โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๒๘

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(แผ่นที่ ๑๑๑ - นายเสถียรรักษา)
(พระลักษณ์มาเตือนพลเมืองขีดขิน และหนุมานลักท้าวมหาชมพูไปถวายพระรามที่ภูเขาคันธมาทน์)
 
แถว 2: แถว 2:
==พระลักษณ์มาเตือนพลเมืองขีดขิน และหนุมานลักท้าวมหาชมพูไปถวายพระรามที่ภูเขาคันธมาทน์==
==พระลักษณ์มาเตือนพลเมืองขีดขิน และหนุมานลักท้าวมหาชมพูไปถวายพระรามที่ภูเขาคันธมาทน์==
-
===แผ่นที่ ๑๐๘ - หลวงภาษีวิเสศ===
 
-
<tpoem>
 
-
๗๕๐ เอนองค์เหนืออาศน์แก้ว  กอดสใบ
 
-
โอ้พระนุชเปนไฉน  เช่นนี้
 
-
ไวยกูลสูสูบไสมย  สมรจาก ควรฤๅ
 
-
ไปตกมื้อมารลี้  ลับแล้วฤๅเหน ฯ
 
-
 
-
๗๕๑ พระลักษณเคียงอาศน์ไท้  ทูลเสนอ
 
-
ค่อยผ่อนหฤทัยบำเรอ  รเบียบเล้า
 
-
อันพระลักษมีเลอ  ไตรโลกย์
 
-
ธรรมชาติทองเนื้อเก้า  เกี่ยงคล้ำฤๅมี ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๕๒ พระทรงเสาวนาดถ์คล้อย  คลายถวิล
 
-
ตฤกปราบราพไพริน  เร่าร้อน
 
-
รอคอยทัพขีดขิน  เกินเจ็ด วันนา
 
-
พ่อลักษณ์จงกลับย้อน  รีบเต้าเตือนสวา ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๕๓ อนุชาลารีบร้อน  เรวไคล
 
-
ลุขีดขินกรุงไกร  ตรัสแจ้ง
 
-
แก่สุครีพโดยใน  รับสั่ง หาแฮ
 
-
กริ้วท่านทรงว่าแกล้ง  กลับช้าเชือนไฉน ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๕๔ สุครีพเกรงกราบน้อง  นารายน์
 
-
ทูลว่าพวกพลหลาย  รบาดลี้
 
-
จึ่งรอรวบรวมหมาย  ภอครบ หมวดนา
 
-
ผัดรุ่งวันพรุ่งนี้  ไพร่พร้อมจักจร ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๕๕ พระลักษณรีบกลับเฝ้า  ทรงสังข์
 
-
องคตจัดพลหวัง  เทียบไว้
 
-
สุครีพเหาะไปยัง  กัทลิ วันแฮ
 
-
สบบุตรมารุตได้  ด่วนแจ้งการจริง ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๕๖ ว่าองค์พระกฤษณ์เจ้า  จอมจรร โลงเอย
 
-
ประทับพลับพลาคัน  ธมาทน์โพ้น
 
-
ควรเราจักรจรผัน  ฟังราช กิจพ่อ
 
-
ยังที่สำนักนิ์โน้น  เนิ่นช้าฤๅควร ฯ
 
-
</tpoem>
 
===แผ่นที่ ๑๐๙ - นายเสถียรรักษา===
===แผ่นที่ ๑๐๙ - นายเสถียรรักษา===
<tpoem>
<tpoem>
แถว 216: แถว 174:
หากสองท่านนลาดคิด  การเลศ ดีนอ
หากสองท่านนลาดคิด  การเลศ ดีนอ
ได้ง่ายไหนอย่าช้า  ยกเข้ามาดู ฯ
ได้ง่ายไหนอย่าช้า  ยกเข้ามาดู ฯ
-
</tpoem>
 
-
 
-
===แผ่นที่ ๑๑๓ - นายเสถียรรักษา===
 
-
<tpoem>
 
-
๗๘๕ หณุมานยกแท่นท้าว  ลิงผธม ถวายแฮ
 
-
หริรักษเหนตรัสชม  ใช่น้อย
 
-
พระลูบศิระลูกลม  ตลอดสุด หางเฮย
 
-
จำพระอุมาสร้อย  สาบนั้นพลันสูญ ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๘๖ สั่งให้วายบุตรแก้  วิทยา มนต์เฮย
 
-
ตระบัดชมพูผวา  ตื่นฟื้น
 
-
พงพิศณุแน่จิตรพา  นเรศยิ่ง สยองแฮ
 
-
ซบสลบพลันกฤษณอื้น  สั่งไท้อนุชเธอ ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๘๗ จงสรงพรหมมาศให้  พานรินทร์ เรวนา
 
-
พระลักษณรีบสรงศิลป์  เสรจแผ้ว
 
-
นำอุโทกโสดสรงกบินทร์  คืนสติ พลันแฮ
 
-
สวาจากแท่นรัตน์แล้ว  นบนิ้วทูลแถลง ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๘๘ ข้าขัดรับสั่งนี้  โทษมหันต์
 
-
ปทานชีพคุณทรงธรรม์  เทียบด้าว
 
-
ขอถวายมไหสวรรย์  กับกบี่ พลแฮ
 
-
รองบาทยุคลท้าว  หมดทั้งชมพู ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๘๙ พระว่าเราบ่อได้  คิดปสงค์ นครเฮย
 
-
ขอแต่พลไปณรงค์  ราพร้าย
 
-
ชมพูสุครีพจง  คิดจัด พหลแฮ
 
-
พระสั่งกบี่เสรจผ้าย  สู่ห้องผธมใน ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๙๐ กล่าวชมพูนิเวศนท้าว  สวานาย ไพร่เฮย
 
-
ทราบเหตุพานรินทรหาย  ต่างเศร้า
 
-
อนงค์ในรีบผันผาย  ทูลนาฏ อุดรนา
 
-
นางสดับพลันจรเข้า  สู่ห้องสวามี ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๙๑ ยินพิดานทลายตลอดทั้ง  ยอดปรา สาทเฮย
 
-
ชะรอยทูตลักท้าวนิรา  แม่นแท้
 
-
นางข้อนอุระโศกา  รทวยเทวศ
 
-
พลันสลบเหล่าอนงค์แก้  ค่อยฟื้นคืนดี ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๑๑๔ - นายเสถียรรักษา===
 
-
<tpoem>
 
-
๗๙๒ เสาวนีสั่งให้เรียก  นิลพัท
 
-
กะบี่ทราบกิจบัด  รีบเฝ้า
 
-
นางบอกเหตุสวาขัด  เคืองทูต ยิ่งแฮ
 
-
พระนตลาพลางเร้า  รีบขึ้นโพยมตาม ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๙๓ ลุคันธมาทน์เพ่งพ้อง  ชมภู
 
-
กับทูตหมดบมนุษยดู  หลากอั้น
 
-
อ่านเวทยกลับกลายดู  เปนมลัก ฃิกาแฮ
 
-
บินเกาะอังษาซั้น  กซิบถ้อยถามความ ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๙๔ พระมาหมอบอยู่นี้  คิดไฉน
 
-
จึ่งไป่ยุทธฤๅใจ  ย่านแกล้ว
 
-
ชมพูบอกภาคิไนย  ว่าท่าน นรายน์นา
 
-
นิลพัททราบพจน์แล้ว  บอกให้นำถวาย ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๙๕ ปางอนุชหริรักษเร้า  พานรินทร สองเฮย
 
-
สุครีพชมภูผิน  ภักตรน้อม
 
-
ถวายงบขีดขินกบินทร์  ห้าสิบ สมุทแฮ
 
-
ยี่สิบเจบสมุทพร้อม  กะบี่เบื้องชมพู ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๙๖ สองนัคเรศรวบถ้วน  พลณรงค์
 
-
เจดสิบเจดสมุทยง  ยุทธกล้า
 
-
กับสิบแปดมกุฎอง  อาจเอก ทหารแฮ
 
-
นิลพัทหลานตามฃ้า  ลุแล้วฃอถวาย ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๙๗ น้องนรายน์สนเท่ท้าว  ถามชม ภูแฮ
 
-
บัดเรียกหลานบังคม  บาทไท้
 
-
พระแลลักษณสม  โลมเลื่อม ดำนา
 
-
นำสี่พานรให้  รีบเฝ้านรินทร ฯ
 
-
 
-
 
-
๗๙๘ ปนมกรทูลกิจทั้ง  ถวายพล
 
-
หริรักษทราบอนุสนธิ  สั่งท้าว
 
-
ชมพูชระตน  จงอยู่ นครแฮ
 
-
ทั้งพิทักษฃีดขินด้าว  อย่าให้อันตราย ฯ
 
-
</tpoem>
 
-
===แผ่นที่ ๑๑๕ - นายเสถียรรักษา===
 
-
<tpoem>
 
-
๗๙๙ ให้นิลพัทผ้ายกับ  พลสวา
 
-
บรรจบบุตรรวิคลา  อย่าแคล้ว
 
-
สองนครยาตรพหลมา  ในเจด วันเฮย
 
-
สามกบี่รับสั่งแล้ว  รีบเมื้อคืนเมือง ฯ
 
-
 
-
 
-
¬๘๐๐ บุตรรวิลุนิเวศน์ให้  เตรียมพล
 
-
อำมาตยรีบจัดพหล  เหิ่มกล้า
 
-
ห้าสิบสมุทรหาญผจญ  เจนศึก เสร็จแฮ
 
-
ภอพระสุริยส่องหล้า  สุครีพผ้ายพลากร ฯ
 
-
 
-
 
-
¬๘๐๑ จวนลุทางร่วมยั้ง  พลฃันธ์
 
-
คอยทัพนิลพัทผัน  จึ่งเต้า
 
-
ชมพูลุวังพลัน  สั่งจัด พหลแฮ
 
-
อำมาตยเตรียมเสร็จเข้า  นบนิ้วทูลฉลอง ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๐๒ ท้าวสั่งนิลพัทน้อม  ปนตลา
 
-
ยาตรพยุหแสนยา  กลั่นแกล้ว
 
-
จวบทัพสุครีพมา  บรรจบ จรเฮย
 
-
ใกล้โขดคันธมาทน์แล้ว  สั่งยั้นพลพฤนท์ ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๐๓ ชมพูพานสุครีพทั้ง  องคต
 
-
นิลพัทอัษฎาทศ  มกุฎพร้อม
 
-
บุตรมารุตนำปนต  ถวายกบี่ พลแฮ
 
-
พิศณุสั่งสุครีพซ้อม  พยุหตั้งครุธนาม ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๐๔ สุริโยรศรีบเร้า  จัดพหล
 
-
พยุหครุฑเศียรปีกสกนธ์  บาทถ้วน
 
-
กองเสือป่าแซงปน  สามหอก เจดฮา
 
-
ตามหมวดกองตเวนล้วน  พิทักษไท้ธิบดินทร ฯ
 
-
 
-
 
-
๘๐๕ กล่าวโดนทัพวุฒิล้ำ  ฦๅฤทธิ
 
-
เนาโขดยุคนธรมหิทธิ์  ฮึกกล้า
 
-
เทพทานพนักสิทธิ์  สยองเดช เฃานอ
 
-
ออกจากที่ไป่ช้า  เหาะเมื้อพนมชม ฯ
 
</tpoem>
</tpoem>

รุ่นปัจจุบันของ 10:26, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระลักษณ์มาเตือนพลเมืองขีดขิน และหนุมานลักท้าวมหาชมพูไปถวายพระรามที่ภูเขาคันธมาทน์

แผ่นที่ ๑๐๙ - นายเสถียรรักษา

๗๕๗ หณุมานสุครีพขึ้นนภดล เรห็จเฮย
มุขมุ่งพระภุชพลรีบเฝ้า
พบฤทธิกันพหลดวดาษ หาวแฮ
วายุบุตรทยานเข้าเข่นเขี้ยวขู่ถาม ฯ
๗๕๘ เหวยนายอสุรนี้นามใด
อาจยกพลไปไฉนผ่านหน้า
กูฤทธิเลื่องตลอดไตรยจักรจบ โลกยแฮ
เร่งหลีกพลแม้ช้าชีพเจ้าจักวาย ฯ
๗๕๙ ฤทธิกันยินถ้อยที่ลิงถาม
ดาลโกรธบอกนามตามกลั่นแกล้ว
ซ้ำชักบ่อเกรงขามสวาชื่อ ไฉนเฮย
วายุบุตรบอกนามแล้วฬ่อล้อหลอกมาร ฯ
๗๖๐ ราพวิโรธเรียกเร้าพลรณ รงค์เฮย
ต่างพุ่งสารทสับสนสกัดหน้า
บุตรมารุตโจมผจญกลางเศิก อสูรแฮ
ฟันทบตระหลบร้าถีบเท้าทะลวงแทง ฯ
๗๖๑ แกว่งตริโลดไล่ล้างกลางหล
บุบั่นฝ่าฟันพลฟาดทิ้ง
ขาดแขนขาคอตนตายตก ลงแฮ
ยักษยับนับโกฏิกลิ้งกลาศพื้นปัถพี ฯ
๗๖๒ ราพร้ายยลม้วยหมดพลมาร
แกว่งคทาหวดทยานไล่ล้าง
ลูกลมโลดรำบานบุกรุก ราพนา
ต่างตบกัดฟัดง้างง่าซ้ำตีแทง ฯ
๗๖๓ บุตรพระพายเผ่นเข้าฟอนฟัน แทตยนา
โถบถีบถูกฤทธิกันท่าวดิ้น
จิกเกษแกว่งตรีผันเพียงจักร
แทงอุระราพสิ้นชีพคว้างกลางโพยม ฯ
             

แผ่นที่ ๑๑๐ - นายเสถียรรักษา

๗๖๔ บุตรองค์อาทิตยได้ยลหลาน
พิฆาฏหมู่มารมลาญชีพแล้ว
สรเสริญเดชยุทธการกอบสวัสดิ์ หลานเฮย
สองกระบี่ผ่องแผ้วเรห็จห้องโพยมหล ฯ
๗๖๕ จวบดลคันธมาทน์แล้วลงบท จนเฮย
สู่พลับพลาประณตอนุชไท้
ลิงสุริโยรสทูลเศิก ราพนา
วายุบุตรเดียวได้พิฆาฏม้วยหมดมาร ฯ
๗๖๖ พระลักษณ์สดับถ้อยพานรินทร ทูลเฮย
ปานเสพยอำมฤตยสินธุ์สว่างแผ้ว
นำสองกระบินทร์ลินลาศลุ พระนา
นบบาทหริรักษแล้วกิจแจ้งบรรยายทูล ฯ
๗๖๗ สดับพจนอนุชท้าวถามพลัน
ไฉนสุครีพพลขันธ์ผัดไว้
เจดเวรไป่มาทันท่านคิด ไฉนฤๅ
จึ่งสู่แต่สองให้แผกถ้อยคำเฉลย ฯ
๗๖๘ สุครีพสนองพจนไท้แถลงถวาย
โดยเหตุเพราะพลสลายหลบลี้
หนึ่งข้าพระบาทหมายเกณฑ์หมด มานา
เกรงแต่ชมพูนี้เพื่อนท้าวบุตรอินทร์ ฯ
๗๖๙ แม้ว่าทราบเชษฐข้าบรรไลย
จักโกรธกรีพลไกรรุกเร้า
มากวาดประยูรไปจากขีด ขินนอ
ขอพระเดชปกเกล้ากระหม่อมข้าพานร ฯ
๗๗๐ พระทรงสดับถ้อยขุนกระบินทร์
เผยพจนชมพลางผินสั่งน้อง
ลิกขิตลักษณวาทินเสร็จมอบ สารนา
สั่งกบี่สองไปพร้องกิจท้าวชมพู ฯ
             

แผ่นที่ ๑๑๑ - นายเสถียรรักษา

๗๗๑ บุตร์รวีประนดน้อมเอางาน
รับราชสาสน์ถอยคลานลับท้าว
สองเผ่นลิ่วโพยมหาญเหาะรีบ ไปแฮ
บรรลุชมพูด้าวสู่พื้นปัถพี ฯ
๗๗๒ สองกบี่เชิญสาสน์ขึ้นศาลา เวรเฮย
แจ้งกิจเสนาพารีบเฝ้า
ชมพูออกอมาตยาทูลเบิก ทูตนา
สองทูตต่างรีบเร้าเหาะขึ้นอ่านถวาย ฯ
๗๗๓ ราชสาสนพิศณุไท้ทรงสังข์
เอาอุรุคเปนบัลลังก์อาศน์ท้าว
มีพระกระมลหวังผดุงราษฎร์
ไวยะกูลสู่ด้าวเผด็จเสี้ยนเศิกอสูร ฯ
๗๗๔ ทรงนามราเมศผู้จักพรรดิ
พระเดชเฉกเงาฉัตรร่มเกล้า
เทียบพลแทบเขารัตน์คันธมาทน์
หาท่านเร่งไปเฝ้าบทเบื้องเรณู ฯ
๗๗๕ เจ้าชมพูสดับสิ้นเสรจสาส์น
เฉกอสุนิฟาดปานชีพร้าง
เอนสยบแพทย์อยู่งานคืนสติ ท่านนา
ถามทูตโดยสาสน์อ้างพิศณุนั้นเหนไฉน ฯ
๗๗๖ สุครีพแถลงลักษณไท้ทวากร
นิลฉวีทรงศรกาจแกล้ว
ท้าวสรวลเยาะพานรพลางว่า สวาเฮย
ผิวะจักรภุชแล้วห่อนได้ธนูทรง ฯ
๗๗๗ สี่กรถือจักแก้วตรีคทา สังข์นอ
เถลองครุฑเปนทิพย์พาหนะไท้
ปราบหมู่อสุรพาลาปวงสัตว์ เกษมแฮ
สาสนทูตล้วนเท็จให้เชื่อเจ้ากลใด ฯ
             

แผ่นที่ ๑๑๒ - นายเสถียรรักษา

๗๗๘ สุครีพฟังคั่งแค้นเคืองกรรณ
ร้องว่าท่านอย่าสรรเศกแสร้ง
จักไปไม่ไปฉันใดบอก เรานา
ท้าวโกรธไป่ตรัสแกล้งกลับขึ้นคืนสถาน ฯ
๗๗๙ น้าหลานรีบผ้ายลุที่พัก นั่งเฮย
บุตรรวิว่าจำจักกลับฟ้อง
ลูกลมบอกเลิศลักนาตฤก ชอบนา
จรสู่มาตยแสร้งพร้องค่ำนี้ฃอนอน ฯ
๗๘๐ อำมาตยทูลท้าวสั่งเกณฑ์ทหาร เสรจเฮย
ไตรตรวจรอบราชฐานทั่วหน้า
ภอล่วงมัชฌิมกาลจันทร์บ่าย โพยมแฮ
วายุบุตรสั่งน้าเสรจแล้วอ่านมนต์ ฯ
๗๘๑ เดชเวทเหมุทกฟุ้งวายุพัด ต้องแฮ
ปวงกระบี่หลังสงัดเงียบพร้อม
หณุมานถอดยอดรัตน์ปราสาท
ทลุล่วงพิดานค้อมจวบท้าวเธอผธม ฯ
๗๘๒ ช้อนแท่นพานเรศรขึ้นคัคณานต์ เรห็จเฮย
สุครีพเหาะตามหลานลิ่วฟ้า
ชั่วนิ้วลัดลุสฐานคันธมาทน์
ลงจากโพยมสู่หล้าจรัสแจ้งแสงจันทร์ ฯ
๗๘๓ ลูกลมวางแท่นแล้วบุตร์รวี จรเฮย
เฝ้ากฤษณทูลคดีแด่ท้าว
ทรงโสมนัสมีพจนารถ
ตรัสว่าชมพูห้าวฮึกแท้ทระนงตน ฯ
๗๘๔ กอบด้วยมานะน้อมนำจิตร
กำเริบถือมีฤทธิ์เลื่องหล้า
หากสองท่านนลาดคิดการเลศ ดีนอ
ได้ง่ายไหนอย่าช้ายกเข้ามาดู ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว