รหัสคดี จากเชอร์ล็อคโฮล์มส์ถึงนายทองอิน รัตนะเนตร์

[เทาชมพู]

   ยิ่งเชอร์ล็อคโฮล์มส์โดดเด่นอยู่ในสปอตไลท์มากขึ้นเท่าใด   ดอยล์ก็อยู่ในเงามืดนอกวงกลมมากเท่านั้น   ในที่สุดเมื่อรำคาญและคงจะน้อยใจด้วยจนทนไม่ไหว    เขาก็เลยตัดสินใจว่าจบกันที  ไม่เขียนอีกแล้ว  ให้นักสืบเอกตายไปเลยรู้แล้วรู้รอด  ฉันจะได้ตั้งหน้าตั้งตาสร้างชื่อเสียงในการเขียนเรื่องประวัติศาสตร์ให้สำเร็จ
   เขาก็เลยเขียนถึงวาระสุดท้ายของนักสืบ ชื่อ The Final Problem  โดยสร้างจอมมหาวายร้ายชื่อศาสตราจารย์มอริอาร์ตีให้มาเป็นคู่ปรับตัวฉกาจ  ในตอนจบทั้งสองก็พบจุดจบพร้อมกันคือกอดปล้ำกันดิ่งลงน้ำตกไรเชนบักที่สวิตเซอร์แลนด์  ฝังกายอยู่ก้นน้ำตกชั่วนิรันดร์
   ความโล่งอกของหมอดอยล์มีราคาแพงมาก เพราะต้องจ่ายด้วยเสียงก่นด่าสาปแช่งจากคนอ่านทั่วสารทิศ    ผู้อ่านทั่วทวีปทั้งอังกฤษ อเมริกาและออสเตรเลีย ไม่มีใครทนได้ที่สูญเสียเชอร์ล็อค โฮล์มส์    จดหมายด่าถูกส่งมาหานับไม่ถ้วน  จดหมายขู่ฆ่าก็มีไม่น้อย    ขนาดคนไปดักที่ถนนเบเกอร์ซึ่งสมมุติว่าเป็นที่อยู่ของนักสืบเอก เพื่อรอการกลับมา   ไปต่อว่าต่อขานหมอดอยล์ด้วยตัวเองก็มีประจำ
   หมอดอยล์อดทนต่อเสียด่าแช่งประณามหยามเหยียดอยู่ถึง 10 ปี   ก็ยอมแพ้   ประกอบกับสนพ.ต่างๆแย่งกันประมูลเรื่องของเชอร์ล็อค โฮล์มส์ด้วยราคาแพงลิบโลก หากว่าจะเขียนตอนใหม่ขึ้นมาอีก      เขาก็เลยปล่อยตอนใหม่ออกมา ชื่อ The Hound of the Baskervilles   ซึ่งถือกันว่าเป็นการสืบสวนตอนที่ดีที่สุดของนิยายชุดนี้
   คนอ่านต้อนรับเรื่องนี้อย่างยินดีปรีดา   แต่ก็ยังมีข้อข้องใจ เพราะดอยล์เล่าว่าเรื่องนี้ เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนโฮล์มส์ไปพบจุดจบที่น้ำตกไรเชนบัก   ทุกคนก็เลยไม่แน่ใจว่านักสืบเอกจะกลับมาได้หรือไม่

[เทาชมพู]

  จนกระทั่งค.ศ. 1903 (พ.ศ. 2446) คนอ่านในอเมริกาและอังกฤษจึงถอนหายใจโล่งอกเสียงเฮือกใหญ่ เมื่อดอยล์ปล่อยการผจญภัยตอนใหม่ของโฮล์มส์ออกมา ชื่อว่า (The Adventure of) The Empty House   เรื่องนี้โฮล์มส์รอดตายจากน้ำตาไรเชนบัก กลับมาอยู่ที่ห้องเช่าเดิมที่ถนนเบเกอร์ แล้วเริ่มสืบสวนคดีใหม่กับหมอวัตสัน อีกครั้ง
  ในช่วงนี้เอง   หมอดอยล์ก็ได้รับพระราชทานเครื่องราชฯ จากพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 7   ในฐานะที่แต่งเรื่องประวัติศาสตร์สำคัญ 2 เรื่อง (ที่ยังไม่มีใครจำได้จนบัดนี้)  มีบรรดาศักดิ์เป็นเซอร์อาเธอร์ โคแนน ดอยล์
  แต่บรรดาแฟนใหญ่น้อยของเชอร์ล็อค โฮล์มส์เชื่อกันว่า  พระราชทานบรรดาศักดิ์ให้หมอดอยล์ ก็เพราะพอพระทัยที่เชอร์ล็อค โฮล์มส์ได้คืนกลับมาสู่วงการหนังสือนั่นเอง
  ท่านเซอร์ตกลงใจแต่งเรื่องเชอร์ล็อคโฮล์มส์ออกมาเรื่อยๆจนแก่ชรากันทั้งนักสืบและผู้แต่ง  จบเรื่องสุดท้ายคือ His Last Bow  เมื่อปี 1917   นักสืบเอกอายุ 60 ปี เกษียณตัวเองแล้ว แต่กลับมาช่วยรัฐบาลอังกฤษด้วยการปลอมตัวเป็นสายลับไปจัดการกับจารชนชาวเยอรมัน ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1
   พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าฯ น่าจะได้ทรงอ่านเรื่องทั้งหมดของเชอร์ล็อค โฮล์มส์ รวมตอนที่ตกน้ำตกไรเชนบัก และตอนสุดท้ายที่เกษียณแล้ว
 

[superboy]

ที่เขียนเล่นๆ กลับดังทะลุโลก  ที่เขียนอย่างวิจิตรบรรจงกลับแป๊ก ชีวิตก็แบบนี้แหละ 

เชอร์ล็อค โฮล์มส์สมัยก่อนผมคลั่งมาก ปิดเทอมมัธยมปลายต้องยืมหนังสือทุกเล่มในห้องสมุดกลับมาอ่านที่บ้าน เข้าใจว่าคุณหมอใช้ภาษาง่าย เข้าใจง่าย คดีไม่สลับซับซ้อนเกินไป เทียบกับนิยายหลายเรื่องที่ผมพยายามอ่านเท่าไรไม่เข้าใจเสียที ต้องถือว่าเชอร์ล็อค โฮล์มส์ไ้ด้เปรียบสองเสาไฟ