โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•à¸´à¹Œ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๙๘
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …') |
(/* เมื่อทศกัณฐ์รบกับพระราม แล้วพุ่งหอกกบิลพัทหมายฆ่าพิเภก พระลักษณ์ช่วยป้องปัดจึงต้องห) |
||
| แถว 2: | แถว 2: | ||
==เมื่อทศกัณฐ์รบกับพระราม แล้วพุ่งหอกกบิลพัทหมายฆ่าพิเภก พระลักษณ์ช่วยป้องปัดจึงต้องหอกกบิลพัทสลบ== | ==เมื่อทศกัณฐ์รบกับพระราม แล้วพุ่งหอกกบิลพัทหมายฆ่าพิเภก พระลักษณ์ช่วยป้องปัดจึงต้องหอกกบิลพัทสลบ== | ||
| + | |||
| + | ===แผ่นที่ ๓๘๙– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์=== | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๒๗๑๗ ปางตรีภพนารถเจ้า จอมพา นรเฮย | ||
| + | ออกทศอัษฎาดา ดาษเฝ้า | ||
| + | ทั้งสองนครวา นรแน่น อนันต์เฮย | ||
| + | ยินศับท์โยธาเร้า กึกก้องพสุธา ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๑๘ ถามพิเภกว่าอื้อ ทัพใคร เจ้าเฮย | ||
| + | ทศภักตรฤๅตนใด ออกสู้ | ||
| + | ญาติมิตรร่วมหฤไทย มันมอด หมดฤๅ | ||
| + | วานจึ่งว่างศึกผู้ อาจกล้ามาผจญ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๑๙ น้องท้าวสิบภักตรน้อม ทูนสนอง | ||
| + | เหตุที่งดอสุรกอง ศึกไว้ | ||
| + | เพราะว่าทศภักตร์ป้อง ผลาญีพ เทพยฮา | ||
| + | แค้นที่เปนพยานไท้ ธิราชเจ้าจอมพล ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๒๐ ไปตั้งกูณฑ์กิจใกล้ เชิงเม รุมาศเฮย | ||
| + | ชุบกระบิลพัทเด ชะกล้า | ||
| + | ปั้นรูปอมรเท เวศทุ่ม เพลิงแฮ | ||
| + | ทราบอิศวร์เจ้าฟ้า ตรัสใช้พาลี ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๒๑ ไปล้างกูณฑ์กิจท้าว โกรธา | ||
| + | นึกว่าวายุบุตรคลา คลาศแสร้ง | ||
| + | จึ่งยกพยุหมา หมายพิฆาฎ ข้าแฮ | ||
| + | โกรธว่าข้าบาทแกล้ง นอบเกล้าทูลไท ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๒๒ องค์บรมนารถเจ้า สดับสาร | ||
| + | ตรัสว่าพระยามาร อย่าเศร้า | ||
| + | เรารักท่านเปรียบปาน ปูนชีพ เราฤๅ | ||
| + | ฤๅจะให้ราพเร้า ลวงล้างเยียไฉน ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๒๓ พลันเผยสิงหนาทเอื้อน โองการ | ||
| + | สั่งอนุชาชาญ ช่วยกั้ง | ||
| + | พิเภกอย่าให้พาน พะสาต ตราเฮย | ||
| + | สุครีพรีบเร่งตั้ง หยุหห้าวหาญรณ ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
| + | ===แผ่นที่ ๓๙๐– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์=== | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๒๗๒๔ บุตรรวีรับสั่งแล้ว ชุลีกร | ||
| + | เร่งจัดนิกรพานร แกว่นกล้า | ||
| + | ทั้งสองพระนะคร รวมรวบ | ||
| + | เทียมรถประทับถ้า ธิราชเจ้าจอมพล ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๒๕ ชไมยสรงสินธุสร้าน บริสุทธิ์ | ||
| + | ทรงเครื่องพิไชยยุทธ เพริศพร้อม | ||
| + | ตระลึงเทพยศราวุธ ยูรยาตร | ||
| + | เถลิงรถนิกรน้อม นอบเกล้าเดินขบวน ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๒๖ ทัพถึงจึ่งอยุดตั้ง โยธา | ||
| + | ใกล้ทัพอสุรมา มั่นไว้ | ||
| + | ทศเศียรทอดทฤษนา ดาลเดือด | ||
| + | จึ่งขับหมู่อสุรให้ ไล่ล้างพานร ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๒๗ นิลราชขับกะบี่เข้า โจมประจัญ | ||
| + | ยักษเผ่นลิงโผนฟัน ชีพล้าง | ||
| + | ราพร้ายเพ่งพลขันธ์ วายวอด | ||
| + | พลันจับศรแผลงคว้าง ไล่เลี้ยวประหารลิง ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๒๘ ภุชพงษยลกระบี่ต้อง ศรมาร | ||
| + | ตายกลาดนฤบาล ยิ่งแค้น | ||
| + | ลั่นศรไล่สังหาร ยักษวอด | ||
| + | กระบี่ที่มล้างแม้น มอดฟื้นคืนผจญ ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๒๙ ราพร้ายหมายมุ่งค้น อสุรา | ||
| + | พิเภกด้วยโกรธา ขัดข้อง | ||
| + | เหนแอบแทบรถา องค์พระ ลักษณเฮย | ||
| + | จึ่งขับรถรีบจ้อง จักล้างชีวัน ฯ | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ๒๗๓๐ พระลักษณองอาจด้วย เดชา | ||
| + | เหนยักษหักโหมมา โกรธเกรี้ยว | ||
| + | จึ่งจับอรรควา นิตเหนี่ยว แผลงแฮ | ||
| + | ถูกรถทศภักตร์เลี้ยว ไล่ล้างพยุหพล ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
===แผ่นที่ ๓๙๑– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์=== | ===แผ่นที่ ๓๙๑– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์=== | ||
<tpoem> | <tpoem> | ||
รุ่นปัจจุบันของ 14:08, 18 สิงหาคม 2552
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เนื้อหา |
เมื่อทศกัณฐ์รบกับพระราม แล้วพุ่งหอกกบิลพัทหมายฆ่าพิเภก พระลักษณ์ช่วยป้องปัดจึงต้องหอกกบิลพัทสลบ
แผ่นที่ ๓๘๙– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์
| ๒๗๑๗ ปางตรีภพนารถเจ้า | จอมพา นรเฮย | ||
| ออกทศอัษฎาดา | ดาษเฝ้า | ||
| ทั้งสองนครวา | นรแน่น อนันต์เฮย | ||
| ยินศับท์โยธาเร้า | กึกก้องพสุธา ฯ | ||
| ๒๗๑๘ ถามพิเภกว่าอื้อ | ทัพใคร เจ้าเฮย | ||
| ทศภักตรฤๅตนใด | ออกสู้ | ||
| ญาติมิตรร่วมหฤไทย | มันมอด หมดฤๅ | ||
| วานจึ่งว่างศึกผู้ | อาจกล้ามาผจญ ฯ | ||
| ๒๗๑๙ น้องท้าวสิบภักตรน้อม | ทูนสนอง | ||
| เหตุที่งดอสุรกอง | ศึกไว้ | ||
| เพราะว่าทศภักตร์ป้อง | ผลาญีพ เทพยฮา | ||
| แค้นที่เปนพยานไท้ | ธิราชเจ้าจอมพล ฯ | ||
| ๒๗๒๐ ไปตั้งกูณฑ์กิจใกล้ | เชิงเม รุมาศเฮย | ||
| ชุบกระบิลพัทเด | ชะกล้า | ||
| ปั้นรูปอมรเท | เวศทุ่ม เพลิงแฮ | ||
| ทราบอิศวร์เจ้าฟ้า | ตรัสใช้พาลี ฯ | ||
| ๒๗๒๑ ไปล้างกูณฑ์กิจท้าว | โกรธา | ||
| นึกว่าวายุบุตรคลา | คลาศแสร้ง | ||
| จึ่งยกพยุหมา | หมายพิฆาฎ ข้าแฮ | ||
| โกรธว่าข้าบาทแกล้ง | นอบเกล้าทูลไท ฯ | ||
| ๒๗๒๒ องค์บรมนารถเจ้า | สดับสาร | ||
| ตรัสว่าพระยามาร | อย่าเศร้า | ||
| เรารักท่านเปรียบปาน | ปูนชีพ เราฤๅ | ||
| ฤๅจะให้ราพเร้า | ลวงล้างเยียไฉน ฯ | ||
| ๒๗๒๓ พลันเผยสิงหนาทเอื้อน | โองการ | ||
| สั่งอนุชาชาญ | ช่วยกั้ง | ||
| พิเภกอย่าให้พาน | พะสาต ตราเฮย | ||
| สุครีพรีบเร่งตั้ง | หยุหห้าวหาญรณ ฯ | ||
แผ่นที่ ๓๙๐– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์
| ๒๗๒๔ บุตรรวีรับสั่งแล้ว | ชุลีกร | ||
| เร่งจัดนิกรพานร | แกว่นกล้า | ||
| ทั้งสองพระนะคร | รวมรวบ | ||
| เทียมรถประทับถ้า | ธิราชเจ้าจอมพล ฯ | ||
| ๒๗๒๕ ชไมยสรงสินธุสร้าน | บริสุทธิ์ | ||
| ทรงเครื่องพิไชยยุทธ | เพริศพร้อม | ||
| ตระลึงเทพยศราวุธ | ยูรยาตร | ||
| เถลิงรถนิกรน้อม | นอบเกล้าเดินขบวน ฯ | ||
| ๒๗๒๖ ทัพถึงจึ่งอยุดตั้ง | โยธา | ||
| ใกล้ทัพอสุรมา | มั่นไว้ | ||
| ทศเศียรทอดทฤษนา | ดาลเดือด | ||
| จึ่งขับหมู่อสุรให้ | ไล่ล้างพานร ฯ | ||
| ๒๗๒๗ นิลราชขับกะบี่เข้า | โจมประจัญ | ||
| ยักษเผ่นลิงโผนฟัน | ชีพล้าง | ||
| ราพร้ายเพ่งพลขันธ์ | วายวอด | ||
| พลันจับศรแผลงคว้าง | ไล่เลี้ยวประหารลิง ฯ | ||
| ๒๗๒๘ ภุชพงษยลกระบี่ต้อง | ศรมาร | ||
| ตายกลาดนฤบาล | ยิ่งแค้น | ||
| ลั่นศรไล่สังหาร | ยักษวอด | ||
| กระบี่ที่มล้างแม้น | มอดฟื้นคืนผจญ ฯ | ||
| ๒๗๒๙ ราพร้ายหมายมุ่งค้น | อสุรา | ||
| พิเภกด้วยโกรธา | ขัดข้อง | ||
| เหนแอบแทบรถา | องค์พระ ลักษณเฮย | ||
| จึ่งขับรถรีบจ้อง | จักล้างชีวัน ฯ | ||
| ๒๗๓๐ พระลักษณองอาจด้วย | เดชา | ||
| เหนยักษหักโหมมา | โกรธเกรี้ยว | ||
| จึ่งจับอรรควา | นิตเหนี่ยว แผลงแฮ | ||
| ถูกรถทศภักตร์เลี้ยว | ไล่ล้างพยุหพล ฯ | ||
แผ่นที่ ๓๙๑– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์
| ๒๗๓๑ ทศภักตรคว่างจักรล้าง | เหล่าพา นรเฮย | ||
| โชติช่วงเปลงเพลิงดา | ดาษไหม้ | ||
| พระลักษณลั่นอัศวา | ล้างจักร เลอียดแฮ | ||
| ปนห่าฝนดับให้ | มอดสิ้นหมดควัน ฯ | ||
| ๒๗๓๒ ทศภักตรรบรุกเร้า | พลางยล | ||
| หาพิเภกจะผจญ | เจอะใกล้ | ||
| ด่าว่าชาติทรชน | ไป่คิด คุณเฮย | ||
| ดีแต่สาวไส้ให้ | แก่เสี้ยนศัตรู ฯ | ||
| ๒๗๓๓ รู้เล่ห์กลศึกสิ้น | ฦกลับ | ||
| ฆ่าโคตรประยูรยับ | ย่อยม้วย | ||
| เศียรมึงจักขาดพับ | อยู่ที่ นันเฮย | ||
| พลันพุ่งหอกไปด้วย | เดชห้าวหฤไทยหาญ ฯ | ||
| ๒๗๓๔ พระลักษณกลัวหอกต้อง | พระยา พิเภกเฮย | ||
| วิ่งจับศรศักดา | ปัดป้อง | ||
| กระบิลพัทซัดมา | ถูกพระ กายแฮ | ||
| สุดจะทานองด์ต้อง | ตกพื้นปัถพี ฯ | ||
| ๒๗๓๕ ภูวนารถเหนหอกต้อง | อนุชา | ||
| ดาลเดือดดังอุรา | แหลกร้าว | ||
| จึ่งแผลงสาตรศักดา | พรหมมาศ | ||
| ปักอกทศภักตรท้าว | ตกกลิ้งกลางดิน ฯ | ||
| ๒๗๓๖ ทศเศียรต้องสาตรแม้ | ชีพวาย | ||
| จบทั่วสกลกาย | รุ่มเร้า | ||
| พลางร่ายวิทยาหาย | พอย่ำ ค่ำแฮ | ||
| จึงเลิงกพยุหเข้า | พิเวศนปลื้มหฤไทยทวี ฯ | ||
| ๒๗๓๗ ราเมศเหนยักษเมื้อ | ยังนคร | ||
| เสดจจากรถบทจร | สู่น้อง | ||
| ลดองค์จับหอกถอน | ไป่เคลื่อน คลาศแฮ | ||
| ช้อนเกษวางตักพร้อง | พร่ำสิ้นสมประดี ฯ | ||
แผ่นที่ ๓๙๒– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์
| ๒๗๓๘ เสียงส่ำนิกรแซ่ซร้อง | โศกศัลย์ | ||
| เยนยเยือกพนมวัน | หวั่นว้า | ||
| ต่างตนร่ำรำพรรณ | ชลเนตร นองเฮย | ||
| ซวนสลบซบหน้า | เพียบพื้นเมทนี ฯ | ||
| ๒๗๓๙ ร้อนอาศน์อมเรศเจ้า | จอมภพ | ||
| จึ่งเพ่งทิพเนตรสบ | เดือดดิ้น | ||
| ไขทิพยอุทกอบ | อวนกลิ่น ฟุ้งนา | ||
| ทราบทร่านสกลสิ้น | กลับฟื้นคืนชนม์ ฯ | ||
| ๒๗๔๐ พระกฤษณุรักษฟื้น | คืนองค์ | ||
| เหนพระลักษณไป่คง | ชีพได้ | ||
| ตรัสถามอนุชพงษ | พรหมอาจ รู้ฤๅ | ||
| คือจักทำใดให้ | ชีพน้องเราคืน ฯ | ||
| ๒๗๔๑ พิเภกประณตน้อม | ทูลพลัน | ||
| โอสถซึ่งแก้กัน | ไป่ข้อง | ||
| โปรดใช้กระบินทร์อัน | เรืองเดช | ||
| ไปเกบมาทาต้อง | หลุดได้ดังประสงค์ ฯ | ||
| ๒๗๔๒ สั่งกรณีตรีชวเบื้อง | พสัญญี เขาเฮย | ||
| มูลอุศุภราชมี | อยู่ถ้ำ | ||
| แม่หินราชนาคี | เธอเกบ ไว้นา | ||
| ลูกบดทศภักตรซ้ำ | ซ่อนไว้เปนเขนย ฯ | ||
| ๒๗๔๓ พระตรีภูวนารถเอื้อน | โองการ | ||
| สั่งบุตรพระพายชาญ | เดชแกล้ว | ||
| จงไปดั่งขุนมาร | พิเภก บอกเฮย | ||
| ได้เสร็จสมสั่งแล้ว | อย่าช้ามาพลัน ฯ | ||
| ๒๗๔๔ หณุมานรับสั่งแล้ว | ชุลีลา | ||
| พลางร่ายวิทยมนตรา | อ่านอ้าง | ||
| แปลงกายดั่งพรหมมา | ภักตร์สี่ | ||
| ลอยละลิ่วเวหาศคว้าง | มุ่งไม้ไพรพนม ฯ | ||
