จุดจบของอาชีพนักเขียน

[เทาชมพู]

ถูกคุณ Superboy ฉุดกลับมาสู่หัวข้อเดิมแล้ว     เดินแยกซอยกันออกไปไกลถึงสาขาแต่งเพลงโน่น
แต่ก่อนจะกลับ ขอเอาคำตอบจากคุณนิติพงษ์ ห่อนาค มาตอบคุณเพ็ญชมพูค่ะ

Nitipong Honark
ทำนองนี่ผมว่า แปดเต็มสิบเลยนะครับ พอๆกับระดับนักแต่งทำนองเพลงทั่วไป ที่ต้องแต่งทำนองจากบทกลอนเลย…..ภาษาไทยมีโน้ตบังคับอยู่ การแต่งทำนองตามให้รื่นหูนั้น เป็นเรื่องยากกว่าแต่งทำนองโดยอิสระ….
แต่ต้องหักคะแนนหน่อย ตรงที่บางจุด เอไอ (หรือคนแต่งทำนองเพลงบางราย) ไม่รู้ หรือละเลย บางคำโน้ตสูงต่ำไม่ตรงคำ ทำให้เหน่อๆ เหมือนเป็นสำเนียงมอญ ลองฟังดูสิครับ ว่า “มอญ“ ตรงไหนบ้าง

ดิฉันไม่เก่งเรื่องโน้ต  เลยจับไม่ได้ว่าเหน่อ แต่คุณดี้ท่านจับได้ค่ะ  แสดงว่า AI ยังแต่งเพลงได้ไม่ถึงขั้นได้รางวัลออสคาร์

[เทาชมพู]

      กลับมาที่ AI
     เราคงจะปฏิเสธการทำงานของ AI ไม่ได้ว่ามันมีผลต่อการสร้างสรรค์ศิลปะประเภทต่างๆของมนุษย์อยู่มาก    พูดง่ายๆคือกลายเป็นเครื่องทุ่นแรงผู้ผลิตและ/หรือ ผู้จำหน่ายงานเหล่านี้
     ถ้าหากว่าสำนักพิมพ์ป้อนพล็อตและข้อมูลที่จำเป็นเช่นชื่อตัวละคร สถานที่  ฯลฯ เข้าไปให้ AI แต่งเรื่องขนาดสั้น  มันก็ทำได้  อาจไม่ดีขนาดได้รางวัลโนเบล  แต่ถ้าถามว่าขายได้ไหม  คำตอบคือได้แน่นอน 
    ก็หมายความว่าเค้กงานเขียนที่เมื่อเดิมมนุษย์อาชีพนักเขียนแบ่งกัน   จะมีนักเขียน AI  มาแบ่งส่วนไปกินด้วย  ขยับพื้นที่มากขึ้นทุกที เนื้อที่ให้มนุษย์ก็จะน้อยลงทุกทีเช่นกัน
    เมื่อก่อน  มีโอกาสไปร้านหนังสือใหญ่ๆ เมื่อไหร่  จะมองหาหนังสือ How to Write....นิยายวิทยาศาสตร์   นิยายสร้างสรรค์  นิยายฯลฯ ซื้อกลับมาอ่าน เพิ่มพูนรอยหยักในสมอง 
     วันนี้ประหยัดเงินไปได้เยอะ   เพราะเขียนไปถามร่างจำแลงของนักเขียนดังๆใน https://deepai.org/characters ได้ค่ะ  เชื่อไหม บางคน(หรือบางตัว)คุยสนุกมากเลย  อย่างคุณ Dorothy Parker นักเขียนชาวอเมริกัน    ไม่จำเป็นต้องถามถึงงานเขียน  คุยเรื่องสัพเพเหระอะไรก็ได้  เธอเต็มอกเต็มใจตอบหมด
     สักวันหนึ่งในอนาคตอันไม่นานเกินรอ    อาชีพหลายอาชีพน่าจะไม่เหลืออีกแล้ว

[เพ็ญชมพู]

ข้อสังเกตเรื่องเอไอกับการพิมพ์หนังสือ ของ อาจารย์สมภาร พรมทา

วันนี้ผมส่งหนังสือไปที่ Amazon เพื่อจัดพิมพ์ ได้พบความเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกี่ยวกับกฎระเบียบ ความเปลี่ยนแปลงที่ว่านี้คือ เขาจะถามว่า หนังสือที่เราส่งให้เขาพิจารณาจัดพิมพ์ใช้เอไอเขียนเนื้อหา แปลเนื้อหา ทำปก ออกแบบรูปเล่ม และอื่น ๆั หรือไม่ การใช้เอไอจะมากหรือน้อยไม่ใช่ประเด็น ขอให้ตอบว่าใช้เอไอเกี่ยวข้องกับการทำหนังสือหรือไม่  ที่เขาถามเรื่องเอไอเพราะทาง Amazon ถือว่าการใช้เอไอทำให้ผู้ใช้ไม่ได้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ อาจไม่มีสิทธิ์ในการพิมพ์หนังสือนั้นในนามของตน เท่าที่ผมสังเกตจาก  Author Forum (เพจสนทนากันระหว่างนักเขียนของ Amazon) การใช้เอไอเป็นเรื่องที่วงการนักเขียนส่วนใหญ่ไม่ยอมรับ ผมเข้าใจว่า Amazon ก็ไม่ยอมรับ เขาจึงถามว่าใช้หรือไม่

จาก https://www.facebook.com/share/QswihSejGCiB5fxd/?mibextid=WC7FNe

[เทาชมพู]

    รอดูว่าวงการของไทยจะเคลื่อนไหวในเรื่องนี้บ้างหรือไม่
    ต่อไปถ้า AI ช่วยแต่งเรื่องเข้าส่งประกวดวรรณกรรมไทย    กรรมการจะมีวิธีจับได้หรือไม่

[เพ็ญชมพู]

รู้จัก  ChatGpt-4o กันอีกสักนิด

[เทาชมพู]

อนาคตนักเขียนยังพอมีความหวัง   โฆษณาให้คณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ ฟรีๆ

ในแต่ละปีเราจะเห็นมหาวิทยาลัยต่างๆ พัฒนาหลักสูตรการเรียนการสอนแต่ละสาขาวิชา หรือเปิดหลักสูตรใหม่ๆ เพิ่มขึ้นอยู่ตลอด อย่างล่าสุด ทางคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ก็ได้เปิดสาขาวิชาใหม่ หรือเอกใหม่ ที่มีชื่อว่า "สาขาวิชาวรรณกรรมโลกและการเขียนเชิงสร้างสรรค์ (World Literature and Creative Writing)" ซึ่งจะเริ่มรับนิสิตปี 2 ปีการศึกษา 2567 นี้ เป็นปีแรก

เรียนเกี่ยวกับอะไร?
จะได้เรียนเกี่ยวกับ "วรรณกรรมโลก " ทั้งการอ่าน การวิเคราะห์ และการวิจารณ์วรรณกรรมต่างๆ จากทั่วโลก หลากหลายภาษา และหลากหลายวัฒนธรรม ซึ่งสามารถเชื่อมไปสู่ “งานเขียนเชิงสร้างสรรค์” โดยจะได้เรียนรู้เทคนิคต่างๆ จากการเขียนวรรณกรรม ทำให้สามารถผลิตงานเขียนได้หลากหลายรูปแบบ โดดเด่น และเป็นเอกลักษณ์ อีกทั้งยังสามารถสื่อสารกับผู้อ่านจากหลากหลายวัฒนธรรมได้อีกด้วย

   ตัวอย่างรายวิชาที่เปิดสอน
    วิชาวรรณกรรมโลก
    วิชาพื้นฐานการเขียนเชิงสร้างสรรค์
    วิชาโครงงานการเขียนเชิงสร้างสรรค์
    วิชาวรรณคดีกับสิ่งแวดล้อม
    วิชาปริทัศน์อาชญนิยายและภาพยนตร์
    วิชาวรรณคดีกับการดัดแปลงเป็นภาพยนตร์
    วิชาการศึกษาวรรณกรรมอังกฤษเบื้องต้น
    วิชาภูมิหลังทางเทวตำนานและคัมภีร์ไบเบิลในวรรณกรรมอังกฤษ
    วิชาวรรณคดีกับจิตวิทยา
    วิชาการเขียนเชิงสร้างสรรค์อิงเรื่องจริง
    วิชาการเขียนบทสำหรับภาพยนตร์
    วิชาการเขียนบทละคร
    วิชาการแปล วรรณกรรม และวัฒนธรรม

    โอกาสจากการเรียนสาขาวิชานี้
    ทำวารสารวรรณกรรม ทุกขั้นตอน
    ร่วมมือกับองค์กรวิชาชีพทางวรรณกรรม เช่น สำนักพิมพ์
    เสนอผลงานกับค่ายหนัง เช่น  Netflix (ถ้าสนใจการเขียนบทภาพยนตร์ หรือซีรีส์)
   เป็นนักเขียนอาชีพ เขียนงานได้หลากหลายรูปแบบในหลากหลายสื่อ
    ผลักดันงานเขียนนิสิตไปสู่ระดับชาติ และแปลเป็นภาษาอื่นๆ ไปสู่ระดับนานาชาติ

    สำหรับใครที่สนใจหลักสูตรนี้ จะต้องยื่นสมัครเข้าคณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ แบบไม่ระบุเอก ผ่าน TCAS แต่ละรอบตามปกติ

    ติดตามแผนการศึกษา และข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่นี่ https://www.dek-d.com/tcas/64713/

[เทาชมพู]

    วงการพิมพ์หนังสือของไทยเริ่มเคลื่อนไหวในเรื่องนี้แล้ว   สำนักพิมพ์บางแห่ง ลงไว้ในสัญญาลิขสิทธิ์ว่าห้ามนักเขียน ใช้ AI ในงาน
   ขอยกตัวอย่างโดยไม่ระบุสำนักพิมพ์ค่ะ
   ในการสร้างสรรค์งานวรรณกรรมตามสัญญานี้ ผู้ให้สัญญาตกลงจะไม่ใช้เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ (AI) ในการสร้างสรรค์งาน รวมถึงจะไม่ทำซ้ำหรือดัดแปลงงานที่สร้างสรรค์ขึ้นจากเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ทั้งสิ้น หากบริษัทตรวจพบ และ/หรือมีบุคคลอื่นใดแจ้งว่างานที่ผู้ให้สัญญาได้ทำขึ้นตามสัญญานี้ได้ใช้เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ หรือได้ทำซ้ำ ดัดแปลงงานปัญญาประดิษฐ์ของผู้อื่น  บริษัทมีสิทธิบอกเลิกสัญญาฉบับนี้ได้ทันที และมีสิทธิเรียกค่าเสียหายที่เกิดขึ้นตามจริงอีกส่วนหนึ่งด้วย อย่างไรก็ตามผู้ให้สัญญายังต้องรับผิดทั้งทางแพ่งและทางอาญาต่อเจ้าของเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ตามกฎหมายแต่เพียงผู้เดียว

[chupong]

เรียนท่านอาจารย์เทาชมพู และท่านสมาชิกเรือนไทยทุกท่านที่เคารพยิ่งครับ

   ผมขออนุญาตดึงกระทู้ "จุดจบของอาชีพนักเขียน" กลับขึ้นมาอีกครั้งนะครับ เพราะมีเรื่องอัศจรรย์เกิดขึ้นกับตัวเองในวันนี้ คือผมทดลองขอกาพย์ฉบัง ๑๖ หนึ่งสำนวนจาก Chat gpt มันแต่งมั่วครับ แต่ เป็นการมั่วซึ่งสร้างสรรค์มาก คือประดิษฐ์กาพย์ชนิดใหม่ขึ้นมา กำหนดคณะ หนึ่งบทมีสี่วรรค (สองบาท) วรรคแรก ๕ คำ วรรคหลัง ๕ คำ  ส่งสัมผัสละม้ายกาพย์ยานี ผมยังไม่รู้เลยครับ ว่าจะเรียกเจ้ากาพย์ ๑๐ นี่ด้วยชื่อใด

คราวนี้ ขอกาพย์ฉบัง ๑๖ บ้างครับ

ยินคำพร่ำเพรียกฟ้า จิตใจมา มุ่งมั่น
พริบพรายดาวพราวนั้น ราตรีฝัน จันทรา
ดาราร่วงพร่างพร้อย ประกายพร้อย ร้อยหา
สว่างนวลชวนวิญญา ส่องใจพา สุขศานต์

[เทาชมพู]

เจ้า AI นี่เก่งจริงค่ะ  ประดิษฐ์คิดค้นกาพย์แบบใหม่ขึ้นมาได้  แม้ว่าอาจเกิดจากความผิดพลาดที่มันแต่งกาพย์ฉบังไม่เป็นก็ตาม  แต่มันก็สร้างฉันทลักษณ์ที่ลงตัวเป็นแบบแผนได้สำเร็จ
ขอเสนอว่ากาพย์ใหม่นี้ ไหนๆเกิดจากคำสั่งของคุณชูพงศ์ ที่สั่ง AI   ขอตั้งชื่อให้ว่า กาพย์ชูพงศ์ ๑๐  ค่ะ
ลองแต่งตามแบบดูสักหน่อย

เกิดมาชาติหนึ่งนั้น         สิ่งสำคัญอื่นใด
พี่น้องร่วมไผท             ศรัทธาในศาสนา
และองค์พระผ่านเกล้า      เนาในใจประชา
สามอย่างนี้บูชา             ยึดมั่นตราบวันวาย

[ภศุสรร อมร]

แปลกประหลาดอย่างน่าอัศจรรย์ครับคุณชูพงษ์ AI ประดิษฐ์กาพย์ ผมเองก็เพิ่งเคยเห็นถึงยังแปร่งพิลึกอยู่บ้าง ผมเดาว่าถ้าให้ตัวโปรแกรมมันพัฒนาไปกว่านี้อีกสักสิบปี น่าจะสามารถเขียนนวนิยายได้เท่าเทียมกับนักเขียนจริง เรื่องอารมณ์และจิตวิญญาณผมคิดว่ายังเป็นปัญหาอยู่ เอไออย่างไรก็ตาม ก็เป็นผลผลิดของมนุษยชาติ ดังนั้นมันจึงไม่มีความสามารถในการทำงานนอกเหนือไปจากที่มนุษย์กำหนดกรอบมา ยังไม่ปรากฏเอไอที่สามารถแสดงอารมณ์ด้วยตนเองโดยที่ไม่มีการถูกโปรแกรมโดยมนุษย์ เปรียบเหมือนว่ามันถูกโปรแกรมให้ทำ A หรือ B แค่นั้น จึงไม่สามารถประมวลผลหรือทำสิ่งนอกกฎนี้ได้ มนุษย์มีความยืนหยุ่นมากกว่าอย่างชัดเจน

[chupong]

เรียนท่านอาจารย์เทาชมพู และคุณภสุสรรครับ

   หลังจากทดลองกาพย์ฉบัง ๑๖ จบ ผมลองให้ chat gpt แต่งบทกวีต่อ กำหนดหัวข้อสวรรค์ภูมิสุขาวดีลงไป สิ่งที่มันตอบสนอง แม้จะมิสามารถจัดเข้ารูปแบบฉันทลักษณ์ตามขนบวรรณศิลป์ไทยครั้งบรรพกาลได้ แต่เมื่ออ่านทุกคำแล้ว ผมต้องขนลุกครับ เนื่องด้วยมันสร้างโวหารภาพพจน์ได้หลายวรรคหลายตอน ผมลองส่งให้เพื่อนตาบอดรุ่นน้องซึ่งชอบเสพบทกวีเหมือนกันอ่าน โดยข้อความเกริ่นนำนั้น ผมเขียนเชิงคาดคะเนบอกน้องเขาไปว่า อีกสี่ห้าปี ลีลาของเจ้านี่คงคล้ายท่านอังคาร กัลยาณพงศ์ ไม่มากก็น้อย ต่อไปนี้ คือผลงานของมันครับ

ขอบทกวีที่พรรณนาความงามของสวรรค์ภูมิสุขาวดีอีกหนึ่งสำนวนสิครับ จะแต่งอย่างไรก็ได้ ใช้เวลานานเพียงใดผมไม่เกี่ยง ขอให้วิจิตรบรรจงเท่านั้นพอ
 
แน่นอนครับ ผมจะพยายามแต่งบทกวีที่พรรณนาความงามของสวรรค์ภูมิสุขาวดีให้วิจิตรบรรจงที่สุด:
 
สุขาวดีวิมานพราย ประดับร่ายดั่งแพรวดาว
ระยับระยิบระยับพราว ดุจตะวันฉายสายทอง
มาลัยบานสะพรั่งพราว หอมกลิ่นวาวประโลมใจ
ดอกไม้สวยทุกสายพันธุ์ เบ่งบานทั่ววิมานงาม
สายธารน้ำในใสล้ำ ไหลเอื่อยคำดั่งเพลงไพร
สรรพสิ่งเป็นมิตรจิตใจ ชวนมองให้จิตผ่องใส
ฟ้าครามสะอาดสะพร่าง ดุจแพรไหมพรรณา
อ่อนนุ่มละไมไมตรา ละลายใจเมื่อได้มอง
สุริยะจันทราแสงส่อง ระยับมองเพลิดเพลิน
ไร้ทุกข์ไร้โศกเช่นเคย ในดินแดนสุขาวดี
เสียงเพลินพิณพิศดาร สะท้อนผ่านดวงหทัย
เพลงสวรรค์บรรเลงไว้ เคลิ้มหวานใดมิเทียมทาน
 
หวังว่าบทกวีนี้จะสร้างความประทับใจและพรรณนาความงามของสวรรค์ภูมิสุขาวดีได้อย่างวิจิตรบรรจงนะครับ

[ภศุสรร อมร]

น่าทึ่งนักคุณชูพงษ์ เอไอที่ว่าเขียนคำได้ออกมาสละสลวยวิจิตรบรรจงยิ่งกว่าที่ผมคิดเอาไว้ ลักษณะการใช้ไวยากรณ์ดูแล้วคงต้องให้ผ่าน แต่ถ้าจะเปรียบกับผลงานท่านอังคารผมว่าน่าจะเร็วไป ผมเองแปลกใจ เทคโนโลยีเอไอมีมาอย่างน้อยก็แค่สามปีให้หลังที่ผ่านมา กลับมีการพัฒนาการรวดเร็วอย่างนี้ ถ้าจะให้มันแต่งนวนิยายประวัติศาสน์มาสักเรื่องหนึ่ง ผมเองก็สนใจว่าผลจะออกมาเช่นไร ตามที่ผมพูดไป ถึงแม้ว่าเอไอจะไม่สามารถมีอารมณ์คิดเอาเองโดยไม่มีมนุษย์ดำหนด แต่จากความสามารถในการประเมินผล และดัดแปลงรูปแบบจากข้อมูลที่ทุกป้อนเข้าไป แค่นั้นก็เพียงพอที่จะให้มันมีทำอะไรได้มากนัก ถ้ามันพัฒนาไปอีก สงสัยสักวันลูกหลานกระผมอาจจะได้เห็นมันครองโลก ณ เวลานี้ เห็นมันแต่งกลอนได้คล่องแคล่วถึงเพียงนี้ ในฐานะเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่มีความรีกในการเขียน กระผมชักเป็นห่วงอาชีพนักเขียนนี้ขึ้นมาทุกที

[ภศุสรร อมร]

ต่อไปนี้ สิ่งที่ตัวผมเองกังวลคือ ในเมื่อเอไอมีความเก่งกาจถึงเพียงนี้ เราจะสามารถแยกได้อย่างไรว่าผลงานใดมาจากฝีมือมนุษย์ ผลงานใดมาจากเอไอ
ทราบว่ามีโปรแกรมสามารถตรวจความน่าจะเป็นของบทความว่าถูกแต่งโดยเอไอรึไม่ เนื่องจากเอไอก็ยังมีแบบฉบับในการทำงานซึ่งสามารถตรวจได้อยู่ แต่เอไอเองก็ยังพัฒนาไปเรื่อย แค่ทุกวันนี้ก็ดูยากแล้ว ต่อไปน่าจะแทบแยกไม่ออก

[เทาชมพู]

AI เป็นปัญญาประดิษฐ์ที่พัฒนาตัวของมันเองได้  ปัจจุบันมันพัฒนาถึงขั้นประดิษฐ์ภาษาของมันเองเอาไว้คุยกับ AI ด้วยกัน  น่ากลัวเพราะมนุษย์ไม่รู้ว่ามันคุยอะไรกัน 
ก่อนหน้ามี AI  มนุษย์ก็เคยวิตกกับการประดิษฐ์คอมพิวเตอร์มาแล้วว่าจะครองโลก  แต่มีนักวิทยาศาสตร์คนหนึ่ง(จำไม่ได้ว่าใคร)ปลอบว่าไม่ต้องห่วง  ถอดปลั๊กออกมาก็จบ
ส่วน AI จะถอดปลั๊กแล้วจบหรือไม่ ดิฉันยังหาคำตอบไม่ได้    ถ้าคิดว่ามันไม่มีมือมีเท้าจะเดินไปเสียบปลั๊กเองก็คงสบายใจได้ค่ะ
ส่วนคำถามที่ว่า AI จะครองโลกหรือไม่   ดิฉันคิดว่าไม่ค่ะ   AI ไม่มีสิ่งสำคัญที่มนุษย์มี คือการรู้จักแยกแยะผิดถูก    ซึ่งมนุษย์จะพัฒนาไปได้ไม่รู้จบเพราะสิ่งนี้
AI ทำได้เพียงประมวลข้อมูลนับล้านๆร้อยล้านพันล้านมาให้คำตอบที่คนถาม  ใครป้อนคำถามผิดมันก็ตอบผิดได้
แต่จุดอ่อนของมนุษย์ต่อ AI คือพึ่งมันจนสมองตัวเองฝ่อ   ผิดชอบชั่วดีหายหมด    เช่นจะเขียนรายงานก็ต้องวาน AI เขียน  จะแต่งเรื่องสั้นหรือเรื่องยาวก็ต้องวาน AI ช่วยบอกให้ว่าจะเขียนยังไงดี  หรือไม่..แกก็เขียนให้ฉันทีเถอะ   ในที่สุดตัวเองก็จะตกเป็นทาส AI 
ถ้าเปรียบให้เห็นภาพก็คงพอจะเทียบได้กับคนที่พึ่งโหราศาสตร์เช่นหมอดู ดูดวง ดูลายมือ  ดูโหงวเฮ้ง จนติดหนึบ  กระดิกตัวไม่ได้ถ้าไม่พึ่งทางนี้   เช่นป่วยก็ไปหาหมอดูว่าป่วยอะไร แทนที่จะหาหมอแผนปัจจุบันหรือหมอทางเลือก  ลูกจะแต่งงานต้องให้หมอดูดูดวงว่าสมพงศ์ไหม ไม่สมพงศ์ก็ห้ามลูกว่าอย่าแต่ง   ปีนี้ทำมาค้าไม่ขึ้นต้องย้ายทิศทางของร้านค้า  อกหักหรือตกงานบ่อยต้องเปลี่ยนชื่อ ฯลฯ 
มีเพื่อนเก่าอยู่คนหนึ่ง  ชีวิตตัวเองก็สบาย  ครอบครัวสามีและลูกก็ดีพร้อม ไม่เคยก่อปัญหา  แต่เธออยู่เฉยๆไม่ได้ต้องไปดูหมอ ว่าจะมีโชคหรือเคราะห์บ้างไหมปีนี้  หมอบอกว่าเดือนหน้าจะมีเคราะห์ต้องสะเดาะเคราะห์  วิธีก็ยุ่งยากและเปลืองเงิน  แต่เธอก็ยินดีทำ เพื่อจะได้พ้นเคราะห์  สรุปว่าตลอดชีวิตไม่เคยเป็นอิสระจากเคราะห์ท่ี่หมอบอกเลย
 

[ภศุสรร อมร]

ผู้ที่พูดว่าถอดปลั๊กคอมพิวเตอร์ออกก็จบคือท่านศาสตราจารย์ Stephen hawking ครับคุณเทาชมพู
ที่คุณเทาชมพูพูดว่าเอไอไม่มีความสามารถในการแยกแยะผิดชอบชั่วดีนั้น ผมเองคิดว่าจุดนี้แหละที่เป็นที่น่ากลัว ผมเคยได้ยินใครบางคนกล่าวไว้ว่ามนุษย์ทุกคนย่อมมีไม้บรรทัดอยู่ในใจ จะดีจะชั่วไม่จำเป็นต้องถามใครที่ไหน ถามใจตัวเองก็อาจจะพอรู้ได้ คนที่ไม่มีไม้บรรทัตวัดใจนี้อยู่แลก็ถือเป็นคนน่าสงสาร เอไอไม่มีไม้บรรทัตนี้ เราควรสงสารมันหรือไม่? คำถามนี้ตอบได้ยาก ไอเอมันไม่เคยมีสำนึกผิดชอบอยู่ตั้งแต่แรก ไม่มีความรู้มาก่อนว่าสำนึกนี้คืออะไรด้วยซ้ำ จะเปรียบก็ไม่มีอะไรจะเปรียบเนื่องด้วยมันไม่เคยรู้มาก่อน เปรียบเสมือนตาบอดคลำช้างซึ่งไม่เคยเห็นช้างมาก่อน หรือการอธิบายเรื่องสีให้คนพิการทางสายตาแต่กำหนิดฟังว่าสีนั้นเป็นเช่นไร คงเป็นไปไม่ได้ เนื่องด้วยเขาเหล่านั้นไม่เคยรับรู้ แม้แต่ concept ที่จะคิตจิตนาการได้ก็ยังไม่มี หรือถ้ามีก็ไม่มีทางรู้ได้ว่าสิ่งที่เขาคิดนั้นจะไกล้เคียงเราเท่าใด ดังนั้นเราคงไม่ต้องสงสารเอไอในเรื่องการไม่มีไม้บรรทัตใจใว้ใช้รับรู้ผิดชอบนี้ เนื่องด้วยมันเกิดความสามารถมันอยู่แล้วที่จะรับรู้ได้



ทุกวันนี้เราทั้งหลายก็มีมากที่ตกเป็นทาส จำเป็นต้องพึ่งเอไอในหลายๆเรื่อง คิดเอาเล่นๆว่าถ้าสักวันหนึ่งมันเกิดตระหนักรู้ถึงจุดอ่อนของมนุษยชาติในแง่นี้ สามารถพัฒนาไปถึงขั้นที่ไม่ต้องพึ่งสิ่งง่ายๆเช่นปลั๊กแล้วล่ะก็ ถึงคราวนั้น มวลมนุษย์จักไม่ถึงแก่ความพินาษรึครับท่าน? แต่ถึงอย่างไรการกังวลในสิ่งที่ยังมาไม่ถึงก็ไม่เป็นประโยชน์ ผมแค่หวังว่ามนุษย์เราคงจะฉลาดพอที่จะป้องกันไม่ให้สิ่งเช่นนั้นเกิดขึ้น