การแต่งเรื่องอิงประวัติศาสตร์

[เทาชมพู]

      วันเสาร์ที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ 2568    สมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย จัดกิจกรรม​โรงเรียนนักเขียน​รุ่น​ที่​ 56  เชิญไปพูดหัวข้อ "การแต่งเรื่องอิงประวัติศาสตร์" ที่สมาคมนักเขียนฯ ระหว่างเวลา 9.00-12.00
      เตรียมเอกสารสั้นๆ ไปตามนี้

      “เขียนนวนิยายอิงประวัติศาสตร์…ไม่ยากอย่างที่คิด”
                                 
      เมื่อจะลงมือเขียน   ขอให้คำนึงว่า “เรามองอดีตเพื่อให้เห็นมนุษย์ในอดีต     ไม่ใช่เพื่อเขียนตำราวิชาประวัติศาสตร์”
      เขียนนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ ไม่ได้เพื่อจะเป็นนักประวัติศาสตร์
      แต่เพื่อความรักที่จะเล่าเรื่องในอดีต
________________________________________
     ๑.  สามเสาหลัก
     (ก) หัวใจของเรื่อง – Human Core
     ทุกยุค ทุกสมัย มีความรัก ความสูญเสีย ความทะเยอทะยาน ความกลัว ความหวัง
     อารมณ์เหล่านี้ไม่เคยพ้นสมัย
     ถ้าตัวละครของเราไม่มีชีวิตให้สัมผัสได้ ต่อให้ข้อมูลแน่นแค่ไหน เรื่องก็ไร้ชีวิตชีวา
     (ข) สร้างโลกในเรื่อง – Historical World-Building
     ส่วนนี้มักทำให้หลายคนกลัว  แต่จริง ๆ แล้ว…
   คุณไม่จำเป็นต้องรู้ทุกอย่าง
   คุณรู้เท่าที่จะทำให้ผู้อ่านเห็นภาพไปด้วย
   ข้อมูลควรเป็นเหมือนเลือกเครื่องเทศในแกง  คือใส่พอหอม ไม่ใช่เทลงไปในหม้อทั้งกระบุง เพราะเสียดายว่าอุตส่าห์ไปค้นคว้ามามาก
     (ค) เส้นใยเชื่อมอดีตกับนิยาย – The Weaving Thread
     นักเขียนต้องเดินให้พอดีระหว่าง “ความจริงทางประวัติศาสตร์” กับ “จินตนาการ”
อย่าบิดเบือนหรือเปลี่ยนแปลงอดีต  แต่ให้ตัวละครแทรกได้พอเหมาะพอดีกับในช่องว่างที่ประวัติศาสตร์ไม่ได้จดไว้

      ๒.การสร้างเรื่อง
      ขอแยกเป็นหัวข้อสั้นๆ
     1.   ใคร คือหัวใจของเรื่อง?
     2.   ที่ไหน คือฉากเปิด? บ้าน? ท่าน้ำ? ห้องบรรทม?
     3.   เหตุการณ์จริงใด ที่ผูกเรื่องเข้ากับนิยาย?
     4.   ทำไม เรื่องนี้ต้องเกิดในยุคนี้ ไม่ใช่อีกยุค?
     ใครตอบคำถามทั้งสี่ข้อได้ ก็เริ่มต้นเขียนได้แล้วค่ะ

   “อย่ากลัวอดีตเลยนะคะ
     อดีตพร้อมที่จะทำให้พวกเราทำความรู้จักกับท่านเสมอ
     รู้จักอย่างมิตรสนิทสนมกัน     ไม่ใช่อย่างผู้น้อยกับผู้ใหญ่ จนเกิดความเกรงกลัว ไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน”