Yesterday Once More...

[nathanielnong]

เมื่อวานลงเพลงดังในบ้านเราในยุคสงครามเวียดนามไปหน่อยนึง  ส่งแล้วก็นั่งฟังไปด้วย  แหม... มันมีความสุขจริง ๆ  ไม่ใช่สุขที่เห็นเขารบกันนะ  นั่นมันข้างนอก  มันเป็นความสุขภายในที่เห็นภาพเราในสมัยเด็ก ๆ ในยุคนั้น 

ผมเป็นเด็กมีความหลังเยอะมาก  เป็นความหลังที่มีความสุขล้วน ๆ  ทั้งที่บ้านและที่โรงเรียน  เป็นเด็ก ‘เต็ม’ ไม่ขาด   ผมเป็นสมาชิกคนเล็กสุดที่โตขึ้นมาในบ้านหลังใหญ่  คนอยู่เยอะแยะ  ผู้ใหญ่บ้านคือคุณยาย  คุณยายเลี้ยงผมมาตั้งแต่เกิด  ผมก็เลยเป็นเด็กคุณยาย  ใหญ่ที่สุดในบ้านรองจากคุณยาย  แต่ผมไม่เคยร้ายกาจ  ไม่เคยกวนตีนกับใคร ๆ ให้เป็นที่น่าถูกถีบนะ  ตรงกันข้าม  ผมเป็นเด็กน่ารัก  แบบ... บ้องแบ๊ว  ความน่ารักกับความ ‘ดูเหมือนปัญญาอ่อน’ ในตัวผมนี่ใกล้กันมาก  คั่นด้วยเส้นยาแดงผ่าสิบหก  โชคดีที่ทุกคนเห็นรวมกันว่าน่ารัก  ก็เลยพร้อมใจกันมอบความรักให้ผม  ยกเว้นพ่อกับแม่  ซึ่งเป็นตัวถ่วงไว้ไม่ให้ผมลอยหลุดโลกไป

สถานภาพแบบนี้ทำให้ผมมีส่วนเอี่ยวในโลกของผู้ใหญ่ทุกคน  ไม่ว่าใครมีอะไรหรือไปไหน  ผมต้องมีส่วน  ตัวผมนิดเดียวก็หิ้วไป  ยัดใส่รถไปหรือกะเตงขึ้นรถเมล์ไป  แล้วแต่ผู้ใหญ่กลุ่มไหน  ไปห้างไทยไดมารูราชประสงค์  ไปกิน hamburger ที่ร้านวิมปี้  กินลูกชิ้นเนื้อวัวที่ร้านช้างเผือก  กินข้าวคลุกกะปิที่ร้านศรแดง  กินขนมจีบซาละเปาที่กินรีนาวา, เล่งหงษ์, ห้อยเทียนเหลา, นิวเปงเชียง, ก๊กจี่เหลา  ไปดูหนังทั้งไทยและเทศ  ไปเดินสนามหลวง, วังบูรพา  ไปเที่ยวทิมแลนด์, เขาดิน, สวนสามพราน  ไปงานแสดงสินค้านานาชาติที่จัดที่ห้างเซ็นทรัลสีลม (ขนาดเล็ก) และที่หัวหมาก (ขนาดยักษ์)  เข้าร้านของเล่นชื่อห้างรังนกใต้ที่วังบูรพา  แวะร้านของเล่นชื่อห้างอมรสาขาต่าง ๆ  วันหยุดปิดเทอมใหญ่ก็ไปสนุกที่บางแสน ฯลฯ 

อายุเพียง 10 ขวบ บวกลบ แต่ผมเห็นโลกรอบตัวมากมาย เพราะผู้ใหญ่ไม่เคยทิ้งผมไว้บ้าน ไปแต่ละครั้งมีความสุข  มันก็เลยจำได้  แต่ตอนนั้นยัง ‘ใหม่’ เวลาผ่านไป ๆ ความทรงจำใหม่ ๆ ก็เข้ามาทับถม  ของเก่าก็ถูกกลบเหลือจำได้แบบกระท่อนกระแท่น

นี่ถ้าสามารถย้อนเวลากลับไปได้  ผมจะไปเขียนโน้ตเตือนตัวเอง  ไม่กลับไปแก้ไขเพราะกลัวปรากฏการณ์ Butterfly Effect  เดี๋ยวซวย  ใคร ๆ เค้าเตือนกัน
 
ผมจะเขียนกำชับบอกตัวเองให้ทำไอ้นี่  อย่าทำไอ้นี่  ให้ถนอมของเล่นและเก็บไว้อย่างดีทุกชิ้น  ให้จดบันทึก  เป็นต้นว่า ผมอยู่ย่านวงเวียนใหญ่  ก็ต้องเดินรอบวงเวียนใหญ่  ให้บ่อยที่สุด  เดินทุกแยก  ทุกซอกทุกมุม  จ้องดูทุกร้าน  ต้องจดจำให้ได้  เวลาไปไหนกับผู้ใหญ่ห้ามเป๋อ  ต้องมองให้ทั่วแล้วกลับมาเขียน  วันไหนไปไหนทำอะไร  รอบตัวมีอะไรบ้าง  กำชับตัวเองให้เขียนให้บ่อยที่สุด  แล้วเก็บบันทึกเอาไว้  เอาถึงแค่จบ ม.ศ. 3 ก็พอเพราะเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขที่สุด  อยากจดจำให้มากที่สุด

วง Youngbloods



Steam



Edison Lighthouse



Gallery





Lemon Pipers



Procal Harum  เพลงนี้น่าจะคุ้นหูนักฟังเพลงร่วมยุค  เพราะเป็นเพลงเปิดรายการเพลงทางวิทยุที่ฮิตมากในตอนบ่าย



Shocking Pink

(ผมเพิ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้จากการได้ดูใน youtube ว่าเสียงร้องนำเป็นของเสียงของผู้หญิง  หลงคิดว่าเป็นเสียงของผู้ชายมาตั้งแต่ต้น)


วงนี้ผลิตเพลงออกมาให้ฟังเพลงเดียว (เฉพาะบ้านเรา)  แต่เป็นอันดับ 1 ในใจผม
The Marmalade



ตอนนี้คิดได้เท่านี้ 

[nathanielnong]

ก็จะยังนำเสนอเพลงจากวงที่ผมฟังแล้วนึกถึงบรรยากาศยุคสงครามเวียดนาม  วงเหล่านี้  ในช่วงเวลานั้น  มีเพลงหลายเพลงเข้ามาดังในบ้านเรา  เช่น วง Simon & Garfunkel  วง Peter, Paul & Mary  วง The Beatles ที่ผมนำเสนอไปนานแล้ว  แล้วยังมีวง The Hollies กับ Badfinger ที่ยกไปรวมในหัวข้อ British Invasion  โปรดรอ  เพราะ ๆ ทั้งนั้น

วง Tommy James & the Shondells นี้มีเพลงไต่อันดับ billboards มากมาย  เพลงที่ดังมาก ๆ ก็เข้ามาในบ้านเราและอ้อยอิ่งอยู่จนผมเริ่มสนใจเพลงฝรั่ง







2 เพลงนี้ได้ยินบ่อยที่สุด  โดยเฉพาะเพลงที่ 2 ดังมากกกกกกกก  นักฟังเพลงฝรั่งรุ่นก่อนผมจำได้ไม่ลืม



(ตรง 2.31 เป็นต้นไปเท่หูมาก  ตอนเด็ก ๆ ฟังไม่ออกว่าเธอพูดว่าอะไร  ที่เก๋กว่านั้นคือ ‘เค้าร้องได้ไงวะ  ทำเสียงสั่น ๆ’  ผมพยายามทำตามแต่ไม่สำเร็จซะที)


ต้นยุค 70s TJ ออกมาเป็นศิลปินเดี่ยว  ไม่รู้เปลี่ยนบรรยากาศหรือล้มวง  ขี้เกียจค้น  เพลงนี้เข้ามาในบ้านเราอยู่เพลงเดียว

[nathanielnong]

วง The Turtles เป็นอีกหนึ่งวงดังในยุคปลาย 60s  ผมจำชื่อนี้ได้แม่นมาตั้งแต่ฟังดีเจบอกครั้งแรกเพราะมันแปลว่า เต่า  ศัพท์ที่ตอนนั้นได้เรียนแล้ว

ตอนเพลงของวงนี้เข้ามาในบ้านเรา  ผมยังเด็กมาก  เมื่อโตพอรู้ว่าชอบฟังเพลงฝรั่ง  เพลงดัง ๆ ของพวกเขาก็อบอวลอยู่ในลำโพงวิทยุ  เพลงนี้เป็นเพลงแรก  แต่ไม่ใช่ออกตลาดเป็นเพลงแรก  มันเป็นเพลงที่ติดหูผมเป็นเพลงแรก  ดังสนั่น



จากนั้นหูเริ่มปรับและชอบกับเพลง (ดัง) อื่น ๆ ที่ดีเจป้อนเข้ามา







หูชอบเพลงนี้มากที่สุด  เพราะเกินบรรยายออกมาเป็นคำพูด



ต่อยอดด้วย...

[nathanielnong]

วง Vanity Fare จากอังกฤษที่มีเพลงดัง (มาก) ในบ้านเรา 2 เพลง  ที่อเมริกาเพลงแรกดังที่สุด  ระดับแผ่นเสียงทองคำ  แต่ในบ้านเราเพลงที่ 2 ดังกว่า (วัดจากการหมุนคลื่นวิทยุ) ถ้าบ้านเรามีการให้แผ่นเสียงทองคำ  เพลงนี้ต้องได้





ในยุค CD วันหนึ่งผมก็เจอแผ่นรวมเพลงฮิตของวงนี้  ไม่รอช้าที่จะควักตังค์ซื้อ  มีเพลงอยากให้ฟังมากมาย  เริ่มต้นด้วยเพลงฝาแฝดกับ Early in the morning











พักตรงนี้ก่อน  พรุ่งนี้จะเปลี่ยนบรรยากาศแล้วนะ

[nathanielnong]

ต่อไปนี้เป็น series ขนาดยาว  ถ้าไม่สนใจนักร้องคนนี้  อาจสร้างความเบื่อหน่าย  แต่ถ้าชอบละก็  สะใจ  เธอเป็นอีกหนึ่งนักร้องคนโปรด (1 ใน 3)  ของผม 

ผมว่าผมรู้จักเพลงของ Linda Ronstadt เป็นครั้งแรกพร้อม ๆ กับนักฟังเพลงฝรั่งทั่วไปคือ



อู้ฮู... เสียงร้องของเธอสะใจจริง ๆ  จากเพลงนี้ผมเหินออกไปหาซื้อแผ่นเสียงมาฟังเพราะไม่อยากตามหาทางวิทยุ อีกทั้งอยากรู้ว่าเพลงอื่น ๆ ของเธอเป็นอย่างไร  ปรากฏว่าคุ้มเงินสุด ๆ

(single ที่ 2 ดังตามมาติด ๆ)



(single นี้ดังในฝั่งตารางเพลง country  นักร้องหญิงอีกคนคือราชินีเพลง country ในยุค 70s  เธอชื่อ Emmylou Harris ไม่รู้ลงไปแล้วยัง)



(เพลงนี้จังหวะติดหูมาก)



(เสียงประสานคือ JD Souther  เธอแต่งเนื้อด้วย  ในอดีต 2 คนนี้เคยคั่วกัน)


Album มีชื่อว่า Heart like a wheel นี้  ใครที่ซื้อและได้อ่านรายชื่อนักดนตรี ฯลฯ ที่มาช่วยงาน จะต้องขนลุกเพราะ  เป็นศูนย์รวมศิลปินกลุ่ม west coast  พระเอกคือ Andrew Gold  (วิทยุเคยเปิดเพลงดังของเธอในบ้านเราคือ Lonely Boy  ผมเคยเขียนถึงไปแล้ว  เธอคือคนที่ LR กำลังคั่วอยู่ในตอนทำ album นี้)  album ขึ้นอันดับ 1 บนตาราง billboard  นับเป็นเรื่องไม่ธรรมดาในยุคนั้นสำหรับนักร้องหญิง

Album นี้เป็นจุดเริ่มต้นความรุ่งโรจน์ของเธอที่ค้างฟ้ายาวนานหลาย 10 ปี

(มือ piano คือ Andrew Gold)







มีต่อ...

[nathanielnong]

จากความประทับใจกับเพลงของ Linda Ronstadt ใน album แรกที่ซื้อ ผมเตรียมเก็บตังค์เพื่อผูกสมาชิกซื้อแผ่นเสียงของเธอมาตลอด  ผมไม่เคยไล่ตามฟังเพลงของเธอทางวิทยุ  ก็เลยไม่รู้ว่าวิทยุชอบเปิดเพลงอะไรของเธอบ้าง

2 album ต่อมาเป็นยังคงเป็นแผ่นโปรดของผม  บรรจุเพลงถูกใจมากมาย  เคยอ่านมาว่าใน album 1 ชุดที่บรรจุเพลงโดยปกติ 10 เพลงถ้ามีเพลงถูกใจสัก 3-4 เพลงนี่นับว่าคุ้มกับเงินที่จ่ายไปแล้ว  แต่กับ 2 album นี้  เพลงถูกใจผมเกือบทุกเพลง เช่น

(เพลงดังในยุค 60s ของ Martha & the Vandellas  ผมเคยเล่าไปแล้วในผลงานของ Karla Bonoff  เกี่ยวกับศิลปินกลุ่ม west coast  ศิลปินกลุ่มนี้ ในยุค 70s เกาะกลุ่มกันเหนียวแน่นมาก  ถ้าดูการแสดงสดของ LR จะเห็นศิลปินกลุ่มนี้มาช่วยงานมากมาย  เพราะ LR เธอน่ารักมาก  ชอบช่วยเหลือ  ใคร ๆ ก็เลยช่วยตอบแทน  ใน clip นี้จะเห็น 3 มือ guitar ผู้ยิ่งใหญ่ คือ Waddy Wachtel, Kenny Edwards แล้วก็ Andrew Gold ที่ต่อมาเพลง Lonely Boy ของเธอเข้ามาอาละวาดในบ้านเรา  3 คนนี้ตอนนี้ม่องเท่งกันไปหมดแล้ว  LR ก็เป็นโรค Parkinson จำเป็นต้องเลิกร้องเพลง  clip นี้จึงเป็น 'yesterday once more' ของผมจริง ๆ)



(ผมว่า single นี้  ดังในบ้านเรามากนะ  เวลาหมุนคลื่นวิทยุ  เจอประจำ  ในห้องอัดฯ  คนใส่แว่นตอนต้น clip คือ Peter Asher เป็น producer คู่บุญของเธอ  ผลิต album ให้กับ LR ทุกแผ่น  หรืออย่างน้อยก็ในช่วงดังสนั่นของเธอ  เสียงร้องคู่ฝ่ายชายคือ Andrew Gold  มือกลองคือ Mike Botts จากวง Bread ที่เพิ่งเอ่ยถึงไป)


หมายเหตุ - นักฟังเพลงฝรั่งร่วมยุคบ้านเรารู้จัก Peter Asher กันทุกคน... โดยไม่รู้ตัว    ในยุค 60s  เธอคือครึ่งหนึ่งของวง duo จากอังกฤษชื่อ Peter & Gordon  เพลงนี้ดังสนั่นในบ้านเรา

ยังมีอีก  รอคิวแป๊บ


มาฟังเพลงของ LR ต่อ

(ขาประจำในยุคนั้นคือเพื่อนสนิท Emmylou Harris)







และเพลงโปรด  เสียงของเธอสุดเสียงสังข์จริง ๆ

พระเอกของงานชุดนี้ยังเป็นฝีมือของ Andrew Gold อยู่  เคยอ่านมาว่าเป็นเพราะตอนนั้น เธอกำลังคั่วกับ LR อยู่




มาถึงตอนนี้ผมสังเกตความแปลกของงานของ Linda Ronstadt ได้ว่า  single จาก album แต่ละชุด  ประเภทดังสนั่นมีน้อยมาก  ส่วนใหญ่แค่ ‘ดัง’  หรือบางทีก็ไม่ดังเลย  แต่แปลกที่ว่า  ตัว album นั้นดังกว่ามาก  คือดังกว่า single   แสดงว่าแฟนเพลงของเธอชอบซื้อ album มาฟังทั้งแผ่นมากกว่า  ศิลปินทำนองนี้ที่นึกได้มีอีกคนคือ Carole King

แผ่น Hasten down the wind นี้ก็เช่นกัน  ไม่มี single ดัง  แต่ตัว album นั้นแตะ top 3  พร้อมแผ่นเสียงทองคำขาว  ทุกเพลงที่มีเครื่องเคาะจะกระหึ่มด้วยเสียงกลองและ bass drum

3 เพลงแรกเป็น singles ที่ไม่ดัง   เพลงแรกเป็น single ที่ดังที่สุดของ album นี้  ขึ้นไม่ถึง top 10 วิทยุบ้านเราเปิดบ่อยพองาม

(เดี่ยว guitar โดย Waddy Wachtel กับ Andrew Gold  ฟังจากแผ่นเสียง  ออกซ้ายคน ขวาคน  ดวลกันมันมาก  แล้วตอนจบเพลงสยบด้วยเสียงกลอง  ทำไมใน ซีดี ตัดทิ้งก็ไม่รู้)











และ title track เพราะมาก





มีต่อ...