โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๗๒

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(แผ่นที่ ๒๘๓ – ขุนวิสุทธากร)
(พระลักษณ์ต้องศรนาคบาศของอินทรชิต)
 
(การแก้ไขหนึ่งรุ่นระหว่างรุ่นที่เปรียบเทียบไม่แสดงผล)
แถว 2: แถว 2:
==พระลักษณ์ต้องศรนาคบาศของอินทรชิต==
==พระลักษณ์ต้องศรนาคบาศของอินทรชิต==
-
===แผ่นที่ ๒๘๓ – ขุนวิสุทธากร===
 
-
<tpoem>
 
-
๑๙๗๕ พระลักาณวรนารถน้อง  จักรกฤษณ
 
-
ครั้งเสร็จทรงเครื่องพิจิตร  แจ่มจ้า
 
-
ลุฤกษเลื่อนทัพประชิต  ยังที่ รบแฮ
 
-
ตั้งกระบวนสุบรรณกล้า  ปีกป้องปิดโพยม ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๙๗๖ พิเภกทูลไท้อย่า  ประมาท องค์นา
 
-
อินทรชิตเทิดเทพสารท  เดชกล้า
 
-
พระตอบว่าอย่าหวาด  วิตก เลยเฮย
 
-
หากราพยกประยูรร้า  รบข้อยจักผลาย ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๙๗๗ อินทรชิตยลทัพน้อง  รามา ธิราชเฮย
 
-
ให้เลื่อนรถอสุรา  รีบเข้า
 
-
เตือนต้อนอสุรโยธา  โรมรุก กระบี่นา
 
-
ส่ำสวารวดเร้า  เร่งล้างมารประไลย ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๙๗๘ ขุนยักษพลราพรี้  พลตาย แตกฤๅ
 
-
พิโรธเพียงเพลิงพราย  ตวาดร้อง
 
-
ทรงศรพาดสายหมาย  ตัดหมู่ อรีเฮย
 
-
แผลงสนั่นครั่นครืนต้อน  กรบี่ม้วยมูลมอง ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๙๗๙ พระอนุชาธิราชเจ้า  แผลงศิลป์ ไชยเฮย
 
-
ต้องอสูรผลพฤนธุ์  แหลกสะตื้น
 
-
ล้างศรอสูรอินทร  ชิตแหลก ลาญแฮ
 
-
ทั้งชุบพานรฟื้น  ตื่นเต้นเผ่นทยาน ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๙๘๐ ทั้งองค์อินทรชิตต้อง  ศรทรง พระแฮ
 
-
เจ็บปวดปิ้มจะปลง  ชีพร้าง
 
-
พลางร่ายวิทยเดชยง  เจ็ดคาบ ครบนา
 
-
ลูบทั่วสรรพางค์ล้าง  พิศม์ร้อนศรสูญ ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๙๘๑ เรียกวิรุญมุขเจ้า  จงรอญ แทนเอย
 
-
ลุงจะปลุกฤทธิศร  บ่ช้า
 
-
สั่งเสร็จประนมกร  บนรถ ทรงแฮ
 
-
ปลุกฤทธินาคบาศกล้า  กลั่นด้วยมนต์พรหม ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๒๘๔ – ขุนวิสุทธากร===
 
-
<tpoem>
 
-
๑๙๘๒ วิรุญมุขขับม้า  รบพา นรเฮย
 
-
พลอัศวโยธา  แหลกม้วย
 
-
พิโรธร่ายมนตร  เดชยิ่ง ใหญ่เฮย
 
-
บังสกนธ์ผจญด้วย  หอกสู้ส่ำสวา ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๙๘๓ พานรแตกตื่นเต้น  ตายตน กลาดแฮ
 
-
นายหมู่ทุกหมวดยล  บ่แจ้ง
 
-
กรูเกรียววิ่งเวียนวน  คอยมุ่ง จับแฮ
 
-
แลบ่บงยักษแกล้ง  เลี่ยงเลี้ยวเลือนหาย ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๙๘๔ พระลักษณเหนเหตุนั้น  ดาลฉงน
 
-
ถามพิเภกนำยุบล  แดไท้
 
-
วิรุญมุขบังสกนธ์  มาต่อ ยุทธแฮ
 
-
เชิญพระแผลงศรให้  ข่ายคล้องรึงอสูร ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๙๘๕ พระแผลงพลายวาตคว้าง  ฉวัดเฉวียน
 
-
ต้องอัศดรบั่นเศียร  ขาดทิ้ง
 
-
กลับเปนข่ายเพชรเวียน  วิ่งรอบ รัตนา
 
-
มัควิรุญมุขกลิ้ง  เกลือกเกล้ากลางดิน ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๙๘๖ วายุบุตรบงข่ายต้อง  วิรุญ มุขแฮ
 
-
โผนจับสู่อนุชขุน  ขี่เกล้า
 
-
พระซักทราบเสร็จมุล  เหตุตรัส สั่งเฮย
 
-
จงผูกสวมคาเข้า  เฆี่ยนแล้วปล่อยไป ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๙๘๗ สุครีพรับสั่งแล้ว  เรียกหา
 
-
หมู่ราชมันสวา  พรั่งพร้อม
 
-
จูงยักษปักหลักคา  ผูกบาท เอวเอย
 
-
บัดเฆี่ยนศักหน้าย้อม  หมึกซ้ำสับประจาน ฯ
 
-
 
-
 
-
๑๙๘๘ เฆี่ยนเสร็จส่ำกรยี่แก้  คุมยักษ์ ตระเวนแฮ
 
-
ฆ้องกระแตนำชัก  เชือกคล้อง
 
-
ถึงน่าทัพอริผลัก  มารผละ ปล่อยนา
 
-
พานะระเหิมโห่ก้อง  เกริกเย้าเย้ยหยัน ฯ
 
-
</tpoem>
 
===แผ่นที่ ๒๘๕ – ขุนวิสุทธากร===
===แผ่นที่ ๒๘๕ – ขุนวิสุทธากร===
แถว 260: แถว 174:
ความรักหักจำแขง  ใจอด นิ่งนา
ความรักหักจำแขง  ใจอด นิ่งนา
เสด็จจากแท่นรัตนเข้า  สู่ห้องผทมทรง ฯ
เสด็จจากแท่นรัตนเข้า  สู่ห้องผทมทรง ฯ
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๒๘๙ – ขุนวิสุทธากร===
 
-
<tpoem>
 
-
๒๐๑๗ พิเภกรีบสู่ไท้  ทูลแถลง
 
-
โดยคติดศึกแสดง  เสรจสิ้น
 
-
พระสดับดุจศรแผลง  อุระพลุ่ง เพลิงนา
 
-
รันทดแทบด่าวดิ้น  สยบอั้นตันทรวง ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๑๘ ตรัสว่าพิเภกแพ้  กลเขา
 
-
--พระอนุชาเรา  มอดม้วย
 
-
กูโฉดเช่นชายเขลา  มึนมืด
 
-
เสียเกียรติเสีอนุชด้วย  เลศนี้ดีไฉน ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๑๙ พระจับพรหมมาศแล้ว  จรลี
 
-
พิเภกกับบุตรระพี  รุดผ้าย
 
-
พร้อมพานระโยธี  โดยเสด็จ พระนา
 
-
คลาคล่ำมรรคาย้าย  ยาตรเยื้องจรจรัญ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๒๐ แสงโสมโอภาษแผ้ว  อัมพร
 
-
เสดจลุภูมสมร  บ่ช้า
 
-
ทอดพระเนตรพวกพานร  นาครัด รึงเฮย
 
-
วาบหวาดหฤไทยว้า  ว่าน้องเนาไหน ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๒๑ ครั้นลุราชรถแก้ว  ก่องศรี
 
-
ยลอนุชวาสุกรี  รวบอ้อม
 
-
แต่บาทตราบนาภี  ผทมนิ่ง สลบแฮ
 
-
สองหัดถ์กระชากพร้อม  เงื่อนเงี้ยวไป่ขยาย ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๒๒ ฉวัดเฉวียนเปลี่ยนมลัค--  กลใด
 
-
นาคาบาศบคลี่ไคล  ยิ่งร้อน
 
-
รันทดหฤไทยไหว  หวาดเทวศ นักนอ
 
-
ลดพระองค์ลงช้อน  เกษน้องวางเพลา ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๒๓ พระเพ่งพินิจน้อง  ปราณี นักแฮ
 
-
ทรงโศรกกำศรดทวี  เทวศไหม้
 
-
ชลเนตรหลั่งภักตรฉวี  ภักตรสลด หมองเฮย
 
-
หลางร่ำรำพรรณไห้  สอึกสอื้นอาดูร ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๒๙๐ – ขุนวิสุทธากร===
 
-
<tpoem>
 
-
๒๐๒๔ โอ้ลักษณอนุชผู้  กลอยเข็ญ พี่เอย
 
-
ไฉนพ่อจึ่งมรณเหน  หลากแล้ว
 
-
ฤทธิรงค์พ่อพูลเพ็ญ  เพียบยิ่ง ใหญ่นา
 
-
ฤๅเลื่องทั่วโลกย์แผ้ว  ผ่องพ้องพรรณระพี ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๒๕ ทรงศรสามเล่มล้ำ  เพลิงกัลป์
 
-
ภินภาคบัลลังก์อัน  เดชแกล้ว
 
-
ควรฤๅพ่อมาผัน  พ่ายนาค อสูรแฮ
 
-
เพราะสู่สงครามแล้ว  บ่ได้รวังองค์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๒๖ ปางต้องโมกขศักดิ์ด้วย  ทนงจิตร โพ้นนา
 
-
บัดออกรบอินทรชิต  คาบนี้
 
-
พี่ได้ตักเตือนกนิฐ  เตือนยิ่ง เตือนนา
 
-
ฤๅพ่อควรมาลี้  ล่วงแล้วลืมคำ ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๒๗ พ่อจึ่งเสียแก่เสี้ยน  ดัษกร
 
-
แพ่พ่ายฤทธิรอน  ราพร้าย
 
-
ทศทิศจักฦๅขจร  เกริกมุ่ง หมิ่นแฮ
 
-
อกพี่เพียงจักย้าย  แยกด้วยอาไลย ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๒๘ หากอนุชม้วยเชษฐ  จักมี เชยเฮย
 
-
คืนมิ่งภัควดี  ร่วมห้อง
 
-
คำฉินท์ทั่วธาษตรี  บ่ว่าง เว้นเลย
 
-
ลาภแต่เมียเสียน้อง  ประโยชน์ด้วยอันใด ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๒๙ ความรักพี่รักเจ้า  เทียมตน
 
-
อนุชรักโดยกระมล  สัตย์อ้าง
 
-
แต่เยาว์ตราบเจริญชนม์  ไปแตก ร้าวเอย
 
-
ไฉนพ่อจึ่งมาร้าง  พี่ไว้อาทะวา ฯ
 
-
 
-
 
-
๒๐๓๐ พระทรงกำศรดเศร้า  แสนศัลย์
 
-
ครวญคร่ำยิ่งจาบัลย์  โอษฐอ้อน
 
-
ระทวยทอดพระองค์รัน  ทดเสื่อม แรงแฮ
 
-
ทรบวิสัญญีซ้อน  ศพน้องเรียงเคียง ฯ
 
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 13:54, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระลักษณ์ต้องศรนาคบาศของอินทรชิต

แผ่นที่ ๒๘๕ – ขุนวิสุทธากร

๑๙๘๙ วิรุญมุขเมื่อต้อง…ตีประ จานแฮ
เจ็บปวดปิ้มจะละชีพแคล้ว
ลิงปล่อยน่าค่ายทะเวศคร่ำ ครวญนา
ถึงกราบอินทรชิตแล้วโอษฐเอื้อนคดีถวาย ฯ
๑๙๙๐ อินทรชิตสดับแค้นสุดทน
เพียงพิศม์อัคนิลนอกร้อน
สั่งหลานลุ่งแปลงสกนธ์ดุจบิตุ ลาเฮย
แสดงเดชทายสาตรต้อนพยุหเข้าประจัญบาน ฯ
๑๙๙๑ วิรุญมุขรับแล้วเศกพรหมมนต์
นฤมิตรเปลี่ยนแปลงตนบ่ช้า
เช่นอินทรชิตยลบแผก ผิดเฮย
พระหัดถ์เทิดศรกล้ากลั่นแกล้วกลางณรงค์ ฯ
๑๙๙๒ อินทรชิตร่ายเวทป้องกำบัง กายนา
กุมนาคบาศระเห็จยังเมฆส้อน
จิตรหมายมุ่งคอยสังหารหมู่ อรินทรเฮย
ยังบ่ชอบเชิงย้อนขยับยั้งคอยที ฯ
๑๙๙๓ ปางองค์นฤนารถน้องนารายน์
เหนวิรุณุขกลายรูปนั้น
พระมุ่งพระมั่นหมายอินทรชิต แน่นา
รุกเร่งพานรซั้นสั่งให้ประจัญบาน ฯ
๑๙๙๔ โยธาพานเรศพร้อมเพรียงพลัน
รบรุกเหล่ากุมภัณฑ์เพิกมล้าง
เหลือตายตื่นหกหันระเหิดแตก หนีเฮย
เวียนวุ่นวิ่งหมุนคว้างพ่ายแพ้พลสวา ฯ
๑๙๙๕ อินทรชิตยลไพร่แพ้พานร พิโรธเฮย
แผลงนาคบาศฤทธิ์รอนรวดผ้าย
เปนนาคเกลือนกลาดสลอนรวบรัด ริปูแฮ
พิศม์พ่นเปนเพลิงร้ายรอบกลุ้มกลางสมร ฯ
             

แผ่นที่ ๒๘๖ – ขุนวิสุทธากร

๑๙๙๖ รึงรัดพระลักษณทั้งพลากร
หกสิบสมุทวานรนาคคล้อง
ล้มสลบกลาดดินดอนดูอนาถ
แต่พิเภกบต้องนาคด้วยเปนประยูร ฯ
๑๙๙๗ โอรสทศภักตรได้ยลดัษ กรนา
นาคบาศรึงรัดทั่วหน้า
ปรีดีปรบหัตถ์ฉัดฉานเหาะ ลงเฮย
พบพิเภกเดียวท้าท่อพ้อพาลราญ ฯ
๑๙๙๘ เหวยอสูรประดาษด้านทรลักษณ
ลบหลู่ญาติวงษยักษส่ายไส้
ทุจริตจิตรเปนอักตัญญุ ตาแฮ
ร่วมคิดอมิตรให้ล่มล้างประยูรตน ฯ
๑๙๙๙ หากพระพิตุเรศสิ้นชนมาน
ยักษโศกลิงสำราญรื่นเย้ย
กัวจักขุ่นรำคาญฤๅชื่น ชอบเฮย
ใดตรีพิเภกเอ้ยอย่าอ้ำอำปลัง ฯ
๒๐๐๐ พิเภกจึ่งเอื้อนตอบอินทริชิต
เหวยลูกเล็กกีจริตหยิ่งพร้อง
จวบจ้วงล่วงลามคิดถามไถ่ ไยนา
มูลเหตุใครก่อข้องเกี่ยวด้วยดำฤษณา
๒๐๐๑ ตัวเรากับราพร้ายทศภักตร์
ขาดประยูรขาดรักขาดเชื้อ
เขาหัวโห่เราหักจิตรนิ่ง สงบนา
เขาโศกไปโศกเอื้อจิตรน้อมในธรรม์ ฯ
๒๐๐๒ อินทรชตยินตอบแค้นเพียงพิศม์ เพลิงเอย
ฉิช่างรักสุจริตสัตยแท้
ปากพูดกับใจคิดหลีกหลาก กันนา
เสือแก่จำศีลแก้เรื่องร้ายอุบายบัง ฯ
             

แผ่นที่ ๒๘๗ – ขุนวิสุทธากร

๒๐๐๓ อวดว่าจงจิตรเกื้อยุติธรรม
ไฉนจึ่งส่อแนะนำสื่อรู้
สาวไส้สู่กาจำจิกล่น ฤๅนา
กลศึกฦกลับสู้เชิดชี้คดีแถลง ฯ
๒๐๐๔ ไพรีจึ่งอาจเอื้อมอหังการ
หมิ่นอสุรวงษราญไป่น้อย
เพราะตัวจิตรจองผลาญสืบส่อ เสียดเฮย
จึ่งเสื่อมเวทเดชด้อยสุดสิ้นเสียวงษ ฯ
๒๐๐๕ พิเภกจึ่งตอบถ้อยอินทรชิต
เราจะพึ่งญาติมิตรไป่ได้
เสด็จนทุพลคิดเซซัด ไปนา
ไห้บรู้กี่ไห้คับแค้นใจจน ฯ
๒๐๐๖ เที่ยวสัญจรเจอะพ้องพานร พลแฮ
คุมสู่พระสี่กรเดชกล้า
ให้เราสบถต่อศรพรหมมาศ แล้วนอ
ใดพระตรัสถามข้าจึ่งต้องทูลแถลง ฯ
๒๐๐๗ หากเราคุมคิดแกล้งบอกขาน คดีแฮ
เสร็จศึกหมายเมืองมารมุ่งแล้ว
พระลักษณจักพะพานสาตรสิ่ง ใดเลย
เราจักทูลระหัศแผ้วผ่องพ้นอันตราย ฯ
๒๐๐๘ อินทรชิตเคียดแล้วกล่าววาจา
คิดนิดว่าเปนอาเนื่องเนื้อ
หาไม่จักมรณาเพราะหัดถ์ เราเอย
พลางเทิดคันศิลป์เงื้อเงือดเข้าโรมรน ฯ
๒๐๐๙ พระยาพิเภกคร้ามฤทธิรอน
วิ่งฉวัดเฉวียนซอนซอกลี้
อินทรชิตไล่ตลุมบอนบทบ ทันเลย
กลับสู่รถทรงชี้ช่องพร้องพลมาร ฯ
             

แผ่นที่ ๒๘๘ – ขุนวิสุทธากร

๒๐๑๐ พระลักษณซึ่งต้องสารทนาคี
เหนไปรอดชีวีกลับยั้ง
รอรามเชษฐจรลีมาโศก สลบแฮ
ซึ่งประหารชีพทั้งพี่น้องกองพหล ฯ
๒๐๑๑ ภอพลบเลิกทัพเข้าบูรี เฝ้าฤๅ
ชนกาธิบดีธิราชเจ้า
ท้าวทศภักตรปรีดีตรัส ถามแฮ
พ่อสู่สงครามเข้าศึกสู้เปนไฉน ฯ
๒๐๑๒ องค์อินทรชิตน้อมทูลสาร
ตั้งแรกตราบสังหารเศิกม้วย
ทศเศียรทราบสำราญเริงรื่น
เพียงทิพยโสรดทรวงด้วยเผด็จร้อนหฤไทย ฯ
๒๐๑๓ อินทรชิตประนตน้อมทูลลา
เสดจกลับยังปรางปราสาทแก้ว
เชยชมนาฎคณนารีรัตน ภิรมยเฮย
ในคีรีไสยาแพร้วเพริศพร้อมอนงค์นาง ฯ
๒๐๑๔ ปางองค์ทศภักตร์ปลื้มเปรมปรา โมทย์เฮย
เพ็ญภักตรเพียงจันทราเมฆแผ้ว
เสดจยังอรรคชายายวนหยอก เย้าแฮ
ลูบพระปฤษฎางค์แล้วเล่าข้อขาดเข็ญ ฯ
๒๐๑๕ มณโฑอัคเรศร์น้อมทูลสาร
ขอพระทรงตฤกการรอบไว้
พิเภกจิตรจัณฑาลตัวซอก ไซร้นา
จักช่วยมนุษยให้รอดฟื้นคืนชนม์ ฯ
๒๐๑๖ ทรงฟังเพียงโสตรต้องศรแผลง ผลาญเฮย
อั้นอัดอุราแรงพิโรธเร้า
ความรักหักจำแขงใจอด นิ่งนา
เสด็จจากแท่นรัตนเข้าสู่ห้องผทมทรง ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว