à¸à¸²à¸žà¸¢à¹Œà¹€à¸«à¹ˆà¹€à¸£à¸·à¸ พระนิพนธ์พระราชวรวงศ์เธภà¸à¸£à¸¡à¸«à¸¡à¸·à¹ˆà¸™à¸žà¸´à¸—ยาลงà¸à¸£à¸“์
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย '== ข้อมูลเบื้องต้น == {{เรียงลำดับ|กาพย์ห่เรเือ พระนิ…') |
(→ข้อมูลเบื้องต้น) |
||
| (การแก้ไข 5 รุ่นระหว่างรุ่นที่เปรียบเทียบไม่แสดงผล) | |||
| แถว 4: | แถว 4: | ||
[[หมวดหมู่:วรรณคดีรัตนโกสินทร์]] | [[หมวดหมู่:วรรณคดีรัตนโกสินทร์]] | ||
[[หมวดหมู่:กาพย์เห่เรือ]] | [[หมวดหมู่:กาพย์เห่เรือ]] | ||
| - | ''' | + | '''พระนิพนธ์:''' [[พระราชวรวงศ์เธอ กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์]] |
| + | |||
== บทประพันธ์ == | == บทประพันธ์ == | ||
<tpoem> | <tpoem> | ||
| - | ๏ | + | <sup>โคลง</sup> |
| + | ๏ งามผงาดราชพ่าห์เพี้ยง พรหมทรง | ||
| + | พระธินั่งศรีสุพรรณหงส์ รเห็จห้วง | ||
| + | หงส์ทองล่องลอยลง รองบาท พระฤา | ||
| + | กลอนเกริ่นเพลินพายจ้วง พากย์แจ้งจำเรียง ถวายแล ฯ | ||
</tpoem> | </tpoem> | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | <sup>กาพย์</sup> | ||
| + | ๏ คาบนี้มีศุภฤกษ์ ดังบัวเบิกเบิกบานใจ | ||
| + | งามเวียงอันเกรียงไกร ไกรเกรียงแม้นแมนมาทำ | ||
| + | ๏ กรุงเทพเทพรังสฤษฏ์ เจิดแจ่มจิตวิศวกรรม | ||
| + | เพริศแพร้วแก้วแกมคำ คำแกมมุกสุขนัยนา | ||
| + | ๏ ปราสาทราชมณเทียร คือวิเชียรเชิดชูตา | ||
| + | ลอยล้ำค้ำนภา นภาผ่องส่องรับกัน | ||
| + | ๏ ปราการตระการกล้า ท่วงทีท่าท้าโรมรัน | ||
| + | หอยุทธ์เย้ยยุทธ์ยัน ยรรยงเยี่ยมเอี่ยมอัมพร | ||
| + | ๏ ไตรรัตน์จำรัสเลิศ เจดีย์เทอดทีปังกร | ||
| + | อาวาสศาสนาทร ธัมมะเหมือนเดือนนำเดิน | ||
| + | ๏ พระเกียรติพระเกริกกลั่น ชนทุกชั้นสรรเสริญ | ||
| + | บ้านเมืองเรืองจำเริญ จำรูญรัฐวัฒนากร | ||
| + | ๏ พระวงศ์องค์อิศราช เสนามาตย์ราษฎร | ||
| + | พร้อมพรักรักภูธร ภูธเรศเลี้ยงเยี่ยงธาตรี ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๏ แถลงปางสร้างอนุสรณ์ จอมนรากรปิ่นปัถพี | ||
| + | ต้นวงศ์องค์จักรี จักริศเกล้าเจ้าไผทไทย | ||
| + | ๏ พระเถลิงราชสมบัติ เก้าชั้นฉัตรรัฐเรืองไชย | ||
| + | ไอศูรย์เพิ่มพูนไพ- บุลย์ประโยชน์โสตถิ์สำนาน | ||
| + | ๏ สองพันสามร้อยยี่- สิบห้าปีศาสนกาล | ||
| + | ฤกษ์งามยามศุภวาร คราวศึกว่างสร้างพระนคร | ||
| + | ๏ อาวุธยุทธสถาน ป้อมปราการปานปุษกร | ||
| + | สามารถฟาดฟันบร ผิวเห่อกล้าเข้ามาลอง | ||
| + | ๏ วังเวียงเพียงนิรมิต แสนโสภิตพิศเพียงปอง | ||
| + | ระเมียรมนเทียรทอง เชิญช่อฟ้าใบระกากาญจน์ | ||
| + | ๏ งามสุดฝ่ายยุทธจักร วิมลมรรคสมาทาน | ||
| + | กอบเกื้อเอื้อเอาภาร อารักขาเนื้อนาบุญ | ||
| + | ๏ แสนสง่าอาณาจักร ทรงฟูมฟักรักการุญ | ||
| + | ปรายโปรยกอบโกยคุณ ถ้วนทุกหน้าสาธุการ | ||
| + | ๏ ถิ่นฐานบ้านเมืองเรา ต้องจับเจ่ามาเป็นนาน | ||
| + | โชคหนุนบุญบันดาล ได้เชิดหน้าครานั้นเอง | ||
| + | ๏ พม่าข้าศึกหลวง ยกทัพจ้วงมาครื้นเครง | ||
| + | หฤทัยไทยยำเยง พอเพลี่ยงพล้ำเขาขยำเลย | ||
| + | ๏ เหลือผุดเจียวอยุธยา เหลือจักกล้าชูหน้าเงย | ||
| + | ถูกเค้นเหมือนเช่นเคย ตัวเป็นทาสชาติเป็นไทย | ||
| + | ๏ วัดร้างเจดีย์ด้วน วิหารห้วนโบสถ์หายไป | ||
| + | โพธิ์หักปักหอไตร ไตรปิฎกตกลงดิน | ||
| + | ๏ บ้านแตกสาแหรกขาด นอนวินาศปราศทรัพย์สิน | ||
| + | หมดท่าทางหากิน เที่ยวซุกซ่อนซอกซอนเซา | ||
| + | ๏ ข้าเศิกเลิกทัพใหญ่ ยกกลับไปบ้านเมืองเขา | ||
| + | กรุงร้างทางเมืองเรา ให้ทัพน้อยคอยควบคุม | ||
| + | ๏ ไทยแยกแตกเป็นเหล่า ต่างตั้งเจ้าเข้ามั่วสุม | ||
| + | มากมายหลายชุมนุม คึกขันแข่งแก่งแย่งกัน | ||
| + | ๏ ชุมนุมตีชุมนุม คิดควบคุมรุมโรมรัน | ||
| + | ใครอ่อนถูกฟอนฟัน การปล้นฆ่าคือหากิน | ||
| + | ๏ หากเกิดผู้บุญหลาก บุญท่านมากเจ้าตากสิน | ||
| + | เกียรติ์แกว่นกู้แผ่นดิน ตีพม่าล่าแหลกไป | ||
| + | ๏ พม่าเวียนมาอีก เพียรจักฉีกแผ่นดินไทย | ||
| + | เหนื่อยยากตรากตรำใจ ความปราศร้อนบ่ห่อนมี | ||
| + | ๏ น้อยน้อยค่อยกระเตื้อง เพียรปลดเปลื้องเครื่องยายี | ||
| + | โชคยามงามพอดี เกิดโชคร้ายบ้ายบีฑา | ||
| + | ๏ ภูเบศเกตุแผ่นดิน ถึงคราวสิ้นวาสนา | ||
| + | โรคทับอับปัญญา ความดีดับกลับเป็นเลว | ||
| + | ๏ เปล่าปลดหมดสิทธิโชค เพราะพระโรคพาแหลกเหลว | ||
| + | เมืองไทยดังไฟเปลว คือชีวิตจักปลิดปลง | ||
| + | ๏ ป่วนปั่นกันอีกครั้ง นึกถอยหลังนั่งพิศวง | ||
| + | แม้พม่าจู่มาคง จักเป็นไฉนหนอไทยเรา | ||
| + | ๏ เคราะห์ดีมีบุรุษ องค์เอกอุตม์สุดชาญเชาวน์ | ||
| + | เรื่องร้ายกลายเป็นเบา โชคยังหนุนบุญยังมี | ||
| + | ๏ ครั้งนั้นน่าหวั่นใจ แต่ไทยไม่หมดคนดี | ||
| + | ต้นวงศ์องค์จักรี ปัญญาอาจยุทธศาสตร์ทรง | ||
| + | ๏ เสด็จเถลิงราชสิงหาสน์ นำหน้าชาติกาจรณรงค์ | ||
| + | ยุคเข็ญเห็นตรงตรง ทรงแก้กู้สู่สวัสดี | ||
| + | ๏ ผิวชาติปราศประมุข ย่อมมีทุกข์มายายี | ||
| + | ศัตรูจู่โจมตี จักรบสู้ริปูไฉน | ||
| + | ๏ พม่ามาห้าด้าน เราตีต้านแตกกลับไป | ||
| + | มาอีกจักฉีกไทย ไทยกลับฉีกอีกทุกที | ||
| + | ๏ บ้านเมืองเรืองยศลาภ อานุภาพพระจักรี | ||
| + | พร้อมพรักสามัคคี จึงสุขสันต์แต่นั้นมา ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | ๏ คาบนี้มีปราโมทย์ ทรงสมโภชราชพารา | ||
| + | ปิ่นราชพยุหยาตรา โดยชลมารคมากพลแมน | ||
| + | ๏ ทรงศรีสุพรรณหงส์ แลระหงส่งแสงแหน | ||
| + | หงส์ทองล่องมาแทน ไม่เพริดพริ้งยิ่งเรือทรง | ||
| + | ๏ พลเรือเสื้อแดงดาษ ดูผุดผาดเอี่ยมอาจอง | ||
| + | มือกรายพายยรรยง ยกร่อนร่าท่านกบิน | ||
| + | ๏ เรือขบวนยวนตายล เรี่ยวแรงพลในชลสินธุ์ | ||
| + | งามองค์ทรงแผ่นดิน ดังเข้าหล้ามาธรณี | ||
| + | ๏ แลลำแม่น้ำกว้าง ทั้งสองข้างทางชลธี | ||
| + | หญิงชายมากมายมี มาชื่นชมราชสมภาร | ||
| + | ๏ สวยสวยแม่สาวสาว ผัดหน้าขาวในคราวงาน | ||
| + | นวลแป้งแต่งตระการ เจ้านวลพริ้งยิ่งนวลปลา | ||
| + | ๏ นั่นแน่แม่คนนั้น เบือนหน้าหันหนีนัยน์นา | ||
| + | อย่าอายเลยสายตา จักถูกว่าปลาคางเบือน | ||
| + | ๏ แก้มแดงแสงสดสี แดงลิ้นจี่กระมังเหมือน | ||
| + | ถามนิดอย่าบิดเบือน แก้มช้ำหรือดังชื่อปลา | ||
| + | ๏ เนื้ออ่อนอ่อนน่วมน่วม แม่รูปท้วมท่วมนาวา | ||
| + | นิ่มนุ่มชุ่มนัยน์นา เนื้ออ่อนแน่แม่งามพี | ||
| + | ๏ งามสมแม่ผมดก แสร้งหยิกหยกศกเสียบหวี | ||
| + | นุ่มมวยสวยมากมี บ้างศกสั้นสรรสมทรง | ||
| + | ๏ ฝูงคนมาคับคั่ง สะพรึบพรั่งตั้งตาตรง | ||
| + | เอิบอิ่มปริ่มใจจง ทั้งผู้เฒ่าผู้เยาวภา | ||
| + | ๏ เหล่าเรือเหลือหลากหลาย ไม่งามคล้ายเรือกันยา | ||
| + | เครื่องยนต์ย่นมรคา ว่องไววิ่งยิ่งลมปลิว | ||
| + | ๏ กึกก้องห้องเวหา เรือล่องฟ้ามาฉิวฉิว | ||
| + | แถวตามงามเป็นทิว ดังวิหคผกโผผิน | ||
| + | ๏ บ้างมาหน้ากระดาน แข่งขนานปานนกบิน | ||
| + | เหาะเหินแทนเดินดิน คนวิหคนกดอนเมือง | ||
| + | ๏ แลไปปลื้มใจยิ่ง เห็นแต่สิ่งอันรองเรือง | ||
| + | พระยศไป่ปลดเปลือง ดูโน่นนี่ไม่มีระคาง | ||
| + | ๏ เหลียวไปในปัจฉิม งามถนิมคือพระปรางค์ | ||
| + | พระสถูปรูปรางชาง ชูยอดเยี่ยมเอี่ยมอัมพร | ||
| + | ๏ ย่อมเห็นเป็นสัญญา พุทธศาสนาสถาวร | ||
| + | พระธรรมไกรกำจร เครื่องนำหน้ากล้าในบุญ | ||
| + | ๏ จริงสุดพุทธดำรัส ทรงแสดงอัตถ์สัตยาดุลย์ | ||
| + | รู้จักผู้มีคุณ คราวเพลี่ยงพล้ำท่านค้ำชู | ||
| + | ๏ ย่อมเป็นเช่นมีพื้น ที่ยันยืนแห่งดนู | ||
| + | ผู้ไร้กตัญญู เปรียบปราศพื้นจักยืนยัน | ||
| + | ๏ มาเราเอาคำพระ เป็นสรณะประจำวัน | ||
| + | เป็นผู้รู้คุณอัน ท่านทำไว้ในคราวเพรง | ||
| + | ๏ จักสู่สวัสดี เครื่องยายีจักยำเยง | ||
| + | ปรีดีมีมาเอง เพราะรู้รสพจน์พุทธองค์ | ||
| + | ๏ ขอถวายพระพรสี่ แด่ภูมีวีรวงศ์ | ||
| + | ทุกข์โศกโรคภัยจง แผ้วพระบาทปลดปราศเทอญ ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
| + | <tpoem> | ||
| + | <sup>โคลง</sup> | ||
| + | ๏ สรวมชีพอัญชลิตซ้อง อาเศียร | ||
| + | ทศพิธราชธรรมเสถียร เทิดหล้า | ||
| + | ฉนำฉนำเนื่องจำเนียร นิรทุกข์ พระเทอญ | ||
| + | เผ่าพระพุทธยอดฟ้า ยิ่งฟ้าสถาวร ฯ | ||
| + | </tpoem> | ||
| + | |||
== เชิงอรรถ == | == เชิงอรรถ == | ||
== อ้างอิง == | == อ้างอิง == | ||
รุ่นปัจจุบันของ 01:46, 12 กรกฎาคม 2552
เนื้อหา |
ข้อมูลเบื้องต้น
แม่แบบ:เรียงลำดับ พระนิพนธ์: พระราชวรวงศ์เธอ กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์
บทประพันธ์
| โคลง | |||
| ๏ งามผงาดราชพ่าห์เพี้ยง | พรหมทรง | ||
| พระธินั่งศรีสุพรรณหงส์ | รเห็จห้วง | ||
| หงส์ทองล่องลอยลง | รองบาท พระฤา | ||
| กลอนเกริ่นเพลินพายจ้วง | พากย์แจ้งจำเรียง ถวายแล ฯ | ||
| กาพย์ | |||
| ๏ คาบนี้มีศุภฤกษ์ | ดังบัวเบิกเบิกบานใจ | ||
| งามเวียงอันเกรียงไกร | ไกรเกรียงแม้นแมนมาทำ | ||
| ๏ กรุงเทพเทพรังสฤษฏ์ | เจิดแจ่มจิตวิศวกรรม | ||
| เพริศแพร้วแก้วแกมคำ | คำแกมมุกสุขนัยนา | ||
| ๏ ปราสาทราชมณเทียร | คือวิเชียรเชิดชูตา | ||
| ลอยล้ำค้ำนภา | นภาผ่องส่องรับกัน | ||
| ๏ ปราการตระการกล้า | ท่วงทีท่าท้าโรมรัน | ||
| หอยุทธ์เย้ยยุทธ์ยัน | ยรรยงเยี่ยมเอี่ยมอัมพร | ||
| ๏ ไตรรัตน์จำรัสเลิศ | เจดีย์เทอดทีปังกร | ||
| อาวาสศาสนาทร | ธัมมะเหมือนเดือนนำเดิน | ||
| ๏ พระเกียรติพระเกริกกลั่น | ชนทุกชั้นสรรเสริญ | ||
| บ้านเมืองเรืองจำเริญ | จำรูญรัฐวัฒนากร | ||
| ๏ พระวงศ์องค์อิศราช | เสนามาตย์ราษฎร | ||
| พร้อมพรักรักภูธร | ภูธเรศเลี้ยงเยี่ยงธาตรี ฯ | ||
| ๏ แถลงปางสร้างอนุสรณ์ | จอมนรากรปิ่นปัถพี | ||
| ต้นวงศ์องค์จักรี | จักริศเกล้าเจ้าไผทไทย | ||
| ๏ พระเถลิงราชสมบัติ | เก้าชั้นฉัตรรัฐเรืองไชย | ||
| ไอศูรย์เพิ่มพูนไพ- | บุลย์ประโยชน์โสตถิ์สำนาน | ||
| ๏ สองพันสามร้อยยี่- | สิบห้าปีศาสนกาล | ||
| ฤกษ์งามยามศุภวาร | คราวศึกว่างสร้างพระนคร | ||
| ๏ อาวุธยุทธสถาน | ป้อมปราการปานปุษกร | ||
| สามารถฟาดฟันบร | ผิวเห่อกล้าเข้ามาลอง | ||
| ๏ วังเวียงเพียงนิรมิต | แสนโสภิตพิศเพียงปอง | ||
| ระเมียรมนเทียรทอง | เชิญช่อฟ้าใบระกากาญจน์ | ||
| ๏ งามสุดฝ่ายยุทธจักร | วิมลมรรคสมาทาน | ||
| กอบเกื้อเอื้อเอาภาร | อารักขาเนื้อนาบุญ | ||
| ๏ แสนสง่าอาณาจักร | ทรงฟูมฟักรักการุญ | ||
| ปรายโปรยกอบโกยคุณ | ถ้วนทุกหน้าสาธุการ | ||
| ๏ ถิ่นฐานบ้านเมืองเรา | ต้องจับเจ่ามาเป็นนาน | ||
| โชคหนุนบุญบันดาล | ได้เชิดหน้าครานั้นเอง | ||
| ๏ พม่าข้าศึกหลวง | ยกทัพจ้วงมาครื้นเครง | ||
| หฤทัยไทยยำเยง | พอเพลี่ยงพล้ำเขาขยำเลย | ||
| ๏ เหลือผุดเจียวอยุธยา | เหลือจักกล้าชูหน้าเงย | ||
| ถูกเค้นเหมือนเช่นเคย | ตัวเป็นทาสชาติเป็นไทย | ||
| ๏ วัดร้างเจดีย์ด้วน | วิหารห้วนโบสถ์หายไป | ||
| โพธิ์หักปักหอไตร | ไตรปิฎกตกลงดิน | ||
| ๏ บ้านแตกสาแหรกขาด | นอนวินาศปราศทรัพย์สิน | ||
| หมดท่าทางหากิน | เที่ยวซุกซ่อนซอกซอนเซา | ||
| ๏ ข้าเศิกเลิกทัพใหญ่ | ยกกลับไปบ้านเมืองเขา | ||
| กรุงร้างทางเมืองเรา | ให้ทัพน้อยคอยควบคุม | ||
| ๏ ไทยแยกแตกเป็นเหล่า | ต่างตั้งเจ้าเข้ามั่วสุม | ||
| มากมายหลายชุมนุม | คึกขันแข่งแก่งแย่งกัน | ||
| ๏ ชุมนุมตีชุมนุม | คิดควบคุมรุมโรมรัน | ||
| ใครอ่อนถูกฟอนฟัน | การปล้นฆ่าคือหากิน | ||
| ๏ หากเกิดผู้บุญหลาก | บุญท่านมากเจ้าตากสิน | ||
| เกียรติ์แกว่นกู้แผ่นดิน | ตีพม่าล่าแหลกไป | ||
| ๏ พม่าเวียนมาอีก | เพียรจักฉีกแผ่นดินไทย | ||
| เหนื่อยยากตรากตรำใจ | ความปราศร้อนบ่ห่อนมี | ||
| ๏ น้อยน้อยค่อยกระเตื้อง | เพียรปลดเปลื้องเครื่องยายี | ||
| โชคยามงามพอดี | เกิดโชคร้ายบ้ายบีฑา | ||
| ๏ ภูเบศเกตุแผ่นดิน | ถึงคราวสิ้นวาสนา | ||
| โรคทับอับปัญญา | ความดีดับกลับเป็นเลว | ||
| ๏ เปล่าปลดหมดสิทธิโชค | เพราะพระโรคพาแหลกเหลว | ||
| เมืองไทยดังไฟเปลว | คือชีวิตจักปลิดปลง | ||
| ๏ ป่วนปั่นกันอีกครั้ง | นึกถอยหลังนั่งพิศวง | ||
| แม้พม่าจู่มาคง | จักเป็นไฉนหนอไทยเรา | ||
| ๏ เคราะห์ดีมีบุรุษ | องค์เอกอุตม์สุดชาญเชาวน์ | ||
| เรื่องร้ายกลายเป็นเบา | โชคยังหนุนบุญยังมี | ||
| ๏ ครั้งนั้นน่าหวั่นใจ | แต่ไทยไม่หมดคนดี | ||
| ต้นวงศ์องค์จักรี | ปัญญาอาจยุทธศาสตร์ทรง | ||
| ๏ เสด็จเถลิงราชสิงหาสน์ | นำหน้าชาติกาจรณรงค์ | ||
| ยุคเข็ญเห็นตรงตรง | ทรงแก้กู้สู่สวัสดี | ||
| ๏ ผิวชาติปราศประมุข | ย่อมมีทุกข์มายายี | ||
| ศัตรูจู่โจมตี | จักรบสู้ริปูไฉน | ||
| ๏ พม่ามาห้าด้าน | เราตีต้านแตกกลับไป | ||
| มาอีกจักฉีกไทย | ไทยกลับฉีกอีกทุกที | ||
| ๏ บ้านเมืองเรืองยศลาภ | อานุภาพพระจักรี | ||
| พร้อมพรักสามัคคี | จึงสุขสันต์แต่นั้นมา ฯ | ||
| ๏ คาบนี้มีปราโมทย์ | ทรงสมโภชราชพารา | ||
| ปิ่นราชพยุหยาตรา | โดยชลมารคมากพลแมน | ||
| ๏ ทรงศรีสุพรรณหงส์ | แลระหงส่งแสงแหน | ||
| หงส์ทองล่องมาแทน | ไม่เพริดพริ้งยิ่งเรือทรง | ||
| ๏ พลเรือเสื้อแดงดาษ | ดูผุดผาดเอี่ยมอาจอง | ||
| มือกรายพายยรรยง | ยกร่อนร่าท่านกบิน | ||
| ๏ เรือขบวนยวนตายล | เรี่ยวแรงพลในชลสินธุ์ | ||
| งามองค์ทรงแผ่นดิน | ดังเข้าหล้ามาธรณี | ||
| ๏ แลลำแม่น้ำกว้าง | ทั้งสองข้างทางชลธี | ||
| หญิงชายมากมายมี | มาชื่นชมราชสมภาร | ||
| ๏ สวยสวยแม่สาวสาว | ผัดหน้าขาวในคราวงาน | ||
| นวลแป้งแต่งตระการ | เจ้านวลพริ้งยิ่งนวลปลา | ||
| ๏ นั่นแน่แม่คนนั้น | เบือนหน้าหันหนีนัยน์นา | ||
| อย่าอายเลยสายตา | จักถูกว่าปลาคางเบือน | ||
| ๏ แก้มแดงแสงสดสี | แดงลิ้นจี่กระมังเหมือน | ||
| ถามนิดอย่าบิดเบือน | แก้มช้ำหรือดังชื่อปลา | ||
| ๏ เนื้ออ่อนอ่อนน่วมน่วม | แม่รูปท้วมท่วมนาวา | ||
| นิ่มนุ่มชุ่มนัยน์นา | เนื้ออ่อนแน่แม่งามพี | ||
| ๏ งามสมแม่ผมดก | แสร้งหยิกหยกศกเสียบหวี | ||
| นุ่มมวยสวยมากมี | บ้างศกสั้นสรรสมทรง | ||
| ๏ ฝูงคนมาคับคั่ง | สะพรึบพรั่งตั้งตาตรง | ||
| เอิบอิ่มปริ่มใจจง | ทั้งผู้เฒ่าผู้เยาวภา | ||
| ๏ เหล่าเรือเหลือหลากหลาย | ไม่งามคล้ายเรือกันยา | ||
| เครื่องยนต์ย่นมรคา | ว่องไววิ่งยิ่งลมปลิว | ||
| ๏ กึกก้องห้องเวหา | เรือล่องฟ้ามาฉิวฉิว | ||
| แถวตามงามเป็นทิว | ดังวิหคผกโผผิน | ||
| ๏ บ้างมาหน้ากระดาน | แข่งขนานปานนกบิน | ||
| เหาะเหินแทนเดินดิน | คนวิหคนกดอนเมือง | ||
| ๏ แลไปปลื้มใจยิ่ง | เห็นแต่สิ่งอันรองเรือง | ||
| พระยศไป่ปลดเปลือง | ดูโน่นนี่ไม่มีระคาง | ||
| ๏ เหลียวไปในปัจฉิม | งามถนิมคือพระปรางค์ | ||
| พระสถูปรูปรางชาง | ชูยอดเยี่ยมเอี่ยมอัมพร | ||
| ๏ ย่อมเห็นเป็นสัญญา | พุทธศาสนาสถาวร | ||
| พระธรรมไกรกำจร | เครื่องนำหน้ากล้าในบุญ | ||
| ๏ จริงสุดพุทธดำรัส | ทรงแสดงอัตถ์สัตยาดุลย์ | ||
| รู้จักผู้มีคุณ | คราวเพลี่ยงพล้ำท่านค้ำชู | ||
| ๏ ย่อมเป็นเช่นมีพื้น | ที่ยันยืนแห่งดนู | ||
| ผู้ไร้กตัญญู | เปรียบปราศพื้นจักยืนยัน | ||
| ๏ มาเราเอาคำพระ | เป็นสรณะประจำวัน | ||
| เป็นผู้รู้คุณอัน | ท่านทำไว้ในคราวเพรง | ||
| ๏ จักสู่สวัสดี | เครื่องยายีจักยำเยง | ||
| ปรีดีมีมาเอง | เพราะรู้รสพจน์พุทธองค์ | ||
| ๏ ขอถวายพระพรสี่ | แด่ภูมีวีรวงศ์ | ||
| ทุกข์โศกโรคภัยจง | แผ้วพระบาทปลดปราศเทอญ ฯ | ||
| โคลง | |||
| ๏ สรวมชีพอัญชลิตซ้อง | อาเศียร | ||
| ทศพิธราชธรรมเสถียร | เทิดหล้า | ||
| ฉนำฉนำเนื่องจำเนียร | นิรทุกข์ พระเทอญ | ||
| เผ่าพระพุทธยอดฟ้า | ยิ่งฟ้าสถาวร ฯ | ||
