คุยกันเรื่องวิลเลียม ซอมเมอเซท มอห์ม (William Somerset Maugham)

[เทาชมพู]

เขาเคยไปสหรัฐอเมริกามาก่อน   เคยเห็นภูเขาจากหน้าต่างรถไฟเมื่อนั่งข้ามรัฐต่างๆ    จำได้ว่ามันเป็นภูเขาทรงกลม เกลี้ยงเรียบ  ไม่มีหน้าผาหินขรุขระ   มองดูเหมือนรังตุ่นขนาดมหึมาผุดขึ้นจากพื้นราบอย่างกะทันหัน  เขาจำได้ว่าไม่ได้คิดถึงเรื่องศักดิ์สิทธิ์หรือสูงส่งอะไร  แต่กลับไปคิดว่ามันเหมือนนมผู้หญิงอย่างไรพิกล

     อาการเครียดไม่หยุดของสาธึุคุณเดวิดสันเป็นสิ่งที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่อาจระงับได้ แต่เขาก็ได้รับการเกื้อหนุนทางใจจากความชุ่มชื่นเบิกบานใจอย่างไม่เคยปรากฎมาก่อน    เนื่องจากกำลังถอนรากถอนโคนเศษบาปหลงเหลืออยู่ในมุมลึกสุดในหัวใจของหญิงผู้นั้น  ยามอ่านพระคัมภีร์และสวดอ้อนวอนกับนาง
     วันหนึ่งเขาเล่า ขณะสี่คนกินอาหารเย็นอยู่ด้วยกันตามเคย
     “ เป็นเรื่องมหัศจรรย์   มิสทอมป์สันบัดนี้มีชีวิตใหม่อย่างแท้จริง จิตวิญญาณของเธอที่เคยดำมืดเหมือนกลางคืน ตอนนี้บริสุทธิ์และขาวราวกับหิมะตกลงมาใหม่ๆ    จนผมรู้สึกตัวเองต้องถ่อมตน ด้วยความยำเกรงเธอขึ้นมา  ความสำนึกผิดของเธอต่อบาปทั้งหมดที่เคยทำมาช่างงดงาม   จนผมรู้สึกว่าไม่คู่ควรแม้แต่จะแตะชายเสื้อของเธอ”

[เทาชมพู]

     นายแพทย์แมคเฟลเดาว่า เมื่อเซดี้กลับตัวกลับใจได้แล้ว   สาธุคุณเดวิดสันก็คงจะถอนคำร้อง ไม่ส่งนางไปรับโทษจำคุกถึง 3 ปีที่ซานฟรานซิสโก   แต่ปรากฏว่าไม่ใช่   เดวิดสันก็คงยังแน่วแน่ต่อการปฏิบัติตนทางศาสนา

     “ งั้นท่านสาธุุคุณก็คงไม่ส่งเธอกลับไปซานฟรานซิสโกแล้วนะครับ” หมอแมคเฟลว่า “สามปีในคุกของอเมริกามันโหดมากไป   ท่านน่าจะช่วยเธอให้รอดจากเรื่องนี้ได้”
     " เรื่องนี้น่ะหรือ?  คุณหมอไม่เห็นหรือว่ามันจำเป็น จะเว้นไม่ได้   หมอคิดหรือว่าใจฉันจะไม่พลอยเจ็บปวดไปด้วยกับเธอ   ฉันเมตตาเธอเหมือนอย่างที่ฉันรักภรรยาและน้องฉัน   ตลอดเวลาที่เธอถูกจำคุก   ฉันก็ทรมานใจไม่น้อยไปกว่าเธอหรอก ”
     “ไร้สาระ” หมอโพล่งออกมา
     " อนิจจา! คุณหมอไม่เข้าใจอยู่ดี   มนุษย์อย่างคุณมักจะตาบอดต่อความผิดบาปเสมอ    มิสธอมป์สันเป็นคนบาป  เพราะฉะนั้นเธอจะต้องรับผลแห่งบาปที่กระทำลงไป    ฉันรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะเจออะไรบ้าง ไม่ใช่ไม่รู้   เธอต้องอดอยากหิวโหย  ต้องทรมานทั้งกายใจ  ต้องอับอายขายหน้าต่อมนุษย์อื่นๆ    แต่โทษทัณฑ์ที่ได้รับนี้คือเครื่องบูชาแด่พระเจ้าที่เธอควรทำด้วยความเต็มใจ    จะมีมนุษย์กี่คนที่มีโอกาสรับทุกข์ทรมานเพื่อถวายเป็นเครื่องพลีแด่พระผู้เป็นเจ้า   เธอมีโอกาสที่พวกเราจำนวนมากไม่มี   สำหรับพระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงรักและเมตตาเราทุกคน"

[SILA]

          ไม่นึกว่า ท่านมอห์มจะขีดเขียนให้ถึงตาย, มีเรื่องราวสืบสวน
          คาดคิดว่าจะลงเอยด้วยท่านสาธุคุณต้องอับอาย(ซึ่งก็เหมือนตายทั้งเป็น) เพราะแพ้พ่ายกิเลส(โลภ โกรธ หลง)ตน
เมื่อต้องผจญกับนางบาปผู้ไร้อายท้าทายโลกประณาม
          แต่เมื่อได้อ่านมาถึงแนวคิดเคร่งตรงสุดโต่ง,ตกขอบของท่านสาธุคุณแล้ว ก็น่าจะมาแนวเดียวกับ Javert ใน Les Miserables
ที่ไม่สามาถรับกับความผิดของตน มิอาจทนมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้

[เทาชมพู]

   วันเวลาล่วงไปทีละวัน ทีละวัน อย่างช้าๆ   จนใกล้ถึงวันที่เรือไปซานฟรานซิสโก จะมาแวะที่ท่าเรือเมืองนี้
    เซดี้อยู่อย่างซังกะตาย  เหมือนคนกลัวจนสิ้นหวัง   นางเกาะสาธุคุณแจ ได้แต่ยึดเขาเป็นที่พึ่ง
    มอห์มบรรยายไว้ว่า

     เซดี้เอาแต่ร้องไห้   อ่านพระคัมภีร์ และสวดมนตร์อ้อนวอนพระเจ้า   บางครั้งเธอดูเหนื่อยล้าและซังกะตาย   จากนั้นเธอก็เฝ้ารอการทดสอบจากพระเจ้า เพราะดูเหมือนว่าการทดสอบนี้จะให้ทางออกที่ชัดเจนและเป็นรูปธรรมจากความทุกข์ทรมานที่เธอกำลังเผชิญอยู่    เธอไม่อาจทนกับความคลุมเครือน่าสะพรึงกลัว ที่รุมเร้าอยู่ได้อีกต่อไป
   ด้วยความรู้สึกผิดบาป   เซดี้ละทิ้งความหยิ่งทระนงทั้งหมด  วันๆเอาแต่เดินไปมาในห้องที่รกไม่เป็นระเบียบ  สวมเสื้อคลุมสกปรก และชุดนอนที่ไม่ได้เปลี่ยนมา 4 วันแล้ว  ไม่สวมถุงน่อง  ในขณะเดียวกัน ฝนก็ตกลงกระหน่ำต่อเนื่อง  เหมือนเบื้องบนจงใจเทน้ำลงมาจนเกลี้ยงสวรรค์    ฝนยังคงเทลงมาอย่างหนักหน่วงไม่ขาดสาย   กระทบหลังคาเหล็ก ทุกอย่างเปียกชื้นและเหนียวเหนอะหนะ มีเชื้อราคืบคลานขึ้นมาบนผนังและรองเท้าที่วางไว้บนพื้น    ตลอดคืน ไม่มีใครนอนได้ลง   ยุงก็เอาแต่บินหวู่หวี่รบกวนไม่หยุดยั้ง

[SILA]

   เซดี้อยู่อย่างซังกะตาย  เหมือนคนกลัวจนสิ้นหวัง   นางเกาะสาธุคุณแจ ได้แต่ยึดเขาเป็นที่พึ่ง
  เซดี้เอาแต่ร้องไห้   อ่านพระคัมภีร์ และสวดมนตร์อ้อนวอนพระเจ้า   บางครั้งเธอดูเหนื่อยล้าและซังกะตาย   
จากนั้นเธอก็เฝ้ารอการทดสอบจากพระเจ้า เพราะดูเหมือนว่าการทดสอบนี้จะให้ทางออกที่ชัดเจนและเป็นรูปธรรมจากความทุกข์ทรมาน
ที่เธอกำลังเผชิญอยู่    เธอไม่อาจทนกับความคลุมเครือน่าสะพรึงกลัว ที่รุมเร้าอยู่ได้อีกต่อไป
   ด้วยความรู้สึกผิดบาป   เซดี้ละทิ้งความหยิ่งทระนงทั้งหมด

           คำโปรยหน้าปก หลอก?, นึกว่าเซดี้ จะไร้สำนึก ที่จำทนทำเป็นเข้าขบวนการล้างบาปไปก็เพื่อให้ท่านสาธุคุณเมตตา
ไม่ส่งเธอกลับซานฟราน

[SILA]

         ไม่นึกว่า ท่านมอห์มจะขีดเขียนให้ถึงตาย, มีเรื่องราวสืบสวน

           หรือจะเป็นคดี ราโชมอน เวอร์ชั่น ผู้ชาย 1, ผู้หญิง 2 คน