โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๖๘

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
(→แผ่นที่ ๖๖๙ – ขาดหายไป)
(→?)
 
แถว 132: แถว 132:
ล้วนแต่เริงฤทธิเร้า  มุ่งหน้าอุทยาน ฯ
ล้วนแต่เริงฤทธิเร้า  มุ่งหน้าอุทยาน ฯ
</tpoem>
</tpoem>
-
===แผ่นที่ ๖๗๓ – หายไป===
 

รุ่นปัจจุบันของ 14:50, 18 สิงหาคม 2552

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

?

แผ่นที่ ๖๖๙ – ขาดหายไป

แผ่นที่ ๖๗๐ – หลวงรัฐยาธิบาลบัญชา

๔๖๘๔ สุครีพฉวยบาทซ้ายอสุรา
วายุบุตรฉุดบาทขวาเย่อยื้อ
ชิงได้ลักษณ์รามาสองแบก ไว้พ่อ
วายุภักษ์ดุดื้อต่อต้านทหารลิง ฯ
๔๖๘๕ สิบแปดมงกุฎล้วนตัวขยัน
ต่างถีบต่างแทงฟันต่างล้อม
ขุนแทตยแผดเสียงพลันเรียกไพร่ พลนา
เร้วพ่อเร็วเร่งล้อมโอบสู้หมู่กระบินทร ฯ
๔๖๘๖ มารพลกล่นเกลื่อนกลุ้มกลางโพยม
ต่างโกรธกระโดดโถมรบร้า
กระบี่บุกรุกโรมรอฤทธิ์ ราพฤๅ
พลยักษยุทธพลาดถ้าชีพม้วยหมดกอง ฯ
๔๖๘๗ วายุภักษยลยักษกลิ้งกลาดสมร
กวัดแกว่งกระบองรอนกระบี่ล้ม
สิบแปดมกุฎจรจับบาท ปีกแฮ
ตีถูกมารซุบกุ้มสับแก้มเศียรกาย ฯ
๔๖๘๘ ยักษเดียวเขี้ยวขับสู้ศึกลิง
เจ็บปวดยิ่งยวดจริงจิตรร้อน
สองปีกปัดป้องชิงช่วงออก ห่างเฮย
บินรีบเร็วหลบส้อนซุ่มเข้าเมฆิน ฯ
๔๖๘๙ ปวงกระบี่เหาะแยกย้ายกันหา ยักษเฮย
องคตนิลพัทสามารถแกล้ว
แทงฟันอสุราลาญชีพ
วายุบุตรแบกลักษณแล้วสุครีพนั้นนรายน์ ฯ
๔๖๙๐ ถึงเฃาประทับไท้ทั้งสอง องค์เอย
ธประพาศแก่พลผองเพราะพริ้ง
คำพิเภกเราครองเหนถูก แท้นา
เหม็นกลิ่นศพมารกลิ้งตรัสแล้วยาตรพล ฯ
             

แผ่นที่ ๖๗๑ – หลวงรัฐยาธิบาลบัญชา

๔๖๙๑ เดินทางดงเถื่อนถ้ำแถวพนัศ
ชมส่ำคณาสัตว์ซับซ้อน
พระหวนจิตรประหวัดถึงเอก อรเอย
ชลเนตรคลอเนตรร้อนรักษล้ำดำเนิน ฯ
๔๖๙๒ ตรีวารผ่านโขดเข้าสวนขวัญ
บูเรศสิงฃรขันธ์เฃตรใกล้
ยลสระโบกขรณีอันชลเปี่ยม ขอบนา
เสด็จสู่สนานให้เหือดร้อนเย็นเกษม ฯ
๔๖๙๓ หอมหวนอวนกลิ่นสร้อยเสาวคนธ์
ถวิลสวาศวิมลมิ่งท้าว
พระลักษณเด็ดฝักอุบลทูลเกษ ถวายเฮย
บงกชปวงอะคร้าวเบิกแย้มแซมศรี ฯ
๔๖๙๔ เหล่าลิงลงเล่นน้ำเหลือคนอง
ดำโลดโดดลำพองเดชล้ำ
ธสรงเสร็จทั้งสองเสด็จจาก สระนา
เหนรุกข์รังสูงง้ำรงับร้อนแรมพหล ฯ
๔๖๙๕ นนทกาลกับไพร่ห้าพันตน
ซึ่งพิทักษสระอุบลบัดรู้
ว่ามนุษยลิงพลมาหมิ่น มารนอ
เรียกไพร่เร็วพลันสู้สอึกอ้อมล้อมลิง ฯ
๔๖๙๖ ยักษถามยามโกรธแท้ทันใด
เหวยมนุษยมาแต่ไหนบอกบ้าง
อาจองทะนงใจเล่นสระ สวนนา
จักมลายชีพล้างเลี่ยนทั้งลิงเลว ฯ
๔๖๙๗ ทรงศรสดับถ้อยอสูรถาม
บอกชื่อคือพระรามฤทธิ์แกล้ว
เองช่างพูดหยาบหยามจักขู่ ใครเฮย
ชีวิตรมึงไม่แคล้วคลาศพ้นลิงผลาญ ฯ
             

แผ่นที่ ๖๗๒ – หลวงรัฐยาธิบาลบัญชา

๔๖๙๘ นนทกาลขับไพร่เข้าตลุมบร
พลกระบี่ตีตัดตอนตอบแก้
ฉวยฉุดฉีกขากรยักษวอด ยับเฮย
เหลือแต่นนทกาลแต้วิ่งเข้าเวียงไว ฯ
๔๖๙๙ ทูลอุณาราชถ้วนทุกประการ
สองมนุษยกับลิงหาญฮึกห้าว
เหยียบสวนฆ่าพลมารหมดหมวดข้านา
จู่ลู่ดูถูกท้าวดั่งถ้อยทูลเสนอ ฯ
๔๗๐๐ ฟังจบขบเขี้ยวเผ่นแผดโท โสแฮ
ลิงมนุษยมาตั้งโตข่มได้
เรานี้ก็อิศโรฦๅตลอด โลกยเอย
พลันสั่งอำมาตยให้จัดพร้อมพลมาร ฯ
๔๗๐๑ นนทยักษรับสั่งแล้วจรลี
เกณฑัพทำบาญชีชื่อพร้อม
พลายเพศแผกกันมีมาอเนก
เปนขนัดคอยน้อมธเรศเจ้าจอมเวียง ฯ
๔๗๐๒ อุณาราชเข้าที่สรงชล
โชลมลูบเสาวคนธ์รศฟุ้ง
ทรงเครื่องยุทธโสภณมงกุฎ เก็จเฮย
ยลรยับรัตนรุ้งหัดถคว้าขรรค์ศร ฯ
๔๗๐๓ รีบจรทรงรถแก้วแกมสุวรรณ์
เทียมคชสีห์อันอวบอ้วน
สารถีแกว่งคทาผันภักตร์เพ่ง พลพ่อ
พัดโบกบังสูริยล้วนมยุรชั้นกันชิง ฯ
๔๗๐๔ นฤนาทพิณทพาทยฆ้องกลองประโคมแฮ
ด่วนทัพโดยระยะมารคเต้า
เสียงโห่เสทือนพะสุธาภาคย์
ล้วนแต่เริงฤทธิเร้ามุ่งหน้าอุทยาน ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%98%C3%A0%C2%B9%E2%80%93%C3%A0%C2%B9%CB%9C"
เครื่องมือส่วนตัว