โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๙๒

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'สารบาญ …')
(/* หนุมานใช้อุบายลวงให้สัทธาสูรเรียกอาวุธจากเทวดา แล้วให้ทหารฝ่ายตนรับไว้หมด และฆ่าสัท)
 
แถว 2: แถว 2:
==หนุมานใช้อุบายลวงให้สัทธาสูรเรียกอาวุธจากเทวดา แล้วให้ทหารฝ่ายตนรับไว้หมด และฆ่าสัทธาสูรตาย==
==หนุมานใช้อุบายลวงให้สัทธาสูรเรียกอาวุธจากเทวดา แล้วให้ทหารฝ่ายตนรับไว้หมด และฆ่าสัทธาสูรตาย==
 +
 +
===แผ่นที่ ๓๖๕ – พระพินิตพินัย===
 +
<tpoem>
 +
๒๕๘๙ รามสรงทรงเครื่องแล้ว  ออกพลา กรแฮ
 +
ถามพิเภกโหรา  รอบรู้
 +
ราพเสียพิธีคลา  เคลื่อนคิด ไฉนฤๅ
 +
จึงไม่ออกศึกสู้  พิเภกน้อมทูลความ ฯ
 +
 +
 +
๒๕๕๐ ยามว่าพรุ่งนี้จัก  โรมรำ บานนา
 +
กับสัทธาสูรอำ  นาจร้าย
 +
อิกกับวิรุณจำ  บังล่อง หนแฮ
 +
เชิญเสดจยกพลผ้าย  เพื่อมล้างมารหาญ ฯ
 +
 +
 +
๒๕๕๑ องค์อวตารสดับข้อ  คำนวณ ทูลแฮ
 +
สั่งสุครีพเกณฑ์กบวน  ทัพแกล้ว
 +
เจ็ดสิบเจ็ดสมุทควร  ขจัดศึก สองเฮย
 +
สุครีพจัดพลแล้ว  รุ่งเข้าทูลฉลอง ฯ
 +
 +
 +
๒๕๕๒ สองกษัตริยสดับเสด็จเข้า  สรงสลิล แล้วนา
 +
ทรงเครื่องเสร็จจับศิลปะ  สาตรพร้อม
 +
สองเถลิงรถเทวินทร์  ขุนกบี่ กบวนเฮย
 +
พยุหแห่แหนห้อม  โห่สท้านสเทือนไหว ฯ
 +
 +
 +
๒๕๕๓ พิไชยรถม้าเผ่นผ้าย  พลหลาม มาเอย
 +
ถึงที่สงครามราม  สั่งทแกล้ว
 +
อยุดตั้งทัพไชยนาม  ครุธเหนี่ยว นาคนา
 +
ตั้งกระบวนมั่นแล้ว  พิเภกเฝ้ากราบทูล ฯ
 +
 +
 +
๒๕๕๔ สัทธาสูรได้เวท  เรียกวรา วุธเอย
 +
โปรดสั่งหณุมานคลา  สกัดก้าว
 +
ลวงราพเรียกเทวา  วุธเหวี่ยง รับแฮ
 +
มันไม่เหนสาตรท้าว  สอดแคล้วมนตไปลย ฯ
 +
 +
 +
๒๕๕๕ ทรงสดับตรัสสั่งให้  หณุมาน ไปเฮย
 +
วานเรศของบริวาร  เหาะได้
 +
ห้าร้อยกับลิงหลาน  อินทรออก ช่วยเอย
 +
พระโปรดอนุญาตให้  เร่งมล้างอสุรา ฯ
 +
</tpoem>
 +
===แผ่นที่ ๓๖๖ – พระพินิตพินัย===
 +
<tpoem>
 +
๒๕๕๖ ลูกลมลาแล้วออก  กับอง คตเอย
 +
พาพวกเบญจสดงค์  เดชกล้า
 +
ลอดพนัศลัดลง  ทางใหญ่ รามแฮ
 +
พลกระบี่พร้อมหน้า  อยุดใต้ไทรสฐาน น
 +
 +
 +
๒๕๕๗ หณุมานกล่าวถ้อยับ  บุตรพา ลีเอย
 +
พระกฤษณ์ใช้เรามา  รบเร้า
 +
จำจักผ่อนผันหา  กลเล่ห์ ลวงเฮย
 +
สวานิกายกับเจ้า  จักให้เหาะคอย ฯ
 +
 +
 +
๒๕๕๘ ลอยสกับยักษเรียกให้  เทวัญ
 +
โยนเครื่องอาวุธพลัน  รวบไว้
 +
อย่าให้ตกสักอัน  คอยพี่ เรียกนา
 +
ยินจึ่งซัดสาตรให้  ตกต้องมารทหาร ฯ
 +
 +
 +
๒๕๕๙ หลานอินทรยินสั่งพร้อม  กันเหาะ
 +
แมกเมฆลอยคอยเฉพาะ  พักฟ้า
 +
หณุมานนฤมิตเหมาะ  ลิงป่า แล้วเฮย
 +
ปีนป่ายรุกขรอร้า  ราพร้ายออกสนาม ฯ
 +
 +
 +
๒๕๖๐ ส่วนสามอสุเรศรเข้า  สรงเสวย เสร็จเฮย
 +
ท้าวสัทธาสูรเผย  พจนเร้า
 +
ว่าพระสหายเอ๋ย  จักออก รบนา
 +
จงพระหลานตามเต้า  ต่อเบื้องขบวนหลัง ฯ
 +
 +
 +
๒๕๖๑ ทศกรรฐัฟังชอบเอื้อน  อวยไชย์
 +
สหายยกพลไกรไป  รีบร้อน
 +
ล่วงเฃตรนครไคล  ลุพนัศ นพมนา
 +
ภาคินัยราชต้อน  พยุหเต้าตามหลัง ฯ
 +
 +
 +
๒๕๖๒ สัทธาสูรตั้งเคี่ยว  ขับพหล เหนแฮ
 +
ฟานเผือกวิ่งผ่นฉงน  จิตรท้าว
 +
อยุดทัพแทบไพรสณฑ์  สวาออก ถามนา
 +
ยักษยกพลหาญห้ว  แห่ห้อมไปไหน ฯ
 +
</tpoem>
 +
===แผ่นที่ ๓๖๗ – พระพินิตพินัย===
 +
<tpoem>
 +
๒๕๖๓ เฮยลิงไพรใคร่รู้  ฤๅถาม
 +
กูจักไปณรงค์ราม  เร่งมล้าง
 +
ยักษเหวยเวทเดชทราม  สู้ฤทธิ์ นรายน์ฤๅ
 +
เหนจักอดราวอ้าง  อวดสู้มฤตยู ฯ
 +
 +
 +
๒๕๖๔ อ้ายสูรู้อวดอ้าง  อัปปรี
 +
เองไป่รู้กูมี  เวทล้ำ
 +
แม้มนุษย์สองศรี  ซมเซ่อ สู้เฮย
 +
กูเรียกเทพสาตรห้ำ  หั่นให้บรรไลย ฯ
 +
 +
 +
๒๕๖๕ ลิงทำไถลว่าท้าว  อวดฤทธิ์ เวทฤๅ
 +
เชิญเศกให้ประสิทธิ์  ประเสริฐแกล้ว
 +
เราเหนประจักษ์จิตร  จึ่งจัก เชื่อนา
 +
ยักษว่าอยากยลแล้ว  เรียกด้วยวราคม ฯ
 +
 +
 +
๒๕๖๖ เทพวงษพรหเมศถ้วน  ราษี
 +
กลัวพระเวทอสุรี  เรียกร้อง
 +
ต่างโยนหอกดาบตรี  ทวนกฤช ง้าวแฮ
 +
ลงเกลื่อนกลาดดาษห้อง  แห่งฟ้าดังฝน ฯ
 +
 +
 +
๒๕๖๗ ปวงพลพานเรศทั้ง  องคต เหนแฮ
 +
รับเทพสาตรได้หมด  แมกจ้อง
 +
คอยฟังพโยรส  เรียกจัก โยนเฮย
 +
สาตทจึ่งไตกต้อง  แผ่นพื้นพสุธา ฯ
 +
 +
 +
๒๕๖๘ วายุบุตรจึงเยาะเจ้า  อัษฎงค์
 +
เราบ่อเหนสาตรลง  แหล่งใต้
 +
เออยักษช่างยกองค์  เอกอวด เท็จเฮย
 +
เราเรียกบ้างคงได้  สาตรเย้ยยักษา ฯ
 +
 +
 +
๒๕๖๙ สัทธาสูรสอดแคล้ว  แคลงมนต์ เสื่อมแฮ
 +
กระบืบบาทขบทนต์  โกรธกล้า
 +
เฮยลิงหยิ่งยกตน  จงเรียก เร็วนา
 +
แม้สารทไม่ลงหล้า  จักเคี้ยวมังษ์มึง ฯ
 +
</tpoem>
===แผ่นที่ ๓๖๘ – พระพินิตพินัย===
===แผ่นที่ ๓๖๘ – พระพินิตพินัย===
<tpoem>
<tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 14:05, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

หนุมานใช้อุบายลวงให้สัทธาสูรเรียกอาวุธจากเทวดา แล้วให้ทหารฝ่ายตนรับไว้หมด และฆ่าสัทธาสูรตาย

แผ่นที่ ๓๖๕ – พระพินิตพินัย

๒๕๘๙ รามสรงทรงเครื่องแล้วออกพลา กรแฮ
ถามพิเภกโหรารอบรู้
ราพเสียพิธีคลาเคลื่อนคิด ไฉนฤๅ
จึงไม่ออกศึกสู้พิเภกน้อมทูลความ ฯ
๒๕๕๐ ยามว่าพรุ่งนี้จักโรมรำ บานนา
กับสัทธาสูรอำนาจร้าย
อิกกับวิรุณจำบังล่อง หนแฮ
เชิญเสดจยกพลผ้ายเพื่อมล้างมารหาญ ฯ
๒๕๕๑ องค์อวตารสดับข้อคำนวณ ทูลแฮ
สั่งสุครีพเกณฑ์กบวนทัพแกล้ว
เจ็ดสิบเจ็ดสมุทควรขจัดศึก สองเฮย
สุครีพจัดพลแล้วรุ่งเข้าทูลฉลอง ฯ
๒๕๕๒ สองกษัตริยสดับเสด็จเข้าสรงสลิล แล้วนา
ทรงเครื่องเสร็จจับศิลปะสาตรพร้อม
สองเถลิงรถเทวินทร์ขุนกบี่ กบวนเฮย
พยุหแห่แหนห้อมโห่สท้านสเทือนไหว ฯ
๒๕๕๓ พิไชยรถม้าเผ่นผ้ายพลหลาม มาเอย
ถึงที่สงครามรามสั่งทแกล้ว
อยุดตั้งทัพไชยนามครุธเหนี่ยว นาคนา
ตั้งกระบวนมั่นแล้วพิเภกเฝ้ากราบทูล ฯ
๒๕๕๔ สัทธาสูรได้เวทเรียกวรา วุธเอย
โปรดสั่งหณุมานคลาสกัดก้าว
ลวงราพเรียกเทวาวุธเหวี่ยง รับแฮ
มันไม่เหนสาตรท้าวสอดแคล้วมนตไปลย ฯ
๒๕๕๕ ทรงสดับตรัสสั่งให้หณุมาน ไปเฮย
วานเรศของบริวารเหาะได้
ห้าร้อยกับลิงหลานอินทรออก ช่วยเอย
พระโปรดอนุญาตให้เร่งมล้างอสุรา ฯ
             

แผ่นที่ ๓๖๖ – พระพินิตพินัย

๒๕๕๖ ลูกลมลาแล้วออกกับอง คตเอย
พาพวกเบญจสดงค์เดชกล้า
ลอดพนัศลัดลงทางใหญ่ รามแฮ
พลกระบี่พร้อมหน้าอยุดใต้ไทรสฐาน น
๒๕๕๗ หณุมานกล่าวถ้อยับบุตรพา ลีเอย
พระกฤษณ์ใช้เรามารบเร้า
จำจักผ่อนผันหากลเล่ห์ ลวงเฮย
สวานิกายกับเจ้าจักให้เหาะคอย ฯ
๒๕๕๘ ลอยสกับยักษเรียกให้เทวัญ
โยนเครื่องอาวุธพลันรวบไว้
อย่าให้ตกสักอันคอยพี่ เรียกนา
ยินจึ่งซัดสาตรให้ตกต้องมารทหาร ฯ
๒๕๕๙ หลานอินทรยินสั่งพร้อมกันเหาะ
แมกเมฆลอยคอยเฉพาะพักฟ้า
หณุมานนฤมิตเหมาะลิงป่า แล้วเฮย
ปีนป่ายรุกขรอร้าราพร้ายออกสนาม ฯ
๒๕๖๐ ส่วนสามอสุเรศรเข้าสรงเสวย เสร็จเฮย
ท้าวสัทธาสูรเผยพจนเร้า
ว่าพระสหายเอ๋ยจักออก รบนา
จงพระหลานตามเต้าต่อเบื้องขบวนหลัง ฯ
๒๕๖๑ ทศกรรฐัฟังชอบเอื้อนอวยไชย์
สหายยกพลไกรไปรีบร้อน
ล่วงเฃตรนครไคลลุพนัศ นพมนา
ภาคินัยราชต้อนพยุหเต้าตามหลัง ฯ
๒๕๖๒ สัทธาสูรตั้งเคี่ยวขับพหล เหนแฮ
ฟานเผือกวิ่งผ่นฉงนจิตรท้าว
อยุดทัพแทบไพรสณฑ์สวาออก ถามนา
ยักษยกพลหาญห้วแห่ห้อมไปไหน ฯ
             

แผ่นที่ ๓๖๗ – พระพินิตพินัย

๒๕๖๓ เฮยลิงไพรใคร่รู้ฤๅถาม
กูจักไปณรงค์รามเร่งมล้าง
ยักษเหวยเวทเดชทรามสู้ฤทธิ์ นรายน์ฤๅ
เหนจักอดราวอ้างอวดสู้มฤตยู ฯ
๒๕๖๔ อ้ายสูรู้อวดอ้างอัปปรี
เองไป่รู้กูมีเวทล้ำ
แม้มนุษย์สองศรีซมเซ่อ สู้เฮย
กูเรียกเทพสาตรห้ำหั่นให้บรรไลย ฯ
๒๕๖๕ ลิงทำไถลว่าท้าวอวดฤทธิ์ เวทฤๅ
เชิญเศกให้ประสิทธิ์ประเสริฐแกล้ว
เราเหนประจักษ์จิตรจึ่งจัก เชื่อนา
ยักษว่าอยากยลแล้วเรียกด้วยวราคม ฯ
๒๕๖๖ เทพวงษพรหเมศถ้วนราษี
กลัวพระเวทอสุรีเรียกร้อง
ต่างโยนหอกดาบตรีทวนกฤช ง้าวแฮ
ลงเกลื่อนกลาดดาษห้องแห่งฟ้าดังฝน ฯ
๒๕๖๗ ปวงพลพานเรศทั้งองคต เหนแฮ
รับเทพสาตรได้หมดแมกจ้อง
คอยฟังพโยรสเรียกจัก โยนเฮย
สาตทจึ่งไตกต้องแผ่นพื้นพสุธา ฯ
๒๕๖๘ วายุบุตรจึงเยาะเจ้าอัษฎงค์
เราบ่อเหนสาตรลงแหล่งใต้
เออยักษช่างยกองค์เอกอวด เท็จเฮย
เราเรียกบ้างคงได้สาตรเย้ยยักษา ฯ
๒๕๖๙ สัทธาสูรสอดแคล้วแคลงมนต์ เสื่อมแฮ
กระบืบบาทขบทนต์โกรธกล้า
เฮยลิงหยิ่งยกตนจงเรียก เร็วนา
แม้สารทไม่ลงหล้าจักเคี้ยวมังษ์มึง ฯ
             

แผ่นที่ ๓๖๘ – พระพินิตพินัย

๒๕๗๐ ลิงสมจิตรจึ่งแสร้งเศกหวัง ลวงเฮย
จำเรียกเทเวศดังกึกก้อง
องคตกับพลฟังถนัดชัด โยนแฮ
อาวุธว่อนตกต้องต่างม้วยมารทหาร ฯ
๒๕๗๑ หณุมานนฤมิตรแม้นจตุรภักตร์
โจนจู่โจมโถมหักรถกลิ้ง
สารถีพระยายักษ์ตกราช รถแฮ
เศียรผงกยกดังกิ้งก่าร้องเรียกพหล ฯ
๒๕๗๒ พลมารขานโห่ล้อมรอบพา นเรศเฮย
พุ่งซรัดยิงแทงสวาสาตรลื้น
องคตบับพลถลาลงช่วย ปหารแฮ
ยักษ์พินาศกลาดพื้นพนัศสิ้นพลหาญ ฯ
๒๕๗๓ มารตนเดียวเคี่ยวสู้ศรตรี สวาเฮย
วายุบุตรกวัดแกว่งตรีไล่จ้ำ
โถมถีบถูกอสุรีแผลงสาตร ศรแฮ
ลิงหักศรมารห้ำกบี่ปล้ำชิงคทา ฯ
๒๕๗๔ สองสวาโรมราพล้มปัถพี
วายุบุตรโจนจับทวีบาทสบิ้ง
ฟาดกับแผ่นธรณีอสุรดับ ชีพแฮ
ฟันท่อนรอนกายกลิ้งบั่นเกล้าอสุรา ฯ
๒๕๗๕ หิ้วเหาะมากับด้วยองคต พลแฮ
ถึงทัพลงประณตนอบเฝ้า
ทูลความแต่ต้นหมดจนตลอด ปลายเฮย
ถวายสัทธาสูรเกล้าแก่ไท้อธิบดี ฯ
๒๕๗๖ จักรียลศิระเสี้ยนสมประสงค์
ยกย่องหณุมานองคตล้น
ปรีชาเชี่ยวชาญยงยุทธ์ย่อม ไชยเฮย
หาทั่วจักวาฬค้นเช่นนี้มีไหน ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว