ทหารอาสาแห่งกรุงสยาม

[เทาชมพู]

คนไหนคือเพิ่ม  คนไหนคือจรูญ

[superboy]

นอกจากมีการประกาศเรียกพลอาสาต่อพลเมืองที่ไม่ได้เป็นทหาร กระทรวงกลาโหมยังมีประกาศเรียกพลอาสาทหารบกประจำการ และด้วยเหตุนี้ร้อยตรีนพจึงตัดสินใจทำรายงานเสนอผู้บังคับบัญชา

“พ่อนพคิดดีแล้วรึ” พันโทพระทรงสุรเดชสอบถาม

เขาเข้าใจทำไมชายหนุ่มอนาคตไกลตัดสินใจเด็ดเดี่ยว เพียงแต่รู้สึกเสียดายความรู้ความสามารถลูกน้อง ร้อยตรีนพสื่อสารได้ทั้งภาษาฝรั่งเศสและอังกฤษ จะเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการติดต่อประเทศฝ่ายสัมพันธมิตร

“ผมรักแม่ช้อยมาก ผมเหลือแค่โอกาสสุดท้าย” นพเผยความในใจ

“พ่อนพอาจต้องสู้รบกับทหารเยอรมัน”

“ผมไม่กลัว…ผมกลัวท่านมากกว่า ท่านฝึกให้ผมเป็นทหารกล้า ท่านเคี่ยวเข็ญทุกวันผมจนผมเก่งกล้า ผมจะกลับมาที่นี่อีกครั้งพร้อมชัยชนะ”

แววตามุ่งมั่นเอาจริงเอาจังชายหนุ่มผู้มั่นคงในความรัก พันโทพระทรงสุรเดชเห็นแล้วรู้สึกสงสารจับใจ “ในเมื่อพ่อนพอยากไปฉันไม่ห้าม ฉันขอเพียงเรื่องเดียว พยายามหาความรู้กลับประเทศให้มากที่สุด”

“ผมจะพยายามอย่างเต็มที่ครับท่าน”

“แล้วนี่พ่อนพอยากอยู่กองไหนล่ะ”

“กองทหารบกรถยนต์ครับ ช้อยไม่อยากให้ผมขึ้นบิน”

“ประมาณต้นปีฉันต้องไปยุโรป คงไม่ได้อยู่ส่งพ่อนพขึ้นเรือ”

เสนาธิการกองพลทหารบกที่ 4 ตบไหล่นายทหารคนสนิท ทำงานด้วยกันหนึ่งปีทหารหนุ่มคนนี้ฝีมือดีที่สุด อีกไม่นานตัวเองคงตกระกำลำบากอยู่ที่เมืองนอก แต่ถึงกระนั้นเขากลับรู้สึกยินดีที่ลูกน้องลุกขึ้นสู้เพื่อคนรัก

[superboy]

เครื่องแบบทหารอาสาผมชอบมากที่สุดเลยครับอาจารย์ โดยเฉพาะผ้าพันหน้าแข้งแต่ดูเหมือนจะใส่ลำบากพอสมควร

เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย

พันโทพระทรงสุรเดช (ใหญ่ เกตุทัต) ต่อมาได้รับตำแหน่งพันเอกพระยาประสิทธิสงคราม ภาพที่ผมนำมาลงท่านประดับอินทรธนูยศพันโทตามเนื้อเรื่องพอดิบพอดี สิ่งที่มีชื่อเสียงจนถึงปัจจุบันคือบ้านพระยาประสิทธิสงคราม ตั้งอยู่ติดริมคลองบางกอกใหญ่ที่มีเรือสัญจรผ่านไปมาเป็น ฝั่งตรงข้ามคือวัดหงส์รัตนาราม วัดเก่าแก่ที่สร้างขึ้นเมื่อครั้นปลายกรุงศรีอยุธยา

[superboy]

ส่วนภาพนี้พันโทพระทรงสุรเดชตอนครองยศนายร้อยตรีเหมือนร้อยตรีนพ ดูเหมือนสมัยนั้นยศร้อยตรีต้องเป็นกันนานกว่าจะได้ขึ้นร้อยโท

[เทาชมพู]

บ้านพระยาประสิทธิสงคราม  สวยงามมากจริงๆ อยากให้ทุกท่านได้ไปชมกันค่ะ
https://www.facebook.com/100067437393820/posts/1247468538965062/

[เทาชมพู]

เครื่องแบบทหารอาสาผมชอบมากที่สุดเลยครับอาจารย์ โดยเฉพาะผ้าพันหน้าแข้งแต่ดูเหมือนจะใส่ลำบากพอสมควร

สงสัยว่าผ้าพันแข้งเป็นผ้าอะไรคะ  เหมือนผ้าที่พันขานักกีฬาแก้ปวดเมื่อยหรือเปล่า   วิธีใส่ต้องพันผ้าก่อนแล้วถีงสวมรองเท้าใช่ไหมคะ

[superboy]

ผ้าพันหน้าแข้งส่วนใหญ่เรียกว่า Puttee มาจากทหารม้าในอดีต ใช้เก็บชายกางเกง ป้องกันลวดหนามบาดขา เริ่มได้รับนิยมก่อนสงครามโลกครั้งที่หนึ่งได้ไม่นาน ต่อมาในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองจึงถูกแทนที่ด้วยรองเท้าคอมแบท ดูจากภาพน่าจะเป็นผ้าที่มีความยืดหยุ่นทำความสะอาดง่ายเหมือนผ้าพันมือนักกีฬา ทหารไทยในยุคนั้นส่วนใหญ่ใช้ยี่ห้อ FOX นำเข้าจากต่างประเทศ วิธีใช้งานคือพันทับไปเลยทั้งกางเกงและรองเท้าไม่ว่าเป็นแบบไหน

[superboy]

ทหารอาสาที่ถูกจัดตั้งแบ่งออกเป็นสองกอง หนึ่งกองบินทหารบกพันตรีหลวงทยานพิฆาตเป็นผู้บังคับบัญชา ทหารสามร้อยเก้าสิบแปดนายแบ่งกำลังพลออกเป็นสามกองบิน และสองกองทหารบกรถยนต์พันเอกพระเฉลิมอากาศเป็นผู้บังคับบัญชา กำลังพลรวมทั้งสิ้นแปดร้อยห้าสิบนาย แบ่งกำลังพลเป็นแปดกองร้อยย่อยกับหนึ่งหมวดพยาบาล

ช่วงเวลาที่กองทหารอาสายังอยู่ในพระนคร กองบินทหารบกใช้โรงทหารกองบินตำบลดอนเมืองเป็นสถานที่ฝึกสอน ส่วนกองทหารบกรถยนต์ใช้ศาลาว่าการกระทรวงกลาโหมเป็นสถานที่ฝึกสอน มีการคัดสรรและมอบตำแหน่งให้กับทหารอาสาทุกนาย เพิ่มกับเชิดอายุค่อนข้างน้อยได้เป็นพลทหาร ส่วนจรูญกับเฉลิมประสบการณ์มากกว่าได้ครองยศสิบโท

ระหว่างหยุดพักสองเพื่อนเก่ามีเวลาสนทนาพูดคุยเป็นการส่วนตัว

“สวัสดีครับหมู่จรูญ” ยกมือวันทยหัตถ์แสดงความเคารพ

“สวัสดีพลทหารเพิ่ม” จรูญแสดงความเคารพกลับคืน

“ฉันว่าช่วงนี้พี่จรูญผอมลง”

“เออว่ะ…ข้ารู้สึกร่างกายกระฉับกระเฉงทำอะไรได้ทุกอย่าง นี่ถ้าข้ายังอยู่บ้านเหมือนเดิม แม่น้อยเมียข้าไม่เป็นอันได้หลับได้นอน”

“โยงมาเรื่องนี้ทุกที” เพิ่มรู้กระอักกระอ่วนใจเล็กน้อย

“เอ็งรีบหาเมียสิวะไอ้เพิ่ม” จรูญหัวเราะเฮฮาน้ำเสียงสดใส

การฝึกทหารอาสาผ่านมาแล้วสี่สัปดาห์ เริ่มจากการฝึกบุคคลท่ามือเปล่าให้เกิดความชำนาญ และออกกำลังกายอย่างหนักพัฒนาสมรรถภาพด้านต่างๆ เป็นการเตรียมความพร้อมก่อนฝึกใช้อาวุธป้องกันตัว ผลการฝึกจรูญน้ำหนักลดลงสี่กิโลกรัม ใบหน้าที่เคยแดงก่ำเป็นปรกติเหมือนคนทั่วไป อาการริดสีดวงตาข้างขวาหายขาด ตอนนี้เขาไม่รู้สึกอยากดื่มเหล้าอีกต่อไป

“พี่จรูญเลิกเหล้าได้ยังไง” นี่คือสิ่งที่เพิ่มสงสัยมาก

“ช่วงแรกข้าไม่ไหวเหมือนกัน” จรูญยอมรับความจริง “สองทุ่มใจอยากเดินไปร้านยาดอง ดันเห็นเมียนั่งร้องไห้ในครัวเสียก่อน อยู่กินกันมาเกือบเจ็ดปีข้าไม่เคยทำแม่น้อยภูมิใจ ข้าอยากเป็นผัวที่ดีสักครั้งว่ะเพิ่ม”

ข้อดีของการเลิกเหล้าจรูญร่างกายแข็งแรงไม่เป็นโรคภัยไข้เจ็บ เข้ารับการฝึกได้อย่างคล่องแคล่วเหมือนทุกคน บังเอิญตอนคัดเลือกทหารอาสาเขายังไม่ผอมเพรียว เครื่องแบบที่สวมจึงหลวมเล็กน้อยขนาดไม่พอดีตัว

“เมียพี่ต้องดีใจมาก” รับฟังเรื่องราวจนจบเพิ่มเกิดความประทับใจ ถ้าเกิดกับตัวเองเขาไม่แน่ใจจะทำได้เหมือนหมู่จรูญ

[superboy]

เวลาบ่ายสามโมงทหารอาสาได้หยุดพักสามสิบนาที จากนั้นเป็นการฝึกต่อสู้ป้องกันตัวระยะประชิด วันนี้เป็นวันแรกที่ทหารประจำการเดินทางมาเยี่ยมสถานที่ฝึก ทหารอาสาทุกนายพาลตื่นเต้นดีใจอย่างออกนอกหน้า

“ฉันว่าสองคนนั้นดูสง่าผ่าเผย” เพิ่มให้ความสนใจนายทหารรูปร่างสะโอดสะอง ยืนอยู่ด้านหลังพันเอกพระเฉลิมอากาศกับนายทหารคนสนิท

จรูญมองตามเห็นชายไทยอายุประมาณยี่สิบต้นๆ คนแรกอัธยาศัยดี ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม อีกคนหน้าบึ้งเอาแต่ยืนฟังไม่พูดอะไรสักคำ เนื่องจากตัวเองเคยทำงานกรมตำราทหารบกจึงพลอยรู้ชื่อสองนายทหาร

“คนยิ้มเก่งคือหมวดชื่นส่วนอีกคนหมวดนพ เอ็งอยากอยู่กับใคร”

“หมวดนพท่าทางดุฉันไม่เอาดอก อยู่กับหมวดชื่นดีกว่า”

“ไอ้เพิ่ม…เอ็งยังไม่ประสีประสา คนยิ้มเก่งใช่ว่าใจดีทุกคน”

“แต่คนหน้าบึ้งก็ไม่ไหวนะพี่หมู่”

“เรื่องมันมีที่มา” อดีตเจ้าหน้าที่กรมตำราทหารบกถอนหายใจแผ่วเบา “หมวดนพอยู่ในคณะทูตทหารพิเศษต้องเดินทางไปยุโรป เลยไหว้วานเจ้านายขอลูกสาวเศรษฐีล้วนเป็นเมีย เศรษฐีล้วนไม่อยากได้หมวดนพเป็นลูกเขย แกอ้างโน่นอ้างนี่บอกว่าหมวดนพต้องเป็นทหารอาสา กลับเมืองไทยวันไหนถึงยอมยกลูกสาวให้ หมวดนพจึงได้มาอยู่กองทหารบกรถยนต์”

“ลูกสาวเศรษฐีล้วนคงงดงามทั้งกายและใจ” เพิ่มพูดขึ้นมาลอยๆ

หลังรับรู้เรื่องราวความคิดพลทหารอาสาเปลี่ยนไป บุคคลผู้ยอมละทิ้งความสะดวกสบายในหน้าที่การงาน แล้วกระโจนลงสู่สนามรบเพื่อหญิงสาวอันที่เป็นรักหาได้ยากมาก เพิ่มอยากเป็นลูกน้องร้อยตรีนพด้วยเหตุผลนานับปการ หนึ่งนั้นก็คือเขาเทิดทูนบูชาผู้ชายรักเดียวใจเดียว

จบตอนที่ 4

[เทาชมพู]

สงสัยว่านายพันเอกพระเฉลิมอากาศ คือคนเดียวกับพลอากาศโท พระยาเฉลิมอากาศ (สุณี สุวรรณประทีป) หรือเปล่าคะ

[superboy]

คนเดียวกันครับอาจารย์ หน้าตาเหมือนในหนังสือเป๊ะ

[superboy]

ผมขอแก้ไขข้อมูลในความคิดเห็นที่ 37 ย่อหน้าแรก บังเอิญเขียนรายชื่อไม่ครบที่ถูกต้องสมควรเป็นตามนี้


ทหารอาสาที่ถูกจัดตั้งแบ่งออกเป็นสองกอง หนึ่งกองบินทหารบกพันตรีหลวงทยานพิฆาตเป็นผู้บังคับบัญชา ทหารสามร้อยเก้าสิบแปดนายแบ่งกำลังพลออกเป็นสามกองบิน และสองกองทหารบกรถยนต์พันตรีหลวงรามฤทธิรงค์เป็นผู้บังคับบัญชา กำลังพลรวมทั้งสิ้นแปดร้อยห้าสิบนาย แบ่งกำลังพลเป็นแปดกองร้อยย่อยกับหนึ่งหมวดพยาบาล

ทหารทั้งสองกองอยู่ในความบังคับบัญชาพันเอกพระเฉลิมอากาศ

[superboy]

 ตอนที่ 5 ข่าวลือ

   ผ่านพ้นการฝึกฝนอย่างหนักเป็นเวลาหลายเดือน กองทหารบกรถยนต์มีการจัดแบ่งกำลังพลเป็นการถาวร พลทหารเพิ่มกับสิบโทจรูญอยู่กองร้อยย่อยที่ 4 ร้อยโทศรี ศุขะวาทีเป็นผู้บังคับกองร้อย ร้อยตรีนพเป็นผู้บังคับหมวดและผู้ช่วยผู้บังคับกองร้อย ส่วนพลทหารเชิดกับสิบเอกเฉลิมอยู่กองร้อยย่อยที่ 8 ร้อยโทเพิ่ม อุณหสูตเป็นผู้บังคับกองร้อย ร้อยตรีชื่นเป็นผู้บังคับหมวดและผู้ช่วยผู้บังคับกองร้อย

   เวลาสองทุ่มตรงทหารอาสาทุกนายต้องอยู่บนเตียง คืนนี้เพิ่มนอนไม่หลับจิตใจมัวแต่กังวลเรื่องพี่สาวแต่งงาน เขาขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำหวังอยู่คนเดียวตามลำพัง บังเอิญเจอจ่าจรูญทำตัวลับๆ ล่อๆ ใต้ต้นมะม่วงหน้าโรงนอน สายตาเพ่งมองคนกลุ่มหนึ่งนั่งชุมนุมบริเวณหลังห้องน้ำ

   “พี่หมู่ทำอะไร?” อยู่ในสถานที่ราชการเพิ่มไม่กล้าเรียกชื่อทหารชั้นประทวน กลัวตัวเองถูกลงโทษเพราะริอ่านทำผิดกฎข้อบังคับ

   “เอ็งบอกข้าทีผู้ชายคนนั้นคือใคร” จรูญรู้สึกดีใจเมื่อได้เจอคนรู้จัก

   เพิ่มชะเง้อคอมองครู่หนึ่งก่อนตอบคำถาม “หมวดชื่น”

   “ดึกป่านนี้หมวดชื่นออกมาทำอะไรข้างนอก”

   “หมวดชื่นอยากเข้าห้องน้ำ”

   “ข้าเห็นอยู่ตรงนี้สักพักหนึ่งแล้ว”

   “หมวดชื่นอยากสูบยา”

   “อยากสูบยาทำไมพาบริวารมาเป็นโขยง”

   ทหารอาสาสองนายใต้ต้นมะม่วงมองหน้ากันเงียบๆ

   เพิ่มกับจรูญตัดสินใจเข้าไปดูเหตุการณ์ด้วยตาตัวเอง

ร้อยตรีเนื้อหอมถูกรุมล้อมจากทหารอาสากองร้อยย่อยที่ 8 เพิ่มเห็นเชิดอดีตคู่ปรับเก่าส่วนจรูญเห็นเฉลิมอดีตคู่ปรับเก่า สองตัวแสบทำหน้าที่ยุยงส่งเสริมผู้บังคับหมวด ให้เปิดเผยเรื่องราวที่ไม่สมควรพูดถึงในค่ายทหาร

“ฝรั่งเศสใช้เรือรบยิงถล่มป้อมปืนไทย เราเสียดินแดนฝั่งขวาแม่น้ำโขงให้พวกมัน ส่วนอังกฤษยึดดินแดนภาคใต้ของเรา พวกมันไม่เคยจริงใจกับเราแม้แต่ครั้งเดียว” ชื่นใบหน้าเศร้าสลดเมื่อพูดถึงเหตุการณ์ในอดีต
“ทำไมพวกเราไม่สู้ล่ะขอรับ” เชิดคือคนตั้งคำถาม

“เราสู้…แต่เราสู้ไม่ได้ อาวุธพวกมันดีกว่าจำนวนเยอะกว่า”

“ถ้าพวกมันชนะเยอรมันคงเหิมเกริมมากขึ้น” เฉลิมพูดคนถัดไป

“ฉันไม่สบายใจเรื่องนี้แหละ” ชื่นพุ่งตรงเข้าประเด็น “ฉันกลัวพวกมันทรยศหักหลัง ฝรั่งเศสอาจส่งพวกเราไปรบโดยไม่ช่วยฝึกฝนให้เชี่ยวชาญ แพ้ขึ้นมาก็ออกข่าวประจานทหารไทยไม่เก่ง แล้วพาลหาเรื่องยึดดินแดนเรามากขึ้น ฉันไม่อยากให้เพื่อนทหารอาสาต้องตายเปล่า”

   ทหารอาสากองร้อยย่อยที่ 8 ทุกนายเชื่อคำพูดผู้บังคับหมวด หลายคนแอบกระซิบเบาๆ เราไม่ควรช่วยฝรั่งเศส ถ้าอยู่ฝั่งเยอรมันแล้วเยอรมันชนะสงคราม เราอาจได้ดินแดนที่เคยสูญเสียให้กับต่างชาติกลับคืน

[เทาชมพู]

  ขอบคุณค่ะ  พลตำรวจโทพระยาเฉลิมอากาศ ตอนหนุ่มๆหล่อมาก  เห็นรูปท่านในชุดนักบินในร้านถ่ายรูปโบราณที่ตลาดร้อยปี สุพรรณบุรี   มาดราวกับพระเอกหนัง 
   สมัยนั้นกองทัพอากาศคงยังไม่เกิด   นายทหารยศสูงๆเหล่านี้จึงเป็นทหารบกกันหมด

[superboy]

ข่าวลือเรื่องความไม่พอใจฝรั่งเศสเริ่มขยายวงกว้าง ทหารอาสาบางส่วนแอบพูดเรื่องนี้ในที่ลับตา เมื่อนายทหารได้ยินพลอยรู้สึกไม่สบายใจ กลัวกำลังพลไม่ตั้งใจฝึกซ้อมส่งผลกระทบต่อการออกรบ พันเอกพระเฉลิมอากาศกับพันตรีหลวงรามฤทธิรงค์ซึ่งเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการดูแลกองทหารบกรถยนต์ พร้อมใจกันเดินทางมาที่ค่ายทหารเพื่อแก้ไขปัญหา

   “น้ำขอรับ” เชิดพูดเสียงสั่นขณะให้บริการหลวงรามฤทธิรงค์

   พระเฉลิมอากาศมองทหารอาสาหุ่นมะขามข้อเดียวสีหน้าไม่พอใจ

   ชายไทยคนนี้ได้รับการฝึกฝนเป็นเวลาหลายเดือน ทำไมเจ้าตัวยังใช้คำพูดแบบชาวบ้านปากคลองตลาด สวมเครื่องแบบทหารแต่หาความงามสง่าน่าเกรงขามไม่ได้ จะไปสู้รบตบมือเคียงข้างทหารชาติอื่นได้อย่างไร

   ตอนนั้นเองเพิ่มเข้ามาให้บริการพระเฉลิมอากาศ “น้ำครับท่าน”

   พระเฉลิมอากาศมองทหารอาสารายใหม่สีหน้าพึงพอใจ ทหารพระเจ้ากรุงสยามต้องเดินหลังตรงงามสง่า ใช้คำพูดเข้มแข็งสมชายชาติทหาร ไม่หวาดกลัวการเข้าใกล้นายทหารชั้นผู้ใหญ่ เสียดายรูปร่างพลทหารผอมบางเกินไป อยู่ฝรั่งเศสได้ดื่มนมกินขนมปังทุกวันร่างกายอาจดีกว่าเดิม

   เมื่อทหารอาสากองทหารบกรถยนต์มารวมตัวครบทุกนาย พันเอกพระเฉลิมอากาศเกริ่นนำเข้าสู่เนื้อหาที่ต้องการสื่อสาร

   “ปี 2449 เราเสียพระตะบอง เสียมราฐ และศรีโสภณให้กับฝรั่งเศส ปี 2451 เราเสียกลันตัน ตรังกานู ไทรบุรี และปะลิสให้กับอังกฤษ ฉันไม่เคยลืมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่มีวันลืมฝรั่งเศสกับอังกฤษเคยทำอะไรกับเรา และไม่เคยประมาทเลินเล่อเตรียมพร้อมทำสงครามตลอดเวลา”

   ผู้บังคับบัญชากองทหารบกรถยนต์กวาดตามองรอบตัว

เขาเห็นทหารอาสารูปร่างผอมบางจ้องมองด้วยความสนใจ

ทหารไทยใจเด็ดอธิบายเพิ่ม “เราเสียดินแดนเพราะทหารสู้เขาไม่ได้ เราต้องปรับปรุงแก้ไขเรื่องนี้ให้ดีขึ้น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงจัดตั้งกองเสือป่าขึ้นมา แบ่งเป็น 4 ภาคดูแลกลุ่มจังหวัดทั่วประเทศ เสือป่าเข้ารับการฝึกหัดใช้อาวุธเหมือนทหารประจำการ พระองค์ต้องการใช้เป็นกองหนุนในกรณีเกิดสงครามโดยไม่ผิดสัญญาระหว่างประเทศ ตั้งแต่รัชกาลพระองค์จนถึงปัจจุบันประเทศไทยไม่เสียดินแดนเพิ่ม แต่พระองค์ทรงมีเรื่องหนักพระหฤทัยสองประการ หนึ่งเอกราชทางศาล สองเอกราชทางศุลกากร”

“สนธิสัญญาเบาริง” ร้อยตรีนพซึ่งนิ่งเงียบมานานพูดประโยคแรก