มาฟังบางเพลงของ Barry Manilow ที่โผล่มาเงียบ ๆ แต่ไม่รอดหูผม
ในปี 1978 มีหนังเรื่อง Foul Play เข้ามาฉาย ในหนังมีเพลงที่ BM ร้องไว้เพราะมาก
เพลงนี้ไม่รวมอยู่ใน album เดี่ยวของเธอ หมายความว่าถ้าอยากได้ต้องซื้อแผ่น soundtrack ผมเลยคอตก จ่ายตั้งหลายร้อย เพื่อเพลง ๆ เดียว อย่างไรก็ตาม ในที่สุดผมก็ซื้อแผ่นเสียงของเธอ มันเป็นแผ่นรวมเพลงฮิต เป็นแผ่นคู่ราคาแพงระยับ แต่บรรจุเพลงที่ผมรู้จักทุกเพลง ตั้งแต่เพลง Mandy มาเลย
ตานี้ก็มีควันหลงที่อยากเล่า
ช่วงเวลานั้นผีเพลงผีหนังเข้าสิงผมแบบหารอยเหลื่อมไม่เจอ ก่อนการมาถึงของ I/UBC ผมร่อนออกไปดูหนังโรงทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละ 1 เรื่องเป็นอย่างน้อย ดูเสร็จก็ไปห้างเซ็นทรัลสีลม/ชิดลม ไปสำรวจตลาดแผ่นเสียง
แผนกแผ่นเสียงของที่ห้างทั้ง 2 สาขานี้ใหญ่มาก แต่แผ่นก็งั้น ๆ หนักไปทางแนวคลาสสิกและแจ๊ส ฯลฯ แนวแบบอมตะไม่ตามกระแส วางขายได้ตลอดกาล
อย่างไรก็ตามที่แผนกแผ่นเสียง ฯ นี้ก็มีแผ่นตามกระแสอยู่ไม่น้อย แต่มันแค่ ‘ตาม’ กระแส ไม่ใช่ ‘ทันต่อ’ กระแส การไปเดินของผมจึงไปเดินเล่นเอาแอร์เย็น ๆ
ผมนิยมเพลงทันต่อกระแสจึงหาอะไรที่ต้องการจากที่นี่ไม่ค่อยได้ ถ้าเวลานั้นมาถึงผมจะไปที่ร้านแผ่นเสียงรามาย่านบางรัก ร้านเน่า ๆ มีห้องเดียว แต่แผ่นเด็ดดวงทั้งนั้น ส่วนใหญ่เป็นแผ่น ‘ร้อน’ คือ เป็นแผ่นที่ลูกค้าสั่งไว้ ถ้าเกิดไปเห็นแล้วอยากได้ เป็นซื้อไม่ได้เพราะคนจองหรือสั่งไว้แล้ว ถ้าอยากได้ต้องสั่งใหม่
ยุคนั้นงานอดิเรกหารำไพ่พิเศษของเหล่าพนักงานสายการบินชาวไทยก็คือไปหาซื้อแผ่นเสียงจากต่างประเทศเอามาขายต่อหรือตามร้านที่ตัวเองมี ‘connection’ สั่งมา นักสะสมแผ่นเสียงจึงนิยมร้านแผ่นเสียงเล็ก ๆ แบบนี้มากกว่าตามห้าง ได้แผ่นที่ต้องการและรวดเร็วกว่า สั่งไป 3-4 วันก็มาแล้ว ราคาก็ไม่ต่างกันมาก
กลับมาที่ควันหลง...
วันหนึ่งขณะเดินเล่นในห้างเซ็นทรัล ในแผนกแผ่นเสียงของห้างผมเห็นแผ่นเสียงซึ่งเป็นแผ่นแรกของ BM ผมดูหน้าปกที่เป็นภาพถ่ายของเธอ (เพิ่งเห็นหน้าเป็นครั้งแรก เคยได้ยินแต่เสียงทางวิทยุ) แล้วคิดในใจว่า 'อ้อ... หน้าตาอย่างนี้เอง ไม่หล่อเล้ย' ความคิดแว่บนึงโผล่ขึ้นมาทันทีว่า นึกถึงหน้าหมาพันธุ์นึงแฮะ
กาลเวลาผ่านไปหวือ ๆ ระหว่างนั้น BM ก็ออกเพลงใหม่เรื่อย ๆ วิทยุบ้านเราก็เอามาเปิดให้ฟังเป็นประจำ Could it be magic, I write the songs (อันดับ 1 เป็นเพลงที่ 2) แล้วก็ Trying to get the feeling again (เพราะหูผมสุดขีด)
อีกวันหนึ่งในเวลาต่อมา ผมเดินสำรวจแผ่นเสียงที่ห้างเซ็นทรัลตามปกติก็เห็นแผ่นเสียงออกใหม่ของ BM วางอยู่ในช่องเก็บ (เป็นแผ่นที่ 3 ของเธอ) มันชื่อแผ่น Trying to get the feeling คราวนี้หน้าปกไม่ได้เป็นรูปของเธอ มันเป็นรูปวาด (ตามปกติหน้าปกแผ่นเสียง (ในที่นี้เน้นที่ศิลปินเดี่ยว) จะเป็นรูปของตัวนักร้องเองเสมอ) ผมก็หยิบแผ่นขึ้นมาพิจารณาจากนั้นก็พลิกดูปกหลังก็เห็นภาพนี้
เห็นแล้วอดขำไม่ได้ เธอหน้าเหมือนหมาพันธุ์นี้นี่เอง
หมายเหตุ – แก่จนถึงบัดนี้ รู้จักพันธุ์หมาต่าง ๆ มากขึ้น ผมว่าหน้าเธอไม่เหมือนหมาพันธุ์นี้เท่าไรนะ ยังมีพันธุ์อื่นที่หน้าเหมือนกว่า
มีต่อ...
