โคลงสุภาษิตประจำภาพในพระà¸à¸¸à¹‚บสถวัดพระศรีรัตนศาสดาราม
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
 (บันทึกครั้งที่ ๒)  | 
		 (→บทประพันธ์)  | 
		||
| (การแก้ไข 4 รุ่นระหว่างรุ่นที่เปรียบเทียบไม่แสดงผล) | |||
| แถว 1: | แถว 1: | ||
== ข้อมูลเบื้องต้น ==  | == ข้อมูลเบื้องต้น ==  | ||
| - | [[หมวดหมู่:  | + | {{เรียงลำดับ|คลโงสุภาษิตประจำภาพนใพระอุบโสถวัดพระศรีรัตนศาสดาราม}}  | 
| - | [[หมวดหมู่:  | + | [[หมวดหมู่:วรรณคดีไทย]]  | 
| - | [[หมวดหมู่:  | + | [[หมวดหมู่:วรรรคดีรัตนโกสินทร์]]  | 
| + | [[หมวดหมู่:โคลงสี่สุภาพ]]  | ||
[[หมวดหมู่:ยังไม่สมบูรณ์]]  | [[หมวดหมู่:ยังไม่สมบูรณ์]]  | ||
| - | |||
'''อธิบาย'''  | '''อธิบาย'''  | ||
| แถว 21: | แถว 21: | ||
วันที่ ๑ เมษายน ๒๔๗๒  | วันที่ ๑ เมษายน ๒๔๗๒  | ||
| - | + | == บทประพันธ์ ==  | |
| - | + | ||
โคลงสุภาษิตประจำภาพ ในพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศสดาราม  | โคลงสุภาษิตประจำภาพ ในพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศสดาราม  | ||
<tpoem>  | <tpoem>  | ||
| แถว 70: | แถว 69: | ||
สองฝ่ายไม่ทรบขวน   ขวายทเลาะ กันแฮ  | สองฝ่ายไม่ทรบขวน   ขวายทเลาะ กันแฮ  | ||
เฉกเสี้ยมเขาควายให้   ขวิดไส้พุงพัง ฯ  | เฉกเสี้ยมเขาควายให้   ขวิดไส้พุงพัง ฯ  | ||
| - |    ''  | + |   ๑๐ เหล็กแข็งดัดได้  | 
| + |   เหล็กแข็งตีมีดได้   โดยปอง  | ||
| + | สัตว์บกสัตว์น้ำฟอง   ฝึกได้  | ||
| + | คนซื่ออ่อนตามคลอง   คำปราชญ์ ง่ายนา  | ||
| + | พาลชาติแข็งขืนให้   อ่อนสิ้นสุดแรง ฯ  | ||
| + |    ''๑๑ ไม้คดดัดได้''  | ||
   ไม้คดควรดัดได้   โดยปอง  |    ไม้คดควรดัดได้   โดยปอง  | ||
เหล็กนากชินเงินทอง   ทุบได้  | เหล็กนากชินเงินทอง   ทุบได้  | ||
เดียรฉานชาติลำพอง   เพียรดัด ซื่อเฮย  | เดียรฉานชาติลำพอง   เพียรดัด ซื่อเฮย  | ||
คนคดขืนดัดได้   ซื่อสิ้นสุดเพียร ฯ  | คนคดขืนดัดได้   ซื่อสิ้นสุดเพียร ฯ  | ||
| - | + |   ''๑๒ แม่น้ำคดแจวพายตามได้''  | |
| - | + |   แมน้ำคดลดเลี้ยว   เล่ห์หลาย  | |
| - | + | แจวถ่อเรือพายผาย   ผ่านได้  | |
| + | น้ำจิตต์คดขวนขวาย   ผันผ่อน ยากนา  | ||
| + | ปราชญ์สุดโปรดแค่นได้   คดเคี้ยวคนพาล ฯ  | ||
| + |   ''๑๓ ไม้โกงดัดได้''  | ||
| + |   คนโกงโยงยิ่งไม้   โกงกาง  | ||
| + | โกงกิ่งแก่นถากถาง   ดัดได้  | ||
| + | โกงคนคิดคดขวาง   ดัดยาก  | ||
| + | เห็นว่าโกงอย่าใกล้   หลบให้ไกลโกง ฯ  | ||
| + |   ''๑๔ อย่าคบคนพาล''  | ||
| + |   คนบิดกิจเกียจคร้าน   การงาน  | ||
| + | ยังสั่งสอนจับการ   ถูกถ้า  | ||
| + | ชาติพาลบิดเกลียวสมาน   มองจับ ยากเฮย  | ||
| + | ทราบว่าบิดอย่าค้า   คบเข้าส่วนทุน ฯ  | ||
| + |   ''๑๕ ข้างนอกสุกใสข้างในสกปรก''  | ||
| + |   นกยางข้างนอกล้ำ   เลิดขาว  | ||
| + | แต่เสพสัตว์เป็นคาว   ขื่นร้าย  | ||
| + | เฉกพาลนอกนั้นราว   กะกระดาษ  | ||
| + | ในจิตต์ลามกบ้าย   บาปเปื้อนเป็นหนอง ฯ  | ||
| + |   ''๑๖ อย่าประมาทเสือหิว''  | ||
| + |   เสือหิวนอนนั่งแห้ง   เห็นโครง  | ||
| + | ดูถูกมันมักโขยง   คาบเคี้ยว  | ||
| + | พาลเฉลียวฉลาดโกง   กลเลศ เสมอนา  | ||
| + | อย่าประมาทมันเลี้ยว   แล่เนื้อเถือหนัง ฯ  | ||
| + |   ''๑๗ ให้เหยื่อเสือผอม''  | ||
| + |   ให้ กรรมกรแซะไซ้   แสวงหา  | ||
| + | เหยื่อ ศพสัตว์สรรมา   มากถ้วน  | ||
| + | เสือ เสพไป่อิ่มอา   หารเหตุ หิวแฮ  | ||
| + | ผอม ดั่งพาลผอมอ้วน   อาจคั้นคนขุน ฯ  | ||
| + |   ''๑๘ สอนลิงขึ้นต้นไม้''  | ||
| + |   ฝึกหัดพานรให้   ปิ่นพฤกษ์  | ||
| + | เห็นว่าช่วยการฦก   เล่ห์นี้  | ||
| + | สอนโจรลอบลักฝึก   หัดเชี่ยว ชาญเฮย  | ||
| + | สอนเปล่าบ่อต้องกี้   กอบเกื้อการงาน ฯ  | ||
| + |   ''๑๙ สอนจรเข้ว่ายน้ำ''  | ||
| + |   สั่งสอนสัตว์จรเข้   คงคา  | ||
| + | ให้แหวกวนเวียนวา   ริชหว้าย  | ||
| + | เปรียบปราชญ์สั่งสอนสา   นุศิษย์ พาลแฮ  | ||
| + | มันเก่งโกงยิ่งย้าย   อย่าเยื้องยักสอน ฯ  | ||
| + |   ''๒๐ ชี้โพรงให้กะรอก''  | ||
| + |   ชี้ ช่องทางห่างต้น   พฤกษา  | ||
| + | โพรง ดั่งรูคูหา   ใช่น้อย  | ||
| + | ให้ สำนักเดียรฉาน์   ชาติโฉด เขลาเฮย  | ||
| + | กะรอก ดั่งคนหมอถ้อย   โทษร้ายอย่าขยาย ฯ  | ||
| + | </tpoem>  | ||
== เชิงอรรถ ==  | == เชิงอรรถ ==  | ||
รุ่นปัจจุบันของ 05:05, 20 ตุลาคม 2553
เนื้อหา | 
ข้อมูลเบื้องต้น
แม่แบบ:เรียงลำดับ อธิบาย
โคลงสุภาษิตไทยที่พิมพ์ในสมุดเล่มนี้ พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดฯ ให้จารึกแผ่นศิลาติดไว้ใต้รูปภาพซึ่งโปรดฯ ให้พระอาจารย์อินโข่ง วัดราชบูรณะเขียนไว้ที่ผนังกรอบประตูและหน้าต่างพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศาสดาราม
สุภาษิตที่เอามาเขียนภาพและแต่งโคลงเหล่านี้ เป็นสุภาษิตไทยมีมาแต่โบราณ มักชอบอ้างและกล่าวเป็นอุปมากันในพื้นเมือง รู้กันมากบ้างน้อยบ้างแพร่หลาย พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดฯ ให้รวมสุภาษิตไทยเหล่านี้มาเขียนรูปภาพไว้ที่ท้องฉนวนที่ทรงบาตรในบริเวณพระอภิเนาวนิเวศน์แห่ง ๑ ก่อน ครั้นทรงปฏิสังขรณ์วัดพระศรีรัตนศาสดาราม จึงโปรดฯ ให้อาจารย์อินโข่งเขียนที่ผนังกรอบประตูหน้าต่างพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศาสดาราม แต่โคลงนั้นจะโปรดฯ ให้ใครแต่งหาทราบไม่.
