดีอกดิ้น
คือใครบั่นเศียรศรีสมรขาด เกล้าเฮย
ย้ายแยกกันค้นสิ้นสุดรู้ทางจร ฯ
๓๕๑๙ พานรระเห็จห้องเวหน รวดแฮ
ตระบัดอยุทธยาดลด่วนเฝ้า
ทูลคืนบูรีตนลาบวช
สรวมเดชพระผ่านเฝ้าโปรดเกล้าหณุมาน ฯ
๓๕๒๐ ฟังสารดาลจิตรเจ้าจักรกรี
ข่อนๆ พระไทยทวีเทวศว้า
อาไลยกระบี่ศรีแสนเสนห
เคยสบพบเนตรหน้าแต่นี้นานเหน ฯ
๓๕๒๑ จำใจจำตรัสเอื้อนอวยพร
แก่พระยาพานรแกว่นแกล้ว
เปนศุขสถาวรเทอญพ่อ
ทุกขโศกโรคไภยแคล้วคลาศพ้นอันตราย ฯ
             

แผ่นที่ ๕๐๔ – นายโตการเปรียญ

๓๕๒๒ ฝ่ายพานเรศรน้อมอภิวันท์
รับพระพรทรงธรรม์ท่านให้
ลาองค์อาศนสุบรรณอีกพระ ลักษณเฮย
ออกจากพระโรงไท้รีบร้อนระเห็จเหิน ฯ
๓๕๒๓ มาดลมณฑปอ้างนามคี รีเฮย
เหนอรัญกุฎีเด่นตั้ง
ลงจากนภางค์ลีลาสู่ กุฎีเฮย
นบบาทดาบศยั้งอยู่พร้องสนองสาร ฯ
๓๕๒๔ กาลนี้ข้าน้อยนึกศรัทธา
หวังเพิ่มผนวชดาบศบ้าง
ขอจงพระจอมอาจาริยโปรด ข้าเฮย
ยอมรับให้อยู่สร้างพรตด้วยดุษฎี ฯ
๓๕๒๕ พระมนีมีชื่ออ้างพิศไพ
ตอบพจนพานรไขเงื่อนเค้า
สูเอยรูปจนใจเองสัตว
บวชไป่ได้ดอกเจ้าเพศเตี้ยเดียรฉาน ฯ
๓๕๒๖ ใครๆ จักอาจแสร้งเอาทรง
เปนเพศบุรุษยงเยี่ยงข้อย
กูจึ่งจะยอมสงเคราะห์บวช ได้นา
แลจะแนะกิจน้อยใหญ่ให้กองกูณฑ์ ฯ
๓๕๒๗ ขุนกระบินทรยินเลศน้อมนักธรรม์
ร่ายเวทแปรเพศผันแผกกี้
ทรงโฉมเฉกเช่นฉันชายหนุ่ม
จอมนารถนักสิทธิ์ชี้กิจให้ปรรพชา ฯ
๓๕๒๘ ครองนุ่งหนังพยัฆพร้องบริกฃาร
ห่อเกษชฎาธารเสรจแล้ว
ลาองค์พระอาจริยสู่ยอด ไศลเฮย
ชี้ชื่อมรฎปแก้วอยู่สร้างกิจกูณฑ์ ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว