โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๑à¹à¹‘
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …') |
(/* ทศกัณฐ์ได้น้ำทิพย์มาพรมซากศพญาติวงษ์และพลมารที่ตายไปให้ฟื้นขึ้นมาช่วยรบ พระรามแผลงศ) |
||
| แถว 87: | แถว 87: | ||
รีบแก้พิธีอัน สังวาศ รศนา | รีบแก้พิธีอัน สังวาศ รศนา | ||
อีกพระแผลงศรให้ โอบอ้อมล้ออสูร ฯ | อีกพระแผลงศรให้ โอบอ้อมล้ออสูร ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
| + | ===แผ่นที่ ๔๐๓ – พระเจ้าราชวงษเธอกรมขุนบดินทรไพศาลโสภณ=== | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๒๘๑๕ พระฟังพิเภกแจ้ง จับศิลป์ แผลงเฮย | ||
| + | เปนฃ่ายโอบอสุรินทร์ แน่นแฟ้น | ||
| + | แล้วรับสั่งสามกระบิล กับเหล่า ลิงนอ | ||
| + | เรวเร่งไปตอบแค้น ตัดต้นกลพิธี ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๘๑๖ นิลนลวายุบุตรทั้ง ชมภูพาล | ||
| + | รับสั่งองค์อวตาร นอบน้อม | ||
| + | ภาพลกึ่งสมุทหาร เดินด่วน | ||
| + | ถึงฃตรลงกาพร้อม อยุดยั้งแปลงกาย ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๘๑๗ ชมพูพาลนิมิตแค้น การุณ ราชเฮย | ||
| + | นิลนลเปนกุญ ชเรศกล้า | ||
| + | วายุบุตรคือขุน ทศภักตร์ | ||
| + | ลิงไพร่พรั่งพร้อมหน้า นิตรเพี้ยงพลมาร ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๘๒๘ ยกพลเร่งรีบเข้า ลงกา | ||
| + | ต่างทักถามกิจจา แซ่ซ้อง | ||
| + | กระบี่บอกชาวประชา เสร็จศึก แล้วพ่อ | ||
| + | ลิงมนุษยพี่น้อง มอดม้วยฤๅหลอ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๘๑๙ ลงจากฅอคฃเข้า โรงพิธี | ||
| + | นั่งแนบดาบศนี บอกน้อง | ||
| + | ว่าอริราชไพรี วายวอด หมดแล | ||
| + | เชิญสถิตสถานห้อง นั่งช้าใยไฉน ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๘๒๐ ถึงปรางพลางพลอดจ้อ เจรจา | ||
| + | ตั้งแต่นี้ลงกา สงบเสี้ยน | ||
| + | เพราะเจ้าเศกธารา ชุบชีพ ยักษแฮ | ||
| + | นางตอบว่าผิดเพี้ยน เวทย์ฃ้าลงกาจม ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๘๒๑ ลูกลมสมเสน่ห์น้อง แนบสนิท | ||
| + | รศรื่นชื่นชูจิตร แรกรู้ | ||
| + | นางสมานสมัคพิศ สวาดิ์รศ รักเฮย | ||
| + | อรแอบกระบี่ชู้ แน่แท้ทศเศียร ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
| + | ===แผ่นที่ ๔๐๔ – พระเจ้าราชวงษเธอกรมขุนบดินทรไพศาลโสภณ=== | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๒๘๒๒ สองทหารชาญยุทธทั้ง พลลิง | ||
| + | ฉุดลากกระชากชิง ช่วยรื้อ | ||
| + | โรงราชพิธีหญิง ยับย่อย ลงแฮ | ||
| + | ราชวัดฉัตรธงยื้อ เย่อสิ้นถอนเสา ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๘๒๓ วายุบุตรกล่าวเลศเล้า โลมลา | ||
| + | พี่จะยกโยธา เที่ยวค้น | ||
| + | จับพิเภกมัดมา ตัดศีศะ เสียบเฮย | ||
| + | ตระบัตรจากห้องพ้น รีบขึ้นคชสาร ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๘๒๔ เดินพลจนเกือบใกล้ กองทัพ | ||
| + | แปลงเพศจากมารสรรพ ด่วนเฝ้า | ||
| + | ทูลแยบพิธียับ พระตรัส ชมเฮย | ||
| + | แล้วสั่งสุครีพเข้า ไล่ล้างเหล่าอสูร ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๘๒๕ ขุนมารเหนปิศาจม้วย มรณ์หมด | ||
| + | น้ำทิพย์ที่จะรด ขัดข้อง | ||
| + | ไสคเชนทรไล่ลิงลด เลี้ยววิ่ง หนีเฮย | ||
| + | ราเมศแผลงศรต้อง เป่าแก้แผลหาย ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๘๒๖ องค์นารายน์ลั่นซ้ำ ศรไชย | ||
| + | พลยักษแลช้างประไลย ชีพเปลื้อง | ||
| + | ทศภักตร์ดเดือดใจ คว่างจักร มาแฮ | ||
| + | วิศณุน้าวศรเยื้อง ลั่นล้างจักรอสูร ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๘๒๗ ราพร้ายแรงเรี่ยวสิ้น สลดทรวง | ||
| + | คับอกวิตกตวง เพียบแท้ | ||
| + | ลิงเยาะกล่าวถึงดวง สมรมิ่ง กูเอย | ||
| + | โอ้ป่านนี้พิธีแม้ แหลกแล้วลิงลุย ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๘๒๘ จึงชวนเลิกทัพแสร้ง เจรจา | ||
| + | เย็นย่ำพระสุริยา ลับแล้ว | ||
| + | นารายน์ตอบอสุรา ตามจิตร ท่านเทอญ | ||
| + | พลางสั่งเคลื่อนพลแคล้ว คลาศเข้าพลับพลา ฯ | ||
</tpoem> | </tpoem> | ||
รุ่นปัจจุบันของ 14:10, 18 สิงหาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เนื้อหา |
ทศกัณฐ์ได้น้ำทิพย์มาพรมซากศพญาติวงษ์และพลมารที่ตายไปให้ฟื้นขึ้นมาช่วยรบ พระรามแผลงศรเป็นข่ายเพชรล้อมไว้
แผ่นที่ ๔๐๑ – พระเจ้าราชวงษเธอกรมขุนบดินทรไพศาลโสภณ
| ๒๘๐๑ เององค์ทรงครุฑแกล้ว | เกียรติขจร | ||
| เสด็จออกปวงพานร | นอบไหว้ | ||
| เสียงอสุรดัษกร | โห่สนั่น | ||
| ถามพิเภกว่าใครไซ้ | ยกรี้พลมา ฯ | ||
| ๒๘๐๒ โหรยักษยามเลิศรู้ | เรวทูล | ||
| นายทัพราพนาสูร | แน่แท้ | ||
| กับสองบุตรตระกูล | เกิดกับ คเชนทร์แฮ | ||
| เชิญเสด็จไปปราบแม้ | จักได้ไชยอรินทร์ ฯ | ||
| ๒๘๐๓ ธทราบทูลเสร็จแล้ว | โองการ | ||
| สั่งบุตรสุริยะชาญ | อย่าช้า | ||
| สุครีพรับบรรหาร | มาจัด พลแฮ | ||
| เสร็จสรรพทัพหลังหน้า | ปีกป้องกองหลวง ฯ | ||
| ๒๘๐๔ สององค์ทรงเครื่องแล้ว | จับศิลป์ | ||
| ทรงรถอมรินทร์ | อร่ามพร้อย | ||
| พระลักษณแยกหมู่กระบิน | เป็นทัพ น่าเฮย | ||
| ได้ฤกษเคลื่อนพลคล้อย | สู่พื้นสมรภูมิ์ ฯ | ||
| ๒๘๐๕ ทศเศียรทรงคชแกล้ว | กลางณรงค์ | ||
| สั่งบุตรเข้ายุทธยง | อย่าช้า | ||
| พลปักษกระบี่ตรง | ตรูรบ กันแฮ | ||
| พระลักษณแผลงถูกม้า | ชีพสิ้นทั้งสอง ฯ | ||
| ๒๘๐๖ ทวิราชโอรสเจ้า | ลงกา | ||
| แผลงสารทเก้าสิ่งมา | ร่อนคว้าง | ||
| องค์พระอนุชา | หัดถ์หน่วง ศิลป์เฮย | ||
| พลันลั่นถูกศรล้าง | บุตรท้าวทั้งสอง ฯ | ||
| ๒๘๐๗ ทศภักตร์คว่างจักรล้าง | ชีพกระบิน | ||
| จักรกฤษณแผลงพรหมมาดศิลป์ | กระบี่พื้น | ||
| กุมภัณฑ์เพ่งภักตร์ผิน | เหนบุตร ม้วยแฮ | ||
| โศกซบสอึกสอื้น | ขับช้างแอบไพร ฯ | ||
แผ่นที่ ๔๐๒ – พระเจ้าราชวงษเธอกรมขุนบดินทรไพศาลโสภณ
| ๒๘๐๘ มณโฑนั่งนบนิ้ว | บริกำม์ | ||
| กอบกิจพิธีสำ | เหร็จแล้ว | ||
| มอบอุทกให้อำ | มาตย์ชื่อ มโหธร | ||
| เหาะลงจากลงกาแคล้ว | ม่อน้ำน้อมถวาย ฯ | ||
| ๒๘๐๙ ราพร้ายรับม่อน้ำ | ทิพย์ประ พรมเฮย | ||
| ปิศาจซึ่งมรณะ | กลับฟื้น | ||
| ตบหัดถตรัสฉิฉะ | ชาญเชี่ยว จริงนอ | ||
| สั่งอสุรเพียบพื้น | อย่าช้าประดาตี ฯ | ||
| ๒๘๑๐ บันดาปิศาจร้าย | ฤทธิแรง ณรงค์ฤๅ | ||
| โรมรุกบุกฟันแทง | ทั่วหน้า | ||
| กระบิลต่อยุธแยง | ยลย่อ จิตรเฮย | ||
| ต่างแยกแตกยับว้า | วุ่นทั้งทัพไชย ฯ | ||
| ๒๘๑๑ สุครีพองคตทั้ง | หณุมาร | ||
| พิฆาฏอสุรสาธาร | ป่นปี้ | ||
| ลิงเลวเหล่าบริวาร | แปลกประหลาดใจนา | ||
| ปวงปิศาจตายกี้ | กลับกลุ้มตลุมลิง ฯ | ||
| ๒๘๑๒ องค์นารายน์ธิราชเรื้อง | โรมยักษ | ||
| พระหัดถจับศรศักดิ์ | เสี่ยงซ้ำ | ||
| แผลงพลันลูกนั้นปัก | อกปิศาจ | ||
| อสุรกายแกล่กล้ำ | รูปนั้นพลันสูญ ฯ | ||
| ๒๘๑๓ ทศภักตร์วัน้ำทิพย์ | ประพรม | ||
| ปิศาจฟื้นกลุ่มกลม | รบร้า | ||
| จักรกฤษณคิดปรารมภ์ | ถามเหตุ พิเภกเฮย | ||
| อสุรเปนพรั่งหน้า | จักแก้กลไฉน ฯ | ||
| ๒๘๑๔ ยักษโหรยอหัดถแล้ว | ทูลพลัน | ||
| อุทกทิพย์มณโฑสรร | เสกไซ้ | ||
| รีบแก้พิธีอัน | สังวาศ รศนา | ||
| อีกพระแผลงศรให้ | โอบอ้อมล้ออสูร ฯ | ||
แผ่นที่ ๔๐๓ – พระเจ้าราชวงษเธอกรมขุนบดินทรไพศาลโสภณ
| ๒๘๑๕ พระฟังพิเภกแจ้ง | จับศิลป์ แผลงเฮย | ||
| เปนฃ่ายโอบอสุรินทร์ | แน่นแฟ้น | ||
| แล้วรับสั่งสามกระบิล | กับเหล่า ลิงนอ | ||
| เรวเร่งไปตอบแค้น | ตัดต้นกลพิธี ฯ | ||
| ๒๘๑๖ นิลนลวายุบุตรทั้ง | ชมภูพาล | ||
| รับสั่งองค์อวตาร | นอบน้อม | ||
| ภาพลกึ่งสมุทหาร | เดินด่วน | ||
| ถึงฃตรลงกาพร้อม | อยุดยั้งแปลงกาย ฯ | ||
| ๒๘๑๗ ชมพูพาลนิมิตแค้น | การุณ ราชเฮย | ||
| นิลนลเปนกุญ | ชเรศกล้า | ||
| วายุบุตรคือขุน | ทศภักตร์ | ||
| ลิงไพร่พรั่งพร้อมหน้า | นิตรเพี้ยงพลมาร ฯ | ||
| ๒๘๒๘ ยกพลเร่งรีบเข้า | ลงกา | ||
| ต่างทักถามกิจจา | แซ่ซ้อง | ||
| กระบี่บอกชาวประชา | เสร็จศึก แล้วพ่อ | ||
| ลิงมนุษยพี่น้อง | มอดม้วยฤๅหลอ ฯ | ||
| ๒๘๑๙ ลงจากฅอคฃเข้า | โรงพิธี | ||
| นั่งแนบดาบศนี | บอกน้อง | ||
| ว่าอริราชไพรี | วายวอด หมดแล | ||
| เชิญสถิตสถานห้อง | นั่งช้าใยไฉน ฯ | ||
| ๒๘๒๐ ถึงปรางพลางพลอดจ้อ | เจรจา | ||
| ตั้งแต่นี้ลงกา | สงบเสี้ยน | ||
| เพราะเจ้าเศกธารา | ชุบชีพ ยักษแฮ | ||
| นางตอบว่าผิดเพี้ยน | เวทย์ฃ้าลงกาจม ฯ | ||
| ๒๘๒๑ ลูกลมสมเสน่ห์น้อง | แนบสนิท | ||
| รศรื่นชื่นชูจิตร | แรกรู้ | ||
| นางสมานสมัคพิศ | สวาดิ์รศ รักเฮย | ||
| อรแอบกระบี่ชู้ | แน่แท้ทศเศียร ฯ | ||
แผ่นที่ ๔๐๔ – พระเจ้าราชวงษเธอกรมขุนบดินทรไพศาลโสภณ
| ๒๘๒๒ สองทหารชาญยุทธทั้ง | พลลิง | ||
| ฉุดลากกระชากชิง | ช่วยรื้อ | ||
| โรงราชพิธีหญิง | ยับย่อย ลงแฮ | ||
| ราชวัดฉัตรธงยื้อ | เย่อสิ้นถอนเสา ฯ | ||
| ๒๘๒๓ วายุบุตรกล่าวเลศเล้า | โลมลา | ||
| พี่จะยกโยธา | เที่ยวค้น | ||
| จับพิเภกมัดมา | ตัดศีศะ เสียบเฮย | ||
| ตระบัตรจากห้องพ้น | รีบขึ้นคชสาร ฯ | ||
| ๒๘๒๔ เดินพลจนเกือบใกล้ | กองทัพ | ||
| แปลงเพศจากมารสรรพ | ด่วนเฝ้า | ||
| ทูลแยบพิธียับ | พระตรัส ชมเฮย | ||
| แล้วสั่งสุครีพเข้า | ไล่ล้างเหล่าอสูร ฯ | ||
| ๒๘๒๕ ขุนมารเหนปิศาจม้วย | มรณ์หมด | ||
| น้ำทิพย์ที่จะรด | ขัดข้อง | ||
| ไสคเชนทรไล่ลิงลด | เลี้ยววิ่ง หนีเฮย | ||
| ราเมศแผลงศรต้อง | เป่าแก้แผลหาย ฯ | ||
| ๒๘๒๖ องค์นารายน์ลั่นซ้ำ | ศรไชย | ||
| พลยักษแลช้างประไลย | ชีพเปลื้อง | ||
| ทศภักตร์ดเดือดใจ | คว่างจักร มาแฮ | ||
| วิศณุน้าวศรเยื้อง | ลั่นล้างจักรอสูร ฯ | ||
| ๒๘๒๗ ราพร้ายแรงเรี่ยวสิ้น | สลดทรวง | ||
| คับอกวิตกตวง | เพียบแท้ | ||
| ลิงเยาะกล่าวถึงดวง | สมรมิ่ง กูเอย | ||
| โอ้ป่านนี้พิธีแม้ | แหลกแล้วลิงลุย ฯ | ||
| ๒๘๒๘ จึงชวนเลิกทัพแสร้ง | เจรจา | ||
| เย็นย่ำพระสุริยา | ลับแล้ว | ||
| นารายน์ตอบอสุรา | ตามจิตร ท่านเทอญ | ||
| พลางสั่งเคลื่อนพลแคล้ว | คลาศเข้าพลับพลา ฯ | ||