ดำรง
คำอุทิศ
ขออำนาจคุณพระรัตนตรัย และผลอันเกิดแต่เชฏฐาปจายนกรรม จงประสิทธิมนุญผลแด่ท่านทั้งหลายทุกเมื่อเทอญ
สมรรัตน
วันที่ ๑ เมษายน ๒๔๗๒
บทประพันธ์
โคลงสุภาษิตประจำภาพ ในพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศสดาราม
| ๑ หน้าเนื้อใจเสือ | |||
| หน้า เนตรสมชื่อแม้ | มฤดี | ||
| เนื้อ นุ่มนวลดูดี | แต่หน้า | ||
| ใจ พาลเก่งโกงมี | จิตต์ดั่ง | ||
| เสือ ดุดันกลั่นกล้า | โกรธร้ายอย่าสมาน ฯ | ||
| ๒ หน้าไหว้หลังหลอก | |||
| น่า กลัวหัวหยิบย้อน | ยอกกล | ||
| ไหว้ นบสบเศียนซน | ซ่อนเค้า | ||
| หลัง ลับกลับยกตน | โตป่อง ปึ่งแฮ | ||
| หลอก เล่ห์ลิงหลอกเจ้า | เลิดล้ำหลายขบวน ฯ | ||
| ๓ น้ำกลอกใบบัว | |||
| คนกลมดั่งน้ำกลอก | ใบบัว | ||
| ชำนิชำนาญตัว | กลั่นกลิ้ง | ||
| ใครเสวนะพัว | พันผูก | ||
| มันจักเพโททิ้ง | โทษร้ายถึงเรา ฯ | ||
| ๔ มะกอกสามตะกร้าปาไม่ถูก | |||
| พบพาลพูดพล่ำลิ้น | ลมไหว | ||
| เพ้อพจน์สบไถล | หลอกล้น | ||
| มะกอกสามตะกร้าไป | ปาเปล่า | ||
| ปลูกสักผลพ้น | เล่ห์ลิ้นลมพาล ฯ | ||
| ๕ กะลาครอบหัว | |||
| เสือกเศียรสัญจรเข้า | เคียงคน | ||
| หัวร่อริกพลิกตน | พูดจ้อ | ||
| กะลาครอบหัวซน | เสอกแทรก กลางเฮย | ||
| โหลเลื่อมแลบลิ้นล้อ | เลิดล้ำลิงถุง ฯ | ||
| ๖ ไม้หลักปักมูลควาย | |||
| จำคนใดไพล่พล้ำ | พลาดหลาย | ||
| ไม้หลักปักมูลควาย | เปรียบอ้าง | ||
| ผู้ใหญ่พูดกลับกลาย | โอนอ่อน เอนเอ | ||
| คนมักฉินชังบ้าง | เกลียดสิ้นทวยซน ฯ | ||
| ๗ แปดเลี่ยมแปดคม | |||
| ชี้ช่อหมอถ้อยต่อ | แหลหลือ | ||
| ลักฉกชาวบกเรือ | ซุ่มส้อง | ||
| แปดคมแปดเหลี่ยมเถือ | เอาทุก ด้านเฮย | ||
| ชนชนิดเช่นนี้ต้อง | เก็บเข้าคุกขัง ฯ | ||
| ๘ เหยียบเรือสองแคม | |||
| เหยียบเรือสองกราบเค้า | คนคด | ||
| จุนโจทก์จำเลยลด | ต่ำแต้ม | ||
| บอกกลอุบายปด | ปองแต่ ทรัพย์เฮย | ||
| สองฝ่ายหลงแยบแย้ม | อย่างนี้บาปเหลือ ฯ | ||
| ๙ เสี้ยมเขาควายให้ชนกัน | |||
| แสนชั่วยั่วแหย่เย้า | ยุคน | ||
| สอนนี้เสี้ยมโน่นชน | แส่ให้ | ||
| สองฝ่ายไม่ทรบขวน | ขวายทเลาะ กันแฮ | ||
| เฉกเสี้ยมเขาควายให้ | ขวิดไส้พุงพัง ฯ | ||
| ๑๐ เหล็กแข็งดัดได้ | |||
| เหล็กแข็งตีมีดได้ | โดยปอง | ||
| สัตว์บกสัตว์น้ำฟอง | ฝึกได้ | ||
| คนซื่ออ่อนตามคลอง | คำปราชญ์ ง่ายนา | ||
| พาลชาติแข็งขืนให้ | อ่อนสิ้นสุดแรง ฯ | ||
| ๑๑ ไม้คดดัดได้ | |||
| ไม้คดควรดัดได้ | โดยปอง | ||
| เหล็กนากชินเงินทอง | ทุบได้ | ||
| เดียรฉานชาติลำพอง | เพียรดัด ซื่อเฮย | ||
| คนคดขืนดัดได้ | ซื่อสิ้นสุดเพียร ฯ | ||
| ๑๒ แม่น้ำคดแจวพายตามได้ | |||
| แมน้ำคดลดเลี้ยว | เล่ห์หลาย | ||
| แจวถ่อเรือพายผาย | ผ่านได้ | ||
| น้ำจิตต์คดขวนขวาย | ผันผ่อน ยากนา | ||
| ปราชญ์สุดโปรดแค่นได้ | คดเคี้ยวคนพาล ฯ | ||
| ๑๓ ไม้โกงดัดได้ | |||
| คนโกงโยงยิ่งไม้ | โกงกาง | ||
| โกงกิ่งแก่นถากถาง | ดัดได้ | ||
| โกงคนคิดคดขวาง | ดัดยาก | ||
| เห็นว่าโกงอย่าใกล้ | หลบให้ไกลโกง ฯ | ||
| ๑๔ อย่าคบคนพาล | |||
| คนบิดกิจเกียจคร้าน | การงาน | ||
| ยังสั่งสอนจับการ | ถูกถ้า | ||
| ชาติพาลบิดเกลียวสมาน | มองจับ ยากเฮย | ||
| ทราบว่าบิดอย่าค้า | คบเข้าส่วนทุน ฯ | ||
| ๑๕ ข้างนอกสุกใสข้างในสกปรก | |||
| นกยางข้างนอกล้ำ | เลิดขาว | ||
| แต่เสพสัตว์เป็นคาว | ขื่นร้าย | ||
| เฉกพาลนอกนั้นราว | กะกระดาษ | ||
| ในจิตต์ลามกบ้าย | บาปเปื้อนเป็นหนอง ฯ | ||
| ๑๖ อย่าประมาทเสือหิว | |||
| เสือหิวนอนนั่งแห้ง | เห็นโครง | ||
| ดูถูกมันมักโขยง | คาบเคี้ยว | ||
| พาลเฉลียวฉลาดโกง | กลเลศ เสมอนา | ||
| อย่าประมาทมันเลี้ยว | แล่เนื้อเถือหนัง ฯ | ||
| ๑๗ ให้เหยื่อเสือผอม | |||
| ให้ กรรมกรแซะไซ้ | แสวงหา | ||
| เหยื่อ ศพสัตว์สรรมา | มากถ้วน | ||
| เสือ เสพไป่อิ่มอา | หารเหตุ หิวแฮ | ||
| ผอม ดั่งพาลผอมอ้วน | อาจคั้นคนขุน ฯ | ||
| ๑๘ สอนลิงขึ้นต้นไม้ | |||
| ฝึกหัดพานรให้ | ปิ่นพฤกษ์ | ||
| เห็นว่าช่วยการฦก | เล่ห์นี้ | ||
| สอนโจรลอบลักฝึก | หัดเชี่ยว ชาญเฮย | ||
| สอนเปล่าบ่อต้องกี้ | กอบเกื้อการงาน ฯ | ||
| ๑๙ สอนจรเข้ว่ายน้ำ | |||
| สั่งสอนสัตว์จรเข้ | คงคา | ||
| ให้แหวกวนเวียนวา | ริชหว้าย | ||
| เปรียบปราชญ์สั่งสอนสา | นุศิษย์ พาลแฮ | ||
| มันเก่งโกงยิ่งย้าย | อย่าเยื้องยักสอน ฯ | ||
| ๒๐ ชี้โพรงให้กะรอก | |||
| ชี้ ช่องทางห่างต้น | พฤกษา | ||
| โพรง ดั่งรูคูหา | ใช่น้อย | ||
| ให้ สำนักเดียรฉาน์ | ชาติโฉด เขลาเฮย | ||
| กะรอก ดั่งคนหมอถ้อย | โทษร้ายอย่าขยาย ฯ | ||
เชิงอรรถ
ที่มา
ต้นฉบับ - หนังสือโคลงสุภาษิตประจำภาพ ในพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศาสดาราม
พระเจ้าบรมวงศเธอ กรมหลวงสมรรัตนศิริเชษฐ โปรดให้พิมพ์เป็นมิตรพลีขึ้นปีใหม่ พ.ศ. ๒๔๗๒
พิมพ์ที่โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร
