ความเปลี่ยนแปลงของภาษาเป็นเรื่องยากที่จะฟันธงลงไปว่า คำนี้เริ่มใช้ตั้งแต่วันที่...เดือน...ปี...แล้วจบลงในวันที่....เดือน.......ปี..........ยกเว้นแต่ว่ามีประกาศของรัฐบาล อย่างการกำหนดคำสรรพนาม ในสมัย 'วัธนธัม' ของจอมพลป. พิบูลสงคราม จึงจะรู้ว่าเริ่มใช้กันเมื่อใด
ดิฉันกลับไปค้นงานวรรณกรรมเก่าๆดูว่าตัวละครที่เป็นเพื่อนกัน ใช้สรรพนามเรียกกันว่าอะไร ใน "ความพยาบาท" ที่ "แม่วัน" แปลเมื่อพ.ศ. 2443 ในรัชกาลที่ 5 ตัวละครใช้คำว่า "ข้า" กับ" เจ้า"
พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว เรื่อง "หัวใจชายหนุ่ม" แต่งเมื่อพ.ศ. 2564 ตัวละครเรียกเพื่อนว่า "พ่อ.." ตามด้วยชื่อตัว เรียกตัวเองว่า "ฉัน" ส่วนคำว่า 'เธอ' ใช้คำว่า "เพื่อน" แทน
จึงสรุปได้คร่าวๆว่าคำว่า "กัน" ใช้หลังจากนั้น
ล่าสุดผมไปอ่านเจอในบทพระราชนิพนธ์ รัชกาลที่ 6 เรื่อง "ชื่นใจไม่สมัค" ซึ่งทรงพระราชนิพนธ์สำหรับคณะละครสะดุ้งเวียง จัดแสดงในงานฉลองจิตรลดาสภาคาร ในวันเสาร์ที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2456 พบว่ามีการใช้สรรพนามว่า "กัน" แล้ว
เลยเข้าใจได้ว่าคำนี้น่าจะมีใช้ในช่วงปี 2450 หรือก่อนหน้านั้นเล็กน้อย
